No. 1314 คนไกลวัด เขียนถึงวัด.... ตอนที่ 1 |
|
หลายคน เห็นหัวเรื่อง ก็อมยิ้ม... ผมพาเข้าหา วัดแน่เลย... 555 แหมไม่ถึงขนาดพาทัวร์ 9 วัด |
|
ตอนเป็นเด็ก บ้านอยู่ติดกับวัด หัวข่วงเชียงใหม่ไปกินขนมเทียน ที่พี่ ๆ เด็กวัดแบ่งให้กินบ่อยเจอตุ๊เจ้า |
ใจดีหลายรูปมีตุ๊เจ้าอยู่รูปหนึ่ง ไม่อยากเจอคือสติไม่ค่อยดี ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าพุทธศาสนา |
มีข้อห้ามคนสติไม่ดีบวช แต่ตุ๊เจ้าองค์นี้ น่าจะสติไม่ดีภายหลัง |
|
ที่บ้านคุณยาย อยู่ติดกับวัดเชียงมั่นคุณยายจะทำอาหาร ถวายพระทุกวันคุณยายบ่นบ่อย |
เงินไม่ค่อยมีใช้ แล้วคุณยายก็ทำอาหารมากมายหลายชนิด |
รวมทั้งคนอื่นก็ทำเยอะมากพระฉันน่าจะ ไม่เกิน 20 คำต่อพระหนึ่งรูป อาหารเหลือมาก |
ไปทำบุญที่วัดหลายวัด |
ไม่พอทุกปีคุณยายจะทำพิธีไหว้พระภูมิเจ้าที่หรือเจ้าอะไรมิรู้มีคนไปร่วมงานที่บ้านเยอะมาก |
ระหว่างที่ทำพิธีจะมีคนตัวสั่น ๆๆๆ ล้มตึงกันหลายคน |
ผมก็กลัวซิครับ.. ยังคิดเลยว่า ทำพิธีอะไรไม่รู้ไม่เห็นเข่าท่าเลย |
|
ศาสนาอื่นผมก็ไปที่โบสถ์แถว โรงเรียนปรินซ์รอแยล เพื่อนพาไปร้องเพลงคลอเปียโนดูสงบ |
เข้าท่าชอบ ๆ จริง ๆ แต่ที่ชอบมากที่สุดบาทหลวงแจกดินสอให้ด้วย ผมเลยไปบ่อยหน่อย |
|
ไม่ไกลจากบ้านเท่าใดแม่พาไปฟังหลวงพ่อศาสนาพุทธเทศน์เป็นภาษาไทยเสียงแปร่งคล้าย |
คนภาคใต้ คนฟังเยอะมาก ผมก็ชอบท่านเทศน์ภาษาไทยไม่ง่วงเลยฟังท่านเทศน์ 2 ครั้งตอนนั้นท่านไปเผยแพร่ และสร้างพุทธสถานริมน้ำแม่ปิงใกล้สะพานนวรัฐ ผมยังไม่รู้จักชื่อท่านนะครับ เพราะไปฟังที่วัดเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เท่ากับผมมีโอกาสพบ หลวงพ่อปัญญามาตั้งแต่ผมเป็นเด็กหนุ่ม |
ย้ายจาก ตจว.เข้ามาทำงานใน กรุงเทพ มีจดหมายไปถึงที่ทำงาน |
เชิญให้เป็นเจ้าภาพ ซื้อที่ดิน ตารางวาละ 25 บาท แถวคลองหลวงคลอง 6 ปทุมธานี เพื่อถวาย |
เป็นที่วัดที่ดังมากปัจจุบันซาลงแล้วนั่นแหละครับ |
|
ทันสมัยมาก ชื่นชมพระอาจารย์ท่านนี้ |
ท่านและทีมงาน น่าจะใช้หลักการประชาสัมพันธ์แบบ การขาย ชนิดสามเหลี่ยม ทึ่งมาก... |
เรียกว่าเจอภิกษุนักบวชมาเยอะเช่นคนโตเป็นผู้ใหญ่แต่เรียกว่าเณรมั่งหลวงปู่มั่ง |
พระรูปหล่อทั้งที่ไม่มีเส้นผมขนคิ้วเทศน์เก่งโดยไม่ต้องทาปาก แหะ ๆ |
แต่ละท่าน เล่าถึงการระลึกชาติเพื่อจะได้โยมอุปฐากในชาตินี้ |
หรือสร้างอาคารใหญ่โต เพื่อเป็นจุดขายในอนาคต เฮ้อ... |
ทายคนโน้นคนนี้ว่า เป็นสามี ภรรยา ลูก พี่ น้อง แถมไม่พอยังบอกใน |
อนาคตจะเจอ... แต่อยากรู้ต้อง ทำบุญด้วย...เงิน เอิ่ม.... |
|
ภาพข้างบน ไม่ใช่ที่ภิกษุนำมาพูดถึงนะครับ เป็นจุดที่ก่อประกาย ความสนใจ ตายแล้วไปไหน |
เป็นภาพของ คนที่ระลึกชาติ คือรู้ว่า เมื่อก่อนเป็นใคร |
