อร๊ายยยย เจิมบ่ทัน

แล้วมันก็จะผ่านไปค่ะน้องริน
เหลือไว้แต่ความทรงจำ

เมนูผัด ๆ ทั้งหลายพี่ชอบแบบขลุกขลิกค่ะ
ไม่ชอบน้ำเยอะค่ะ รู้สึกเหมือนกินแกง

ช่วงนี้ไม่ได้ไปตลาดค่ะ เครื่องเคราก็ใส่ตามที่มี
พี่ไม่มีสูตรตายตัวหรอกค่ะน้องริน
อย่างที่เคยบอกค่ะ ชอบอะไรก็ใส่ไป
น้องรินเป็นสาวกเห็ดเหมือนหลานสาวพี่เลยค่ะ

นอนไม่หลับ ง่ายนิดเดียวน้องริน

กินยาแก้แพ้โลด กินแล้วหลับซำบายเลย

ขอบคุณคุณกฤชด้วยค่า ถ้าได้คุยนะจ๊ะ
ตอนนี้พี่กะลังทึ่ง ทึ่งว่าเอาตัวหนังสือมาเรียงๆกัน
แต่ออกมาเป็นรูปได้แฮะ คนคิดนี่เก่งจัง


แซวพอหอมปากหอมคอ ไปละ

อะไร ผมสังเกตเห็นอาการเจ็บของน้องรินอยู่เป็น
บางครั้งเหมือนกัน แต่คิดว่าเดี๋ยวคงหาย

ส่วนผมท้อง เอ้ย ไม่ใช่ ส่วนท้องผม มิได้หายไป
ยังคงอยู่นะ 555 ขนาดปวดท้องเพราะสวาปาม
น้ำพริกไปยังมีอารมณ์ขันได้ เมื่อเข้ามาเยี่ยม
โดยเฉพาะบ้านนี้ ไปละขอตัว เค้งก่อน

เค้งนี่ภาษาอะไรไม่รู้เมียนกัน เห็นคนจีนเขาบอก
หมวยเล็ก ให้เค้ง ๆ นะ

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ตกลงว่าพอแอบเหงาแล้วจะนอนหลับใช่ไหมครับ?

อิอิ

จำว่าเจ็บ
พอหายเจ็บ ก็ลืมปล่าวครับ

ท่าทางเธอเศร้านะ รินซ่า

อ่ะ เลี้ยงไอ้ติม

น่ะ ยิ้มเชียว

โวะ นี่มันเพลงใครอ่ะ เพราะจัง

เศร้า อ่านะ
...
ไม่เอาน่าอย่าคิดมากนะ
หลับหลับซะฝันดี

อืม.... เรื่องความรักมีคำำกล่าวที่ว่า

เปลี่ยนตัวเองเพื่อคนรัก เป็นสิ่งที่ยาก
แต่เปลี่ยนแปลง (นิสัย) คนรักให้เป็นไปตามใจตัวเรานั้นยากกว่า

ดังนั้นเราต้องเปลี่ยนที่ตัวเรา ถึงมันจะยากก็ตาม

บางครั้งคนเราก็รู้ว่าควรเลือกอะไรดีกว่ากัน แต่ก็ยังไปเลือกสิ่งที่ไม่ควรเลือกซะนี่ มนุษย์เราก็แบบนี้แหละ


ป.ล. จากบล็อก อยากได้โมเดลที่ใส่ชุดนอนเหมือนกัน พอดีไม่มีโมเดลตัวที่ใส่ชุดนอนน่ะ เลยเอามาเปลี่ยนไม่ได้ (ของมามีนาคมปีหน้า สั่งไว้แล้ว)

มาอ่านตะพาบค่ะคุณริน..ฝันดีนะคะ

.........................



