"อ๊ะ! มะ มาร์ค อึก! อ๊า!!" เสียงหวานร้องกระเส่าสั่นหลังจากถูกอุ้มให้นั่งบนอ่างล้างหน้าหินอ่อน เรียวขาขาวถูกจับให้อ้าชันกว้างเผยให้เห็นช่องทางรักสีหวานที่ตอนนี้กำลังถูกลิ้นร้อนละเลงตวัดดูดเลียจนเกิดเสียงดังน่าอายไม่หยุด เรียวขาสวยพาดวางบนบ่ากว้างไหลตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนไปกับพื้นอ่างเย็นๆ กายน้อยกระตุกสั่นเป็นพักๆเมื่อถูกปรนเปรอจากสัมผัสที่ถวินหามาเนิ่นนานนับเดือน แทบจะกอบโกยอากาศเข้าปากไม่ทัน สำลักความเสียวกระสั่นให้รู้แล้วรู้รอด มือเรียวขยำกำเส้นผมสีดำเงาของคนรักตัวโตเอาไว้ในมือเมื่อปากร้อนแสนร้ายกาจเคลื่อนขึ้นมาครอบแกนกายที่ถูกปลุกด้วยแรงอารมณ์ แจมินหวีดร้องเสียงดังขยับสะโพกร่อนหาสัมผัสแสนร้ายจากคนรักตัวโต ก้มมองสบตากับดวงตาคู่คมที่เหลือบช้อนมองถามความรู้สึกผ่านทางสายตา "อึก อื้ออออ มะ อ๊ะ ฮึก" 

   น้องร้องสะอื้นตัวโยนเสียวกระสันทุกครั้งที่ถูกปากร้อนออกแรงดูดดึงส่วนปลายของตัวเอง ไหนจะมือใหญ่ที่ล้วงเข้ามาในเสื้อคอยเขี่ยสะกิดยอดอกสีหวานจนแข็งชันสู้มือไม่ต่างจากส่วนล่าง น้องไม่ยอมให้คนตัวโตกุมเกม ใช้มือสั่นเทาทั้งสองมือจับมือให้ที่เขี่ยอกตัวเองออกมาก่อนจะดูดเลียนิ้วแกร่งราวกับเป็นแกนกายของอีกคนก็มิปาน มาร์คช้อนตามองเล็กน้อยก่อนจะผละออกมามองคนตัวเล็กที่กำลังลากลิ้นแดงๆเลียนิ้วเรียวยาวของเขาจนเปียกชุ่ม ดวงตาสองคู่สบกันนิ่งหยั่นเชิงกันและกัน เรียกให้พ่อเลี้ยงใหญ่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่กับการกระทำที่แสนยั่วยวนของคนตรงหน้า 

   "คุณ อึก" 

   "จะยั่วกันไปถึงไหน..." เอ่ยถามเสียงค่อยก่อนจะดึงมือกลับมอบจูบแสนหวานละลายให้คนตัวเล็กแทน คนตัวเล็กดันหน้าจูบตอบเกี่ยวลิ้นแดงไล่เลียลิ้นร้อนของคนรักตัวโตก่อนจะสะดุ้งเกร็งกายเมื่อนิ้วแกร่งที่ชุ่มด้วยน้ำลายของตัวเองค่อยๆกดแทรกเข้ามาช้าๆ แจมินเบ้หน้าเสียวกระสันเงยหน้าขึ้นกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ได้ตามใจชอบ เสียงดูดเลียผิวเนื้อชวนให้ใจดวงน้อยสั่นรัวแรงไหนจะสัมผัสที่แสนคิดถึง นิ้วยาวสาวเข้าออกช่องทางรัดแน่นเรียกเสียงครวญครางกระเส่าสั่นของแม่เลี้ยงตัวแสบได้ไม่หยุด เอียงหน้ารับจูบแสนหวานอีกรอบ ยกมือขึ้นประคองคอแกร่งปรับองศาให้กันและกันมากขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะผละออกจากกันตามด้วยเสียงหวานออดอ้อนร้องขอสัมผัสจากร่างสูง

