| No. 801 ความเป็นไทย แบบไทยเหนือ (ตะพาบ) |
|
| พวกเราอยู่ท่ามกลาง ร้านสะดวกซื้อห้างสรรพสินค้าใหญ่ อากาศเย็นสบาย ได้แต่งตัวสวยงาม |
มีฟู๊ดคอร์ต อาหารนานาชนิดบริการราคา คบได้...เพราะเรารู้ราคาก่อนสั่ง หุ หุ
|
| อยากกินหรู ได้ซิครับ ห้องอาหารในโรงแรมหรู พนง.พาเดินไปนั่งโต๊ะในมุมสวย นั่งลง พนง.นำผ้ามาคลี่วางที่หน้าตัก |
ให้ ดูเมนูอาหาร พนง.น้อมตัวรับออเดอร์ รอไม่นานอาหารจัดแต่งในจาน สวย น่ากินที่สุด
|
| เมื่อละเลียดอาหารชิม กินกันอย่างอร่อยแล้ว ก็พยักหน้า พนง. นำบิลมามอบให้ น้อมตัวรับบัตรเครดิต รูดปรึ๊ดมา |
| ให้ลงนาม นิดเดียวเอง 15,000 กว่าบาท |
| อยากกินแบบบุปเฟต์หรู ก้ามปู ซีฟู๊ด ตักอาหารกินกันอย่างอร่อย มีเวลาตั้งชั่วโมงครึ่งจ่ายแค่คนละ 1,900 + บาทเอง |
ภาพข้างบนถ่ายเอง แต่ภาพล่างนี้ เป็นของคนอื่นทุกภาพ ขอขอบคุณที่เอื้อเฟือภาพประกอบ
|
| สตรีทฟู๊ดก็มี พวกเรายืนชี้ ๆ จ่ายเงินแล้ว เดินไปตามถนน ใช้ปากงับปลาหมึกชุบน้ำจิ้มดีงไม้เสียบออกให้ปลาหมึก |
เข้าปากเคี้ยวอร่อย เดินดูเสื้อผ้าในร้าน เห็นกางเกงยีนขาสั้นจุ๊นจู๋ ชายขาขาดรุ่งริ่ง ตรงสเป็ค ลองนำมาทาบเอว
 |
ว้าย ตัวเล็กไป.. ใส่ได้ขาเดียว น้อง ๆ มีเอวโต 44 นิ้วบ้างปะ |
| มีคะพี่ 650 บาทเอง |
| เอาตัวหนึ่ง ว่าแล้วก็จ่ายเงินรับถุง เดินกินปลาหมึก ลูกชิ้นปิ้งชุบน้ำจิ้ม ต่อ... พวกเรามีความสุขดีที่อยู่ท่ามกลาง |
| สังคมที่แตกต่าง กันไปแล้วแต่จะเลือกสถานที่หรูแอร์เย็นฉ่ำ กินอยู่อย่างหรู.. |
| หรืออยู่ริมถนนควันรถฟุ้งมาบ้าง ใช้มือปัดตรงจมูกก็โอเค กินอยู่สบาย ๆ เบากระเป๋า ก็โอเค |
| |
| พอเริ่มมีเงินก็ ไปเที่ยวต่างประเทศ ขอที่เป็นธรรมชาติไม่ตกแต่ง มีวัฒนธรรมเก่าแก่ทั้งรัสเซีย จีน |
| ญี่ปุ่น เวียตนาม ลาว เมียนม่า ฯ เมื่อไปแล้วเห็น ต่างประเทศจัดเก็บรักษา เมืองเก่าไว้ในสภาพเดิมให้ดีที่สุด มีร้าน |
| อาหารข้างทางแบบดั้งเดิม พวกเราปลื้มวัฒนธรรม สายน้ำ บ้านเรือน อุปนิสัยของพวกเขา |
| ยอมเสียเงินหลายเงิน ไปเที่ยวแล้วมานึกถึง บ้านเราก็มีนี่นา... น่าจะรักษาไว้ |
| นึกย้อนหลังไปเมื่อเป็น เด็กชาย ครั้งอยู่ที่เชียงใหม่ |