ในบางห้วงขณะคิดพิชิตมาด
บางอำนาจไกลเกินจะเชิญฝัน
บางช่วงหวังเสพชื่นแห่งคืนวัน
เหมือนโลกบังสรวงสวรรค์ให้หลั่นพาน

บางบาดแผลวาดหวังจะสั่งหาย
กลับมลายเร้นลับเกินนับผ่าน
บางอารมณ์จมลึกแต่นึกวาร
กับเถ้าถ่านควันเพลิงยุ่งเหยิงลวง

บางมรรคาตรึกลึกให้นึกหนาว
ทุกทุกห้วงยามก้าวช่างร้าวช่วง
เหมือนไร้สิ้นไร้มีในที่ปวง
เหมือนหนักถ่วงในฤทธิ์ยามคิดไป

บางความคิดแค่นึกเกินตรึกได้
เหมือนลมไหม้หางควันยากกลั้นไหว
บางกำหนดกฏเกณฑ์ไม่เอนใคร
รับรู้ใคร่สัมผัสกลับพลัดตา

บางกำเนิดยาวไกลเกินใฝ่หวัง
เดียวดายนั่งจองรอชะลอหา
ระบมลึกโศกรำพันได้สรรค์มา
โลกอำพรางเจรจาเมินลาจริง

เจ็บแต่จบ...ใช่ไหม?

55555

หวาดดียามเช้าน้องริน

ของน้องริน แฝงไว้ด้วยความเศร้านะ งั้นไปบ้านพี่ที่มีความเสียวเล็กๆแอบแฝงไว้บ้างดีกว่า 555

ฮ่าๆๆ


อ่านเม้นท์พี่ตฤณจบ
ต้องตามไปบ้านนายหัวซะหน่อยครับ อิอิอิ

บล็อกน้องรินวันนี้มาแนวเศร้าเลยครับ

แล้วมันก็ผ่านไปจริง ๆ ค่ะน้องริน
ผ่านไปแบบไม่อยากให้เจออีกเลย

เราเองก้ออยากให้มันผ่านไปไวไวอ่ะ
อยากกลับบ้านแล้ว
แต่ริน เชื่อไรมั้ย ทุกอย่างมักจะผ่านไปได้ด้วยดีจริงๆนะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะคุณริน
แล้วความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่ค่ะ

สวัสดีค่ะน้องริน พี่กิ่งขอโทษนะคะ ที่เมื่อคืนหลับไปซะก่อนไม่ได้มาตอบเม้นท์น้องริน ก็มันหนาวค่ะ อิอิ หนาวทีไรพี่กิ่งง่วงมากและจะเข้านอนเลยเพราะนอนห่มผ้าแล้วอุ่นมากเลย อิอิ

วันนี้มาแล้ว....แต่ทำไมตะพาบคราวนี้น้องรินเศร้าจังเลย อย่าเศร้าไปเลยนะคะอะไรที่ผ่านไปแล้วก็จะผ่านไปเก็บแต่ส่วนดีไว้ส่วนที่ร้ายลืมมันเสียเถอะคิดว่าฝันร้ายไปชั่วคืนนะคะ พี่กิ่งเดี๋ยวนี้เข้มแข็งมากเลยค่ะ
ไม่รู้สึกอะไรแล้วทุกสิ่งทุกอย่างผ่านไปเหมือนสายน้ำไม่มีวันกลับมาทำร้ายเราได้อีกแล้ว และเราก็อย่าทำร้ายตัวเราเองโดยคิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้เราเจ็บนะคะน้องริน แล้วเราจะอยู่ได้อย่างเข้มแข็งค่ะ

ฝากใจมาถึงด้วยความห่วงใยนะคะมีเราเท่านั้นที่รู้ใจของเราเองดีที่สุดค่ะ

เดี๋ยวพี่กิ่งจะอัพตะพาบตามไปนะคะ

มีความสุขวันศุกร์ค่ะ




More Flowers Comments

อาทิตย์นี้จะไปนอนที่พอเพลินรีสอรท์สวนผึ้งส่วนสาวรินก็นั่งคอยเจ้ต่อไปเรื่อยๆเดียวสักวันก็ได้ไป..ฮิๆๆๆ

