เมื่องานที่รักต้องมาสะดุดเพราะใครบางคน ทักษยาจึงต้องหาที่ปรึกษาสักคน และเหมือนฟ้าประทานเมื่อเพื่อนสาวสุดที่รักส่งทัศน์เทพรุ่นพี่สุดเพอร์เฟคเสียแต่ปากร้ายไปนิดมาเป็นที่ปรับทุกข์ เธอไม่เคยคิดเลยว่ามิตรภาพบนโลกออนไลน์จากคนที่ไม่เคยพบหน้าตากันจะยอดเยี่ยมได้ถึงเพียงนี้ เขาไม่ใช่แค่ที่ปรึกษาธรรมดา แต่เขาคืออีกคนที่เข้าใจในความเป็นเธอไม่น้อยกว่าคนในครอบครัวอีกคน
หลายๆอย่างที่คล้ายกัน การใช้ชีวิตและมุมมอง จึงไม่แปลกที่เพียงแค่ไม่นานทัศน์เทพและทักษยาจะไม่ได้เป็นคนแปลกหน้ากันบนโลกไซเบอร์อีกแล้ว และยิ่งคำยุยงส่งเสริมของผู้เป็นเหมือนกามเทพไม่ตั้งใจให้เขาได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของทักษยา ทัศน์เทพก็ไม่ลังเลใจที่จะได้พบเจอเธอจริงๆ และทุกอย่างก็ไม่ต่างจากที่เขาคิด แม้แรกพบเธอจะไม่ได้สวยหยาดฟ้า แต่ว่าธรรมดาเป็นที่สุด แต่แค่นี้ทัศน์เทพก็รู้แล้วทักษยานี้ล่ะคือคนที่ใช่ของเขา
มันคงเป็นแผนการที่แยบยลจนทักษยาไม่ได้สะกิดใจ จากความจงใจพบกันในครั้งนั้น ทุกอย่างก็ปรับเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น ทัศน์เทพไม่ใช่แขกแปลกหน้าที่บ้านเธออีกต่อไป แต่เขาทำตัวได้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมอย่างดี และเขาก็รุกเข้าสู่หัวใจของเธออย่างไม่รู้ตัว แม้จะบอกไม่ได้ว่ารู้สึกเช่นไรกับพี่ชายที่แสนดีคนนี้ แต่ทัศน์เทพก็ทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธทุกอย่างที่มาจากใจทัศน์เทพได้เลย
ถ้ารุกขนาดนี้แล้วยังต้องผิดหวัง ทัศน์เทพจะเลิกเป็นสถาปนิกไปปลูกไร้แห้ว ท้อ ระกำเสียเลย เมื่อรักแม่สาวหัวช้าที่สุดในโลกก็ต้องอิงผู้ใหญ่และน้องชาย และดูท่าว่าทุกอย่างจะไปได้สวย ความรักที่เขามีให้ทักษยาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเอื้ออาทรในทุกข์สุขของเธอ พร้อมจะเคียงข้างในยามเธออ่อนล้าและเต็มไปด้วยปัญหา หรือว่ายินดีกับความสุขของเธอ และพร้อมจะสร้างทุกอย่างที่มันนำมาซึ่งความสุขให้กับทักษยา ขอเพียงแค่เธอเข้าใจและยอมรับว่าทุกอย่างที่เขาทำลงไปเพราะรักคำเดียว
แม้จะไม่อยากเข้าใจกับการกระทำของทัศน์เทพ แต่หัวใจที่มอบให้เขาแต่เมื่อใดไม่รู้ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอช่างเป็นผู้หญิงที่แสนโชคดี ทัศน์เทพคือผู้ชายที่เป็นเหมือนไม้ใหญ่ที่จะเคียงข้างและคุ้มครองให้เธอพบแต่ความสุข และเป็นพลังผลักดันให้เธอได้ทำตามที่ใจปรารถนา เพราะความสุขของเธอก็คือความสุขของเขา
สำหรับทัศน์เทพแล้ว ทักษยาคือคนที่ใช่ และรอคอยมานาน เธออาจจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน มีเวลาปรนนิบัติเอาใจเขาได้ตลอดเวลา แต่เธอมีมากกว่านั้น เพราะเธอคือคนที่ทำให้เขามีความสุขแม้จะอยู่กันคนละที่ แต่ทัศน์เทพก็พร้อมแล้วที่ทำให้ได้อยู่ใกล้กันกว่านี้ แต่ถึงจะไกลกันสักเพียงไหน ถ้าหัวใจเราเป็นดวงเดียวกัน เส้นคั่นใดก็แยกความรักออกจากกันไปไม่ได้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เป็นเรื่องของนักเขียนการ์ตูนสาวที่งานกำลังมีปัญหารุมเร้าจากอคติของคนบ้างคน เธอจึงต้องการคำแนะนำดีๆ เพื่อนรักจึงส่งให้คุยกับรุ่นพี่ และการแชตของคนแปลกหน้าสองคนก็เกิดขึ้นและเมื่อคอเดียวกัน ความคิดคล้ายกัน ก็ถูกคอกันมากมาย และประจวบเหมาะกับเพื่อนรักผู้แนะนำอยากเป็นเทพอุ้มสม เมื่อพระเอกก็รู้สึกถูกใจ ความบังเอิญแต่ตั้งใจของพระเอกก็เกิดขึ้น และเมื่อแรกพบก็จัดเข้าข่าย คนนี้ล่ะใช่ แต่ดูท่าอุปสรรคใหญ่จะเป็นตัวนางเอกที่รู้ตัวช้ามากมาย พระเอกชนะใจแม่และน้องชายไปถึงไหน เธอก็ยังไม่รู้ตัว แต่มาเริ่มรู้ใจเมื่อเจอมรสุมใหญ่ในชีวิตแล้วคนที่ประคับประคองเธอก็คือพระเอก พร้อมกับการรุกครั้งใหญ่ไม่ให้ตั้งตัว นางเอกจึงได้ยอมรับว่าแท้จริงก็รักพระเอกไม่ต่างกัน ทุกอย่างเลยสุขสันต์กันไปทุกคน
อยากจะบอกว่า ทำไมฟะ รอบก่อนฉันอ่านแล้วไม่ค่อยเก็ทเนี่ย พอมาอ่านรอบสองเข้าใจอะไรง่ายดายดี แถมชอบอีกอ่ะ ไม่เข้าใจแกมากมายเลยฟีน่าเอ๊ย สงสัยจะต้องบอกว่ามันเป็นของที่ใช่ ในเวลาที่ชอบค่ะ
และขอสรุปสั้นๆอีกนิด อ่านแล้วอิจฉานางเอกสุดๆค่ะ อะไรจะหาผู้ชายสุดแสนจะทุ่มเทให้นางเอกอย่างนี้ จากความบังเอิญอยากเจอนางเอกครั้งเดียว พี่เทพของเราก็ทำตัวเป็นคนขยันวิ่งรถมากมาย ลำพังวิ่งรถจากกทม.มาพิษณุโลกไม่พอ ยังขยันวิ่งรถระยอง-พิษณุโลกอีก เพื่อเอาของทะเลมาเป็นของฝากเป็นประจำ (ทำไงได้เฮียเทพของเราเป็นลูกชายสะพานปลา รวยนะเนี่ย)
