อ่านแล้วเศร้าสลดหดหู่ยิ่ง
ไม่จากเป็นก็จากตายอย่าสงสัย
จากแบบนี้เป็นเกียรติประวัตินักรบไทย
ถึงยังไงก็ภาคภูมิใจให้จดจำ

กลอนเปล่าไม่อิงฉันทลักษณ์ใด ๆ อิอิ

คือพาหมาไปเที่ยวจ้าที่อุทยาน เก็บรูปที่หมาไปนอนมาจ้า ส่วนหมาพันธุ์เฟร์นบูด๊อกนั้นคือ
คำอธิบายสายพันธุ์เขาว่าที่มาที่ไปเยี่ยงใดจ้า

ขอบคุณที่แวะไปที่บล้อกนะคะ

สวัสดีมีสุขค่ะ

ชอบนะคะ กลอนเปล่า
อ่านสนุกดี แต่แฝงเศร้า ค่ะ

ในความเป็นจริง
ภรรยาที่รอสามีที่ไปปฏิบัติหน้าที่อยู่แดนเสี่ยงภัย..มักพบเจอเรื่องเศร้าอยู่เสมอ

นึกถึงเรื่อง "รอยอินทร์" เลยค่ะ

เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
บทกลอนแม่บ้านทหารชายแดนเหรอคะคุณรุ้ง

เธอเศร้าแต่ก็ควรภูมิใจนะคะ

เศร้าครับ.... ยิ่งได้ดูข่าววันนี้ด้วย

เศร้าอีกแล้วค่ะ น้องรุ้ง แต่ก็ไพเราะเหมือนเดิมค่ะ

วันนี้เป็นคุณรุ้งโศกนะคะ ^^

อ่ะนะ มีบ้างบางวันสุขบางวันเศร้า
อย่างไรซะ เราก็จะตามอ่านตามเม้นท์ อิอิ

ชมข่าวทุกวันแล้วเศร้าใจค่ะ
คิดถึงคนที่รอคอย
แต่ผู้กล้าที่เสียสละ ท่านได้ทำงานที่มีเกียรติ
และน่าภาคภูมิ แม้จะไม่แฮปปี้เอนดิ้งก็ตามค่ะ

วันนี้มาเศร้าเลยอ้ะรุ้ง

คนมีคนรักเป็นทหารนี่...ทรมานเหมือนกันนะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog
Sai Eeuu Food Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog
ตะลีกีปัส Home & Garden Blog ดู Blog
patthanid Travel Blog ดู Blog
เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

คำว่า”หน้าที่” ทำให้ต้องไกลกัน

เศร้านะคะ..จากข่าวของผู้กล้ายอมเสียสละเพื่อปกป้องแผ่นดิน

เศร้าจังเลยค่ะ

จากเป็นไปทำหน้าที่รับใช้ชาติ
สุดท้ายต้องจากตายไม่มีวันหวลกลับ
ไม่ว่าจากแบบไหนก็เศร้าเหลือเกินค่ะ

คนรักเป็นทหารชายแดนนี่น่าเศร้านะครับ ไม่รู้จะจากไปเมื่อไหร่

เศร้าเลยค่ะ

สวัสดีอีกรอบค่ะคุณรุ้ง

555 นายก็ไม่ได้แสดงแย่ค่ะ แต่ใบเฟิร์นดีกว่าเยอะเลย

ลองไปดูก็ได้นะคะ

โหวตครับคุณรุ้ง

บทกลอนของคุณรุ้ง
ชวนให้คิดถึงข่าวการเสียชีวิตของทหารไทย
ในสามจังหวัดชายแดนใต้
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
และคงไม่ใช่รายสุดท้ายแน่ๆ
ตราบใดที่ความรุงแรงยังไม่สงบ

