Group Blog All Blog
|
หนึ่งมนตรา ร้อยราก พันวิญญาณ (Uprooted) Naomi Novik เขียน 6/10/2019 หนึ่งมนตรา ร้อยราก พันวิญญาณ Uprooted Naomi Novik เขียน มัณฑุกา แปล สำนักพิมพ์น้ำพุ 295 บาท 422 หน้า
หลังปก
หลังฤดูเก็บเกี่ยว บรรยากาศรื่นเริงแผ่ปกคลุมหมู่บ้านดเวอร์นิก ทว่าบางสิ่งที่สิงสถิตใน “พงไพร” กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบ ๆ
ผู้คนถูกลักพาตัวเข้าป่าลึกคนแล้วคนเล่า บางคนรอดกลับมา...แต่ก็ลุกมาเข่นฆ่าเพื่อนบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
มีเพียง “จอมเวทมังกร” ที่ถอนคำสาปเหล่านั้นและปกป้องหมู่บ้านได้ แต่ข้อแม้คือ มังกรจะพาเด็กสาวหนึ่งคนไปอยู่ด้วยนานสิบปี
แอ็กเนียชกา คือผู้ถูกเลือก โดยไม่รู้ว่ามีพลังบางอย่างซ่อนอยู่ในตัว...พลังที่อาจใช้ต่อกรกับพงไพรได้
เธอต้องค้นหา “หนึ่งมนตรา” ที่สาบสูญในตำราเวทเก่าแก่ พร้อมกับไขปริศนาดำมืดที่ซ่อนเร้นในพงไพร ก่อนที่อีกร้อยพันชีวิตจะถูกกลืนกินวิญญาณจนโลกสูญสิ้น
คุยกันหลังอ่าน
ชอบมาก สนุกมาก ไม่คิดว่าจะสนุกขนาดนี้ ดูจากปก จากชื่อเรื่อง รู้สึกว่ามันน่าจะดาร์ก มืดหม่น น่ากลัว แต่จริง ๆ โทนเรื่องโดยรวมไม่ได้น่ากลัว มีช่วงที่หม่นเหมือนกัน แต่นางเอกเรามีส่วนทำให้เรื่องสว่างไสวไปมาก
เปิดเรื่องมาก็ชอบแล้วอะ นางเอกชื่อแอ็กเนียชกา พ่อเป็นคนตัดไม้ เป็นลูกสาวคนเดียวคนสุดท้องของบ้าน มีพรสวรรค์ในการทำให้ตัวเองเปรอะเปื้อนมอมแมมตลอดเวลา หมู่บ้านและเมืองที่นางเอกอยู่มีธรรมเนียมที่จะต้องส่งหญิงสาวอายุสิบเจ็ดไปให้มังกร
คำอธิบายถึงมังกรในเรื่องมีตั้งแต่หน้าแรกว่า มังกรเป็นจอมเวท แต่โอสับสนว่า จอมเวทคือมังกรแปลงกาย หรือเป็นจอมเวทที่แปลงกายเป็นมังกรได้ ซึ่งปรากฏว่าผิดทั้งหมด มังกรเป็นสมญา เป็นสัญลักษณ์แสดงตัวตนและมีความผูกพันกับจอมเวทในรูปแบบหนึ่ง (โอเข้าใจว่าผู้เขียนอยากเขียนล้อกับตำนานบูชายัญหญิงสาวให้มังกร) ฐานะของมังกรเป็นกึ่งเจ้านายกึ่งผู้คุ้มครองของเหล่าชาวบ้าน คอยปกป้องชาวบ้านจาก “พงไพร” นึกภาพมังกรเป็นเจ้าเมืองก็ได้ ถึงเวลามังกรก็จะมารับบรรณาการและเลือกหญิงสาว
ในปีของนางเอก มีหญิงสาวที่เข้าเกณฑ์การเลือกของมังกรสิบเอ็ดคน ซึ่งทุกคนต่างรู้กันเองโดยไม่ต้องมีใครบอกว่า หญิงสาวที่ถูกเลือกคือคาสชา เพราะมังกรจะเลือกหญิงสาวที่โดดเด่นที่สุดเสมอ ซึ่งคาสชาก็เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของนางเอก
แต่ในวันนั้น มังกรเลือกนางเอก แอ็กเนียชกา (โปรดให้โอย้ำอีกครั้ง นางเอกที่แม้จะอยู่ในชุดที่ดีที่สุดก็ยังดูเปรอะเปื้อนกระเซอะกระเซิงอยู่ดี) แล้วก็พาไปยังหอคอย ตอนแรกนางเอกกลัวมาก ต่อมาจึงรู้ (จากการสังเกตและจากบันทึกของหญิงสาวคนก่อน ๆ ที่ทิ้งไว้) ว่า มังกรแม้จะฉุนเฉียว ดูไม่สบอารมณ์ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ต้องการให้หญิงสาวทำอะไรนอกจากทำอาหารหรือพูดคุยในบางครั้ง ...แต่แล้ว มังกรก็เริ่มสอนเวทมนตร์ให้นางเอก
ตอนแรก นางเอกไม่รู้ นึกว่ามังกรใช้พลังบางอย่างใส่ตัวเอง ต่อมาจึงรู้ว่า ที่ตนทำได้นั้น เพราะตนเป็นจอมเวทคนหนึ่ง เป็นแม่มด
จากตำนานมังกรกับหญิงสาว ก็เข้าสู่บทเริ่มต้นของเรื่องราวพ่อมดแม่มดแล้วค่ะ
แต่มังกรไม่ใช่อาจารย์ที่เมตตา นางเอกก็ไม่ใช่นักเรียนที่ตั้งใจทุ่มเท การเรียนเวทมนตร์ของนางเอกจึงเป็นไปอย่างขลุกขลักทุลักทุเล
ต่อมาก็มีเหตุที่นางเอกเห็นความสำคัญของพลังที่ตัวเองมี ทำให้หลังจากนั้นหันมาทุ่มเทมากขึ้น แต่พลังเหล่านั้นไม่ได้ใช้แค่ความตั้งใจอย่างเดียวจะพอ การใช้พลังทำให้อ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงไปทั้งร่าง จนกระทั่งนางเอกพบบันทึกของยากา ซึ่งเป็นแม่มดในตำนานคนหนึ่ง แล้วค้นพบว่าตนเหมาะกับตำราของยากามากกว่า
พอมังกรรู้เข้าก็หงุดหงิดหัวเสียไปใหญ่ เพราะขัดกับหลักการที่มังกรยึดถือและเชื่อมาตลอด (ประเด็นคือมังกรใช้ตำราของยากาไม่ได้ด้วยนี่สิสำคัญ) แต่เขาก็พยายามค้นหาสิ่งที่เหมาะกับนางเอกมาสอนแทน แม้จะเป็นทางที่เขาไม่คุ้นเคยนั่น
อ้ะ เล่ามาถึงนี่ รู้หรือยังคะว่ามังกรเป็นพระเอก
หน้าตาบูดบึ้ง เป็นคำบรรยายถึงมังกรทุกครั้งที่เขาโผล่มา ซึ่งโอฮามาก เพราะส่วนใหญ่แล้วเขาอารมณ์บูดเพราะนางเอกนี่แหละ แค่เขาโผล่หน้าบึ้ง ๆ มาโอก็ยิ้มแล้ว
คือพระเอกนี่ เขาเป็นพวกนิยมความสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างต้องเรียบร้อย หรูหรา เป็นไปตามแบบแผน ส่วนนางเอกของเราดันแหวกทุกเกณฑ์ที่เขามี เขาเลยไม่รู้จะรับมือยังไง พอนึกไม่ออกก็เลยหงุดหงิด หน้าก็เลยบูดตลอด
พระนางเป็นจอมเวทคนละสายเลยค่ะ พระเอกเป็นพ่อมดอันดับหนึ่งนะ ยึดตำรา ทุกอย่างเป็นแบบแผนตรงเป๊ะ พลังล้น ส่วนนางเอกเป็นสายธรรมชาติประยุกต์ หยิบยืมพลังจากสิ่งรอบตัว ไม่มีกฎตายตัว ใช้ความรู้สึกเหนี่ยวนำ ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะเติบโตมากับป่าเขาด้วย ถึงจะไม่เคยพูด แต่พระเอกก็ยอมรับในตัวนางเอกมาตั้งแต่แรก ๆ เลยค่ะ (แบบหน้าบึ้ง ๆ นั่นแหละ)
โอชอบคาถาในเรื่องด้วย เขาดึงคาถาตั้งแต่แรกมาประยุกต์ในสถานการณ์ที่เหมาะสมต่าง ๆ ออกไป
