| No. 994 หลงป่า แม่วาง @ เชียงใหม่ (ตอน 4) |
 |
บันทึกการเดินป่าหวังจะได้พักใกล้ลำธาร/ทำอาหาร/นอนค้างเป็นไปตามที่คาดแต่ เมื่อหลงทางหาทางกลับไม่ได้
ลำบากอย่างคาดไม่ถึง
นอนฟังเสียงไก่ป่าร้องรับเช้ามืดที่เย็นสบายน้ำในลำห้วยยังคงไหลไม่ขาดสาย |
| | นึกถึงเมื่อวานเราใช้เวลาวิ่งขึ้นดอยลงดอยหนีไฟป่าทำเอาหมดแรงไปตาม ๆ กัน แสงไฟจากกองไฟที่เริ่มมอด | |
| โต เสือกกิ่งไม้เล็กเข้าไปแสงสว่างขึ้นตามด้วยท่อนไม้ใหญ่ |
| เป็นไง โต ...นอนไม่หลับเหรอ |
| หลับครับพี่ไวน์อากาศเย็นไปหน่อยดีที่ครูฉัตรเอาผ้าขาวม้ามาให้อีกผืนผมตื่นก่อนพี่ไวน์ครึ่ง ชม.ได้มั้งปวดฉี่เลยลุกไป |
| ฉี่ตรงโน้นไม่กล้าไปไกลชักเสียว.... |
| ไม่มีไรแล้วโตใครอยากนอนก็นอนปวดหนักก็ไปจัดการ |
| สัตว์ที่มาเมื่อคืนเป็นหมูป่าหรือหมีกันแน่ที่มาครับครู |
| หมูแน่มันเปิดไปไกลไม่กล้ามาแล้วที่หมูมาคงจะเคยได้กินอาหารที่มีคนเคยมาพักแถวนี้ |
| ทำไมครูรู้... |
โน่นเศษกระป๋องปลากระป๋องอยู่โคนต้นมะเดื่อ
|
| เรานั่งคุยกันรอบกองไฟเอามืออังไฟให้อุ่นขึ้นไม่นานแสงแรกของวันเริ่มสาดมาเห็นหน้าผาหินที่สูงตระหง่านด้านหน้าของ |
| เราค่อยลาดลงสู่ลำห้วยสีเขียวของใบไม้เริ่มเห็นชัดขึ้น |
| ตอนเช้าเรากินข้าวกับอะไรดี |
| มีให้เลือกเหรอครู |
| มีซิปลาย่างรมควันกะกุนเชียง 555 กินได้ทีละอย่างนะ |
| ขอกุนเชียงดีกว่านะพวกเราปลาย่างติดคอนะครู |
| ได้ซิเดี๋ยวจะยำกุนเชียงหุงข้าว 2 หม้อเลยนะนพเอ้าโตย่างกุนเชียงให้ครูหน่อย |
| โตใช้มีดผ่าไม้ไผ่สดเป็นง่ามหนีบกุนเชียง 3 แท่งใช้ตอกมัดปลายไม้หนีบปิ้งบนถ่านที่ลุกแดงไม่นานกลิ่นหอมเริ่มโชย |
ออกมาทำเอาแต่ละคนอยากกิน 2 ภาพข้างล่างเป็นภาพแทน
|
| ใช้มีดซอยฝานมะหลอดสีแดงส้มเปรี้ยวเป็นชิ้นเล็กใส่กระทงใบตองกล้วยโปรยหอมซอยบางครูฉัตรฉีกเกลือป่น |
จากถุงเล็ก ๆ ใส่หยิบมือผมวางกุนเชียงที่ร้อนเยิ้มบนใบตองตึงก็ใบพลวงหลายชั้นซอยแฉลบบางยาวจนหมดหยิบ
|
| ใส่กระทง ใช้มือเคล้าไปมา เกลือป่นถูก มะหลอดที่เปรี้ยวละลายปนกับเครื่องปรุงเยิ้มโรยพริกขี้หนูที่ทุบเคล้าด้วยมือแล้ว |
| หยิบชิมเปรี้ยวเค็มเผ็ด พอดี |
| นพกับโต กำลังราไฟ ดึงดุ้นฟืนออกจากกองน้ำข้าวที่ไหลล้นออกจากหม้อนิดหน่อยเริ่มแห้งเราปล่อยให้มันระอุบนถ่าน |
| พวกเราต่างคนไปล้างหน้าล้างตาที่ลำห้วย |
| ดวงอาทิตย์ส่องแสงสว่าง ไปทั่วบริเวณอากาศเริ่มอุ่นขึ้น นพยกไม้แขวนหม้อข้าวสนามออกจากไม้ง่มวางหม้อข้าวลง |
| กับพื้น ใช้ปลายมีดแงะฝาหม้อที่ร้อนออก ไอร้อนกับกลิ่นข้าวฟุ้งหอมโตใช้ช้อนสนามยาวตักข้าวแจกใส่ใบตองตึงให้แต่ |
| ละคน ก็แบ่งข้าวเท่า ๆ กันหมดสองหม้อพอดี |