|
ให้บังเอิญคนที่บ้านกลับจากไปปฏิบัติธรรมที่วัดอินทรวิหาร บางขุนพรหม |
จากคนที่เคยแข็งกลับสงบมีสตินุ่มนวล |
ผมเริ่มทึ่ง วัดอินทรวิหาร เอ..วัดสอนอะไร... |
เรื่องราวผ่านไปหลายเดือน ได้เดินทางไปพักเที่ยวที่ บ้านแม่ขะจาน อ.เวียงป่าเป้ากินอาหาร |
หลายอย่างท้องเสียอย่างแรง เรียกว่าเข้าห้องน้ำหลายครั้ง หมอที่ ร.พ.เวียงป่าเป้า เห็นว่าไม่ดี |
นอนให้รับน้ำเกลือหลายขวด |
หมอเลยรับเข้าเป็นคนใข้ในเข้าพักดูอาการท่ามกลางความหนาวเย็น และสายหมอก |
ได้ห้องพักชั้นล่างปีกโรงรถมีทางเดินพาดผ่าน |
ลูกสาวเลยอยู่นอนเฝ้าตกดึกอากาศยิ่งหนาวเย็น นอนไม่หลับ เลยเดินไป |
นั่งระเบียงทางเดินที่ไม่มีคนนั่งนิ่งลองทำสมาธิที่เคยฝึกมาบ้าง |
เช้ามืด มาเล่าให้ฟังว่า |
หนูนั่งสมาธิเห็นคนหรือวิญญานมายืนดูที่ระเบียง เห็นว่า |
ไม่ดีเลยรีบกลับเข้ามาในห้อง |
กลัวหรือเปล่า |
ไม่ได้กลัว แต่ไม่แน่ใจนะพ่อ |
กลับมา เริ่มสนใจการทำสมาธิ สนใจเรื่องวิญญาณ มีจริงหรือไม่ การทำสมาธิดีจริงหรือ เพราะ |
บุญกุศลที่เขาว่า ทำให้จิตใจคนปฏิบัติ สงบ มีความสุขทำงานได้อย่างราบรื่นไปไหนมีแต่คนรัก |
คนชอบน่าสนใจข้อนี้มากที่สุด.... |
เลยไปวัดพระราม 9 ไกลจากบ้านสิบกว่า กม.. ไปพูดคยสอบถาม ได้ความว่ามีสวดมนต์ทุกวัน |
ตอนเย็น รวมทั้งเดินจงกลม ทำสมาธิ |
ตอนนั้น อืม เดินจงกลม คงจะเดินเป็นวงกลม ทำให้จิตนิ่งได้มั้ง (ไม่คิดว่าจะเป็นการเดินจงกรม |
สะกดด้วยตัว ร..เรือ) |
|
พอว่างก็ ขับรถไปที่วัดพระราม 9 ตอนเย็น เข้าไปนั่งด้านหลัง ๆ หน่อยเห็นเขานั่งดูหนังสือ |
สวดมนต์ ก็เอากะเขามั่ง ความที่ไม่เคยนั่งกับพื้นนาน แค่ 10 นาทีแย่เลยแต่ฝืนใจสวดตาม |
รู้สึกมีความสุขที่ได้เปล่งเสียง |
|
พระอาจารย์ท่านเทศน์เป็นภาษาไทย นิดหน่อย แล้ว ก็พาเดินจงกรมต่างคนต่างยืน |
ชิดหลังห้องแล้วก็เริ่มเดินไปข้างหน้าสงบผมก็ทำตาม เดินได้นิดเดียว ได้ครึ่งทาง ก็ชนกับคนอื่น |
รีบยกมือไหว้ขอโทษ คนถูกชนอมยิ้ม.. |
เอ..ทำไมเขาไม่เดินชน กัน ผมเลยเดินช้า ๆ หรี่ตาเล็กที่สุด กลัวคนเห็น |
อ้าว..ทุกคนเขา ลืมตาเดิน |
ตกลงวันนั้นได้เรียนรู้ ว่า สวดมนต์ทำให้จิตสงบ แล้วก็ เดินจงกรมต้องลืมตาเดิน 555 |
|
เพื่อน ๆ ผู้ใดมีประสพการณ์ ปฏิบัติธรรม เจอวิญญาณ หรือ เจอ... มาเล่าหน่อย...มาเม้นท์ด้วย... |
|
แล้วก็อีกที เจ้านายสาว ชวนไปนั่งสมาธิด้วยกันที่วัดอีก
อาจารย์เต๊ะ อธรรมสายแข็งก็ไม่ไปอีก พึ่งจะรู้ว่าเดินจงกลมนี่เค้าลืมตานะครับ
ส่วนเรื่องวิญญาณ นี่อาจารย์เต๊ะ ไปนอนเฝ้าพ่ออยู่ รพตั้ง สามเดือน รพ ใหญ่แถวฝั่งธน คนตายน่าจะแยะมาก
แต่วิญญาณ มาหาตอนดึกๆหรือเปล่า ก็ไม่รู้เลยครับ
ขนาดพยาบาลมาสะกิด ยังไม่ค่อยจะตื่นเลยครับคุณพี่ เย้ย 555