"เราแต่ละคนมีบุญ มีกรรม

 มีบารมี มาไม่เท่ากัน"

คนบางคนมีบุญบารมีมากในอดีต

พอได้มาฟังเทศน์ มาศึกษาเพียงครั้ง หรือสองครั้ง

ก็สละทุกอย่างได้ ออกบวชได้เลยก็มี

ดังนั้น เหตุของการดำเนินมันขึ้นอยู่กับ

หลายเหตุหลายปัจจัยด้วยกัน ทั้งบุญบารมี ทั้งภาระ

 ทั้งกรรมเก่า มันอาจจะมาขัดมาขวาง ถ้าเป็นกรรมเก่า

มันอาจจะมาขัดขวาง

ถ้าเป็นบุญวาสนาบารมี มันก็จะมาสนับสนุน

เราแต่ละคนมีบุญ มีกรรม มีบารมี มาไม่เท่ากัน

เพราะในอดีตชาติเราทำบุญทำบาปมาไม่เท่ากัน

มันถึงส่งผลให้มีบารมีไม่เหมือนกัน

ฉะนั้นรูปแบบของแต่ละคนจึงมีไม่เหมือนกัน

ในการที่จะได้เข้าสู่ทางธรรมของพระพุทธเจ้า

อย่างพระพุทธเจ้า กว่าจะออกบวชได้

ก็ต้องอายุ ๒๙ ไปแล้ว แต่สมัยนี้ ครูบาอาจารย์บางรูป

ท่านได้บวชตั้งแต่ยังเป็นสามเณร

อย่างสมเด็จพระสังฆราช ท่านบวชตั้งแต่เป็นสามเณร

 แต่ละคนมีภาระไม่เหมือนกัน

หลวงปู่มั่นท่านก็ได้บวชสามเณรมาก่อน

 แล้วก็สึกกลับไปช่วยงานที่บ้าน ไปทำนา ทำไร่

พอโตขึ้นท่านก็สามารถออกมาบวชอีกได้

 บวชแล้วท่านก็ไม่สามารถไปบำเพ็ญตามลำพังได้

 เพราะท่านมีลูกศิษย์ลูกหาเยอะ

ท่านก็คอยสงเคราะห์ไป จนอายุเกือบ ๖๐ มั้ง

ท่านถึงได้ไปปลีกวิเวกอยู่ที่เชียงใหม่คนเดียว

 ระยะหว่างอายุ ๖๐ -๗๐ ปี นี้ตามประวัติท่าน

ก็ไปบำเพ็ญที่เชียงใหม่จนบรรลุธรรมขั้นสูงสุด

ท่านก็ต้องใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะบรรลุได้

ฉะนั้น แต่ละคนมีวิถีการดำเนินชีวิต

เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์นี้ไม่เหมือนกัน

 เพราะวาสนา บุญบารมี หรือกรรมที่ได้ทำมานี้

มีไม่เหมือนกันนั่นเอง เราก็ต้องไปตามวิถีของเรา

 ดูที่ตัวเรา ดูที่ความสามารถของเรา

 ดูที่ภาระความผูกพันธ์ของเรา

ที่เราต้องรับต้องแบกอยู่นี้ว่า

 เราปลดเปลื้องได้ช้าหรือได้เร็ว ก็ทำไป

ข้อสำคัญอย่าไปทุกข์กับมัน

เราต้องยอมรับสภาพของเรา

 บางทีความอยากของเรา อยากจะไปให้เร็ว

 อยากจะไปให้ได้มาก แต่มีอุปสรรค

มันก็จะทำให้เราทุกข์ไปเปล่าๆ

 โดยไม่เกิดประโยชน์อะไร.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๗ ธันวาคม ๒๕๕๖








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