“ควรไปวัดที่มีครูบาอาจารย์ฉลาด”

งานภายนอกเป็นงานหยาบ

ครูบาอาจารย์ส่งเสริมงานภายในมากกว่า

 ถ้าใจยังหยาบอยู่ ยังเข้าถึงงานละเอียดไม่ได้

 ท่านก็ให้ทำงานภายนอกไปก่อน

 ยังภาวนาไม่ได้ ก็ให้ไปดูแลโรงครัว

 ปัดกวาด ทำกับข้าว เช็ดถูต่างๆไปก่อน

 ถ้าทำงานละเอียดได้แล้ว

 ท่านก็จะไม่บังคับให้ทำงานหยาบ

 เวลาเห็นมาทำงานหยาบท่านก็จะไล่ไป

อย่างสมัยที่อาตมาอยู่ที่วัดป่าบ้านตาด

 บางครั้งก็มีการสร้างกุฏิ ก็มีพระช่วยกันทำ

เราก็ไปช่วย พอหลวงตาท่านเห็น

 ท่านก็ไล่เราไป แต่ท่านก็พูด

แบบไม่ให้คนอื่นเสียกำลังใจ

ท่านก็ว่าเรามันไม่ได้เรื่อง อย่ามาเกะกะ

 ก็เหมือนกับท่านชี้โพรงให้แล้ว เราก็สบายใจ

 วันต่อไปก็ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจที่ไม่ได้มาช่วย

เป็นธรรมดาของคนที่อยู่ร่วมกัน

ก็ต้องมีภาระความรับผิดชอบร่วมกัน

 มีงานส่วนรวมที่ต้องช่วยกันทำ พอดีท่านเมตตา

 ท่านแยกแยะคน ให้ไปทำงานอีกอย่างจะดีกว่า

 เพราะจะเกิดประโยชน์ตามมาทีหลัง

 งานภายนอกก็มีประโยชน์เหมือนกัน

 แต่ไม่มากเท่ากับงานภายใน

งานภายในผู้ปฏิบัติก็ได้ประโยชน์

 เมื่อปฏิบัติเสร็จ ผู้อื่นก็จะได้รับประโยชน์ด้วย

 ควรไปวัดที่มีครูบาอาจารย์ฉลาด

รู้เรื่องงานหยาบงานละเอียด

 รู้ว่าเหมาะกับงานชนิดไหน ท่านแยกแยะได้

 ถ้าไปอยู่ที่วัดที่ไม่แยกแยะ

ถึงเวลาทำงานหยาบ

ทุกคนก็ต้องทำด้วยกันหมด

 ไม่ว่ากำลังทำงานละเอียดขนาดไหน

ก็ต้องปล่อยไว้ก่อน มาทำงานหยาบก่อน

งานละเอียดก็จะไม่ก้าวหน้า จะเสียเวลา

ถ้าปล่อยให้ทำไปตามภูมิจิตภูมิธรรม

 กำลังทำงานหยาบก็ทำไป

กำลังทำงานละเอียดก็ทำไป แยกกันไป

จะได้ไม่เสียเวลาสำหรับคนที่ทำงานละเอียด

 ถ้าทำงานหยาบมากๆ งานละเอียดก็จะเสียหายได้

วันก่อนมีคนมาเล่าตอนที่หลวงตาสมาธิเสื่อม

 ท่านไปทำกลดอยู่เดือนหนึ่ง

 พอกลับมาภาวนา จิตไม่สงบแล้ว

เพราะไปทำงานหยาบ งานภายนอก

 ไม่ได้ทำงานภายในที่ละเอียด

 เพราะตอนนั้นจิตยังอยู่ในขั้นที่เสื่อมได้

 ไม่ได้ทำอยู่เดือนหนึ่ง พอกลับไปทำใหม่

 จิตก็ไม่สงบแล้ว ท่านเล่าว่าจิตท่านวุ่นวายมากเลย

 ยิ่งอยากให้สงบ แล้วไม่สงบ ยิ่งวุ่นวาย

ยิ่งรุ่มร้อนใหญ่เลย

พอท่านบริกรรมพุทโธๆตลอดเวลา

 ไม่ว่าจะทำอะไร ก็พุทโธๆ ทั้งวันทั้งคืนเลย

 ไม่นานจิตก็สงบลง.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

กำลังใจ ๓๔, กัณฑ์ที่ ๓๗๐

วันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๐






ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ชอบคุณเจ้าของภาพค่ะ