วันนี้เป็นวันครบ 100 วันของการจากไปของพ่อ พ่อป่วยช่วงเมษาบางที่ผมกับน้องก็คิดว่าแกแกล้งหรือเปล่า วันไปโรงพยาบาบวันแรกแกดูแย่มาก ผมขับรถกลับบ้านผมร้องไห้ ผมเคยคิดว่าแกป่วยถ้าวันนึงแกต้องจากผมไปผมน่าจะทำใจได้ สุดท้ายช่วงสงกราณต์ แกก็อาการดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ พยุงเดินไปอาบน้ำได้ จนได้ออกจากโรงพยาบาล หลังจากออกไปได้วันเดียวพ่อผมต้องกลับไปที่โรงพยาบาลอีก ผมรู้สึกผิดกับพ่อมาก ช่วงแกป่วยผมแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นให้น้องให้แม่เฝ้า เพราะอาการแกดีมาก ผมให้ความสำคัญกับคนอื่น 
ศุกร์ที่ 4 พ.ค. 62 คุณหมอเรียกคุยว่าพ่อเป็นไตวาย ซึ่งเราได้ตกลงให้รับษาแบบประคับประคอง และคิดว่าพ่อน่าจะอยู่อีกเป็นเดือน โอกาสดีวันนี้เราอยู่กันพร้อม พวกเราได้นิมนต์พระซึ่งเป็นเพื่อนแกตอนบวชเรียนมาสวด แกรับรู้และสวดตาม วันเสาร์น้องกับผมกลับไปทำงาน ส่วนแม่พัก 1วัน เพราะแม่มาทุกวัน พอวันอาทิตย์ตอนเย็นอยู่ดีๆ ผมก็อยากกลับบ้าน น้องก็ได้โทรมาจะกลับด้วย พ่อเลือดออกปากและเสีย เรา3คนส่งพ่อจนวาระสุดท้าย 
ตอนนี้อยากให้แกกลับมา แค่มาลา มาบอกว่าสบายดีหรือเปล่า ต้องการอะไรมั้ย น้าผมบอกว่า คนตายก็คือคนตาย มันไม่มีที่จะกลับมาเจอกันอีก น่าจะจริงเพราะผม แม่ น้อง ไม่พบแกอีกเลย 
วันที่ 12 ส.ค. 62 เราทำบุญ 100 วัน ตอนบ่ายเราพากระดูกพ่อ ไปลอยที่วัดพนัญเชิง 

ลาก่อนพ่อ ต้นขอโทษถ้าทำอะไรไม่ดีกับพ่อ ต้นคิดว่าพ่อจะรอด จะได้พาไปสวนทุเรียน กินโกโก้ปั่น ข้าวผัดแซลมอล เป็ดย่าง จะได้กลับมาทำงานที่บ้าน อย่างที่พ่อบอกว่าดี 
หวังว่าพ่อคงสบายดี รักและเสียใจมาก ต้นยังทำใจไม่ได้