โคราชล่ะ คะ

  

เพราะมากค่ะ

  

บทกลอนไพเราะ มีความหมายค่ะคุณโจ

  

  

อ่านแล้วนึกถึง ความหนาวเย็นในฤดูหนาวที่ เชียงราย บนดอย
แม่สลอง เห็นสายหมอกยามเช้า..

เห็นสายฝนที่เย็นชุ่มฉ่ำ ริมน้ำกก...ครับ

v

แต่ไม่กล้า ขอนอนหนุนตักใครครับ แหะ ๆ

  

อ่านจบมีรอยยิ้มเลยค่ะ
ชอบบทสุดท้ายจัง
อยากโชคดีกับเขาบ้างอะ
เผื่อจะได้หนุนตักใครสักคน

  

สองวรรคสุดท้ายเป็นประเด็นหลักเลยใช่มั้ยครับ

  

บ้านพี่เมืองน้องกับพะเยาบ้านรินเลยค่า
รินเติบโตกับเชียงรายมาด้วย ไปได้บ่อยๆ ไม่มีเบื่อเลยค่า