| เป็นไงนพ กินข้าวกับยำกุนเชียงฝีมือคุณไวน์ |
| อร่อยหอมกุนเชียงเปรี้ยวด้วยมะหลอดพริกขี้หนูหอมแดงรสชาดดีจริงยังไม่เคยกินอร่อยแบบนี้เลยครู |
| 555 ครูให้ผมใส่มะหลอดทีแรกคิดว่าคงไม่ได้เรื่องปกติยำกุนเชียงผมใส่น้ำส้มสายชูจะอร่อยกว่ามะนาวนะ |
มันไม่มีทางเลือกนี่นา
ครูเพิ่งเคยกินเหมือนกันว่าแต่ว่า โตไปเอาพริกขี้หนูมาจากไหน
|
| อ๋อ...ผมเดินไปลดน้ำหนัก อึ ชายน้ำตรงโน้นตอนนั่งยอง ๆ มันไม่ถนัดเป็นตลิ่งเอียงเลยเอามือจับต้นไม้เล็กสูงกันร่วง |
แหะ ๆ กำลังเพลินแหงนไปดูยอดไม้
เฮ้ยคล้ายพริกพอเสร็จธุระเลยเขย่งเก็บเม็ดพริกมาได้ครับครูแต่ทำไมต้นโตแบบนี้ |
| ครูว่านะ 555 คนที่มาค้างแรมคงกินพริกเผ็ดเช้ามาเข้าป่าอึเม็ดพริกไม่ย่อยเลยกองอยู่แถวนั้นพอฝนตกเลยงอกนะ |
| แหวะ |
| ไม่เป็นไรหรอกเหมือนนกมันกินเม็ดไทรไปขี้แล้วงอกขึ้นมาไม่เห็นเป็นไรที่บ้านสวน แก่งหางแมวจันทบุรีมีอยู่ต้น |
| พริกใหญ่ขึ้นที่โคกต้นพุดทราไม่มีใครไปเก็บต้นใหญ่สูงท่วมหัวพี่เหมือนกัน |
| ที่นั่นไม่เก็บพริกกินเหรอ |
| กินซิแต่ไม่ค่อยมีใครกล้าไปที่โคกนั่นเป็นที่อยู่ของงูจงอางตัวผู้ตัวเมียนะ 555 เออเก็บมาแล้วล้างน้ำเปล่ากลิ่นอาหารเก่า |
| มันลอยขึ้นนา |
| ล้างแต่มือแล้วตอนไปล้างหน้านะ 555 |
| เอาละกินข้าวเสร็จเก็บของเราจะเดินทางต่อดีกว่านพเอาน้ำราดไฟให้หมดนะ ป้องกันไว้ดีกว่า |
| คุณไวน์ผมขอแผนที่ดาวเทียมดูหน่อยยังอยู่เปล่า |
| นี่ครับครูมันยับเยินดูออกหรือเปล่าไม่รู้กระดาษถูกน้ำวันก่อน |
| อืม...มีแผนที่ไม่มีเข็มทิศอ้าวคุณไวน์ไม่ได้ทำเครื่องหมายจุดที่เราเดินผ่านเหรอแล้วจะรู้ไงว่าเราอยู่ตรงไหน |
| ไม่รู้นี่ครูไม่เคยใช้ ครูไม่สอน 555 |
| งั้นดูดวงอาทิตย์ ข้างหน้าพระอาทิตย์ขึ้นเราเดินลงดอยไปทางนั้นถ้าเราเอาแผนที่ทิศเหนือวางไว้ให้ตรงทิศนี่เป็น |
| ถนน 1269 อัตราส่วนไม่มีแต่ดูแล้วไกลมากคงไม่เหมาะลงดอยไปทิศตะวันออกก็แล้วกันน่าจะเจอบ้านแม่ขาน |
| หรือไม่งั้นก็บ้านห้วยมะนาว |
เก็บเป้ใส่หลังเดินต่อ
|
| กว่าสาม ชม. ที่เราเดินลัดเลาะแอ่งดอยบางครั้งก็เดินตัดยอดดอยลงสู่เบื้องล่างให้เป็นเส้นตรงที่สุด |
| เอาละ เราพักที่ลำห้วยนี้เดี๋ยวกัดฟันเดินขึ้นดอยสูงนั่นคงใช้เวลากว่า ชม.แน่ที่นั่นน่าจะสูงพอมองเห็นทางที่เขาลงไปบ้าง |
| ถึงยอดดอยน่าจะเกือบเที่ยง แต่เราจะไม่มีอะไรกินพวกเราจะหยุดหุงข้าวกินข้าวเปล่ากันที่นี่หรือจะเดินต่อ |
ไม่มีอะไรกิน พวกเราจะหยุดหุงข้าว กินข้าวเปล่ากันที่นี่หรือจะเดินต่อ
|
| เดินต่อดีกว่าครู พอถึงข้างบนค่อยหาทางลงเขา ว่าแต่ว่าพี่ไวน์จะไหวเปล่า อายุ เอ้อ..มากกว่า |
| เออ มากกว่าเอ็งสองคนแน่... ยังไงก็ไหว ไปปีนดอยต่อ |
