วันนี้อยากแบ่งปันเรื่องการพัก

เมื่อก่อนนู้น เราเป็นคนที่พักไม่เป็น เนื่องจากเติบโตมาจากครอบครัวคนจีนที่ต้องทำงานหนัก และ ทำงานมากๆ การพักถือเป็นเรื่องใหญ่เหลือเกิน เพราะมันหมายถึงรายได้ที่หายไป จากการหาเช้ากินค่ำ ซึ่งแม้ตัวเองจะโตมาและทำงานแบบได้เงินเดือน ก็ยังรู้สึกว่า พักไม่เป็นอยู่ดี ทำงานจนป่วยหนักมากๆ ขนาดที่น้ำหนักลดฮวบ 20 กว่ากิโลกรัมภายใน 2 เดือน เป็นลมได้ทุกที่ ทุกเวลา กินอาหารก็อาเจียน นอนก็หลับไม่สนิท หมอบอกว่า “ใช้ร่างกายเกินขีดจำกัด”

จนกระทั่งแต่งงาน … สามี เป็นคนที่เปลี่ยนทัศนคติของเราโดยสิ้นเชิง ทำให้ผ่อนคลายอย่างมาก 

แม้ว่าเราจะอยู่ในสภาพหนี้สินท่วมหัว ครอบครัวเราก็ยังหาทางหยุดพัก เพื่อชาร์ตพลัง และ เติมกำลังใจให้กับตนเองเสมอๆ โดยที่เราตระหนักดีว่า เวลาที่เราต้องเผชิญปัญหาหรือสิ่งที่ย่ำแย่ เรื่องยากๆ กำลังใจที่ดีที่สุด คือ กำลังใจที่มาจากภายในตนเอง แม้ว่าใครจะพูดให้กำลังใจขนาดไหน ก็ไม่มีพลังเท่ากำลังใจจากภายในตนเอง และ หากมีกำลังใจที่หนักแน่นในตนเอง ต่อให้ต้องเจอกับคำพูดดูหมิ่น สถานการณ์เลวร้ายอย่างไร เราก็สามารถมองข้ามมันไปได้อย่างไร้ค่า

ในทุกๆ เดือนเราจะให้รางวัลตัวเองด้วยการเลี้ยงฉลอง แต่ด้วยสภาวะหนี้สินมากมาย การจะฉลองแต่ละทีดูเหมือนเป็นเรื่องยากเหลือเกิน เพราะเงินในกระเป๋าไม่เอื้ออำนวย ส่วนใหญ่เราจะไปกินยาโยอิกัน เพราะชอบอาหารญี่ปุ่นทั้งคู่ เราก็สั่งมา 1 เซ็ต แล้วสั่งข้าวผัดกระเทียม หรือ ข้าวเปล่าเพิ่ม แล้วแบ่งกันกิน กินด้วยกัน บางทีรู้สึกอยากจะพัก ด้วยความที่ยังไม่มีรถยนต์ เราก็จะขี่มอเตอร์ไซด์ไปสวนหลวง ร.9 กัน ค่าเข้าคนละ 10 บาท หลัง 6 โมงเย็นเข้าฟรี เราก็ไปนั่งริมน้ำผ่อนคลายอารมณ์ นั่งสงบๆ เงียบๆ ฟังเสียงนกร้อง น้ำไหล เดินดูดอกไม้บ้าง สร้างบรรยากาศให้การอธิษฐานของเราให้เป็นไปอย่างสงบๆ

เวลาอยาก shopping อยากได้อะไร เราก็จะไปเดินตามตลาดนัด และ เลือกซื้อของราคาถูก แต่คุณภาพใช้ได้ เพราะเป็นคนไม่ชอบใช้ของมือ 2 จึงไม่เคยซื้อของมือ 2 มาใช้ เนื่องจากผิวเราแพ้ง่าย แต่ในร้านค้าเหล่านั้นจะมีเสื้อผ้าใหม่ๆ ราคาถูก ย่อมเยา เราไม่ค่อยสนใจอะไรที่ราคาเกินตัว เกินกว่ารายได้ที่มี เพราะลำพังแค่หนี้สินก็มากมายอยู่แล้ว และเราก็มีความสุขกับสิ่งนั้นๆ

คนเราไม่ใช่เครื่องจักรที่ไม่มีชีวิตจิตใจ หากเราทำตัวเองให้เหมือนเครื่องจักร ที่ไม่ต้องการการหยุดพัก จิตใจภายในที่พระเจ้าใส่ไว้ จะอ่อนล้าจนเกินทน เพราะขีดจำกัดด้านร่างกาย จิตใจ และ จิตวิญญาณ

1. การพักไม่ใช่เรื่องผิดบาป อย่าให้ปรัชญาของการทำงานหนักจนตาย มาทำให้บิดเบือนความเป็นจริงของลมหายใจ

2. การพักไม่จำเป็นต้องใช้เงินมาก รูปแบบการพักมีมากมาย อย่ายึดติดว่า การพัก คือ การใช้เงิน

3. การพักเป็นเรื่องดี และ จำเป็นขั้นพื้นฐานที่พระเจ้าใส่ไว้ให้ จริงๆ แล้ว ไม่พัก คือ ผิดปกติ

การใช้เวลาลับขวานให้คม ไม่ทำให้เสียเวลามากกว่าการตะบี้ตะบัน ใช้ขวานทื่อๆ ฟันเข้าไปยังสิ่งที่แข็งกว่า นอกจากจะไม่เกิดผลมากเท่าที่ควรแล้ว ยังส่งผลสะท้อนกลับมาให้เจ็บมือ และ ใช้กำลังมากเกินกว่าที่ควร … หากใช้เวลากับการลับขวานสักนิด มันจะสามารถทำลายสิ่งที่แข็งได้อย่างง่ายๆ การทำงานใดๆ หากมีการจัดเตรียมที่ดี ย่อมส่งผลให้งานเร็ว อาจดูเหมือนช้าตอนออกตัว แต่มันจะไปถึงปลายทาง แบบสะดุดน้อยที่สุด ในขณะเดียวกัน การใช้ชีวิตก็เช่นกัน หากใช้เวลาและทุ่มเทให้การดำเนินชีวิตเป็นไปอย่างเรียบง่าย ตามจังหวะช่วงเวลาของชีวิต แม้จะมีช่วงที่ยากๆ บ้าง เราก็จะสามารถผ่านไปด้วยดีและมีความสุขได้

ปล. เป็นกำลังใจแด่ผู้ที่ต้องการเสมอ