ดีจ้าน้องรินอดีตหัวหน้าเผ่าคนรักเด็ก (เสียดายเป็นอดีตไปซะแระไม่งั้นจะยื่นใบสมัครเข้าร่วมด้วยคน เด็กมันน่ารักไม่ผิดๆที่เราคิดจะรัก555 ) จริงหัวข้อนี้ ในคืนที่ฉันนอนไม่หลับ ชอบมาก แต่อ่านดีกว่าเขียนในสมุดบันทึกมาเยอะมากกับหัวข้อนี้ ไว้ว่างๆจะเปิดให้น้องรินสุดสวยอ่านนะจ๊ะ เชยไปไหมถ้าจะบอกว่าอยู่ดีดีก็คิดถึง

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยย กรีสสสสส
ตะพาบมาอีกแล้ว
เริ่มเข้าใจ นักเขียนตะพาบน้อยแล้ว
ดีจังนะคะ มีโจทย์ให้เราได้ร่วมสนุกกัน
เวลาที่เรานอนไม่หลับ เป็นอะไรที่ทุกข์ทรมานมาก
เมื่อก่อน6-7 ปีที่แล้ว
พี่มิลก้อทนทุกข์กับการนอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ
แต่พอเวลาผ่านไป
เริ่มเข้าใจ คำว่า ชีวิตมากขึ้น
เข้าถึงคำสอนของพระพุทธศาสนา
ทำให้พี่มิล นอนหลับได้เพียงลำพัง
และอยู่อย่างมีความสุขค่ะ
ถึงแม้ตอนนี้ จะมีใครบางคนเข้ามา
ทำให้ชีวิต สนุกสนานดี
แต่ก้อยังคง รู้ เสมอว่า
วันนึงเราก้อจะจากไปคนเดียว
เพราะเรามาเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้

จริงค่ะ .. .ทุกข์บางครั้งมันมาหาแบบจัดหนัก
มันอยู่กับเราทำให้เรารู้สึกแย่ ไม่ดี .. ถ้าหากว่า
ไม่จัดการให้มันพ้นไปเร็วด่วน มันก็เหมือน
อะไรสักอย่างที่กัดกินความรู้สึกของตัวเองไป

วันนี้เราอาจจะทุกข์กับมัน
แต่วันเวลาก็จะค่อยๆ พัดผ่านมันไป
ขอให้เราให้เวลากับมัน แล้วเราก็จะได้
บทเรียนของการอยู่กับความทุกข์ให้สุขเกิด
ได้เหมือนกันนะค่ะ

เหงา..เศร้าอีกแล้วน้องริน ไม่เป็นไรเนาะคนดี พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว...

ไม่ได้หอบเลนส์อะไรไปเลยจ้ะ เค้าว่าเก็บเลนส์คิทไว้เลย เพราะช่วงเดียวกัน เผื่อพลาดก็พก 35 mm. ไปอีกตัวก็ได้ ไว้ถ่าย portrait พอละ ตัวหลังนี่เล็กนิดเดียวจ้ะไม่หนัก

ส่วนมากถ้าอยากถ่ายรูปแบบนี้พี่ก็นั่งรถเมล์ไปคนเดียวจ้ะ ไปหลายคนเกรงใจนะ พี่ถ่ายรูปนานด้วย...

