เห็นไม่เป็นก็เย็นได้
เห็น อย่าเข้าไปเป็น
อากาศหนาวมันเป็นโอกาสที่เราจะได้ฝึกดูใจ
ว่า เราเห็นหรือเข้าไปเป็น
แล้ว ถ้าไม่เห็นเมื่อไหร่ก็เข้าไปเป็นเมื่อนั้น
พอเป็นเมื่อไรก็ทุกข์ใจทันที
บ่นในใจว่า หนาวๆ ไม่ไหวแล้ว
แต่ถ้าเรามีสติ เห็นมันเมื่อไหร่
เราก็จะรู้ว่า ความหนาวไม่ใช่ตัวการที่ทำให้เราทุกข์
การเข้าไปเป็น หรือการเข้าไปยึดต่างหากที่ทำให้ทุกข์
ความเจ็บความปวดของกายก็เหมือนกัน
มันไม่ได้ทำให้เราทุกข์ใจ
แต่ที่ทุกข์ใจก็เพราะมันเข้าไปเป็นผู้ปวด
ใจมันเข้าไปแบกยึดความปวดเอาไว้ว่าเป็นตัวกูของกู
หรือปรุงตัวกูขึ้นมาเป็นผู้ปวด
รู้สึกว่าตอนนี้มีตัวกูขึ้นมาเป็นผู้หนาว
ตัวกูนี้มันไม่มีจริงนะ แต่มันถูกปรุงขึ้นมา
ใจเมื่อไม่มีสติจะปรุงตัวกูขึ้นมาเป็นผู้หนาว
ลองฝึกดูว่า เราจะเห็นความหนาวได้อย่างไร
โดยไม่เป็นผู้หนาว เห็นความทุกข์ได้อย่างไร
โดยไม่เป็นผู้ทุกข์ ความทุกข์มีนะแต่ผู้ทุกข์หามีไม่.
พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณที่มา fb. เจริญสติแนวเคลื่อนไหว
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [