เรื่องของเรื่องก็คือ แฟนเรามีนัดการรุ่นน้อง จะสั่งงาน
อะไรแบบนี้ แล้วทีนี้ มันก็เกิดเรื่องขึ้นระหว่างการนัดเจอ
แฟนเราปวดหนักมาก แบบเขื่อนใกล้จะแตกแล้วอะไรแบบนั้น
แต่ก็ดั้นด้นไปเจอน้องก่อน คุยงานตามเวลานัดก่อน
แล้วถึงกลับมาถ่ายหนักที่บ้าน
พอถ่ายเสร็จ ก็บ่นเป็นตุเป็นตะใหญ่เลย
ปวดก็ปวด ก็ต้องทั้งอั้น ทั้งต้องเข้มไว้ก่อน
ไม่อย่างงั้น เดี๋ยวจะเสียภาพลักษณ์ไปคุยงานกับน้อง
อะไรแบบนั้น อารมณ์ประมาณอีแหนดในเรื่อง
ไดอารี่ตุ๊ดซี่ ภาค 1 อ่ะ ปวดขรี้กลางทางด่วน
แล้วก็บ่น นี่ขรี้มาแล้ว แสบตรูดมากเลย
เมื่อวานเย็นกินราเม็งสูตรเผ็ด กลางวันก็ สั่งบะหมี่ต้มยำแห้ง
ใส่พริกรัวๆ ตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว เพลีย ขอนอนก่อน
เรานี่ได้แต่ทำหน้า
กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้องแท้ๆ
กินเข้าปากเอง สั่งมาเอง แล้วจะมาบ่นเพื่อออออออออออ
เริ่มเข้าข่าย (ว่าที่)สามีวิถีบ่นเข้าทุกวันๆ แล้วนะเนี่ย 555+
ถ้าให้เปรียบเทียบความรุนแรงของศึกครั้งนี้นี่
เราคงขอเทียบเลยอ่ะ ว่า ศึกธรรมดา มันคือกองร้อยทหารราบ
ที่รอบุกเข้าด่านทั่วๆ ไป แต่สภาพของแฟน เหมือน
ทหารกองพันพร้อมอุปกรณ์ยิงขีปนาวุธครบมือจัดเต็ม
พร้อมยิงออกมาตลอดเวลาเลย ความรุนแรงมันเบอร์นั้น
แล้วนางต้องอั้นไว้ไง 5555555555555555555555555+
จะสงสารดี หรือ จะต้องขำดีล่ะเนี่ย งานนี้ 555555555+
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น้องเหม่งเขียนเม้นท์ไว้อย่างละเอียดเลย
การเมืองเป็นเรื่องที่คุยสนุกนะ
พี่ก๋าชอบครับ
แม้คนจะกลัวและไม่อยากคุยก็ตาม 555
ถ้าเรายอมรับฟังกัน เคารพกฏกติกากัน
ต่อให้คุยเรื่องไหน
ก็ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกันเลย
แถมยังแลกเปลี่ยนมุมมองต่างๆ
เห็นในมุมที่เราไม่เคยมอง
เช่นเดียวกับที่น้องเหม่งเม้นท์ไว้นี่ล่ะครับ
ยอดเยี่ยมเลย
ปล. เรื่องอั้นอึพี่ก๋าไม่สามารถทำได้นะ 555