Group Blog |
ตะลอนเที่ยวพัทยา-เกาะล้าน part I สวัสดีเดือนเมษายนจ้า เดือนเมษายนนี่ก็ถือว่า เป็น " เดือนแห่งการไปเที่ยวทะเล" เลยก็ว่าได้นะ ซัมเมอร์นี้ ก็เลยถือโอกาส หนีไปเที่ยวทะเลมา ทะเลที่ว่านี่ก็ไม่ใกล้ไม่ไกล นั่งรถเพียงแค่ ๓ ชั่วโมงเท่านั้น คงเดาไม่ยากกันใช่ไหม ? ทะเลที่ว่านั่นก็คือ พัทยา ที่จังหวัดชลบุรีนั่นเอง เกาะล้านเนี่ย ถือว่าเป็นทะเลที่สวยงามมากแห่งนึงเลยแหละ ทั้งที่อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานครไม่มาก ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะมีทะเลที่สวยมากขนาดนี้  เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้ !!!! ในการไปทะเลนี้ เราก็อยากไปแบบ ชิวๆ ลุยๆ หน่อย เราก็เลยตัดสินใจ เดินทางโดยการ นั่งรถทัวส์ ฮ่าๆ ระยะเวลา ๓ วัน ๒ คืน ๖-๘ เมษายน ๒๕๕๖ ๖ เมษายน ๒๕๕๖  สู้ตายค่า วู๊ววววววว! ตื่นเต้น โอเยเย่ (บ้าไปแล้ว ) เริ่มจากการ ออกเดินทางจาก ทุ่งรังสิต แต่เช้าเลย โดยการนั่งรถตู้ไปลงที่อนุเสาวรีย์(ชัย) ๓๐ บาท ๒ คน เท่ากับ ๖๐ บาท นั่งรถไฟฟ้าต่อไปที่ที่สถานี เอกมัย คนละ ๔๐ บาท เท่ากับ ๘๐ บาท พอลงจากสถานีเอกมัย ก็มุ่งหน้าไปที่ จุดขายตั๋วรถ (เขาเรียกกันว่าอะไรนะ๕๕๕) อ่านตามรีวิว ส่วนมาก เลือกนั่งรถทัวส์ของ บริษัท รุ่งเรืองทัวส์ เราก็เลยไม่ลังเลที่จะเลือก เราก็เดินไปซื้อตั๋ว เจ้แกก็ถามๆกี่คนๆ อะไรสักอย่าง คนขายตั๋วก็ขายๆ บอกรอบ ๑๑.๒๐ เราก็ถาม ขึ้นรถตรงไหนคะ(ด้วยความที่ไม่เคยมา) เจ้แกก็บอกรถยังไม่มาเลย เราก็เลยคิดในใจ อ่าว นี่มัน จะ๑๑ โมงครึ่งแล้วนะ เจ้แกก็ชี้ๆไปทางนู้นๆ(ไม่แน่ใจว่าทางไหน) ก็เดินๆหากันรอบๆ มองไปรอบๆสถานี ก็เจอชาวต่างชาติมากมายเลยทีเดียว ส่วนมาก ก็มีจุดหมายปลายทางเดียวกับเรา นั่นก็คือ " พัทยา " นั่นเอง  นี่ก็หน้าตาของ ตั๋วรถรุ่งเรืองนะคะ ราคา ๑๒๔ บาท ในตั๋วเขียนไว้ว่า เวลาออก ๑๑.๒๐ แต่เอาเข้าจริงๆนี่ เที่ยงก็ยังไม่มาเลยนะเนี่ย ไอ่เราก็งงๆอยู่เหมือนกัน ตอนนั้นที่เดินมาที่รอรถก็ ๑๑โมงครึ่ง มีรถจอดที่ท่า เราก็ งง ใช่รถรอบของเรารึป่าว แต่ก็ไม่ใช่ ๕๕๕๕ คนยืนออกันเต็มเลย มีคนจีน ญี่ปุ่น แขก ฝรั่ง คนไทยน้อยๆ ก็นั่งรอไปสักพัก(สักพักนานๆเลยแหละ๕๕๕๕)  บรรยากาศโดยรอบๆของสถานี มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น  รอ รอ รอ รอ รถทัวส์อยู่ เมื่อไหร่จะได้ไปเนี่ย แงแง  ส่วนคุณฮันก็ได้แต่เดินไป เดินมา ตามประสาคนขี้กังวล คนคิดมาก ก็กลัวจะตกรถนี่นา ไม่รู้รอบไหนเป็นรอบไหน ก็เลยต้อง ตื่นตัวตลอด เวลากันเลย มีรถเข้ามาอีกคัน เราก็รีบดิ่งไปถาม ว่ารถรอบไหนคะ เจ้คนตรวจตั๋วก็ทำเสียงเหวี่ยงนิดๆ รอบ ๑๑ โมง แต่ตอนนั้นมันเที่ยงกว่าแล้วนี่นา ไอ่เราก็คิดในใจ ไอ่เราคนไทยมันไม่เท่าไหร่ สงสารแต่ชาวต่างชาติ ที่พลอย งง กันไปตามๆกัน ก็คงจะกลัวตกรถเหมือนเราๆนี่แหละ ก็โดนเหวี่ยงกลับมานิดๆ next one ๆ อะไรแบบนี้ แบบทำเสียงขี้เกียจ  เมื่อไม่ใช่ ก็ต้องรอกันต่อไป...  