ปิดท้ายได้ซึ้งมากค่ะ

แวะมาเกบงานตะพาบไปแชร์ที่กลุ่มค่ะ
ที่นี่เป็นตะพาบตัวที่สองต่อจากพี่ก๋าเมือ่วานค่ะ

พี่ริน พี่ริน มาแล้ว คุณน้องมาแล้ว

ตะพาบบ้านนี้ออกแนว น้อยอกน้อยใจ

ไม่ต่างจากตะพาบบ้านคุณน้องจริงๆ ที่มีแต่เสียใจ

กับเหตุการณ์จริง ที่อิงแต่งเติมเข้าไปนิดหน่อย

"ทุกๆ ความสุขย่อมมีความทุกข์แฝงไว้ด้วยเสมอ"

อันนี้ใช้ได้ตลอดเวลา เหมือนอย่างที่คุณน้องบอกไว้ในตะพาบเลยล่ะ

จะนอนดึกแค่ไหน จะนั่งอยู่กับใคร จะสนุกเพียงใด
แต่หารู้ไม่ ว่าใจมันก็ไม่วายที่จะคิดเรื่องของเธออยู่ในใจ

แค่นี้ก็ทุกข์แล้วค่ะพี่ริน

ว่าแต่วันนี้พี่สาวคงงดีขึ้นมากแล้ว

ต่อให้มันไม่ได้ลบไปจากใจแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะผ่านมันไปไม่ได้ใช่ไหมคะ

รักษาสุขภาพนะคะ

555++ น้องรินสุดยอดครับผม

อ่านแล้วอยากไปซับน้ำตาให้จังเลยนะครับ อิอิ ^^ แซวให้ขำๆนะครับ

ภาษาสวยงาม รูปเล่มประทับใจ เอาไปคะแนนเต็มครับ อิอิ

ชอบที่บอกว่าเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้แต่เปลี่ยนตัวเองได้ครับ เจ็บแค่ครั้งเดียวดีกว่าเจ็บไม่รู้จบ บาดลึกมากครับ

.......ที่บล็อกบ้าง...

ใช่แล้วครับพอจิตมันหมดแรงดิ้น
มันก็หลับไปได้เองจริง
แต่ว่ามันจะนานหน่อยแค่นั้นเอง แหะๆ

มีความสุขตลอดวันนะครับ

บ่ายนี้ว่างแวะมาอีกครั้ง
"ทุกๆ ความสุขย่อมมีความทุกข์แฝงไว้ด้วยเสมอ"
''แม้มีทุกข์บ้างในความทุกข์นั้นก็อาจจะมีสุขเล็กๆแอบแฝงอยู่เช่นกัน''

สวัสดีครับ ครูริน แหะ ๆ ผมตั้งใจเขียนแบบนั้นจริง
เป็นการระลึกถึงนะ เขียนที่ออฟฟิศเมื่อวาน ตอนนั้น
ยังคิดว่า ลูกพี่ให้ไปติดต่อคนไม่รู้จัก คงจะจำ
หรือฟังไม่ชัด แบบที่ผม ฟังน้องรินพูดไง

ตอนนั้น งง..เหมือนกัน ก็ไม่เคยนี่นา 555 พวกชาว
บ้าน ชนกลุ่มน้อย เขาฟังเป็น ริน... อีตากานต์เลย
เสริมว่า ครูนินเหรอ(มุนินทร์)

เขียนบล๊อกเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องซีเรียส เขียนไม่
ออกไม่เป็นไร ผมก็เป็นบ่อย บางทีแช่ไว้ 10 วันยัง
เคย ถ้าสบอารมณ์แล่นปรูด เขียนไว้ล่วงหน้า 3 ตอน
ก็มี. บางทีแค่จะเม้นท์หรือตอบเพื่อน เขียนไม่ออก
ปล่อยทิ้งไว้ 3 วัน ก็อารมณ์ขันไม่มี บางทีแค่เขา
เขียนว่า "ขัน" ยังหัวเราะได้เลย 555 ก็มันคิดลึกแบบ
คุณตฤณไง ไปดีกว่าเดี๋ยวคุณตฤณมาเห็น

รักที่ซับซ้อนมันช่างเจ็บแต้ๆ

เจ็บบ่มีวันลืมเลยเจ้าอ้ายก๋า


.
.