แต่นั่นไม่เท่าความเข้าอกเข้าใจในตัวนางเอก เพราะเป็นเหมือนคนที่มีโลกคล้ายคลึงกัน พระเอกค่อยๆสะสมความดี เอาชนะใจคนรอบข้างไปหมด เรียกว่าสมเป็นเขยขวัญไปเลย จัดเป็นพระเอกแสนดี น่ารัก น่ามีเป็นของตัวเองสักคนค่ะ แสนจะรัก แสนจะเอาใจใส่นางเอก ครอบครัวหรือก็รักนางเอกกันหมด ทางสะดวกปลอดโปร่ง ประมาณเหมือนตอนอ่านโอ้ใจเอยนั่นล่ะคะ ปัญหาครอบครัวฝ่ายชายไม่มี นี้ถ้าไม่รักพระเอกนะคะ นางเอกคงจะน่าโมโหมาก
สำหรับนางเอกไม่ใช่คนสวยแต่มีดีแค่สวย เธอทำมาหารับประทาน มีสมอง มีความคิด รู้ตัวช้าไปบ้าง แต่อย่างอื่นน่ารักมาก แม่บ้านแม่เรือน ทำกับข้าวอร่อย รักน้องชายและแม่มาก คือเธอดีสมเป็นนางเอกค่ะ แต่ไม่ได้ดีเลิศจนเหมือนไม่ใช่คน มีมุมความเป็นคนธรรมดาสามัญ อารมณ์ศิลป์พอประมาณไม่ติสต์แตกเกินไป และที่ชอบคือเธอไม่ได้เป็นคนสติแตกเวลาโกรธ ขี้วีนอะไรแบบนั้นค่ะ เข้มแข็งดีมากสมเป็นลูกสาวคนโต
อาจจะสายที่เพิ่งมาอ่าน แต่ว่าชอบค่ะ มันให้ความรู้สึกของความรักที่ค่อยๆเกิดขึ้น ในใจนางเอก จากพี่ชายที่แสนดีให้คำปรึกษา มารู้อีกทีโดนเขารุกเข้าไปทั้งใจแล้ว ไม่รักก็บ้าแล้วค่ะ ดีกับเราที่สุดแบบนี้ แม่กับน้องชายก็เข้ากันได้ ไม่เคยล่วงเกินอะไร มีแต่ความปรารถนาดี ไม่ต้องประเภทเห็นแล้วหื่นจะจับกดลงเตียงตลอด แต่เรารู้เลยว่าพระเอกเขารักของเขามาก ทนุถนอมเป็นที่สุด เป็นกำลังใจให้นางเอกฝันฝ่าอุปสรรคไปได้ และทำได้เพื่อนางเอกทุกอย่าง
ชอบมากตอนที่นางเอกมีปัญหาใหญ่ว่าเธอไปลอกงานวาดของคนอื่น พระเอกเป็นคนที่ช่วยเหลือให้นางเอกได้พิสูจน์ตัวเองว่าแท้จริงนางเอกต่างหากที่โดนลอกงาน ทุกอย่างที่พระเอกทำก็เพื่อความสุขของนางเอก ที่เขาเผื่อแผ่ไปถึงคนรอบข้างนางเอก น้องชายของนางเอกเขาก็ดูแลเหมือนน้องตัวเอง แม่ของนางเอกก็เคารพและเอาใจใส่เหมือนแม่ตัวเอง และนางเอกนี้ไม่ต้องพูดถึง ให้ไปเลยเต็มๆ เขาจะทำทุกอย่างให้นางเอกมีความสุข ยอมเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อให้เธอ แต่ไม่ใช่ทำเพราะหลงจนน่ามืด แต่เพื่อตัวเองด้วย ก็รักเขาแล้ว เรื่องแค่นี้สบายอยู่แล้ว ไม่หนักหนาอะไร
มันอาจจะไม่ใช่แนวหวือหวา ร้อนแรง ตบจูบ ประเภทกระชากมาจูบเอาๆ นะคะ แต่เป็นรักแบบอ่อนโยน แต่มันอบอุ่นใจมากค่ะ เลิฟซีนไม่ต้องหา มีแค่จูบแก้ม กอดนิดหน่อย แต่เราก็รู้สึกถึงความรักได้ดีค่ะว่ามันคงทนถาวรกว่ารักประเภทจบบนเตียงค่ะ