โอยังไม่เข้าสู่จุดสำคัญของเรื่องเลยนี่นา “พงไพร” ในเรื่องเป็นศัตรูที่ต้องรับมือ เป็นป่าที่มีชีวิตจิตใจ และปรารถนาจะครอบงำและกลืนกินมนุษย์เข้าไป คล้ายเชื้อโรค เชื้อรา แพร่กระจายเหมือนเนื้อร้ายที่ยากกำจัด
เรื่องเริ่มจากจุดเล็ก ๆ อย่างหมู่บ้านของนางเอก ไหลผ่านหอคอยของมังกร วิ่งเข้าสู่พระราชวัง ปะปนในสงครามระหว่างแคว้น แล้ววกกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง โดยมี “พงไพร” คอยหาจังหวะแทรกแซง ซึ่งจากจุดเริ่มต้นจนถึงจุดสุดท้าย นางเอกก็จะได้เรียนรู้และเติบโตขึ้น
โอชอบจังหวะของเรื่อง ทุกอย่างลื่นไหลและเหมาะสมกับเวลา ชอบน้ำหนักของเรื่อง ประเด็นที่ควรหนักก็หนัก ที่ควรเบาก็ทำให้ไม่เคร่งครัดเกินไป ชอบวิธีการบรรยายของเรื่อง การดึง การเปิดประเด็น การใส่แง่คิด อารมณ์ และวิถีชีวิตร่วมไปกับการดำเนินเรื่อง ชอบตัวละคร ตัวละครแต่ละตัวจะมีทั้งแง่ดีและแง่ไม่ดี จุดมุ่งหมายและเจตจำนงที่แตกต่างกันทำให้แต่ละตัวละครแตกต่างกัน เหมือนเขาดึงส่วนลึกของจิตใจมาตีแผ่
อย่างนางเอกกับเพื่อนสนิท ลึก ๆ แล้วนางเอกก็ดีใจที่รู้ว่าคนที่มังกรเลือกจะไม่ใช่ตน หรือของคาสชา ที่ปากบอกว่ายอมรับได้ แต่ลึก ๆ ก็ขุ่นข้องและก่นด่าชะตากรรม หรือระหว่างพระเอกกับนางเอก พระเอกจะเห็นภาพรวมสำคัญ ส่วนนางเอกจะใช้ใจไปให้หมู่บ้านและเพื่อน เพราะพวกเขาคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของตน มีอยู่ช่วงที่นางเอกต้องเข้าวัง นางเอกก็จะได้รู้จักจอมเวทคนอื่น ได้ค่อย ๆ รู้จักมุมมองและความด้านชา เพราะการเป็นจอมเวทคือกึ่งอมตะ พวกเขาอยู่มานานจนละทิ้งความรู้สึกบางอย่างไป เหลือไว้แต่เจตจำนง เหมือนกับพระเอก และจะเหมือนกับนางเอกในอนาคต โอชอบที่เขาบรรยายความกลัวที่นางเอกจะมีเมื่อในอนาคต ครอบครัวของนางเอกจะค่อย ๆ จากไป ทิ้งไว้เหลือเพียงนางเอก ที่ไม่มีสิทธิ์แก่เฒ่า หรือตาย
มันจะมีช่วงที่เหมือนเหนือกฎเกณฑ์ กึ่งลอยกึ่งหลอมรวมระหว่างโลกที่นางเอกอยู่ กับโลกที่แตกต่างออกไป ซึ่งโอว่าสำหรับเรื่องนี้เขาทำได้พอเหมาะพอดี คือไม่ลอยจนรู้สึกว่าขาดความเชื่อมโยงหรือขาดความเข้าใจในเรื่องราว แต่ก็พอที่จะรู้สึกได้ถึงความอัศจรรย์เหนือจริงบางอย่าง นางเอกเป็นเหมือนคนที่มาเพื่อเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนความเชื่อ เปลี่ยนมุมมอง ในแง่ที่สามารถสร้างสิ่งใหม่ ๆ ออกมา
ในเรื่องจะพูดถึง “ราก” ในความเป็นรากไม้ รากฐาน รกราก รากเหง้า รากที่เชื่อมโยงและยึดเหนี่ยวคนไว้ รากที่คอยรักษาค้ำจุน รากที่เราอาจไม่รู้สึกแต่มีอยู่ตลอดมา
เป็นเรื่องที่ละเอียดดีนะคะ