   "พี่จ๋า อึก กอดได้มั้ย อะ อ๊ะ กอดเลนได้มั้ย" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างยากลำบาก ลมหายใจไม่ค่อยสม่ำเสมอนัก กายน้อยกระตุกเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่ถอดออกจากช่องทางสีหวานที่ขมิบรัดด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาปรือปรอยแสนยั่วยวนมองคนตัวโตที่จับตนให้ลงมายืนบนพื้นเย็น เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยไปหมดเกิดแรงกอดฟัดของคนตัวโตที่มอบให้ น้องเกาะไหล่กว้างของพ่อเลี้ยงก่อนจะค่อยๆย่อกายลงคุกเข่ากับพื้นช้าๆพร้อมกับมือที่ลูดลงตามเนื้อกายกำยำครามแดดของพ่อเลี้ยง มาร์คก้มมองมือเล็กที่กำลังเคลื่อนลูบไล้ไปตามเป้ากางเกงของเขาที่ตอนนี้มันคับตึงดันเนื้อผ้าออกมา ช้อนตากลมโตขึ้นมองอย่างสื่อความหมายก่อนจะอ้าปากงับแกนกายผ่านเนื้อผ้าเบาๆ ขบเม้มลูบไล้มันอยู่แบบนั้นจนมาร์คอยากจะถอดอาภรณ์ออกจับกระแทกเข้าไปในกายคนช่างยั่วนี่เสียจริง 

   "เดี๋ยว" มาร์คจับมือเล็กที่กำลังพยายามปลดกางเกงยีนของเขาเอาไว้ก่อนจะฉุดมห้อีกคนลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามออกมาที่ห้องนอน เดินรอบห้องปิดผ้าม่านจนมิดก่อนจะเปิดเครื่องปรับอากาศและโคมไฟหัวเตียงเดินกลับมาหาคนตัวเล็กที่ยืนอิงโตเครื่องแป้งเพราะเรี่ยวแรงขาถูกดูดไปจนเกือบหมด มาร์คยกยิ้มบางกดจูบบนปากจิ้มลิ้มก่อนจะกดน้องให้นั่งลงคุกเข่าแบบเดิม สมนาคุณด้วยการปลดกางเกงยีนตัวหนาออกให้เหลือเพียงกายกำยำที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าพร้อมกับร่อนโทรศัพท์เครื่องหรูไปไว้บนเตียงที่อยู่ห่างออกไป 

   แท่งเนื้อร้อนแข็งตึงขยายตัวขึ้นกำลังเด่นอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็ก แจมินเผลอกลืนน้ำลายลงคอพร้อทกับใจที่เต้นรัวค่อยๆยกมือขึ้นโอบประคองลำเนื้อแข็งแรง แก้มใสแดงระเรื่อเมื่อเผลอคิดอะไรบางอย่างเข้านอกจากความคิดถึง

   มาร์คใหญ่กว่าของที่เฉินเล่อซื้อให้เสียอีก...

   "อื้อ...แจมิน" เสียงทุ้มครางในลำคอเมื่อปากสวยครอบแกนกายของตัวเองช้าๆ ร่างน้อยค่อยๆขยับดูดลูดปากทีละน้อยออกแรงดูดเลียเน้นที่ส่วนปลายกลมมนใช้ปลายลิ้นเขี่ยดันไปมา ผละปากออกมาเลมเลียตั้งแต่ส่วนโคนถึงปลายลำที่เริ่มมีน้ำรักปริ่มออกมาด้วยแรงอารมณ์ มือนุ่มนิ่มชักลูดส่วนโคนเร็วๆก่อนจะครอบปากลงขยับชักลูดขึ้นลงเร็วๆอีกครั้ง ขนาดของมันขยายขึ้นจนคับช่องปากไปหมด แจมินผละปากออกอีกครั้งก่อนจะพรมจูบไปตามแกนกายร้อนที่กระตุกเบาๆจากแรงกระตุ้น ดวงตากลมโตช้อนมองคนตัวโตเล็กน้อยก่อนจะถูกดึงให้ลุกขึ้นยืนหันหน้าเกาะกับโต๊ะเครื่องแป้ง แจมินแอ่นสะโพกขึ้นอย่างรู้งาน หลับตาเอียงคอให้ใบหน้าคมเข้ามาซุกไซร้ได้เต็มที่ พร้อมกับฝ่ามือร้อนที่ไล่ลูบไล้บีบขยำไปตามผิวเนื้อนวลเนียนใต้เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย ก้นลมขยับบดเยียดแกนกายร้อนที่กำลังขยับถูไปมากับร่องก้นขาว ดวงตาสองคู่มองสบกันผ่านกระจกก่อนที่แจมินจะหลับตาลงรับจูบแสนหวานจากคนรักอีกรอบ 

