|
สนามหญ้า ชิงช้าและเด็กชาย
สนามหญ้าอยู่หน้าสโมสร เหตุเกิดตอนค่ำค่ำยังจำได้ มีเครื่องเล่นหลายหลากดูมากไป นั่นยังไงชิงช้าทาสีแดง
มีเด็กชายนั่งอิงพิงชิงช้า แกว่งไปมาคนเดียวดูเหี่ยวแห้ง เจ้าหนูน้อยคอยใครใกล้หมดแรง จึงได้แกล้งสืบถามสอบความนัย เด็กบอกว่ามารอพ่อและแม่ หนูคงแย่เสียงดังเกินฟังไหว พ่อแม่ดุแล้วบอกให้ออกไป สนามใหญ่ให้รอขอคุยงาน
เลยถามต่อว่ารอนานเพียงไหน เด็กร้องไห้ลุงจ๋าขอว่าขาน หนูมารอแม่พ่อรอแสนนาน ทรมานหนักหนาตั้งตารอ
พูดแล้วแกว่งชิงช้าตรงหน้านี้ จนเร็วรี่สุดแรงแสดงหนอ ชิงช้าแกว่งเหาะเหินจนเกินพอ สลัดต่อร่างเล็กเด็กลอยไป
ร่างเล็กเล็กกระแทกแหลกสนาม เลือดไหลตามจมูกปากมากเพียงไหน ความมืดมิดชิดรอบเหมือนปลอบใจ เพื่อให้ใครได้เห็น "ตอนเป็นตาย"
จึงบอกว่าหนูจ๋าลุงมานี่ มารับที่วิญญาณหนูดูใจหาย ลุงไม่อยากให้หนูอยู่เดียวดาย แล้วหันกายจูงไปหา “พญายม” -------------
ที่มา ; ดัดแปลงจากเรื่อง สั้นของคุณชลนิล
Create Date : 19 กันยายน 2562 |
Last Update : 19 กันยายน 2562 11:39:01 น. |
|
1 comments
|
Counter : 338 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เพรางาย วันที่: 19 กันยายน 2562 เวลา:13:03:53 น. |
|
|
|
| |
|
|
โหดไปหน่อยนะคะ
แต่อ่านแล้วเข้าใจค่ะ