“บุญ ๑๐ ประการ”

อะไรเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับชีวิตของพวกเรา

 พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

ใจเป็นใหญ่ใจเป็นประธาน

 เพราะไม่มีอะไรที่จะให้ความสุขกับพวกเรา

ได้เท่ากับความสุขใจ เหตุที่ทำให้สุขใจ

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า คือการทำบุญ

บุญเป็นเหตุที่จะทำให้ใจมีความสุข

 และจะเป็นความสุขที่เหนือกว่าความสุขทั้งปวง

 ถ้าเราอยากจะมีความสุขที่ยิ่งใหญ่

 เราก็ต้องมาทำบุญกัน

บุญที่พระพุทธเจ้าทรงสอนให้พวกเราทำ

ก็มีอยู่ ๑๐ ประการด้วยกัน

เรียกว่าบุญกิริยาวัตถุ ๑๐

บุญ ข้อที่ ๑ ก็คือ ทาน

 บุญที่เกิดจากการให้ ทานแปลว่าให้

 เวลาเราได้ให้สิ่งของให้ประโยชน์ให้ความสุขแก่ผู้อื่น

 เราก็จะได้รับความสุขกลับมา

บุญ ข้อที่ ๒ ก็คือ บุญที่เกิดจากการรักษาศีล

ละเว้นจากการกระทำบาป

เพราะการกระทำบาปจะทำให้ใจเราทุกข์นั่นเอง

 ถ้าเราละเว้นจากการกระทำบาปได้ด้วยการรักษาศีล

 เราก็จะไม่มีความทุกข์ใจ

 การไม่มีความทุกข์ใจก็เป็นความสุขใจ

บุญ ข้อที่ ๓ คือ การภาวนา

ภาวนาก็คือการทำใจให้สงบและสอนใจให้ฉลาด

การทำใจให้สงบเรียกว่าภาวนา

 สมถะภาวนา การทำใจให้ฉลาดเรียกว่าวิปัสสนา

 ถ้าใจสงบใจก็จะมีความสุข

 เป็นความสุขที่เหนือกว่าความสุขทั้งปวง

 แล้วถ้าใจฉลาดมีความรู้ว่า

วิธีจะรักษาความสุขที่เกิดจากความสงบนี้

ก็ต้องละความอยากต่างๆ

 เพราะเวลาเกิดความอยากความสงบก็จะหายไป

ถ้าไม่อยากให้ความสงบที่เกิดจาก

การบำเพ็ญสมถะภาวนาหายไป

ก็ต้องใช้ปัญญา คือ วิปัสสนา

คือความรู้ว่าความอยากเป็นเหตุ

ของการนำความทุกข์มาให้ใจ

 และสิ่งที่ใจอยากได้ก็เป็นทุกข์

 เพราะว่าสิ่งที่อยากได้นั้นไม่เที่ยง

 ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง

ได้มาแล้วเดี๋ยวก็ต้องจากกันไป

 เวลาจากกันไปความสุขที่ได้จากสิ่งที่ได้มาก็จะหายไป

 แล้วความทุกข์ความเศร้าโศกเสียใจก็จะเข้ามาแทนที่

 นี่คือบุญที่เกิดจากการภาวนา

บุญ ข้อที่ ๔ ก็คือ บุญ

ที่เกิดจากการอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล

 เวลาเราทำบุญ เช่น ทำทาน ใส่บาตร ถวายสังฆทาน

 เราก็สามารถแบ่งบุญที่เราได้ทำนี้

ให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว

 พอเราได้แบ่งบุญให้กับผู้ที่ล่วงลับไป

เราก็เกิดความสุขใจขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

 อันนี้ก็เป็นบุญที่เกิดจากการอุทิศส่วนบุญ

บุญ ข้อที่ ๕ คือ บุญที่เกิดจากการอนุโมทนาบุญ

คือการมีความชื่นชมยินดีกับการทำบุญของผู้อื่น

 เวลาเห็นผู้อื่นทำบุญก็สาธุอนุโมทนา

 มันก็จะทำให้เรามีความสุขไปกับการทำบุญของผู้อื่น

ไม่ควรไปขัดขวางไม่ควรไปห้ามการทำบุญของผู้อื่น

 เพราะว่าจะทำให้เราไม่สบายใจ

 เวลาเราเห็นผู้อื่นเขาทำบุญ

แล้วเราไม่อยากให้เขาทำบุญ

 แทนที่จะมีความสุขใจร่วมไปกับการทำบุญของเขา

เรากลับมาทุกข์ใจไปเปล่าๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร

ดังนั้น เวลาเราเห็นใครเขาทำบุญ

หรือใครเขามาบอกว่าเขาจะไปทำบุญ

 หรือได้ไปทำบุญแล้ว เราก็ควรที่จะชื่นชมยินดี

 เพราะเขามีความสุข การทำบุญนี้ทำให้เขามีความสุข

 เราก็ควรจะยินดีกับความสุขของผู้อื่น

แล้วจะทำให้เรามีความสุขไปกับเขาด้วย

บุญ ข้อต่อมาบุญ ข้อที่ ๖ ก็คือ

การรับใช้หรือช่วยเหลือผู้อื่น

การที่เราเห็นผู้อื่นเขาเดือดร้อนทุกข์ยากลำบาก

 แล้วเราไปช่วยเหลือเขา

ช่วยแบ่งปันความทุกข์ยากลำบาก

ลดความทุกข์ยากลำบากของเขา

ให้น้อยลงไปหรือหายไปได้

ก็จะทำให้เรามีความสุขใจขึ้นมา

บุญ ข้อที่ ๗ คือ บุญที่เกิดจาก

การมีความอ่อนน้อมถ่อมตน

การมีความอ่อนน้อมถ่อมตนก็จะทำให้เรามีความสุข

เวลาเราอยู่กับใครพบปะกับใคร จะไม่มีใครรังเกียจ

 มีแต่คนชื่นชมรักเราชอบเรา

 เพราะโดยธรรมชาติคนเรา

ไม่ชอบคนที่อวดเก่งอวดดีอวดรู้

 จะชอบคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนนั่นเอง

 เวลาเราอยู่กับใครคบกับใคร เราจะมีความสุข

 เพราะเขายินดีต้อนรับเรายินดีที่จะให้เราอยู่กับเขา

บุญ ข้อที่ ๘ ก็คือ

 บุญที่เกิดจากการมีความเห็นที่ถูกต้อง

ความเห็นที่ถูกต้องก็คือ

 เห็นว่าไม่มีอะไรที่จะดีเท่ากับความสุขใจนี่เอง

 และการที่จะมีความสุขใจได้ก็ต้องมีการทำบุญ

 ถ้าเรารู้ว่าความสุขใจ

เป็นความสุขที่เหนือกว่าความสุขทั้งปวง

และการทำบุญนี้จะทำให้เรามีความสุขใจ

 อันนี้ก็เรียกว่าเรามีความเห็นที่ถูกต้อง

 เพราะจะทำให้ชีวิตของเรานี้เดินไปในทางที่ถูกต้อง

 เดินไปในทางที่มีแต่ความสุขความเจริญ

ถ้าเราไม่มีความเห็นที่ถูกต้อง

 เราก็ต้องไปทำบุญข้อที่ ๙

บุญ ข้อที่ ๙ คือ

บุญที่เกิดจากการได้ฟังเทศน์ฟังธรรม

 เพราะเวลาเราฟังเทศน์ฟังธรรม

เราก็จะได้ฟังความเห็นที่ถูกต้อง

ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงค้นพบ

พระพุทธเจ้าเป็นผู้ค้นพบว่าใจนี้เป็นใหญ่

ใจนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลก

 ใจนี้เป็นผู้ที่ให้ความสุขกับเรา

 เป็นความสุขที่เหนือกว่าความสุขทั้งปวง

 และสิ่งที่จะทำให้ใจนี้เกิดความสุขขึ้นมา

 ก็คือการทำบุญ ๑๐ ประการนี้

พอเราได้ฟังเทศน์ฟังธรรมแล้ว

เราก็จะได้มีความเห็นที่ถูกต้อง

 แล้วถ้าเรามีความเห็นที่ถูกต้องมีความรู้ที่ถูกต้อง

 เราก็สามารถทำบุญข้อที่ ๑๐ ได้

บุญ ข้อที่ ๑๐ ก็คือ การให้ธรรมะแก่ผู้อื่น

 ให้ความรู้ที่ถูกต้องแก่ผู้อื่น

 เวลามีใครเขาอยากจะรู้ว่าจะทำอย่างไร

ทำให้เขามีความสุข เราก็จะได้สอนเขาได้

บอกเขาได้ว่า ความสุขใจนี้เป็นความสุขที่ดีที่สุด

ยิ่งใหญ่ที่สุด และถ้าอยากไห้มีความสุขใจ

ก็ให้ทำบุญ ๑๐ ประการนี้

นี่คือบุญที่จะทำให้พวกเราทุกคนมีความสุขได้

 มีความสุขไม่ใช่ต้องมีเงินทอง

ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นใหญ่เป็นโต ลาภยศสรรเสริญ

 หรือ ความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายนี้

พระพุทธเจ้ากลับเห็นว่ามันเป็นความทุกข์

 เพราะมันเป็นความสุขปลอมเป็นความสุขชั่วคราว

 เป็นความสุขที่มีวันเสื่อมได้มีวันหมดได้

 แต่ความสุขที่ได้จากการทำบุญนี้จะอยู่กับใจ

จะเป็นของใจไปตลอดไม่มีวันสิ้นสุด

 จะไม่มีวันจากใจไป.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

...............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

“สิ่งที่สำคัญที่สุด”





ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