   "พี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว..." เอ่ยบอกเสียงกระเส่าพร้อมจับแกนกายถูปากทางแดงสดไปมา แจมินโน้มตัวลงเล็กน้อย แอ่นก้นสวยขึ้นรับให้มาร์คเข้ามาได้ง่ายขึ้น มือหนึ่งจับข้อมือแกร่งที่ยึดเอวตัวเองเอาไว้ อีกมือค้ำโต๊ะเครื่องแป้งเอาไว้เป็นหลักยึด 

   "อื้อ!! คุณ อะ อ้ะ!" ลมหายใจเข้าออกติดขัดเมื่อแกนกายร้อนค่อยๆแทรกเข้ามาช้าๆจนาดความยาวในที่สุด มาร์คครางทุ้มในลำคอดึงรั้งกายน้อยเข้าไปแนบชิดกายกำยำของตัวเอง แสงสลัวในห้องยิ่งทำให้ร่างขาวเนียนใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มของเขาดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกอง แจมินนิ่วหน้าเล็กน้อย หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงรู้สึกคับแน่นไปหมด หน้าท้องหดเกร็งขมิบปากทางรัดแท่งเนื้อร้อนแน่น ให้ตายเถอะ แบบนี้ยิ่งย้ำเข้าไปใหญ่

   "อ๊า มาร์ค พี่ อื่อ พี่จ๋า"

   "สู้ได้หรือเปล่า อา..." มาร์คเอ่ยถามพลางขยับสาวแกนกายเข้าออกช้าๆ แจมินหวีดร้องเสียงหลงเสียวกระสันทุกครั้งที่แท่งเนื้อคลูดผนังเนื้อของตนเข้าออกด้วยแรงอารมณ์ น้ำลายเหนียวหนืดถูกกลืนลงคอก่อนจะกระตุกยิ้มยกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่งเอ่ยถ้อยคำแสนร้ายกาจออกมา

   "ไม่ อึก ของแบบนั้น อ๊ะ สู้พี่ไม่ได้สักนิด อื้อ!! คุณ อะ อ๊า!!"

   น้องแทบล้มทั้งยืนถลาเกาะโต๊ะเครื่องแป้งด้วยสองมือแทบไม่ทัน แข้งขาสั่นจากแรงสวนกระแทกแกนหายเข้าออกเร็วขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว มาร์คหมั่นเขี้ยวคนรักตัวแสบจนแทบอยากจะกระแทกกายให้ช้ำนอนร้องงอแงให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ต้องยั้งกายเอาไว้กลัวน้องจำช้ำเสียก่อน 

   "สู้ไม่ได้ยังไงหรอ"คางคมเกยบนไหล่เล็กพร้อมกับออกแรงรั้งให้คนตัวเล็กยืดหลังขึ้นเล็กน้อย แจมินหันมองเล็กน้อยก่อนจะร้องครางอื้ออึงในลำคอตามแรงขยับจากคนด้านหลัง แทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอ มาร์คก็ช่างแกล้งเสียจริง

   "อ๊ะ! คุณ อึก อะ อ๊า อย่า อย่าแกล้งเรา พี่มาร์ค อื้อออ"มือเล็กคว้าสะเปะสะปะหามือใหญ่ที่เอื้อมมากอบกุมแกนกายของร่างเล็กขยับชักลูดรับกับแรงขยับที่เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างน้อยแอ่นกายขึ้นเสียวกระสันทุกครั้งที่แกนกายของคนรักกระแทกเข้าโดนจุดกระสันภายในกาย ลมหายใจติดขัดแทบจะสำลักความสุข ยิ่งเห็นร่างของตัวเองที่ขยับไหวตามแรงกระแทกของคนตัวโตก็พลันทำให้ร่างกายสูบฉีดแรงอารมณ์มากยิ่งขึ้นเข้าไปอีก 

   "บอกพี่ก่อนสิคะว่าสู้ไม่ได้ยังไง"มาร์คเอ่ยเสียงกระเส่าเอียงหน้าขบใบหูแดงระเรื่อจากแรงอารมณ์เบาๆสบตาคนตัวเล็กผ่านกระจกเงา ใบหน้าของแจมินในตอนนี้เซ็กซี่จนทำให้อารมณ์ของพ่อเลี้ยงใหญ่พุ่งสูง มือใหญ่ดึงรั้งวางแนบไว้กับแผ่นอกบาง ข้างหนึ่งดึงรั้งสะโพกกลมให้แนบชิดกายยิ่งขึ้นขยับแกนกายกระแทกเข้าออกจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อให้ได้ยินไม่ขาดเช่นเดียวกันกับเสียงครางหวานที่ครวญครางให้ความดิบและความคิดถึงโหยหาทวีคูณจนแทบฉุดไม่อยู่