วันนึงเจอคนตี้ดีกว่า
เฮาจะลืมไปเองครับน้องริน

คนดังอย่างน้องริน เม้นท์ตรึมแบบนี้กลางคืนตอบมือหงิกแน่ๆ อิ อิ

ขอบคุณค่ะน้องรินที่ไปอ่านงานตะพาบพี่กิ่ง
และน้องรินก็อย่าเศร้านานนะนักนะคะ
สักพักพทำใจได้ก็พอนะคะ

มีความสุขยามบ่ายค่ะ




More Flowers Comments

มาอ่านตะพาบ..แต่แอบเห็นเม้นท์พี่ก๋า
กับคำว่า"รักที่ซับซ้อน"

สำหรับขวัญอย่าว่าแต่รักเลย
อะไรที่ซับซ้อน
ต้องคิดเยอะ..เอาไว้ก่อน อิอิ

เพื่อนรินของขวัญเหงาบ่อยจังพักนี้..
ทั้งๆที่มีคนคอยอยู่เป็นเพื่อน
ให้กำลังใจ...
แต่จริงๆแล้วเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา
ก็คือความเหงานี่แหละเนอะ..
ถ้าเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน..


อย่าปล่อยให้"ใคร"มากำหนดความรู้สึก
ของเราดีกว่า...
เมื่อเราเรียนรู้ที่จะ"รัก"
เราเลือกไม่ได้หรอกว่าจะต้องรักใคร
ดีหรือไม่..เหมาะหรือป่าว..
แต่เมื่อรักไปแล้ว..เราก็จงมั่นในรัก..
ตัวบุคคลที่เรารัก..เค้าก็เหมือนเรา
มีสิทธิคิดมีสิทธิเลือก...
เพราะฉะนั้นถ้าเค้าเลือกที่จะไม่เลือกเรา
และเดินจากไป
ต่อให้ร่ำร้องโวยวายเท่าไหร่..เค้าก็จะไม่มีวันเข้าใจ
ความรู้สึกนี้..
ในทางกลับกัน..ถ้าเราเป็นฝ่ายไม่เลือกเค้า..
ต่อให้เรารู้สึกผิด..เราก็จะมีเหตุผลของตัวเอง..
เพื่อลบความรู้สึกนั้น...และตัดสินใจเดินจากมาเช่นกัน

เอ...วันนี้ขวัญเป็นอะไรหว่า...ออกแนวเพ้อนะเนี่ย..
สงสัยเพราะเพลงของรินแน่ๆ
ไปดีกว่า..เด๋วรินรำคาญเนอะ

สวัสดีคะน้องริน
แล้วตอนนี้นอนหลับดีหรือยังจ๊ะ
นึกว่าเป็นอะไร...เพิ่งมาถึงบางอ้อ ตอนที่เห็น
โจทย์ตะพาบ

พี่ช่วงนี้เซฟค่ะ พยายามนอนหลับไม่เกินเที่ยงคืน
เมื่อคืนเข้านอนก่อนเที่ยงคืนไปหน่อยหนึ่ง
และก็ตื่นมาตอนเที่ยงคืนกว่า นอนหลับ ๆ ตื่นๆ
ก็ยังไม่ถึงเวลานอนทำให้ข่มตานอนลำบาก


ที่บ้านยุงเยอะ...แมวเหมียว หมาน้อย
เดินเข้าออกบ้านหลายรอบ ถึงจะมีมุ้งลวด
ก็ไม่สามารถกันยุงได้ทั้งหมด
ช่วงนี้ต้องอาศัยไม้เก็บยุง
เมื่อคืนอุปทานทั้งคืน กลัวว่ายุงจะมาแอบกัดตอนปิดไฟ