และด้วยความว่าอาชีพนางเอกเป็นอาชีพของคนเขียน(มั๊ง) ความสมจริง ศัพท์แสงอะไรก็น่าจะใช่ล่ะ เพราะฟีน่าไม่เข้าใจโลกของการ์ตูนเท่าไร เพราะไม่ได้อ่าน แต่ในมุมมองของการวิจารณ์ผลงานที่เป็นจุดหลักที่นางเอกต้องพบเจอปัญหาน่ะ ฟีน่าเข้าใจดี เพราะตัวฟีน่าเองก็จัดอยู่ในสถานะของคนวิจารณ์งานด้วย แต่เป็นนิยายไม่ใช่การ์ตูน ฟีน่าก็จะได้มุมมองของคนเขียนอีกแบบ ซึ่งฟีน่าก็พอจะเข้าใจอารมณ์ของคนโดนวิจารณ์ไปบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ฟีน่าบอกตัวเองเสมอในการวิจารณ์คือ เน้นวิจารณ์งานไม่ วิจารณ์คนเขียน ฟีน่าไม่มีหลักการอะไรในการวิจารณ์นอกจากคำว่าชอบไม่ชอบ นักเขียนบางคนอาจจะบอกว่า ไม่ชอบก็เขียนเอง แต่ฟีน่าก็ยืนยันว่า ทุกคนไม่ได้เกิดมาทำหน้าที่เดียวกัน มีคนเขียนก็ต้องมีคนอ่าน ขอให้วิจารณ์ด้วยความลำเอียงอย่ามาก แต่ฟีน่าเป็นพวกลำเอียงรักอย่างชัดเจนและบอกตรงๆ ฟีน่าดีใจที่ตัวเองไม่ทำแบบเจ้เชอร์รี่ที่วิจารณ์เพราะความไม่ชอบส่วนตัว เพราหลักของฟีน่าคือไม่ชอบไม่อ่าน ไม่วิจารณ์ ไม่ถามถึงไปเลยดีกว่า หรือบอกกันตรงๆว่ารีวิวอะไรเกณฑ์ของฟีน่าคือความชอบส่วนตัวไม่บอกว่ามันคือศูนย์กลางของโลกที่ทุกคนต้องทำตาม ไปพูดเรื่องตัวเองทำไมเนี่ย ไม่เกี่ยวกันเลย แต่เพราะเห็นประเด็นหลักอีกอย่างของเรื่องคือแบบนี้ค่ะ เลยขอพูดนิดหนึ่ง
กลับมาที่ตัวนิยายค่ะ ถ้าเทียบเรื่องนี้กับโอ้ใจเอย ฟีน่าอาจจะชอบโอ้ใจเอยมากกว่านิดหนึ่ง เพราะมีบางอย่างมันกระแทกใจส่วนตัว แต่เรื่องนี้จะอารมณ์ประมาณ ผู้ชายแสนดีคนนี้ไปหามาจากไหนค่ะ พี่เทพ เทพของแท้ค่ะ perfect man ตัวจริงเสียงจริง ถ้าอยากได้ผู้ชายอบอุ่น มีอารมณ์ขัน รักเราสุดๆ ไม่เคยเห็นแก่ตัวเลย พร้อมจะสนับสนุนเราทุกอย่าง ต้องคุณพี่เทพนี้เลยค่ะ
ความเป็นมนุษย์ปกติของแกนี้ได้อีก ตอนขอเป็นแฟนกลางห้างระหว่างเข็นรถเนี่ยนะคะ ไม่ได้โรแมนติคเลยสักนิด แต่มันจับต้องได้ค่ะ ก็ในเมื่อพร้อมจะบอกตอนนี้ก็บอกไปเลย ไม่ต้องไปรอวาระดีๆ มีเพลงไพเราะ แสงเทียนอันโรแมนติค หรือตอนขอแต่งงานที่สุดแสนจะไม่มีปี่มีขลุ่ยก็ตามที่ แต่ฟีน่าชอบนะคะ ไม่ต้องปรุงแต่งแต่มาจากใจดี ประดิษฐ์มากไป พยายามมากไป สู้พูดจากปากโต้งๆไปเลยดีกว่าค่ะ น่ารักดี