  "อึก พี่ พี่ใหญ่กว่า อ๊า! พี่มาร์ค!! มะ อ๊า!" ถ้อยคำตอบแสนร้ายกาจของเด็กน้อยแสนซนของพ่อเลี้ยงตัวโต อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้จนต้องดึงแกนกายออกมาจนเกือบสุดแล้วดันกลับเข้าไปแรงๆจนร่างเล็กเซคว่ำลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง แจมินเบิกตากว้างอ้าปากค้างมองคนรักตัวโตผ่านทางกระจกเงา มาร์คหัวเราะรวนก้มลงกดจูบตามแนวกระดูกสันหลังของคนรักพร้อมขยับกายสร้างความปั่นป่วนให้กับร่างกายคนตัวเล็กจนถึงขีดสุด "มะ อ๊ะ! มาร์ค! เรา อื้อออ เราจะไม่ อึก ไม่ไหว ฮึก" 

   เสียงหวานขาดห้วงเพราะความเสียวกระสันที่ถูกมอบให้ แม่เลี้ยงตัวน้อยสะอื้นเสียงสั่น กายน้อยสะเทือนตามแรงขยับพร้อมกับใบหน้าสวยที่นิ่วขมวดก่อนที่เสียงหวานจะหวีดร้องเสียงหลงกระตุกเกร็งกายปลดปล่อยน้ำรักแห่งแรงอารมณ์เปรอะเปื้อนเต็มมือของพ่อเลี้ยงใหญ่ มาร์คหยุดขยับกายรีบโอบกอดรั้งกายเล็กที่เข่าอ่อนเกือบล้มพับลงกับพื้น ก้มลงจูบขมับชื้นของคนที่กำลังหอบหายใจตัวโยนอย่างอ่อนแรง แจมินหันหน้าหารับจูบแสนหวานก่อนจะถูกอุ้มไปนอนแผ่ลงบนเตียงหลังกว้าง 

   "ไหวมั้ย..." เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้คนรักตัวเล็กของเขาเอาแต่นอนหายใจรวยรินอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนที่ร่างน้อยจะค่อยๆปรือตาเปิดขึ้นยกวงแขนขึ้นโอบกอดรอบคอคนที่กำลังนอนคร่อมทับร่างของตัวเองเอาไว้ เจ้าของรอยยิ้มอสนสดใสค่อยๆคลี่ออกช้าๆแล้วเงยหน้าคนยื่นเข้าไปกดจูบที่ปากหยักสวยของพ่อเลี้ยง 

   "ไหวซี่~ เรายังไม่หายคิดถึงคุณเลย อะ อ๊ะ คุณ...งื้ออ พิ พี่มาร์ค เบาๆ อื้อ" ไม่ทันขาดคำแจมินก็ต้องครางหงิงเสียงค่อยอีกรอบเมื่อแกนกายใหญ่ดันเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของตนอีกรอบ มือเล็กจิกไหล่กว้างระบายความเสียวซ่านที่ร่างสูงมอบให้ เงยหน้ารับจูบแสนหอมหวานจากคนตัวโตครั้งแล้วครั้งเล่า สองกายสอดผสานกันแนบชิดบดเบียดยากจะแยกออกจากกัน รสรักที่ทั้งสองถวิลหาซึ่งกันและกันถูกดำเนินด้วยความต้องการของคนทั้งสอง เสียงหวานครวญครางเสนาะหูเคล้ากับเสียงหอบหายใจครางอื้ออึงในลำคอของร่างสูงใหญ่ สองดวงตาสบกันนิ่งพร้อมกับมือน้อยที่ยกขึ้นลูบแก้มของคนบนร่างให้พ่อเลี้ยงได้เอียงแก้มซบหันหน้าจูบลงบนฝ่ามือนุ่มเบาๆ แต่แล้วช่วงเวลาแสนพิเศษของทั้งสองคนก็ต้องชะงักเพราะเสียงแผดร้องของโทรศัพท์เครื่องหรูที่ถูกร่อนลงมาบนเตียงก่อนหน้านั้น