เย้ๆ รถคันที่แล้วออกไปได้สักพัก ก็มีรถทัวส์คันใหม่เข้ามา และแล้วก็คือรอบของเรา เราเวลา ๑๑.๒๐ เย้ๆ ได้ออกเดินทางแล้ว ชาวต่างชาติเยอะแยะเต็มไปหมดเลยนะเนี่ย เราก็สัมภาระไม่เยอะ ก็ขึ้นรถเลย  พี่คนนี้ เป็นคนที่คอยบอกผู้โดยสารว่านั่งไหนๆ ดูท่าทางใจดีกว่าคนตรวจตั๋วเยอะ เรากับแฟนก็คิดกันเล่นๆไปว่า ทำไมไม่เอาพี่คนนี้ไปเป็นคนตรวจตั๋ว(  บรรยากาศ ภายในรถทัวส์ เป็นรถทัวส์ ป.๑ เหมือนเคยไปอ่านรีวิวมาว่า รถป.๑ จะดีกว่า รถ ป.๒ ไอ่เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะเจ้คนขายตั๋ว แกไม่ได้บอกอะไรไว้  เย้ !!! เดินทางกันเถอะ เรานั่งด้านติดหน้าต่าง คุณฮันอดชมวิว ๕๕๕ แต่พอเดินทางเข้าจริงๆ เราก็หลับตลอดทางเลย ไม่ได้ตื่นมาลืมตาดูวิวอะไรทั้งนั้น รู้สึกว่ารถจะติดมากก กว่าจะออกจากกรุงเทพได้ หลังจากนั้น ก็ไม่รู้ตัวอีกเลย สลบไป ๒ ชั่วโมงกว่า ตื่นมา ก็เกือบๆจะเข้าตัวพัทยาแล้ว ก็หลับๆตื่นๆ ตื่นมาทีไรก็เห็นคุณฮันพยายามเปิดม่านดูวิว ใช้โทรศัพท์ดู location เราก็ไม่รู้แหละ เราง่วง เราจะนอน ZzzZzz อิอิ และเราก็มาถึงพัทยาภายใน ๒ ชั่วโมง กว่าๆ เกือบ ๓ ชั่วโมง ตอนลงจากรถก็เกือบจะลืมหมวกลายทหารผ่านศึกสุดรักสุดหวงใบนั้นไว้บนรถแล้ว (เนื่องจากเป็นคนหัวโต นานๆที จะมีหมวกที่สามารถสวมได้ดีแบบนี้ ) ใจหาย วาบบบบ เลย --------------------------------------------------------------- และแล้ว ก็ถึงสถานีปรับอากาศที่พัทยา มันดูฉุกละหุก ชุลมุนมาก สองแถวเต็มไปหมดเลย ขึ้นคันไหนดี ?? เดินไปถามพี่ที่ยืนอยู่ที่ป้ายแผนที่ คาดว่าน่าจะเป็นผู้ให้ความรู้ ในการเดินทางในพัทยา(ใช้ศัพท์อะไรเนี่ย ๕๕๕๕๕) ถามว่าไป ถนนเลียบชายหาดขั้นคันไหนคะ พี่เค้าก็บอกว่า คันที่ ๒ แล้วก็บอกอีกว่า ค่าโดยสาร ๒๐ นะครับ เราก็เดินไปขึ้น ก็แบบ ไปอ่านรีวิว สองแถวในพัทยามาเยอะ ก็ว่ากันว่า แย่อย่างนั้น ไม่ดีอย่างงี้ ก็ทำให้เราระแวงเพิ่มขึ้นเป็น ๒ เท่า พอเดินไปขึ้นรถสักพัก ก็งงมากกกกกกกก อะไรกันเนี่ย จะออกตอนไหน ? จะไปยังไง สักพักเหมือนมีคนกลุ่มนึงไปที่ไหนสักที่นี่แหละ คนขับรถสองแถวก็เลยให้คนกลุ่มที่ไปทางเดียวกันน่ะ เหมา เลย เขาก็จัดการไล่เรา ไปขึ้นรถอีกคัน ซึ่ง... เขาจะพาเราไปไหน(วะ) แล้วก็เก็บตังค์คนละ ๓๐ บาท อ่าว..