No. 1300 บ้านบนดอย |
"พี่ตูน อยู่ไหน" |
"อยู่ที่แม่แตง นัดหมายซื้อกระเทียมเขากำลังถอนกันอยู่ในไร่มีอะไร |
เหรอ |
"พ่อชุ เขาส่ง ปืนมาให้" |
"หา....พ่อส่งมือปืนมาเก็บพี่....? |
"บ้า....ส่งปืนลูกซองมาให้อยู่ที่ทำงาน พ่อรู้ว่าพี่ชอบปืนแวะมาเอา |
หน่อยเอาไปไม่ไหว |
"ได้ อีกชั่วโมงจะแวะไป เอ...พ่อเกิดนึกยังไง แหม..ทีเมื่อก่อนจะตามเก็บเฮ้อ |
นึกถึงก่อนหน้านั้นกลับไปสืบเอกสาร ณ โรงพยาบาลแล้วพบกับชุแล้วถูกเรียกตัวไปหาพ่อ |
กลัวแทบฉี่ราด |
เลยพา ชุ...ไปทานอาหารที่ร้าน แถวระยอง เป็นร้านอาหารกึ่งสวนในซอย |
น้องชุ เดินดูไม้ดอกไม้ใบเพลิน |
อาหารร้านนี้อร่อยสั่ง อาหารเนื้อแดดเดียวชิ้นโตแกงไก่ป่าแบบบ้าน ๆ รสจัดจ้าน |
มีผักเยอะไปฝาก ว่าที่แม่ยาย ..ชุไปเถอะแม่นัดพี่ไว้จะเลยเวลา |
แม่โทรว่าพ่อกำลังจะกลับบ้าน |
"แล้ว ๆ พ่อเขาจะ ยิงพี่อีกเปล่า....? |
"พี่ตูน กลัวเหรอ....ไม่หรอก ฟังแม่พูดถึงพ่อ รู้สึกจะเข้าใจพี่ดี" |
แม่รู้ยังว่า แหะ ๆ พี่มัดจำชุแล้ว |
"บ้าพี่ตูนนี่...... ใครจะกล้าบอก เมื่อก่อนตอนที่พ่อให้ชุแต่งชุแกล้ง |
ว่าไปกับพี่แล้ว เกินเลยไปหน่อยคะ |
เลยบังคับให้ชุ แต่งงานกับหมอชุเข็ดแล้ว |
"นั่นเห็นไหมพูดไม่จริงเลยทุกข์ทั้งคู่เลยก็เราแค่กอดกันนิดพี่แบกขี่ |
โก่ง โอ้ยมีความสุขตอนอยู่เกาะเสม็ด |
กินหอยหลายอย่างอร่อย เลยถ่าย 4 ครั้งหมดแรง |
ออกจากร้านอาหารขับรถเข้าไปจอดในบ้าน ชุพาเดินไปในบ้าน |
อ้อ คุณตูนเหรอ เข้ามานั่งข้างในก่อน เดี๋ยวพ่อจะมา |
สวัสดีครับ น้า..เอ้อ..แม่... ผมเอาอาหารญวนมาฝากนี่ของน้าผู้ชายครับ |
ขอบใจคุณตูน อ้อนั่นพ่อกลับเข้าบ้านแล้ว" |
สวัสดีตูน นั่งก่อน น้าคงต้องพูดกับตูนนานหน่อยนะพวกผู้หญิงไปเตรียมอาหารไป |
อ้าว..นี่.น้าเคยพบตูนที่บ้านผู้ว่าจันทบุรีนี่ |
ครับ ผมจำน้าได้แล้ว ตอนนั้นผมไปเยี่ยมคุณลุง ผู้ว่า |
ใช่ ๆ ผู้ว่าแนะนำว่าชื่อ เสรี เป็นหลานชาย |
"ครับน้า ผมชื่อเสรี ตูนเป็นชื่อเล่น" |
"เอ้า ไหนลองเล่าให้น้าฟังเกี่ยวกับที่บ้านตูนละเอียดหน่อยนะ" |
แหะ ๆ ทีนี้ผมได้ที เลยเล่าประวัติส่วนดีให้ พ่อของชุซะหมดเปลือก |
น้าผู้ชายค่อนข้างพอใจ |
"เอ้า....ไหน ๆ น้ากับตูนรู้จักกัน แล้วมา ดื่มฉลองกันหน่อย" |
"ขอบคุณครับ แต่ ๆ ตอนนี้ผมไม่ได้ดื่มแล้ว หลังจาก...ที่ผมรู้ข่าวชุ. |
แต่ง ผมทำตัวไม่ดี เลิกดื่มเด็ดขาด พอดีหลงในป่า |
"ได้ ๆ ดีแล้ว พ่อยังดื่มในหมู่เพื่อน ๆอยู่... พ่อต้องขอโทษที่ทำให้ต้องเสียใจ |
"ไม่ครับ ผมมันไม่ดีเอง มัวแต่ทำงานแล้วก็ไม่มาเยี่ยมพ่อ"" |
เมื่อก่อน พ่อรู้ข่าวว่าตูนทำงานประกันชีวิตเลยไม่ชอบเกลียด |
พวกนี้แวะเวียนชวนทำประกันจนเบื่อ |
แล้วพ่อทำยังไงครับ |
"อ๋อ พ่อตัดสินใจ จะทำประกันเพื่อช่วยเขา นัดให้มารับเงินวันจันทร์ |
ตัวแทนนั่งใส่รองเท้าหน้าบันใด พ่อเลยถามว่าส่งเบี้ยแล้วถอนได้หมด |
เขาตอบว่า "ถอนได้หมด" |
"พ่อก็ถามว่า แน่ใจหรือ" |
พอคนนั้นตอบ "แน่ใจถอนได้หมด" |
555 พ่อเลยเตะลงบันใดไปเลย มันโกหก พ่อนะเคยรู้ว่าถอนไม่ได้ |
หมด เพราะบริษัทจ่ายค่าใช้จากเงินลูกค้าทุกราย |
"ดีครับพ่อ มันโกหกจริง ๆ ต้องโดนแบบนี้" |
โห้ย.....คืนนั้น แม่ กับชุ นั่งกินข้าว อมยิ้มแก้มปริเห็นผมกับพ่อตาใจกว้าง |