   RRRRR/////

[Mixer]  

   "พิ พี่มาร์ค อึก พี่มิน อื้อ พี่มินฮยองโทรมา" แจมินที่เห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเอ่ยบอกเสียงกระท่อนกระแท่นพร้อมกับยกมือขึ้นดันหน้าท้องแกร่งให้หยุดการขยับกายเสียก่อน มาร์คขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหยุดขยับตามที่คนตัวเล็กขอเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดู ตาเรียวคมก้มมองเล็กน้อยก่อนจะสัมผัสหน้าจอเพื่อรับสายแฝดน้องที่โทรเข้ามาหา กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พลางพยายามควบคุมลมหายใจที่หอบกระเส่าในตอนนี้ให้คงที่

   "ว่าไง" พ่อเลี้ยงตอบรับน้องชายของตัวเองก่อนจะฟังธุระที่แฝดน้องโทรมาในตอนนี้ ใจหนึ่งก็แอบคิดว่ามินฮยองคงไม่รู้เรื่องที่แจมินมาถึงแน่ๆจึงไม่ได้แสดงอาการหงุดหงิดใจอะไร 

   [มาร์ค เรามีเรื่องจะถามน่ะ]

   "อ่า..ว่ามาสิ อึก" ลมหายใจขาดห้วงเล็กน้อยอันเกิดจากร่างเล็กที่นอนบิดกายไปมาบนเตียงหลังกว้าง พ่อเลี้ยงใหญ่ก้มลงมองน้องตัวเล็กที่กำลังอมยิ้มยั่วยวนให้เขาสติแตก ตอดรัดแกนกายของเขาแรงๆก่อนจะคลายออกและทำแบบนั้นอยู่หลายครั้งจนพ่อเลี้ยงใหญ่แทบจะคุมเสียงเอาไว้ไม่อยู่ ลมหายใจอุ่นร้อนพยายามควบคุมให้เป็นปกติเพราะกลัวว่าคนที่กำลังปรึกษาเรื่องโปรเจคจะรู้เอาว่าเขากำลังเล่นบทสวาทกับแม่เลี้ยงตัวเล็ก แต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย เพราะนอกจากจะตอดรัดแกนกายของเขาไม่หยุดแล้วยังนอนยิ้มใช้มือชักลูดแกนกายของตัวเองยั่วให้เขาสติแตกไม่เลิก ไหนจะเสื้อเชิ้ตตัวบางที่หลุดลุยลงมากองบนต้นแขนเรียวสวยของร่างน้อยอีก มันช่างเป็นภาพที่แสนสวยงามและยั่วยวนเสียจริง

   แต่ดูเหมือนจะมีเรื่องที่ร้ายกว่านั้น...

   "ดะ..."

   "ใช่...เสร็จแล้วก็ค่อยส่งให้เจโน่หรือไม่ก็ให้โมนีก้าคอนแทคกับทางบริษัทนั้น จากนั้นก็..."

   "แด๊ดดี๊..."

   อดไม่ไหวแล้วโว้ย!!!

   "อ๊า!!" พ่อเลี้ยงกระแทกสะโพกสวนเข้าแรงๆจนร่างน้อยหลุดร้องเสียงหลงออก หน้าสวยนิ่วเบะด้วยความเสียวกระสันจนต้องยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองเอาไว้กลัวว่าเสียงจะรอดเข้าในสายสนทนาของพ่อเลี้ยงตัวโต มาร์คยกยิ้มมุมปากพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งยึดเอวเล็กเอาไว้แล้วเริ่มขยับกายเข้าออกอีกครั้ง หลับตาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างสุขสมครางเสียงทุ้มต่ำอย่างอดไม่อยู่จนคนในสายหัวเราะรวน

   [อยู่กับแจมินหรอมาร์ค]

   "อา...เปล่า"

   [เปล่าอะไรเล่า...เห็นคนงานในไร่บอกมาร์คพาแม่เลี้ยงขึ้นหลังม้าไปไหนก็ไม่รู้]

   ให้ตายสิ...

