| No. 727 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
| |
| ฟังแถลงการณ์ แล้ว บางทีก็ขมขื่น บางครั้งดีใจ อยากมอบช่อ ดอกไม้ให้ บางครั้งก็ ขำ ๆ ได้พบมาด้วยตนเอง |
| ย้อนหลังไปตั้งแต่เริ่มเรียน มัธยมที่เชียงใหม่ |
| ระยะนั้นไทย กับเขมรมีปัญหาพิพาทกันเรื่อง เขาพระวิหาร ได้ฟังข่าวกับแถลงการณ์ของไทย ใครไม่รู้ |
| ว่าพวกเรา คนไทยจะต้องต่อสู้กับเขมร ทั้งการเรียกร้องพื้นที่คืน หรือสู้กันทางศาลโลก |
| อาจารย์ใหญ่ของวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ พูดขยายความหน้าเสาธงว่า |
| |
| เรารักประเทศ มิยอมให้ใครมาช่วงชิงผืนดินไทยแม้แต่ตารางนิ้ว พวกเธอ(นักเรียน) ก็ต้องช่วยกัน |
| บริจาคเงิน คนละบาท สองบาทหรือมากกว่า รัฐบาลไทยจะได้นำเงินให้ ทนายไทยไปขึ้นศาลที่กรุงเฮก |
| ทำเอานักเรียนสะดุ้ง ก็ในกระเป๋าไม่ค่อยมีเงินค่าขนม |
ไอ้ประสิทธิ (ตอนหลังเป็น อ.มหาลัยริมน้ำเจ้าพระยา) กระซิบบอกว่า
ไอ้ไวน์ ฮา มี 2 บาทถ้าบริจาค ฮา(ก รู) จะเอาตังค์ไหนซื้อไอติม วะ |
|
| เออ ฮา(ก รู) ก็เหมือนกัน มี อยู่บาทเดียว |
| |
| พวกเรา คุยกันดังแซด อาจารย์ใหญ่เห็นปฏิกิริยา ก็พูดสำทับว่า |
| ใครไม่มีเงินไม่เป็นไร พวกเธอจะ มอบจักรยานที่ ปั่นมาโรงเรียนให้ ประเทศก็ได้ เขาจะได้นำจักรยานให้ทหาร |
นำไปบรรทุกของ ปืน อาหาร จูงเข้าป่า สนามรบ เพราะทหารมีม้าต่างไม่พอ
|
| ใครพร้อมก็มาบอกที่นี่ได้ |
| พวกเรา นิ่งเงียบ กลัวครูอาจารย์ ยึดจักรยาน ไปให้ทหาร ผมกะว่า พรุ่งนี้จะเดินมาเรียน เอาจักรยานไปซ่อน |
| ไว้ในป่ากล้วย จนกว่าจะเงียบ |
| ผมนึกแล้ว ขัน ตัวเอง ไง ป.ญ.อ. ยังงี้ 555 สมองไม่เปรื่องเลย |
| ทั้งที่ ผมสอบได้ที่ 1 - 3 ของห้องประจำ ติดต่อกันหลายปี แต่ นับจากท้ายผลการสอบ หุ หุ |
| |
| ผมหวงรถจักรยานมาก ๆ คิดดูซิครับ แม่อุตส่าต์ให้เงินผมไปซื้อลูกหมูเล็ก ๆ ให้ผมกับพี่ชาย มาคนละตัว ตื่นเช้ามา |
ผมจะหั่นต้นกล้วยให้เป็นแผ่น ผสมรำอ่อน เศษผักต้ม น้ำข้าวเศษอาหารให้หมูกิน ก่อนไปโรงเรียน
|
| ตอนเย็นต้องหิ้วปีบ ไปเทน้ำข้าว เศษอาหารบ้านคนรู้จัก หิ้วตุปัตตุเป๋ กลับบ้านมาเก็บไว้ผสมรำ เลี้ยงหมู แต่ไม่พอ |
ไปเก็บผักเบี้ย หลังบ้าน เศษใบผักกาดมาสับ มาต้มด้วยฟืนเตรียมไว้มื้ออื่น
|
| ไม่มีผักก็ลงคูเมืองหน้าบ้าน เก็บผักบุ้ง มาสับต้มในปีบ ส่วนผักตบชวา เก็บมาสด สับโยนให้หมูกิน ไม่ต้มเพราะ |
