กับการแสดงในราชสำนัก สมัยกรุงศรีอยุธยาซึ่งมีแนวคิดจากแสงสว่างของประทีปที่เป็น

ปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตในด้านของศาสนา

ผู้แสดงจะถืออุปกรณ์ประกอบการแสดงคือ แว่นเทียนโคมแก้ว โคมอัจกลับ

แว่นเทียน/ได้อิทธิพลมาจากศาสนาพราหมณ์ ในสมัยอยุธยาเป็นสมัยที่ศาสนาพราหมณ์เข้ามามี

อิทธิพลทางวัฒนธรรมและประเพณี ในราชสำนักทรงยอมรับพิธีกรรมทางศาสนาของพราหมณ์

เข้ามามีส่วน เช่น พิธีทำน้ำอภิเษกก่อนขึ้นครองราชย์สมบัติของพระมหากษัตริย์พิธีบรมราชาภิเษก

พิธีจองเปรียง พระราชพิธีจรดนาคัลแลกนาขวัญ เป็นต้น ทั้งนี้แว่นเทียนได้เป็นเครื่องประกอบพิธี

แต่จะแตกต่างในการใช้คือ ในพิธีมงคลจะใช้แว่นเทียนวนตามเข็มนาฬิกาในพิธีอวมงคลจะใช้

แว่นเทียนวนทวนเข็มนาฬิกา

โคมแก้ว/จะใช้ในพิธีทางพระพุทธศาสนา ใช้บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสมัยโบราณมักนิยมนำโคมแก้ว

ไปถวายเป็นพุทธบูชา ตามวัดวาอารามต่างๆบ้างก็นำไปปักหรือแขวนไว้ที่กำแพงวัดเพื่อเป็นแสงสว่างนำทาง

จากความเชื่อสืบต่อกันมา

โคมอัจกลับ/ คือโคมที่ทำด้วยทองเหลืองบางทีมีระย้าห้อยด้วยใช้ในสมัยโบราณ ใช้นำขบวน

และปิดท้ายขบวนสำหรับเจ้านายในสมัยโบราณเวลาเดินทางในยามกลางคืนเพื่อเป็นแสงสว่าง

ป้องกันสัตว์เลื้อยคลาน งู สัตว์มีพิษรวมถึงศัตรูที่แอบแฝงมากับความมืด

จากความเบื้องต้นเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้สร้างสรรค์ผลงาน ได้ถ่ายทอดความเป็นอัตถลักษณ์

ของโคมประเภทต่างๆออกมาในรูปแบบของนาฏศิลป์โดยใช้ผู้แสดงหญิงแต่งกายตามแบบนาง

ในราชสำนักสมัยอยุธยาตอนปลาย

ผู้สร้างสรรค์และเป็นที่ปรึกษาการแสดงชุดนี้คืออ.พหลยุทธกนิษฐบุตร/นักศีกษาและคณาจารย์

ภาควิชานาฏศิลปไทยศึกษา คณะศิลปศึกษา

ภายใต้การควบคุมโดยท่านคณบดี คณะศิลปศึกษาสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2560
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2560 9:38:15 น.		30 comments
Counter : 3419 Pageviews.
Share Tweet