| |
| บ้านที่เราเช่าอยู่ในเมือง อยู่ริมคูเมืองด้านในริมรั้วหน้าบ้านมี ร่องน้ำเล็กลึกประมาณหนึ่งเมตร น้ำใสไหลช้า ๆ |
ปลาซิวตัวเล็กว่าย ซิกแซกไปมาเมื่อเห็นยักษ์ชายตัวเล็ก แต่โตสำหรับปลา คงกลัวถูกจับไปกินมั้ง 555
|
| ตอนเช้าผม จะตักน้ำจากบ่อหน้าบ้านเทใส่รางไม้ไผ่ให้ไหลไปลงตุ่ม ที่ห้องอาบน้ำอยู่ค่อนไปข้างหลังบ้าน ไออุ่นในบ่อ |
ลอยอ้อยอิ่งขึ้นมากับ น้ำถุ้ง(ภาชนะสานยาด้วยชันเบา) ที่มีน้ำเต็มผมสาวดึงขึ้นเทใส่รางไม้ไผ่
 |
ครั้งแล้วครั้งเล่ากะว่าน้ำเต็มตุ่ม ...ใช้มือแตะหยาดน้ำค้างบนดอกสลิดสีเขียวปนเหลืองนิด ๆ ที่เลื้อยข้างบ่อน้ำ |
| แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องบริเวณบ้าน เป็นบริเวณกว้าง |
|
| เดินผ่านใต้ถุนบ้านที่สูงกว่าสองเมตร ไปห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้าน ผลัดผ้าอาบน้ำที่อุ่น ฟอกตัวด้วยสบู่ก้อนกรดสี่เหลี่ยมเขาใช้ซัก |
ผ้าสีกรมท่าเข้มปนสีขาว บางวันมีสบู่ซันไลท์สีเหลืองหอม (หุ หุ) ฟอกตัว ขัดขี้ไคลราดน้ำจนตัวสะอาดเช็ดตัวด้วย
 |
ผ้าขาวม้าเป็นฝ้ายนุ่ม เดินผ่านใต้ถุนบ้าน ไปบันใดหน้าบ้าน ล้างเท้าในอ่างล้างเท้าสี่เหลี่ยม (ใครเคยใช้บ้าง ?)
 |
ขึ้นบ้านแต่งตัวไปเรียน....ด้วยจักรยานสองล้อ มีความสุขที่สุด |
|
| มีวันหนึ่งผม เห็นน้ำในบ่อน้ำกลมหน้าบ้านมีไอน้ำอุ่นลอยขึ้นมา มองซ้ายมองขวาบนบ้านไม่มีใครอยู่ แหะ ๆ |
| ทำผิดก็ต้องแอบ หย่อนน้ำถุ้งลงตักน้ำ แล้วราดตัวอาบน้ำ น้ำอุ่น ฟอกตัวด้วยสบู่ สบายที่สุดใช้มือลูบตัวสลัดน้ำทิ้ง |
ใช้มือบิดผ้าขาวม้าด้านหน้าที่ห้อยยาวให้น้ำหล่นลงพื้น
|
| แล้วไปล้างเท้าหน้าบ้าน ไปบนบ้าน แม่ผมนั่งรีดผ้าด้วยเตาแบบโบราณอยู่ |
| มานี่ |
| ครับแม่ ให้ผมทำอะไร |
| ต่อไป อย่าไปอาบน้ำที่บ่อนะ น้ำล้างตัวมันสกปรกจะกระเซ็นลงในบ่อ น้ำที่อาบจะไหลซึมลงดินก็จริงมัน ซึมลง |
| ผ่านดินไปรวมกับน้ำในบ่ออีก ไม่ดีนะ เข้าใจไหม |
| ครับแม่ |
| ยามแม่ว่างจากเย็บผ้าโหล ผมจะนั่งอยู่ใกล้ ๆ แม่จะเล่าให้ฟังว่าพวกเราคนเชียงใหม่เป็นคนมีวัฒนธรรมเหมือนคนภาคอื่น |
สวย งดงามผู้หญิงจะนุ่งผ้าซิ่นยาวกรอมเท้า...