สงสารทุกคนทีไ่ด้รับผลกระทบนะครับ




ปล. ภาพวงปีในบล็อกผม
เป็นแผ่นไม้ที่ใช้ปูเป็นทางเดินในสวนที่บ้านครับ
เข้าใจว่าอายุคงไม่มากเท่าไหร่

อ่านแล้วเศร้าไปด้วยเลยค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องรุ้ง

อ่านร้อยกรองน้องรุ้งวันนี้แล้ว ครูน้ำตาซึม
เลยจ้ะ ชีวิตทหาร ชีวิตคนเป็นภรรยาทหารที่
อยู่หลังเฝ้ารอสามีกล้บบ้าน ไม่รู้ว่าวันไหนจะ
กลับบ้านมาในรูปแบบใด ใจเป็นทุกข์เสมอเลย
แต่ เมื่อชีวิตเราเลือกเขา ซึ่งเป็นรั้วของชาติ
แล้ว เราก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจรับสภาพ
เช่นนี้ไว้แต่เนิ่น ๆ เมื่อเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
เราจะได้เตรียมใจทัน ไม่จมอยู่ในความเศร้า
จนเกินไป จ้ะ
โหวดหมวด งานเขียน ฯ
ขอบใจรุ้งที่มาอ่าน เม้นท์และให้กำลังใจ
ที่บล็อกครู จ้ะ
การเขียนบันทึก ไม่ต้องเขียนทุกวัน
ก็ได้ จ้ะ วันไหนมีเหตุการณ์สำคัญ ก็บันทึก
ไว้ มีเรื่องสะเทือนใจ มีเรื่องสุข หรือทุกข์
ก็บันทึกไว้ นานวันก็จะเคยชิน จ้ะ อิอิ ลองดู
นะ แล้ว ปีหนึ่งเรากลับมาเขียนสรุป รู้สึกมี
ความสุขเหมือนกันนะจ๊ะ

อ่านแล้วเศร้าจริง ๆ ครับ คุณรุ้ง
ไม่มีคำใดจะอธิบายความรู้สึกได้มากกว่านี้แล้ว...


ป.ล. (จากบล็อกนู้นนนน)
หนังสือนิยายเรื่อง "ไข่ย้อย ดากานดา"
เป็นภาคต่อของหนังสือเรื่อง “กล่องไปรษณีย์สีแดง”
ที่เคยถูกนำไปสร้างภาพยนตร์ของ GTH เรื่อง "เพื่อนสนิท" น่ะครับ
เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้เอามาต่อกับภาพยนตร์ได้เลยนะ
เพราะนอกจากมีบทของ ไข่ย้อยกับดากานดา แล้ว
ก็ยังมีตัวละครอื่น ๆ บางคนที่เคยมีบทในภาพยนตร์เรื่อง เพื่อนสนิท
มาปรากฏในเล่มนี้อีกด้วยครับ ^^

เศร้าจังจ้า..

สวัสดียามเช้าครับคุณรุ้ง

สวัสดียามเช้าค่ะ

พวกเราพี่น้อง..เมืองสยามแห่งนี้

ขอสดุดี..แด่ท่านผู้กล้าทั้งพอง

ช่วยรักษาแดนถิ่นไทยให้สมปอง

แผ่นดินสยามเมืองยิ้มต้องสงบและร่มเย็น

..............

ขอบคุณที่แวะที่บล็อก วุ้นปลาทองค่ะ

เศร้าเลยครับ
อยากให้เหตุการณ์สงบลงเสียที สำหรับ 3 จังหวัดชายแดนใต้

เศร้าเลย...
ชีวิตทหารชายแดนใต้
โยงกับเหตุการณ์ที่เป็นข่าว
ทหารไม่เคยมีความปลอดภัย
กลอนสะท้อนความรู้สึกคนที่รอคอย
อ่านแล้วสงสาร หัวใจหดหู่ แต่งเก่งมากๆค่ะ

เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณรุ้ง

กิ่วแม่ป่านไปทีไร
ก็ต้องได้รูปที่ชอบกลับมาด้วยเสมอครับ

สวัสดีครับ ยินดีที่กลับมาแต่งกลอนไพเราะครับ

ข้าวมันไก่...พี่ถ่ายมาทุกเมนูอาหารเช้า ที่โรงแรมมีให้น่ะค่ะ

งบปิ้ง เหมือนห่อหมกแต่เอาไปปิ้งใช่มั้ยคะ พี่เพิ่งกินครั้งแรกนี่แหละ แต่ชอบห่อหมกอยู่แล้วค่ะ

หมอกเมฆ โตมากับบล็อกแก๊งนี่ล่ะค่ะ

ขอยกย่องทหารหาญทุกท่านที่สละชีพเพื่อปกป้องประเทศค่ะน้องรุ้ง
ครอบครัวต้องขาดผู้นำไปตลอดกาล
บทกลอนเศร้ามากค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณรุ้ง

ไม่มีหักมุมอีกแล้ว ฮือ เศร้าาาา T^T
สุดท้ายก็กลับมาหาคนรักแบบธงชาติคลุมนะครับ ขอสันติสุขจงเกิดแต่เพื่อนมนุษย์~

เป็นกลอนที่เศร้าและสะเทือนใจมากค่ะคุณรุ้ง
มันหลากหลายความรู้สึกนะ
ทหารที่ปกป้องดินแดน รักษาความสงบ
ทำเพื่อชาติ แต่ไม่อาจอยู่กับคนรัก

อีกคนก็รอคอยอย่างมีความหวัง
ทั้ง ๆ ที่ใจก็หวาดผวา
ยิ่งหากถ้าใครมีแฟนเป็นทหาร
แล้วไปเป็นทหารอยู่ชายแดนภาคใต้
ใจคงจะขาดรอน ๆ อยู่แล้ว

พอได้เจอกันอีกที
มีธงชาติคลุมกาย พลีชีพเพื่อแผ่นดิน
มันเหลือเพียงความภาคภูมิใจในตัวคนรัก
ที่ทำหน้าที่จนวินาทีสุดท้าย
และความโศกเศร้าอาดูร
ซึ่งไม่รู้จะจางหายไปเมื่อไหร่

เป็นกำลังใจให้ทหารชายแดนทุกท่าน
และเป็นกำลังใจให้กับคนที่มีแฟนเป็นทหารค่ะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณรุ้ง

ใช่ครับ
ความกลัวเกิดจากความไม่รู้จริงๆ
อย่างคนที่รู้เรื่องงู
ขนาดงูพิษเขาก็ไม่กลัว
ผมนี่แค่เจอก็วิ่งแน่บเลยครับ 555

ทหาร เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ
เชื่อได้ไหมน้าา
เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งทีระยะทาง
จะเป็นเรื่องราวพิสูจน์ค่า อิอิ

สวัสดียามเช้าครับคุณรุ้ง

น้องรุ้งได้นิยายที่ถูกใจมาสดๆร้อนๆ ดีจังค่ะ

ขอบคุณน้องรุ้งที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋านะคะ

พบ พลัดพราก จากไม่กลับแบบยังรักกัน เศร้าจัง ทหารเสียสละคนเดียวไม่พอ คนรักก็ต้องมีจิตใจที่เสียสละเช่นกัน

อารมณ์เศร้าเข้าเกาะกุมจิตใจเมื่อได้อ่านบทกวีนี้ครับ

ผมก็เบื่อเพื่อนเก่าครับคุณรุ้ง 555
ห้าปีที่ผ่านมา
ทุกอย่างแย่ลงๆๆๆๆๆ
ไปไหนก็มีแต่คนบ่น

การบริหารงานแย่ครับ
แถมการโกงกินก็ไม่ได้ลดลงเลย

สวัสดียามเช้าครับคุณรุ้ง

แวะมาเยี่ยมครับ