เจ็บแบบเรื้อรัง
หรือว่าเจ็บแล้วจบ มันก็เจ็บนั่นแหละ

เดี๋ยวก็หายเนอะ

แอมอร

สวัสดีครับคุณริน

หวังว่ามันจะผ่านไปในไม่ช้านะครับ

เช่นกันครับในทุกๆความทุกข์แฝงไว้ด้วยความสุขเสมอๆ

โจทย์ตะพาบ....?
คงอีกไม่นาน ต้องหนีไปบวชชีหนีรักอีกรอบแน่ๆ....สาวน้อยมหัศจรรย์ ของเราชาวบล๊อกแก๊งส์...... เตรียมตัว...........อิ อิ

ใช่ ๆ เด๋ว มันก็ผ่านไป น้อง ริน เรื่อง แบบนี้ ใคร ก็ เจอ พี่ ด้วย แหะ ..ๆ ตอน วัยรุ่น นะ อกหัก .. อิอิ ..
ตอนนั้น เราฟูม ฟาย แต่วันเวลาผ่านไป คิดได้ ..
มันก็เป็นบทเรียน ให้เรา แกร่งขึ้น ..
เรื่องเที่ยว เขาใหญ่ ไปบ่อย มาก ยังไม่เข็ด เอิ๊ก ๆ ..

สั้นๆแต่อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ

มาอ่านตะพาบบ้านนี้แล้วอยากร้องไห้ระบายน้ำออกจากตาตัวเองอะ

(น้ำรอบบ้านยังไม่พอหรือไงก็ไม่รู้)

เวลานอนไม่หลับจิตใจเราก็คิดฟุ้งซ่านไปไกล
ทั้งเรื่องดีเรื่องร้ายทั้งรอยยิ้มทั้งน้ำตาีมีหมดในคืนเดียว
แต่พรุ่งนี้เดี๋ยวก็เช้าครับ ปาดน้ำตาเรียกรอยยิ้ม
แล้วเดินหน้าใช้ชีวิตวันต่อไปให้มีความสุขดีกว่า

นอนหลับฝันดีคะริน...

พรุ่งนี้ทำงานอีกวัน สู้สู้นะน้อง

สั้นๆแต่มีประเด็นมากเลยรินซ่าาาา

ปายแวะมาอ่านตะพาบค่ะคุณริน
"ทุกๆ ความสุขย่อมมีความทุกข์แฝงไว้ด้วยเสมอ"
ถ้าเราจะไม่ประมาท ด้วยการฝึกเผื่อใจไว้ในทุกเรื่อง
บางทีความเจ็บปวดอาจมาทักทายเราช้าหน่อย
ก็เป็นได้นะคะคุณริน...ว่าม้ั้ย

หวัดดีเจ้าน้องริน อ่านบล็อกแล้วบ่าฮู้ว่าน้องเปิ้นเจ็บอะหยังนักหนาน่อ ยอมเจ็บตั้งแต่ต๋อนนี้ดีกว่าเจ็บเรื้อรังตลอดไปเจ้า

สมัยปี้ยังสาวๆ ก็เกยเจ็บแบบกิ๋นบ่าได้ นอนบ่าหลับเมินเป็น 3 เดือนเลยเจ้า ตอนนี้มาผ่อย้อนหลัง....ตั๋วเฮาหยังมาง่าวขนาด...ปี้ว่าเวลาจะจ่วยเยียวยาจิตใจ๋คนเฮาได้เจ้า

ปี้แมวปิ๊กมาถึงบ้านตี้นนทบุรีแล้วเจ้า ไปแอ่วดอยวาวี ดอยจ้าง เวียงป่าเป้า แม่สรวย แม่สาย พม่า ขาไป แวะผ่อตะวันตกตี๊กว๊านพะเยาตวย ขากลับก็แวะนอนตี้ตาก ดูตะวันตกตี๊น้ำปิง ไปแล้วบรรยากาศเป็นใจ๋หนาวกำลังพอดีบ่าอยากปิ๊กมาเลยเจ้า