|
| คนเชียงใหม่จะมีบ่อน้ำอยู่หน้าบ้าน ห้องน้ำจะอยู่ห่างบ่อกว่า 10 เมตรห้องส้วมอยู่หลังบ้านโน่นกว่า 30 เมตร |
| น้ำสกปรกจะไม่ซึมเข้าบ่อที่เราใช้ ดื่ม ต้มแกง หงข้าวทำกับข้าว |
| |
| มีอยู่วันหนึ่งแม่ให้ผม ขุดหลุมปักเสาทำราวตากผ้าด้านตะวันออกแสงแดดจะสาดตอนเช้าตอนบ่ายแดดแรงยังส่อง |
| ถึง ผมก็ขุดหลุมสองหลุมห่างกัน พอประมาณใช้ไม้รวก พาดข้างบนมัดด้วยลวดจนแน่น |
| เหนื่อยหมดแรง... |
| พอหายเหนื่อยแม่ก็ให้ขุดหลุม ทำราวตากผ้าอีกราว... แม่ให้ทำราวสูงเพียงเอว |
ทำไมครับแม่มันเตี้ย
 |
อ๋อ..คนเชียงใหม่จะตากเสื้อผ้าหญิงชาย ไว้ที่ราวตากผ้าสูง ถ้ากางเกงใน ผ้าถุง ถุงเท้าต้องตากราวเตี้ยแค่เอว |
| เราจะไม่ตากสูงกว่านั้น คุณตาคุณยายบอกแม่ไว้ว่า คนภาคเหนือมีวัฒนธรรมแบบนี้จำไว้นะ |
| ครับแม่ |
| |
| ที่บ้านผม จะมีเพื่อน ๆ ไปดูแปลงผักหลังบ้านที่ผมปลูก ไปดูไก่ หมูที่เลี้ยงไว้บ่อย ส่วนแม่จะมีลูกค้าที่ไปให้แม่ |
ตัดเสื้อ แม่จะพูดภาษาเชียงใหม่ บางคนแม่ก็จะพูดภาษาภาคกลางด้วย
|
| เพื่อนของผมจะไป ทักทายแม่ ยกมือไหว้แม่ เลยได้ยินแม่พูดภาคกลางด้วย เวลาผมไปโรงเรียนยุพราชก็ไปเรียน |
เพื่อน ๆ เห็นผมแต่ไกล จะตะโกน
|
ไอ่ไม ตูดดำ (ไอ่ไมตรี ตูดดำ) มาแล้วโว้ย
|
| พวกมันล้อกันว่า คนภาคกลางเป็นคนไทย ตูดดำ 555 คือพวกมันคงเห็นคนเชียงใหม่ ก้นขาว ประจำมั้ง |
| ผมงี้โกรธ.. ที่ถูกผลักให้ เป็นคนไทยภาคกลาง ก็อยากเป็นคนภาคเหนือ นี่นา |
| |
| โดยพื้นเพพ่อผมคนภาคเหนือ ส่วนคุณตา คุณยายผมเป็นคน จันทบุรีที่ย้ายไปทำราชการเชียงใหม่ คุณตา |
พูดไทย ปนภาคเหนือแต่พูดเหนือไม่ชัด จนกระทั่งอายุ 90 กว่าปี.ยังไงก็พูด กำเมือง ไม่ชัด
|
| ที่บ้านผมเลยกินข้าวเหนียวในตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน แน่นอนห่อข้าวเหนียวด้วยใบตองกล้วยแห้ง อาหารมีพวก |
| หมูปิ้ง ปลาทอดน้ำพริกนำไปกินมื้อเที่ยงที่โรงเรียน |
| |