| ยิ่งปีนสูงเท่าใดอากาศร้อนแห้งแล้งใบไม้ร่วงดอยมีแต่หินความหิวทำเอาหมดแรงไปตาม ๆ กันยังคงเดินลัดเลาะไปทาง |
| เดินเก่าใบพลวงแห้งร่วงหล่นยามเท้าย่ำไปถูกเสียงกรอบแกรบดังเป็นระยะกว่า ชม.ที่เดินบนหินนานจะเจอดินแดงแทรก |
คุณไวน์ครูว่า พักกันตรงนี้ก่อนนะ จะได้มีแรงเดินต่อ
 |
ดีเหมือนกันขาชักสั่น ว่าไงนพ โต เข็ดยัง |
| แหะ ๆ ไม่เข็ดครับพี่ไวน์ แต่ถ้าจะให้เดินป่าอีก ขอคิดดูก่อนครูเราหุงข้าวกินได้เปล่า |
| ได้นะได้ใครมีน้ำเหลือในกระติกบ้าง |
| ต่างคนต่างเขย่ากระติกแล้วส่ายหน้ามีนิดเดียวไม่พอที่จะหุงข้าวแน่ |
| เอางี้หิวกันมากอมข้าวสารให้มันนิ่มแล้วค่อยเคี้ยวจิบน้ำอย่ามากนะให้มันไปอึดในท้องหนัก ๆ ไว้ก่อนจะหมดแรง |
| ครูฉัตร ควักข้าวสารเข้าปากคนแรกแล้วทุกคนทำตามจิบน้ำไปติด ๆ ยังไม่เคี้ยวเดินขึ้นดอยต่อข้าวสารเริ่มเปียก |
| ก็ค่อย ๆ เคี้ยวดับกรุบ ๆ รสมัน ๆ ใช้ได้ |
| พี่ไวน์ เดินขึ้นมาตรงนี้เห็นทางลงดอยแล้ว |
| โห..ครูเจอร่องดอยทางดิ่งแต่ต้นไม้เยอะดี |
เออ...ชักเข้าท่ามีต้นไม้เขียวเรามีโอกาสเจอน้ำห้วย
 |
พวกเราเคี้ยวข้าวสารจิบน้ำกลืนไปอย่างช้า ๆ ไม่นานรู้สึกมีกำลังเพิ่มขึ้นต่างเดินลัดเลาะลงไปในป่าสีเขียวผ่านดงกล้วยป่า |
| เหงื่อชุ่มโชกไปทุกคน เสียงหม้อข้าวสนามตีกับด้ามมีดดังเป็นระยะ |
| พอโผล่สันดอยมองลงไปเป็นแอ่งดอยกว้างค่อนข้างเรียบมีต้นไม้เล็กประปรายไม่นานได้ยินเสียงน้ำในลำห้วยไหล |
| คุณไวน์ผมว่าน่าจะมีปลูกอะไรอยู่ที่นี่นั่นไง |
| ใช่ครูมีต้นข้าวโพดแห้งเลยไปนั่นน่าจะเป็นต้นพริก |
| เอางี้ ไปกินน้ำกันก่อนเติมให้เต็มกระติกผมว่านะจะมีคนมาอยู่แถวนี้แต่ตัวอาจจะไม่อยู่ก็ได้ |
| นั่นพี่ไวน์ มีตูบ อยู่บนเนินผ้าขาวม้าพาดไว้ด้วยมีคนแน่ |
| เราเดินไปบนเนินแสงแดดกำลังแผดกล้า |
| มีไผอยู่พ่อง วู้ ๆ (มีใครอยู่บ้าง) ครูฉัตรตะโกนถาม |
| ในตูบที่มุงด้วยใบตองตึงมีแคร่นอนเตาไฟข้าวโพดสีเหลืองแห่งเสื้อกางเกงแขวนอย่างละตัว |
| คุณไวน์มีข้าวสาร เนื้อย่างรมควัน แห้ง...แข็ง |
| ผมว่า เราพักกันที่นี่หุงข้าวกินกับเนื้อย่างน้ำพริกแดงเรายังมีรอเจ้าของเขามาถ้าไม่มาค่อยวางเงินค่าของให้เขาดีกว่า |
| ดีเหมือนกันเอ้าหุงข้าวกินกันก่อน |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ(re 195/4631) |
| |
| st ผู้เข้าชม 1,916,953. |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
คนชอบเดินป่า
จะต้องมีทักษะนึงคือ รู้ว่าอะไรกินได้หรือไม่ได้
วัตถุดิบอยู่ใกล้มือด้วยนะครับ
สดของจริง 555
หลงป่านี่น่ากลัวเลยนะครับ
วิธีอมข้าวสารเจ๋งมากเลยครับพี่
วิชาลูกเสือน่าจะเอาไปสอนเด็ก