   พ่อเลี้ยงหัวเราะรวนอีกครั้งก่อนจะก้มลงมองร่างน้อยที่กำลังบิดกายนิ่วหน้าเพราะแกนกายกดย้ำลงบนจุดกระสัน เสียวกระสันจนแทบจะสำลักความสุข แม่เลี้ยงตัวเล็กปรือตามองด้วยกายที่สั่นไหวตามแรงกระแทก เม้มปากอิ่มสวยกลั้นเสียงครางแสนน่าอายเอาไว้ 

   "งั้นแค่นี้ก่อนนะ เราฝากงาน อา ไว้กับโมนีก้าแล้ว มินฮยองลองโทรถามเธอดูก่อนก็แล้วกัน"

   [โอเค...เอ้อมาร์ค]

   "อะไร อื้อ"

   [ไข้ไม่ขึ้นไม่ต้องกลับบ้านนะ]

   เค้นหัวเราะเสียงเบาก่อนจะกดตัดสายไปมิวายกดปิดเครื่องทันทีเพื่อไม่ให้ใครมารบกวนบทสวาทของเขาและคนตัวเล็กได้อีก 

   "อ๊าาา!!! พิ พี่มาร์ค! ชะ ช้าๆหน่อย อ๊า!!" แจมินหวีดร้องเสียงหลงเมื่อเพราะถูกมือใหญ่ยึดเอวเล็กเอาไว้แน่นก่อนจะขยับกายรัวแรงจนร่างทั้งร่างสั่นคลอไปหมด แรงกระแทกทำเอาร่างเล็กจุกจนต้องใช้มือเล็กยันหน้าท้องแน่นรอนกล้ามเอาไว้เพื่อให้ลดความเร็วและแรงลงบ้าง แต่ดูไม่ช่วยอะไรเลยหนำซ้ำยังโน้มกายลงมาดูดเลียยอดอกสีสวยให้ร่างน้อยแอ่นร่างรับสับสนกับสัมผัสที่ถูกมอบให้

   "เรียกอีกสิ แฮ่ก เรียกอีกสิตัวเล็ก อา..."

   "ดะ แด๊ดดี๊ อื้อออ มะ ไม่ไหวแล้ว อะ อ๊าาาา"

   "พร้อมกัน อาาา ใกล้แล้ว" กายใหญ่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเคล้าเสียงครางหวานที่ไม่สามารถเก็บกักได้อีกต่อไป เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องทั่วห้องนอนแสนร้อนแรงในตอนนี้ก่อนที่สองร่างจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยแรงอารมณ์ทั้งหมดออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน พ่อเลี้ยงใหญ่ครางทุ้มต่ำปลดปล่อยเชื้อพันธุ์ทั้งหมดเข้าไปในกายน้อย แจมินกายกระตุก ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องของตัวเองเต็มไปหมด พ่อเลี้ยงใหญ่หัวเราะเสียงเบาก้มลงมอบจุมพิตแสนหวานให้คนใต้ร่างอีกครั้ง

   "อื้อ...พี่มาร์ค"

   "ไม่เรียกแด๊ดดี๊แล้วหรอ..." เกลี่ยปัดปอยผมชุ่มเหงื่อเบาๆแล้วแนบจุมพิตลงบนหน้าผากเกลี้ยงอีกครั้ง แจมินครางหวานยกมือขึ้นโอบรอบคอแกร่งออดอ้อน เอียงหน้ามองพลางยกยิ้มบางอย่างน่ารัก ยกนิ้วขึ้นกดบนปลายจมูกโด่งเบาๆ

   "เรียกบ่อยๆไม่ได้นะ...เดี๋ยวพี่จะเบื่อเรา"

   "ไม่เบื่อหรอก จะเบื่อได้ไงเล่า" ซบหน้าลงบนอกหอมของร่างเล็กให้น้องหัวเราะเสียงหวานยกมือขึ้นลูบผมนุ่มแผ่วเบา เอียงหน้ามองคนตัวโตที่กำลังออดอ้อนเขา

   "สิงโตตัวใหญ่อ้อนเราอยู่เหรอเนี่ย"

   "ไม่ได้กอดนานคิดถึงจะแย่แล้ว..."

   "แล้วหายคิดถึงหรือยัง" เอ่ยถามเสียงหวานให้คนตัวโตเงยหน้ากลับขึ้นมามองอีกครั้ง ทั้งสองยกยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัยก่อนที่พ่อเลี้ยงตัวโตจะมอบจุมพิตให้คนตัวเล็กอีกครั้ง

   ตามด้วยบทรักแสนหวานตอกย้ำความคิดถึงของกันและกัน...

กลับไปเม้นให้ด้วย ----> 

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1607887&chapter=37