• ตัวอย่าง

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com

มึนๆอึนๆ 001 หลังจากเมื่อคืนนั่งเขียนเรื่องราวชีวิตตัวเองต่อซดเบียร์ไป 2 ขวด อารมณ์ลื่นไหลพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก  หมอเคยบอกว่าการเล่าเรื่องที่อยู่ลึกในจิตใจ  จะช่วยให้อาการดีขึ้นไม่ลองไม่รู้ งั้นเริ่ม   พลีชีพ ด้านมืดที่ไม่เคยบอกใคร แชร์ประสบการณ์ โรคนอนไม่หลับ เสพติดยานอนหลับ จนเป็นโรคจิต 16+ ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของโรคนอนไม่หลับ อาการนอนไม่หลับของเราเริ่มเป็นมาตั้งแต่ช่วงเข้าสู่วัยรุ่นประมาณประถมปลาย-มัทยมต้น   อาจเพราะฮอร์โมนต่างๆเริ่มทำงานสภาพร่างกายที่เริ่มเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ความเป็นสาว   แรงหนุนอีกอย่าที่มีส่วนมากคือประสบการร์ชีวิตในวัยเด็ก  บ้านคนจีนอยู่ในละแวกเดียวกันเกือบทั้งตระกูล  เราจะถูกเข้มงวดค่อนข้างมาก  เรื่องที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องอย่างการเอาข้าวเข้าปากแต่ละครั้งก็ยังอาจมีปัญหาตามมา    ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวทุกส่วนในชีวิตจะถูกสอดส่องตลอดเวลา   สภาพจิตของเราจะเป็นคนคิดมากมีเรื่องในหัวอยู่ตลอดเวลา  ทุกอย่างต้องคิดหน้าคิดหลังวางแผน  เรียกว่าทุกการกระทำที่ผิดพลาดจะส่งผลเสียหนักกว่าสมดุลของเหตุการณ์เมื่อเทียบกับเด็กทั่วไป  ไม่มีที่ให้ความอ่อนแอหรือความเห็นใจทั้งสิ้น   กลางคืนปิดไฟนอนก็มีเรื่องให้คิดตลอด เป็นความเครียด ความกังวลต่อสิ่งต่างๆในแต่ละวัน   กว่าจะข่มตาให้หลับลงได้หลังจากปิดไฟก็อีกเป็นชั่วโมงหรือมากกว่านั้น  เกือบทุกๆวันเราจะหลับโดยเฉลี่ยอยู่ราว 6 ชม./วัน +/- นิดหน่อย  โดยไม่เคยนอนกลางวัน  เราอึดอัดและกดดันกับชีวิตที่เป็นอยู่มากไม่ลำบากแต่ไม่มีความสุขเลย  **ฉันต้องหาทางออกให้ได้*** เราวางแผนย้ายโรงเรียนในมัทยมปลาย  หาทางย้ายที่เรียนไปที่ไกลขึ้นจะได้ออกจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆ   เพื่อให้ไม่มีปัญหากับที่บ้าน ( พูดง่ายๆว่าทำให้เนียนนั่นแหละ)  รร. ปัจจุบันก็ถือว่าดีอยู่แล้วเรียนมาตั้งแต่ประถม   การจะหาข้ออ้างย้ายที่เรียนเราต้องเลือกโรงเรียนที่ไกลเกินกว่าจะไปกลับ  ดีกว่าเดิมอยู่ในระดับแถวหน้าของประเทศและพยายามสอบเข้าให้ได้   หลอกที่บ้านว่าได้โควต้า  ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน  Yes............ได้ไปแล้ว  รู้ว่าอนาคตต้องพึ่งตัวเองมากกว่าที่เคยแอบกลัวแต่ก็ตื่นเต้น  เปลี่ยนจากแขนยาวเป็นแขนจีบ เราย้ายออกมาอยู่หอพัก  เป็นหอ ญ  อยู่คนเดียวเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว ที่บ้านก็ต้องการแบบนั้นอยู่แล้วซึ่งมันก็ดี   ชีวิตมีความสุขกว่าเดิม    แต่แอบมีกังวลบ้างว่าวันนึงเปิดห้องเข้ามาจะเจอที่บ้านมาแอบค้นของนั่งรออยู่ไหม   ตอนเลิกเรียนจะมาดักดูไหม (เคยโดน)   กลางคืนเราต้องเดินมาเช็คกลอน 2-3 ครั้งเพราะกลัวใครเปิดเข้ามา กลัวคนมากกว่ากลัวผี   ใช้เวลาปรับตัวอยู่เป็นเดือนกว่าจะเริ่มหายระแวง  แต่อาการนอนไม่หลับของเราก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่  หลับก็ฝันเหมือนตอนอยู่ที่บ้านพอสะดุ้งตื่นก็นอนไม่หลับอีก   และแล้วความซวยก็มาเยือน   Create Date : 26 กันยายน 2564 Last Update : 30 กันยายน 2564 22:37:55 น. 1 comments Counter : 450 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณ**mp5**

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ โดย: **mp5** วันที่: 26 กันยายน 2564 เวลา:11:43:43 น.