ไหนบอกว่า ๒๐ บาท โอเค เงียบไว้ ไม่เถียง ไม่โก่งราคาจนเกินไป คนขับรถก็มาเก็บตังค์ๆ คนขับรถก็เดินไปเดินมา ไปคุยกับคนนุ่นคนนี้ ไม่มีท่าทีจะออกรถ มีฝรั่งแม่-ลูก อยู่คู่นึง ที่เหมือนกับว่า คิดว่าราคา ๓๐ บาทมันแพง เขาก็คงรู้สึกว่า จะโดนโกงรึป่าวอะไรประมาณนี้ >>> เราก็รู้สึก ไม่โอเคกับรถสองแถวที่นี่เท่าไหร่ มันแบบ เอ๊ะอ๊ะ จะเหมาๆ ความจริงน่าจะมีแบบรถสองแถวที่มีเส้นทางวิ่งที่แน่นอน แบบอยากขึ้นตามไหล่ทางอะไรแบบนี้ <<< รถเยอะมากกกกกกกกกกกกก รถติดสุดๆ ตอนแรกคุณฮันบอกจะพาเราเดิน โอ้ววว ม่ายยนะ นั่งรถไปก็นานอยู่จำไม่ได้ว่า กี่นาที แต่ก็น่าจะเกิน ๓๐ นาทีนะ ขับรถได้หวาดเสียวสุดๆ อ๊ากก เย้ๆๆๆๆ ถึงซอย ๑๒ แล้ว  เห็นป้ายทางเข้าโรงแรมอยู่เนืองๆ ตื่นเต้นสุดๆ เป็นช่วงเวลาที่รอคอยมานานมาก เพราะบอกคุณฮันหนีไว้ว่า "ถ้าหนูไม่ได้โรงแรมนี้ หนูจะไม่มาพัทยานะ" ๕๕๕๕๕ โหดร้ายมาก ก็เราชอบสไตล์ของโรงแรมในเครือของ LK มาก สวยสุดๆ หรูหราสุดๆ ยอดเยี่ยมสุดๆ อ้อ ลืมบอกไปว่า เราอยู่ โรงแรม LK The Empress แหม.. ชื่อโรงแรมก็บอกอยู่ ว่า The Empress  แต่แอบไม่ชอบที่มีโต๊ะอาหารอยู่ที่บริเวณหน้าโรงแรม เพราะเวลาเดินเข้าโรงแรมก็ต้องเดินเข้าข้างๆ เพราะถ้าเข้าข้างหน้า คงรู้สึกอึดอัด ที่ต้องเดินผ่าฝูงชนคนผมสีทองจำนวนไม่น้อยเลย  ว่าแล้ว ก็มาเช็คอินกันเถอะ!! ก็มีค่าใช้จ่าย เป็นค่ามัดจำ จำนวน ๑๐๐๐ บาท ตอนเดินเข้าไปในโรงแรม เจอแต่ฝรั่งหัวทองเต็มไปหมด หาคนไทยก็ไม่มี ๕๕๕ ไอ่เราก็เกร็งๆอยู่แล้ว พนักงานยังทำท่าทีไม่ต้อนรับ ทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกค้าเท่าไหร่ อาจจะเห็นว่า เราเป็นคนไทย แถมยังเด็กๆอยู่ด้วย มากันแบบ backpacker ซะด้วย อาจจะคิดได้ว่า ไม่ต้องอะไรเท่าไหร่หรอก งี้มั้ง อื้ม โอเค ไม่เป็นไรเราไม่คิดมาก  เราก็ถามว่า " ถ่ายรูปได้ป่าวคะ ?" พนักงานต้อนรับก็แบบ พูดแบบ ถ่ายได้ อะไรแบบนี้ แต่แบบหน้าตาน้ำเสียง แบบเหมือนไม่เห็นว่าเราเป็นลูกค้าไรงี้ เพราะก็เคยไปอ่านรีวิวอีกเหมือนกัน ว่ามีคนโดนว่า "ห้ามถ่ายรูป" แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เรากับคุณฮันหนีก็ไม่ได้คิดมากอะไร  ขึ้นห้องพักกันดีกว่า....  คุณฮันหนีจัดการหอบคนเดียวเลย เราก็เดินสบาย บรื้อเลยย  เดินทางมาซะเหนื่อย ยังไม่มีอาหารตกถึงกระเพาะอาหารกันตั้งแต่เมื่อตอนเที่ยง ก็เริ่มเกิดอาการหิวกัน ซะแล้ว ว่าแล้ว ก็มุ่งหน้าหาร้านอร่อยๆกินกันดีกว่า แต่ดูในแผนที่ล่ะ เราอยู่พัทยากลาง แทบไม่มีร้านอาหารเด็ดๆเลย เดินไปเจอร้านนึงชื่อ " ร้านผักบุ้งลอยฟ้า " อะไรซักอย่าง ก็ด้วยที่เราหิวหน้ามืดตามัว ก็เดินเข้าไปแบบไม่ทันได้ฟังคุณฮันหนีห้าม เห็นเมนูก็... อืม ไม่น่าเลยเรา  หน่อไม้ฝรั่งผัดกุ้ง อื้ม ก็อร่อยดี กุ้งก็สดดี แต่ก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร ราคา ๒๐๐ บาท  แต่ไอ่เจ้าเนี่ย แบบไม่ไหวอ่ะ รสชาติแย่มาก ขนาดเรารู้สึกว่า หิวมากก ก็ยังไม่ได้ทำให้อาหารจานนี้รสชาติดีขึ้นมาเลย ฮันหนีบอกว่า รสชาติเหมือนน้ำล้าง... ราคาก็ไม่เป็นไร ๑๒๐ บาท แล้วก็สั่งข้าว ๒ จาน กับน้ำ ๑ ขวด คือข้าวเนี่ย น้อยมากๆ แล้วน้ำเปล่า คือ มันเอามาให้แต่ขวดค่ะ มันไม่เอาแก้วมาให้ เออ ดี ไม่เอาก็ไม่เอา แล้วที่จริงน่ะ เราสั่งกุ้งเผาไป รอนานมากกๆ อืม เลยคิดเงินเลย อ่อกุ้งเผานี่ ครึ่งกิโล ราคา ๔๐๐ บาท " แบบไม่กินมันล่ะ .. " เจ้าของร้านก็ตะโกนโวกเวกโวยวาย ร้องเสียงดัง ข้ามหัวกันไปมา พนักงานก็ยืนออกันเต็มร้าน เราเดินไปก็ยังยืนคุยกัน ไม่หลีกทางให้เราเดิน คือเราก็เข้าใจนะ ว่ามันอาจจะค่าครองชีพสูง รึอะไรก็ตาม เราพร้อมจ่ายอยู่แล้ว ถ้าร้านมันดีกว่านี้น่ะ ใครๆก็อยากเข้าร้านที่ดี ร้านที่อร่อย ร้านที่ถูก แต่ถ้าของมันดีจริง ราคาแพงหน่อย โอเค เราพร้อมจ่าย แต่ในเมื่อคุณขายราคาแพงแบบนี้ แล้วรสชาติยังเรียกได้ว่า ...ไม่รับประทาน หรือปกติเขาอาจจะทำอร่อย แล้วทำไม่อร่อยให้เราแค่ครั้งนี้ หรืออะไรก็ตาม ก็ไม่รู้ แต่ก็โอเค ไม่เป็นไร ถือว่า เราได้ลองสิ่งใหม่ๆนะ ๕๕๕๕ เสียเงินไปกับอาหารมื้อนี้ ๔๐๐ บาท แต่ถ้ามีครั้งหน้า ก็คงไม่เลือกเข้าร้านนี้อ่ะ แล้วก็เดินเล่นทั่วเมืองไปเรื่อยๆ ก็ไม่ค่อยจะมีอะไรเท่าไหร่ ดูเดินลำบากอ่ะ ส่วนมากก็คง มีพวกผับ บาร์ อะไรแบบนี้ มีป้าคนนึงขายข้าวโพดอยู่ เขานึกว่าเราไม่ใช่คนไทย ๕๕๕ ก็ตลกดี เป็นแบบนี้ค่อนข้างบ่อย ข้าวโพดคุณป้าอร่อยมาก ราคาก็ไม่เว่อร์จนเกินไป ๒๐ บาท อร่อยดี แล้วก็เดินเล่น ก็เจอร้านขายน้ำ มีน้ำส้มกับน้ำมะพร้าว ก็เลยซื้อ ๒ ขวด ๔๐ บาท อร่อยชื่นใจ เสร็จแล้วก็เดินกลับ โรงแรมกัน ปล.ผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ  ตะลอนเที่ยวพัทยา-เกาะล้าน รีวิวโรงแรมที่ไปพัก >>> //www.bloggang.com/mainblog.php?id=rosemelodyworld&month=13-04-2013&group=1&gblog=4
อยากดู partII แล้วครับบ รีบมาต่อนะครับ
โดย: ป๊อป IP: 115.67.4.26 วันที่: 10 เมษายน 2556 เวลา:23:36:37 น.
|
rosemelodyworld
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิดไม่ว่าการลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของรูปภาพและข้อความใน http://rosemelodyworld.bloggang.com แห่งนี้ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่ หรือเพื่อการอ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาต จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
ติดตามชีวิตที่แสนมะลึกกึ๊กกื๋อของโรส ได้ที่นี่
v v | ||||||||||||||||||||||||
rosemelodyworld