| ถ้าถูกความร้อนแล้วมันจะเหนียว กลัวหมูกัดไม่ขาด แหะ ๆ เป็นห่วงฟันหมูด้วย |
|
| ผมเลี้ยงหมู ตั้งแต่ตัวเล็กจนกระทั่ง ตัวโตพอที่จะขายได้ ปีกว่าได้มั้ง.. แม่ก็ไปตามคนซื้อ ช่วยมาจับหมูไปขาย |
ตกลงราคากันไว้...แล้วแม่ก็รีบไปทำธุระก่อนที่ แป๊ะซื้อหมูจะมาชั่งหมู
|
| ส่วนผมยืนดู กลัว ๆ กล้า ๆ ไม่อยากมองดูหมูที่อ้วน พุงห้อยเรี่ยดินโคลนในคอกหมู สงสารครับ แต่อยากได้เงิน |
| พ่อค้า ต้อนหมูเข้ากระทอสาน ชั่งด้วยตาเต็ง โฮ้ยเหนื่อยกว่าจะเสร็จ |
|
| ผมกับพี่ชายได้เงินมา ก็นำเงินคนละ 700 กว่าบาทไปซื้อจักรยาน แบบล้อโต คนละคัน |
| ขี่ไปโรงเรียน และก็เลี้ยงหมูต่อ ทำให้สดวกมาก กล้บบ้านตอนเย็น นำปีบแขวนท้ายจักรยาน 2 ใบไปเก็บ |
เศษอาหาร มาให้หมูเหมือนเดิม
|
| วันไหนไปเก็บไม่ทัน เจ้าบ้านเขาจะบ่นให้ได้ยินว่า เด็กขี้เกียจ เศษอาหารเหม็นไปทั้งบ้าน ลืมบ่อยจะไม่ให้เก็บนะ |
|
| รู้ว่าทำผิดจริง ๆ แต่นึกถึงบุญคุญท่านเจ้าของบ้าน คุณนาย... มีเชื้อสายจีนปนคนเมืองเชียงใหม่ ลูกหลานของคุณนาย |
| ได้เป็น รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง ภายหลัง อีกหลายปีนะครับ |
| |
| กว่าจะได้เงินมาซื้อจักรยาน แล้วเขาจะยึดไปให้ทหาร แม้เขาจะนำไปสู้รบกับ เขมรก็ตามใครจะไปยอมเนาะ |
| ผมไม่ชอบการทะเลาะกับใคร รวมทั้งไม่ชอบ การปฏิวัติ แนะแอบกัดนิดนุง |
| |
| พอเติบโตเรียนจนสำเร็จ มีการงานทำ เห็นประกาศแถลงการณ์หลายครั้ง |
| จอมพลถนอม กิตติขจร เป็นนายก แล้วประกาศแถลงการณ์ ปฏิวัติตัวเอง หุ หุ ล้างคณะรัฐมนตรีทั้งหมด |
ตอนนั้นผม ทำงานพิเศษหลังงานประจำเลิก มีแอบทำในงานด้วย 555 ให้ นายที่เป็น ส.ส. ก็ตกงาน..ผมก็ตกด้วย.รายได้ผม
พลอยหดหาย |
|
| ต่อมานายผม ที่เป็น ส.ส.ได้เป็นรัฐมนตรีช่วยกระทรวงหนึ่ง ในรัฐบาล ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมทย์ ตอนนั้นนายกำลังเร่งทำ |
| ร่างกม.ปฏิรูปที่ดินให้ ราษฏร เป็น ส.ปก.นั่นใช่เลย กลางคืนผม ก็ไปบ้านนายแถวทุ่งสองห้องเป็นงานพิเศษ มีหน้าที่ |
| ดู แคะ ทำนองวิเคราะห์ ร่างงบประมาณปีต่าง ๆ ที่น่าสนใจว่า ผิดปกติ ให้นายเขาไปพิจารณาต่อ |
| |
| ผมได้รับมอบหมายให้วิเคราะห์ งบการเงินของรัฐวิสาหกิจสองแห่ง เสนอ บทวิเคราะห์ไป ตามที่น่าจะเป็น และตรงกับที่วิเคราะห์งานเข้าตา ..นาย มีเมตตา เลยชวนมาทำงานรัฐวิสาหกิจ |
| เต็มตัว. คิดอยู่นานเป็นเดือน อยากเปลี่ยนรถโฟล์คเต่า 555 เป็นเก๋งอื่น เลยยื่นใบลาออกจากงานประจำ |