| ส่วนตอนเย็นที่บ้านจะกินข้าวสวย ไม่เหมือนคนเชียงใหม่ทั่วไป แม่คงจะเคยชินตั้งแต่เด็ก อาหารตอนเย็นจะเปลี่ยน |
ไปแต่ละวัน เช่นผัดน้ำหน่อ(หน่อไม้ซางหรือหน่อไม้อย่างอื่นนำมาฝน(ใส) ด้วยตะแกรงละเอียดนำไปดองด้วยน้ำ
|
| ซาวข้าว ผมจะเป็นคนทำหน่อไม้ดอง แม่กับพี่สาวจะเป็นคนทำอาหาร ผมทำไม่เป็นเลย 555 |
| ผัดหน่อไม้จะใส่หมูสามชั้นสับ ใส่พริกชี้ฟ้า หอม กะปิตำละเอียดผัดรวมกัน อร่อยสุด ๆ |
|
| นี่ ๆ ลูกต้องคดข้าวเหนียวจากก่องข้าว(กระติ๊บ) ใส่จานพอกิน แล้วค่อยหยิบจากจาน กำให้เป็นก้อนใส่ปากกิน |
| ทำไมละแม่ |
| ถ้าควักในก่องข้าวกินแต่ละคำ ข้าวที่เหลือจะเปื้อน กับข้าว ทำให้คนอื่นรังเกียจข้าวที่เหลือบูดด้วย |
| เวลาเคี้ยวข้าวกิน ลูกใส่ข้าวก้อนโตใส่ขนาดพอเคี้ยวไม่โตจนแก้มป่องน่าเกลียดมาก อย่าแหงนคอใส่ข้าวกับข้าวนะ |
ใช่ ๆ แบบนั้น ถูกแล้ว อีกอย่างเวลาเคี้ยวต้องปิดปาก ไม่ให้ใครเห็นข้าวในปาก น่าเกลียดมากนะ
|
เคี้ยวให้หมดปาก แล้วค่อยหยิบข้าว กับใส่ปากนะอย่ากิน มุมมามแบบหมู เคี้ยวดังจั๊บ ๆ ไม่งามนะ
|
แฮ่...ชักกลัวเป็นหมูเหมือนกัน 555
|
| อย่าเดินกินอาหารนะ เราคนไทยนะเป็นกิริยาที่ไม่น่าดูเลย |
| ผมเคยไปญี่ปุ่นกะเขาเหมือนกัน 555 คนญี่ปุ่นเขาจะไม่เดินกินอาหาร เขาว่าไม่ใช่วัฒนธรรมญี่ปุ่น |
| ผมคิดนะว่า ญี่ปุ่นเหมือนคนไทยนะ รึว่า คนไทยเหมือนญี่ปุ่น |
ความเป็นไทยสมัยใหม่ สะดวกสบายดี แต่เราควรจะ รักษาความเป็นไทยเช่น วัฒนธรรม อาคารบ้านเรือนแบบเก่า หรือไม่...?
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,515,761 |
| st.ผู้เข้าแวะเยือน 1,513,759 |
| = 2,002 |
| |
| ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สบายท้องสบายกระเป๋าที่สุด
แต่ค่านิยมของคนไทยสมัยนี้
ต้องใช้ชีวิตหรูหราขึ้นสเตตัสทุกวัน
ทุกวันนี้บ้านพี่ยังต้องตากเสื้อผ้า
แบบที่คุณแม่คุณไวน์จัดระดับนั่นเลยค่ะ
เปิดมาอาหารเยอะแยะ
แต่ภาพที่สาม อร่อยที่สุด เอ๊อออ ไม่ใช่สิ