ชื่อหนังสือ : มเหสีป่วนรัก 2 เล่มจบ 皇后劉黑胖

นักเขียน : เกอหยาง 戈鞅 ผู้แปล : Wisnu

ฉบับภาษาไทยพิมพ์ครั้งแรก ธันวาคม2560 โดย สนพ.มากกว่ารัก Jamsai

ราคาหน้าปกชุดละ 579 บาท จำนวน 388+341 =729หน้า

รายละเอียด

ยามราชสำนักไม่มั่นคงจักรพรรดิเยาว์วัย พระพันปีอ่อนแอ ช่วงเวลาเช่นนี้มักจะมีขุนนางชั่วโฉดสร้างโอกาสยึดรวมอำนาจไว้ในมือของตน

‘เวยกั๋วกง’ ขุนนางผู้กระหายควบคุมอำนาจล้นฟ้าไว้ในมือแม้แต่จักรพรรดิน้อยก็ต้องเชื่อฟังเขาจึงเดินหมากเพื่อเป็นพระสัสสุระของจักรพรรดิน้อยส่งบุตรีนอกสมรสของตนเข้าอภิเษกสมรสเป็นอัครมเหสีเพียงหนึ่งเดียว

เรื่องนี้สะเทือนฟ้าสะเทือนดินยิ่งนักผู้คนต่างโจษขานกันไปไกล ทว่าเรื่องที่เล่าลือกันนี้มิใช่เพราะความยิ่งใหญ่หรือความงดงามของอัครมเหสีผู้เลอโฉมแต่เป็นเพราะบุตรีของเวยกั๋วกงผู้นี้นั้นห่างไกลจากคำว่า ‘สาวงาม’มากนักอีกทั้งรูปร่างหรือก็อวบอ้วนยิ่งนัก ผิวพรรณก็ดำขำ จนพาให้ผู้พบเห็นได้ขบขันหนำซ้ำอัครมเหสีผู้นี้ยังเป็นคนสร้างความปั่นป่วนไปทั่ววังหลวงสมกับเป็นบุตรีของขุนนางโฉดชั่วโดยแท้

แต่ทว่าแม้ว่านางจะอ้วนดำทั้งยังเป็นลูกศัตรูเหตุไฉนจิตใจของจักรพรรดิน้อยถึงได้ป่วนปั่นและอ่อนไหวไปเพราะนางเช่นนี้!

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

ท่ามกลางความกดดันอยู่หน่อยๆหลังจากที่ชะนีโชว์ของเข้าบ้านไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ก็มีหลายๆคนยุยงให้ชะนีรีบอ่านมเหสีป่วนรัก เล่มนี้ซะแล้วก็รีบรีวิวด้วย ก็นะ จัดให้ตามคำขอค่ะคุณ

มเหสีป่วนรัก เป็นงานแปลพรีเรียดในรั้วในวังความสัมพันธ์ระหว่างฮ่องเต้และพระมเหสีของเขา ท่ามกลางความขัดแย้งทางการเมือง ชิงความเป็นใหญ่ในแคว้นพล็อตก็บ้านๆ ตามประสานิยายรักในรั้วในวัง แต่ที่มันทำให้เราตื่นตาตื่นใจก็เห็นจะเป็นอิมเมจพระมเหสี นางเอกของเรา ที่ไร้ซึ่งความงามแบบพิมพ์นิยมรูปร่างอ้วน ผิวหรือก็ดำขำ จำกัดความง่ายๆ ก็คือ She เป็นหญิงอ้วนดำผู้หนึ่งแค่นั้นเอง

หลิวเฮยพั่ง ซึ่งชื่ออินางแปลว่า อ้วน+ดำ เป็นบุตรีนอกสมรสผู้ถูกลืมของขุนนางทรราชหลิวเซีย ผู้มีอำนาจเหนือบัลลังก์ยุวกษัตริย์ฮ่องเต้น้อยต้วนอวิ๋นจั้ง ด้วยเพราะต้องการแทรกซึมอำนาจของขุนนางมากอำนาจเช่นหลิวเซียพระพันปีจึงเอ่ยปากถึงสตรีสกุลหลิวหวังให้ดำรงค์ตำแหน่งอัครมเหสีของยุวกษัตริย์ด้วยหวังให้หลิวเซียเห็นแก่คนในตระกูลตนเอง ไม่คิดการใหญ่ก่อกบฎโค่นราชบัลลังก์ที่ดูง่อนแง่นไม่มั่นคงนี้