ไว้จาใดปี้จะมาอัพบล็อกหื้อผ่อเน้อเจ้า

อรุณสวัสดิ์ครับน้องริน

หวัดดียามเช้าจ้าริน
เช้านี้อากาศดีสุดๆๆ
แถมเมื่อคืนก้อเจอเรื่องราวดีดีด้วย
บางครั้งการที่เราอยู่นิ่งๆๆ มันก้อดีนะริน
อย่างตอนนี้เราเอง ก้ออยาก ปาย อีก เพราะ ที่นั่น ทำให้เราผ่อนคลาย
ถ้ารินเหนื่อย ก้อพักสักนิดนะ แล้วค่อยว่ากันใหม่ เนาะ
ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ สู้ๆนะ

สวัสดีค่ะ...ทักทายวันล่ะนิดจิตแจ่มใส...

โดย: Lika ka วันที่: 26 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:53:26 น.

สวัสดีค่ารินนนนนนซ่า

ตะพาบเอนทรี่ที่เป็นราวกับเก็บความรู้สึก
ของคนเขียนใส่เรื่องราวกับความทรงจำไว้
ความสุข..ความทุกข์..มันเดินทางคู่กันเสมออ่ะริน
ช่วงของความสุขที่หล่อหลอมดวงใจเราเป็นรอยยิ้ม
ราวกับเวลามันพาเราวิ่งไป..จนบางทีเราก็วิ่งตามมัน
ไปไม่ทันต่างกับความทุกข์ที่มันชอบเดินเชืองช้า
อ้อยอิ่ง..ไม่ทันใจในความรู้สึกของเราเลย....
.
.
ตอนนี้แพมก็เหงาเหมือนกันนะการที่ไม่ได้อยู่กับคน
บุคคลอันเป็นที่รักอารมณ์โหยหามันจะมาเกาะใจเราอ่ะ..
บางทีเห็นเพื่อนๆยิ้มหัวเราะกันแต่เราอ่ะคิดถึงกินใจ
แต่..รอบข้างเค๊ามีความสุขก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาอ่ะ
ไม่อยากให้คนอื่นมาเป็นเหมือนเรา...โลกกับสังคม
ทำให้มันเป็นแบบนี้แต่ชีวิตของเราเราต้องเดินต่อนะ..



Pla/แพมอ่านงานไปโทสับไปตอบเม้นเพื่อนบล็อก่อน
ไปตามอ่านงานตะพาบเพื่อนๆระอ่านงานรินซ่าซะล่า
ไม่ค่อยได้คุยกันแต่คิดถึงรินซ่าอยู่ในใจเสมอ..สู้สู้น๊า..

เข้าหน้าหลักไม่ได้....
เพราะโหมดพักใจ.....อีกระ...
แพมก่ะส่งกำลังใจให้รินซ่าเยอะๆเรยน๊า

เจ็บไม่รู้จบ อึ๋ย หยอง

ดีจ้าน้องริน วันนี้เที่ยวไหนน๊อ พี่แตนกะจะพักก่อนซักวันน่าอายไหมจำเวรผิดอ่ะ ถูกตามมาทำงานต้องขับรถกลับมาแทบบินได้เลย555 ฟังเพลงนี้ชอบมากเฝสร้าแต่ก็เพราะจ้า

แวะมานอนเฝ้าบล็อกครับ
ฝันดีครับ คุณริน

วันหยุดที่ผ่านมา คงชาร์ตแบตอย่างเต็มที่แล้วซินะ..??

งั้นวันนี้ก็เตรียมพร้อมลุยงาน อย่างมีความสุขนะค่ะ..^^

โดย: Lika ka วันที่: 28 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:43:30 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ...

โดย: Lika ka วันที่: 29 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:13:55 น.

Thank you very much






HP Pavilion dv6t , LG Infinia 42LV5500 42-Inch , HP TouchPad Wi-Fi 32GB , Apple iPad 2 Tablet 16GB , Apple iPhone 4s 16GB