“อย่าไปหลงประเด็น”

สติเป็นธรรมที่สำคัญที่สุด

 ถ้าไม่มีสติก็จะไม่มีสมาธิ

 ไม่มีสมาธิก็จะไม่สามารถพิจารณาไตรลักษณ์

 อนิจจังทุกขังอนัตตาได้

 ไม่สามารถมองเห็นทุกข์ได้

 ไม่สามารถกำหนดรู้ทุกข์ได้

ไม่สามารถละสมุทัยได้

 ไม่สามารถทำนิโรธให้แจ้งได้

 สติจึงเป็นธรรมที่สำคัญที่สุด ต้องเจริญให้มาก

 หน้าที่ของพวกเราก็คือการเจริญมรรค

เจริญสติสมาธิปัญญาให้มาก

ถ้าเจริญมรรคได้มากแล้ว

ทุกข์สมุทัยนิโรธก็จะไม่เป็นปัญหา

 ถ้ามีสติสมาธิปัญญา เวลามีความทุกข์ใจ

 ความหงุดหงิดรำคาญใจ เศร้าสร้อยหงอยเหงา

จะรู้เลยว่าเกิดความทุกข์ใจขึ้นมาแล้ว

 แล้วก็จะถามตัวเองว่า

 อยากได้อะไร อยากทำอะไร

 อยากเป็นอะไร พอรู้ว่าเกิดจากความอยาก

 ก็ละมันเสีย ยอมรับความจริงว่า

มันเป็นอย่างนี้แหละ

 ตอนนี้ไม่สบายต้องอยู่บ้านก็อยู่ไป

อยู่กับความจริง

ตอนนี้สามีหรือภรรยาทิ้งเราไป

ต้องอยู่คนเดียวก็อยู่ไป

 ไม่ต้องไปขอร้องให้เขากลับมา

 เขาอยากจะไปก็ปล่อยเขาไป

 เขาเป็นอนิจจังเป็นอนัตตา

ปัญหาคือเราไม่คิดอย่างนั้น

 คิดว่าเขาเป็นนิจจังอัตตา

คิดว่าจะต้องอยู่กับเราไปจนวันตาย

คิดว่าเป็นของเรา อยู่ภายใต้คำสั่งของเรา

พอไม่ได้เป็นก็เกิดความทุกข์ใจขึ้นมา

 เพราะอยากจะให้เขากลับมา

 อยากจะให้เขาเป็นเหมือนเดิม

 แต่เขาเป็นอนิจจัง เขาเปลี่ยนไปแล้ว

สั่งเขาไม่ได้ เพราะเป็นอนัตตา

 ถ้าเข้าใจหลักนี้แล้ว การดำเนินชีวิต

จะเป็นไปอย่างสุขสบายราบรื่น

 ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นจะแก้ได้หมด

 เพราะแก้ข้างใน ไม่ได้ไปแก้ข้างนอก

 ถ้าแก้ข้างนอก บางทีก็แก้ได้ บางทีก็แก้ไม่ได้

 บางทีไปอ้อนวอนให้เขากลับมาอยู่กับเราได้

บางทีเขาก็ไม่กลับมา แต่ถ้าแก้ที่ใจก็จะแก้ได้

ด้วยการพิจารณาว่าเขาเป็นอนิจจัง เป็นอนัตตา

ก็ปล่อยเขาไป สั่งให้เขากลับมาไม่ได้

แต่เราอยู่คนเดียวได้ อยู่อย่างมีความสุข

กว่าตอนที่อยู่กับเขาเสียอีก

 เพราะไม่ต้องห่วง ไม่ต้องหวง

ไม่ต้องวิตกกังวล เขาจะเป็นจะตาย

 จะดีจะชั่ว ก็จะไม่เป็นปัญหา

นี่คือธรรมะที่พระพุทธเจ้า

ทรงหยิบยื่นให้กับพวกเรา

 เพื่อให้พวกเราได้พ้นทุกข์กัน

อยู่ตรงนี้ อย่าไปหลงประเด็น

อย่าไปหลงนั่งให้เห็นสวรรค์เห็นนรก

 มีฤทธิ์มีเดช ระลึกชาติได้

เรื่องอย่างนี้รู้ไปไม่เกิดประโยชน์ ไม่มาดับทุกข์

ต้องรู้ไตรลักษณ์เท่านั้น รู้อนิจจังทุกขังอนัตตา

รู้ว่าไม่สามารถไปสั่งเขาได้ เขาต้องเปลี่ยนไป

ตามสภาพของเขา ไม่ช้าก็เร็ว

นี่คือสิ่งที่เราขาดกันมาก ไม่เจริญกัน

ไม่พิจารณากันอยู่เนืองๆ

 ก็เลยถูกความหลงมาหลอกว่า

จะอยู่กับเราไปตลอด อยู่ภายใต้คำสั่งของเรา .

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.................................

กำลังใจ๕๕กัณฑ์ที่ ๔๒๘

ธรรมะบนเขา ๑๑ กันยายน ๒๕๕๔






ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