เด็กหญิงที่พระพันปีหวังใจจะได้เป็นสะใภ้คือหลิงไป๋อวี้ หลานสาวห่างๆของหลิวเซียหากแต่อยู่ดีๆหลิวเซีย ก็สรรหาบุตรีแท้ๆจับยัดใส่ราชรถหงส์มาแทนซะงั้นขึ้นชื่อว่าสตรีสกุลกลิวไม่ว่าใครสำหรับพระพันปีก็หามีปัญหา หากแต่เด็กหญิงนางได้มาแทนที่จะรูปงามหน้าตาหมดจด หากแต่รูปลักษณ์ทั้งอ้วนดำ ห่างไกลจากคำว่างดงามไปไกลโข

คนก็แต่งเข้ามาแล้วขุนนางทรราชหลิวเซียก็ยิ่งกดดัน อัครมเหสีคนใหม่จึงจำต้องรับเอาไว้เลี้ยงดูให้เติมใหญ่เคียงข้างยุวกษัตริย์ ต้วนอวิ๋นจั้งรอวันฮ่องเต้น้อยเติมใหญ่เป็นพญามังกรค่อยคิดหาทางตลบหลังและกำจัดสองพ่อลูกตระกูลหลิวล้างความอัปยศครั้งนี้ก็คงไม่สายเกิน

การดำเนินเรื่องของมเหสีป่วนรัก จะไปในทางเรียบเรื่อย เอ่ยชิวค่ะจะเข้มข้นดราม่าก็ไม่เชิง เพราะพฤติกรรมทั้งมึน ทั้งซึนของ เฮยพั่ง ที่เป็นคนฉลาดแต่ไม่คิดมาก ให้นางเป็นอัครมเหสี นางก็เป็นและทำหน้าที่ดูแลวังหวังหลังได้อย่างเรียบร้อยหมดจดเพราะการกวดขันเข้มงวดของพระพันปี คือตั้งแต่คัดเลือกนางกำนัล ยันตบแมลงวันในครัว she ก็สามารถค่ะคุณ หากแต่ She ก็แอบมีมุมดื้อเงียบเกียจคร้านอยู่เล็กๆนะ และคนที่รับรู้ตัวตนที่แท้จริงส่วนนี้ของเฮยพั่งก็ไม่ใช่ใครอื่นยุวกษัตริย์ฮ่องเต้ ต้วนอวิ๋นจั้ง นั่นเอง

ด้วยความที่เป็นเด็กน้อยวัยเดียวกันแม้พบกันแบบไม่ประทับใจซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไรให้แค้นเคืองทั้งพื้นฐานทั้งคู่ก็เป็นคนมีเหตุผล ไม่เลวร้ายจนให้อภัยไม่ได้ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเห็นหน้าค่าตากันอยู่ทุกวัน ความรักของผูกพันของทั้งคู่จึงเป็นแบบซึมลึก แม้จะมีวอกแวกไปบ้างตามประสาโฮโมนน์วัยว้าวุ่นแต่ก็แค่ความชอบพอหนุ่มสาวชั่วคราว เพราะสุดท้ายทั้งคู่ก็กลับมารักกันอยู่ดี

ปมขัดแย้งก็อย่างที่เข้าใจกันค่ะนางเอกเป็นลูกของศัตรู หลิวเซีย ขุนนางผู้มีอำนาจครอบคลุมแทบจะทุกพื้นที่ในราชสำนักเป็นเงามืดอยู่เหนือบัลลังก์กฮ่องเต้น้อย หนึ่งเด็กชายอายุสิบสองกับหญิงหม้ายเช่นพระพันปีจึงต้องกล้ำกลืนฝืนทนให้อีกฝ่ายกดขี่อยู่กลายๆ เป็นคลื่นใต้น้ำกันอยู่แบบนี้จนเมือฮ่องเต้เติบโตและแข็งแกร่งพอจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องคิดบัญชีกับอีกฝ่ายแน่นอน

คือความขัดแย้งแบบนี้มันควรจะกดให้ดราม่าบ้าพลังไปเลยใช่มะแต่ขอบอกค่ะซิส เบา....เวอร์.....คือดันไม่สุดทาง ทิ่มไม่สุดใจ เลยกลายเป็นพล็อตดีๆเสียของ ไอ้ครั้นจะไปในทางคอมเมดี้ โดยเล่นกับความฮาอ้วนดำของเฮยพั่ง มันก็ไม่ใช่อีกมันเป็นความขำ แบบแอบๆขำอะแกร ขำแบบยิ้มมุมปาก ไม่ใช่ 5555555555+ ไอ้ครั้นจะไปทางรักหวานแหววก็ไม่ใช่ เพราะบอกแล้วเขารักกันซึมลึกคือรู้ว่ารักจริงๆจังๆก็ตอนโตเป็นหนุ่มสาวกันแล้วแบบว่าชีวิตนี้พึ่งรู้สึกว่าขาดอีกฝ่ายไม่ได้ รักแบบไม่รู้ตัว สรุปมันเลยไปไม่สุดในทุกทาง ก็อยากที่บอก มัน เริ่อย เอื่อย ชิวววววว จริงๆ

มาพูดถึงกระแสที่กล่าวขวัญกันบ้างคือได้ข่าวว่าเขาวิจารณ์ว่า พัง ! งั้นงู้นนนงี้ ซึ่งจากความคิดเห็นเราที่อ่านมาแล้วเคยเจอที่พังหายนะสุดๆมาแล้ว มเหสีป่วนรัก ไม่เรียกว่าพังนะคุณอย่าไปเวอร์อะไรกันเบอร์นั้น เผลอๆนะไม่อยากจะบอก ตัวละครในเรื่องทุกตัวมีมุมมองและเสน่ห์ในตัวเองแม้แต่ตัวโกงอย่าง หลิวเซีย ขุนนางตัวร้ายผู้ชักใยเบื้องหลังราชบัลลังก์หลิวเซียไม่เคยคิดจะแย่งตำแหน่งฮ่องเต้ของต้วนอวิ๋นจั้งนะ หากเขาแค่ปกป้องราชบัลลังก์ต่างหากเพราะเขาเห็นว่าต้วนอวิ๋นจั้งอ่อนแอไร้เดียงสาเกินไป เขาจึงใช้อีกฝ่ายเป็นหุ่นเชิดเพราะหลิวเซียรักและเคารพอดีตฮ่องเต้มากๆ สู้รบเคียงบ่าเคียงใหล่กันมาแต่การก่อนซึ่งชะนีมองว่า ถ้าหลิวเซียไม่ยื่นมือเข้ามา แคว้นนี้อาจล่มสลายไปแล้วก็ได้นะเออ

สรุปเลยดีกว่ามเหสีป่วนรัก เป็นนิยายที่พล็อตดีแต่แค่ไปไม่สุดทางเท่านั้นเอง และด้วยความที่มันเรื่อยเอื่อยชิวการดำเนินเรื่องมันเลยออกจะราบเรียบไปซักหน่อย แต่มันไม่เลวร้ายนะแก เพียงแต่ว่าท่ามกลางนิยายจีนแปลมากมายในท้องตลาดนิยายแกงจืดมันแบบนี้ มันไม่ถูกปากเหมือนแกงเผ็ด นักอ่านก็มักจะไปหาอะไรที่มันสุดๆไปเลยใช่ไหมละเพราะฉะนั้นแล้ว ก็อย่าพึ่งคิดจะเทสาวอ้วนดำนางนี้เลยนะเออคิดซะว่าอ่านไว้เป็นแรงบันดาลใจ ว่าสวยมากๆ ก็มักจะนก ... แต่สวยหน่อยๆแต่ตลกน่ะมักจะได้นะยะพวกแกร !