และที่ชอบก็คือเรื่องความรักของคนในครอบครัวค่ะ ทั้งครอบครัวพระเอก นางเอกเลยค่ะ บอกไม่ถูกว่าชอบบ้านไหนกว่ากัน แต่อาจจะบ้านนางเอกมากกว่านิดหนึ่งค่ะ น้องชายนางเอกน่ารักมาก เขาเป็นผู้ชายที่โตมาแบบที่พร้อมจะเป็นลูกผู้ชายที่ดี จะเห็นเลยว่าสถาบันครอบครัวของนิยายสำคัญมาก แม้จะอยู่ห่างกันแค่ไหน แต่ครอบครัวก็สำคัญเสมอ
และในนิยายยังพูดถึงมุมมองของการมีชีวิตอยู่ร่วมกับของทันสมัยอย่างทีวีและอินเทอร์เนตค่ะ ว่าเราต้องทำเช่นไรจึงจะจัดว่าพอดีและใช้มันให้เป็นคุณประโยชน์ไม่ใช่เอาแต่โทษของพวกนี้ว่าให้โทษ เพราะทุกอย่างอยู่ที่คนใช้มากกว่าค่ะ
และด้วยความคนเขียนมีมุมมองแบบติสต์ๆ อันนี้เห็นจากเวลาอ่านเฟซหรืองานนะคะ จะเป็นตัวของตัวเองมากค่ะ เสียดายที่บางอย่างฟีน่าไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ เพราะเรื่องนี้พูดถึงเรื่องศัพท์แสงการ์ตูน คนที่อ่านเป็นแต่ไม่ได้ชอบมากก็เลยงงๆบ้าง เหมือนตอนอ่านโอ้ใจเอยแล้วศัพท์กล้องมาให้ว่อน
ในกลิ่นที่ยังมีคล้ายกันก็คือ ผู้เอาใจช่วยรอบข้างที่คือคนในครอบครัว เพื่อนฝูง ฟีน่านึกถึงแชทในท้ายๆของเรื่องนี้กับแชทจากโอ้ใจเอยค่ะให้อารมณ์คล้ายกัน แต่ต่างกันที่ว่า เรื่องนี้ไม่ได้เอามาทำวอร์รูมเพื่อช่วยพระเอกง้อนางเอกสำเร็จ แต่เล่มนี้แชทเพื่อคุยและลุ้นว่านางเอกเมื่อไรจะยอมแต่งงานกับพระเอก
สรุปว่าเรื่องนี้ฟีน่าชอบค่ะ หลังจากเอาไปเข้าไหดองจนได้ที่มาเปิดอ่าน ชอบนะคะ ชอบมากด้วยล่ะ เรื่องไม่ได้มีตัวอิจฉา คอยแย่งพระเอก มีแต่ตัวอิจฉาที่ทำให้นางเอกเจ็บเรื่องงานมากกว่า ครอบครัวที่อบอุ่นและรักใคร่จนน่าอิจฉา ความรักของพระเอกที่ไม่ข้อแม้ที่ต้องให้นางเอกทำโน่นนี้ให้ เป็นรักแบบอบอุ่นเข้าใจในกันและกันค่ะ แถมหลงรักแวน น้องชายแสนดีของน้องเอกอีกคนค่ะ เหมือนตกหลุมรักคุณสี่อีกคน ใครชอบนิยายน่ารัก ค่อยๆ เติมหัวใจให้กัน ดูแลเอาใจใส่ รักค่อยๆก่อตัวจนสวยงาม ก็ขอแนะนำว่าอ่านนะคะ แล้วจะแบบว่าอมยิ้มแก้มปริกับความรักที่พระเอกมีให้นางเอก ไม่ร้อนแรง เป็นเหล้าดีกรีแรง แต่อ่อนละมุนลิ้นเหมือนละเมียดไวน์ ไม่แรงแต่เมามายในรักได้เหมือนกันนะคะ