ระหว่างพระนางก็มีโมเมนต์น่ารัก ๆ โอชอบ แต่ตรงนี้หมายเหตุด้วยนะคะว่า แค่พระเอกดุนางเอกว่า “เด็กโง่” “คราวนี้เจ้าทำอะไรอีกล่ะ” โอก็เขินแล้ว นางเอกเธอเป็นสาวช่างหาเรื่องน่ะค่ะ แต่ไม่ใกล้เคียงกับหญิงสาวที่ดึงดันสร้างเรื่องให้คนอื่นตามแก้ ความดึงดันของนางเอกไม่ได้ไร้ที่มา หรือเป็นการตัดสินใจที่ไม่ได้ผ่านการคิด โอชอบที่นางเอกเธอวิเคราะห์ก่อนทำ อาจไม่ได้ผลตามที่ต้องการเสมอไป แต่ก็ไม่ใช่ไร้หัวคิดแน่นอน อย่างการตัดสินใจไม่เชื่อมังกรในบางเรื่อง ก็เพราะเธอรู้สึกว่าบางทีสิ่งที่มังกรเชื่อถือหรือรู้ ก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกอย่าง เหมือนเวทมนตร์ของยากา และเช่นเดียวกับพระเอก แม้นางเอกจะชอบหาเรื่องพระเอก ป่วนให้พระเอกโมโหเล่น แต่พระเอกคือคนที่เธอเชื่อมั่นที่สุดค่ะ
เอาจริงนะ เรื่องนี้อ่าน ๆ แล้วแอบสงสารพระเอก เหมือนเกิดมาแพ้ทางนางเอกโดยเฉพาะ แต่เป็นสงสารแบบสะใจนะ เวลาเขาหัวเสียนี่โออารมณ์ดีมาก
แนะนำให้อ่านค่ะ ชอบมาก ๆ เลย อยากอ่านอีก มีบางครั้งตอนอ่านนึกถึงเรื่อง Howl’s moving castle ด้วยค่ะ (แบบอนิเมะนะคะ หนังสือโอยังไม่ได้อ่านสักทีเลย)
5 ดาว
8 ตอนนั้นข้านั่งอยู่ข้างตัวพ่อในเกวียนเปล่าคันใหญ่ ถึงจะดูแปลกไปหน่อย แต่ลักษณะนามของเกวียนคือ เล่ม ค่ะ
54 มังกรพูด น้ำเสียงปริ่มแววประชด ใช้ ปิ่ม ค่ะ หมายถึง เกือบ แทบ จวน
94 เกวียนคันหนึ่งมาหยุดลงที่หอคอย เช่นเดียวกัน
98 ข้าเป็นคนโง่ที่หลงละเลิง
หลงละเลิง ถูกแล้วค่ะ โอผิดเอง
ระเริง ก. ร่าเริงบันเทิงใจ, สนุกสนานเบิกบานเต็มที่ เช่น แมวไม่อยู่หนูระเริง อย่าระเริงจนเกินไป ละเลิง ก. เหลิงจนลืมตัวเพราะลำพองหรือคึกคะนอง เช่น หลงละเลิงจนลืมอันตราย
373 ทั้งสองยืนประจัญหน้า ประจันหน้า ใช้ น.หนู ค่ะ ส่วน ประจัญบาน ถึงจะสะกดอย่างนี้ค่ะ
สวัสดีครับ ผมไม่ค่อยได้อ่านนิยายแปลโซนตะวันตกมากเท่าโซนญี่ปุ่น แต่อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจครับ
โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 10 ธันวาคม 2563 เวลา:22:14:48 น.
คุณเริงฤดีนะ ขอบคุณค่ะ ถ้ามีโอกาสแนะนำให้อ่านเลยค่ะ
คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา แนะนำนะคะเรื่องนี้ มีความผสานกัน ให้ทั้งอารมณ์สดใสผสมระทึกขวัญหน่อยด้วย (แต่ส่วนตัวโอว่าไม่น่ากลัวนะคะ) โอว่าน่าจะชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง ขอบคุณที่โหวตให้ด้วยค่ะ ขอบคุณคุณสองแผ่นดินที่โหวตบล็อกให้โอด้วยค่ะ โดย: ออโอ วันที่: 11 ธันวาคม 2563 เวลา:11:54:31 น.
|
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
| |||
ตื่นเต้นๆน่าติดตาม