นายที่ผมทำงานประจำ เรียกไปคุย ว่า
ไม่ควรไปมันเสี่ยงนะ เอาละคุณไวน์กลับไปทำงานเหมือนเดิม |
| ว่าแล้วนายก็โยนจดหมายลงตระกร้าผง |
| อีกอาทิตย์ต่อมา กลุ้มครับ เลยพิมพ์จดหมายลาออก แล้วแอบไปวางไว้โต๊ะเลขานาย |
| แล้วรีบควบโฟล์คเต่า ไปรับงานที่กระทรวงแถวราชดำเนิน |
| งานที่ทำเป็น ตำแหน่งผู้เชียวชาญ หรือผู้ชำนัญการ ของรัฐวิสาหกิจในสังกัด กระทรวง ทำนองนั้นแหละ |
| |
| งานที่ทำขอบข่ายจำกัด และฝึนความรู้สึกหลายอย่างเพราะรัฐวิสาหกิจ ก็เท่ากับ ระบบราชการไม่คล่องตัว |
| การเงินที่ได้รับ เหมาะสมดี.. เวลาจะไปติดต่องาน ก็ให้คนขับรถขององค์การไป ส่งและรอ |
| ดูดีเนาะ |
| 8 ตุลาคม 2519 ผมเดินทางไป ทำงานที่ชุมพร ขององค์การรัฐวิสาหกิจ ได้ทราบข่าว ประกาศแถลงการณ์ |
| พล.ร.เอกสงัด ชะลออยู่ ปฏิวัติ |
| ผม เลย เคว้งคว้าง ตกงานอีกแล้ว |
|
| ผมนอนอยู่บ้านได้ 3 วันได้มั้ง... เลขานุการของ นายคนที่โยนจดหมายลาออกของผมทิ้ง ก็โทรตามว่า นายให้ไปพบ |
|
| นายเรียกไปคุย ให้มาทำงาน ดูแล ฝ่ายกำกับกิจการสาขา ซึ่งมีงานมาก กว้างขวางกว่างานเดิม |
| ผมได้ทำงานกับท่านนี้ต่ออีก 10 ปี ยังระลึกถึงบุญคุณท่านเสมอ ท่านเป็นคนจังหวัดสมุทรสาครครับ |
| |
| หลังปฏิวัติ อีกเกือบปี ผมไปเที่ยวพัทยา กับคนรู้จัก เห็นคนเดินเป็นกลุ่ม เลยเข้าไปดู เจอ ท่านพล.ร.เอกสงัด |
| เดินทักทายคนที่ผมยืนอยู่... ผมยืนนิ่งรีบยกมือไหว้ท่านด้วยความยินดี |
| |
| แม้ท่านจะทำให้ผม ตกงานตอนนั้นก็ไม่เป็นไร เพราะ ท่านปฏิวัติให้ นายก คนที่พูดแต่ละครั้งนานมากพ้นหน้าที่ |
| พูดแบบเล็คเชอร์ให้ นักศึกษาฟัง นานเป็น ชั่วโมง สองชั่วโมง |
| ดูในทีวี เห็นแขกต่างประเทศที่นั่งฟัง น่าจะเป็น ฑูตหลายท่าน นั่งหลับตา ไม่รู้ว่าหลับหรือเปล่า |
| ส่วนผม หลับไปหลายยกแล้ว ไปละครับ |
| แบบที่บอกว่า แถลงการณ์บางทีก็ดี บางฉบับ ฟังแล้ว ขำ ๆ บางคนพูดแบบ รวบคำ ฟังไม่ออก |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,379,115 |
| st. ผู้เข้าชม 1,377,053 |
| = 2,062 |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ยิ่งในสมัยที่การเมืองมีเรื่องวุ่นวายและมีทหารมาเกี่ยวข้องนี่จะใจเต้นมากเป็นพิเศษ 55
เพราะส่วนมากจะมีเรื่องราวที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
แต่จะว่าไปแถลงการณ์บางเรื่องบางเหตุการณ์ก็น่าฟังอยู่นะคะ