กุมภาพันธ์ 2562

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
 
 
All Blog
อาจารย์หญิง เทียนหรูอวี้ เขียน





อาจารย์หญิง (3 เล่มจบ)
เทียนหรูอวี้ เขียน  ถังเจวียน แปล
สำนักพิมพ์แจ่มใส  แนวมากกว่ารัก
887 บาท  1,197 หน้า

หลังปกเล่ม 1

อยู่มาจนอายุยี่สิบหกปี ‘ไป๋ถาน’ ไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานมาก่อน
นางปรารถนาเพียงได้สั่งสอนลูกศิษย์อยู่บนเขาตงซานอย่างสงบเงียบเช่นนี้
กระทั่งคืนหนึ่ง... นางถูกคนลักพาตัวไปสวมรอยเป็นอาจารย์ของ ‘ซือหม่าจิ้น’
มารร้ายที่น่าครั่นคร้ามในแผ่นดิน เขาชื่นชอบการฆ่าฟัน บ้างก็ว่าชอบดื่มเลือดสดๆ
ทั้งยังบอกว่านางเคยเป็นอาจารย์ของเขามาก่อน!

เพื่อไม่ให้ประวัติการเป็นอาจารย์ของนางต้องมัวหมอง
ไป๋ถานจึงรับราชโองการจากฮ่องเต้ในการกล่อมเกลาจิตใจของเขา
ทั้งยังต้องคอยรับมือกับศิษย์เช่นเขาที่ชอบรื้อฟื้นความทรงจำในอดีตขึ้นมา
ผิดหรือที่นางจำรายละเอียดเก่าก่อนได้ไม่ชัดเจน
แต่หากเขามีความคิดที่จะพยายามก้าวข้ามสัมพันธ์ฉันศิษย์อาจารย์นี้ล่ะก็
เขาต้องพึงรู้ไว้อย่าง เป็นอาจารย์หนึ่งวัน... เท่ากับเป็นอาจารย์ตลอดชีวิต!


คุยกันหลังอ่าน

อาจารย์หญิงในชื่อเรื่องนี้หมายถึงนางเอก ไป๋ถาน นางได้รับราชโองการจากฮ่องเต้ให้สั่งสอนกล่อมเกลาพระเอกอย่าง ซือหม่าจิ้น เพื่อให้เขาไม่เหี้ยมโหดอย่างที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบัน

เล่มแรกเริ่มต้นเป็นจังหวะตลก ๆ หน่อย ให้นางเอกและตัวละครอื่น ๆ ปล่อยมุก ระหว่างเรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ เล่มสองก็จะเข้มข้นขึ้น ส่วนเล่มสามเป็นการขมวดปมจบ จะไม่ตลกเป็นจังหวะถี่ ๆ เหมือนเล่มแรกแล้ว

เป็นแนวโรแมนติกคอมเมดี้น่ะค่ะ เพียงแต่มีเอี่ยวเกี่ยวกับเรื่องบ้านเมือง การแย่งชิงอำนาจ และในรั้วในวังมาด้วย เพราะพระเอกเป็นโอรสของอดีตฮ่องเต้

สำหรับโอเรื่องนี้ค่อนข้างอธิบายความรู้สึกยาก จะว่าไม่ชอบ ก็ไม่ใช่ ไม่มีอะไรในเรื่องที่โอไม่ชอบเป็นพิเศษ แต่ให้ชอบ ก็ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษเหมือนกัน ข้อเสียใหญ่ ๆ ในเรื่องนี้สำหรับโอคือผู้เขียนเขียนย้วยยาวไป แทบจะอธิบายชีวิตประจำวันของพระนางรายวันเลย วันนี้ตื่นมา เกิดอะไรขึ้น หนึ่งสองสาม เข้านอน วันต่อไป เกิดอะไรขึ้น เล่าทุกอย่างจนไม่มีจุดโฟกัส ซึ่งถ้าระหว่างนั้นมันน่าติดตามก็ถือว่าใช้ได้ แต่นี่มันเรื่อย ๆ เกินไป เลยน่าเบื่อ โออ่านเล่มหนึ่งและสองตั้งแต่เดือนมกรา กว่าจะเข็นจบเล่มสองและโน้มน้าวให้ตัวเองอ่านเล่มสามให้จบนี่เป็นเรื่องต้องใช้แรงจูงใจพอสมควร (แรงจูงใจของโอคือ เฮ้ย ถ้าเราดอง เราจะลืมเนื้อหาแน่ ๆ  แล้วเรื่องนี้ก็จะเป็นอีกเรื่องที่เข้าสู่สถานะอ่านแบบค้างคา และทำอะไรกับมันไม่ได้จนกว่าจะอ่านใหม่อีกรอบ ซึ่งฝืนความรู้สึกโอเกินไป) ซึ่งพอรู้สึกอย่างนี้แสดงว่าเรื่องนี้ไม่มีแรงดึงดูดที่อยากให้โออ่านละ หลังอ่านจบโอรู้สึกว่าเล่มสามทำได้ดีกว่าสองเล่มแรก อาจเพราะเป็นเล่มจบด้วย เลยต้องขมวดปม คลายความรู้สึกตัวละคร เลยมีจุดโฟกัสกว่าสองเล่มแรก

การออกแบบตัวละครในเรื่องนี้ใช้ได้ทีเดียวเลยค่ะ พระเอกมีปมอดีต และเรื่องสุขภาพ ทำให้แสดงออกโหดร้าย (แต่ดีกับนางเอกคนเดียวตามแบบฉบับนิยายรัก) ส่วนนางเอกก็มีปมกับพ่อทำให้ออกจากบ้านมาใช้ชีวิตเองบนเขา ใช้ชีวิตแบบตามใจตัวเอง ก็จะมีนิสัยแบบคนที่พึ่งแต่ตัวเองและเชื่อมั่นในตัวเองโผล่ออกมา ช่วงเวลาระหว่างพระนางที่มีให้กันก็ดีค่ะ พระเอกน่ะมีความรู้สึกดี ๆ ให้นางเอกแต่แรก ส่วนนางเอกก็แพ้ทางพระเอก ในที่สุดก็หลงรักเขา เป็นความสัมพันธ์รักที่เราเห็นว่าพวกเขามีให้กัน

ตัวละครประกอบในเรื่องก็ใช้ได้ นอกจากมีเพื่อปล่อยมุก ส่วนใหญ่ก็จะมีอารมณ์ความรู้สึก มีบทบาทของตัวเอง แล้วก็ไม่หลุดจากความเป็นตัวเอง

ส่วนที่คิดว่ายังทำได้ไม่ดีนักคือการชิงไหวชิงพริบ หรือหักเหลี่ยมเฉือนคมในเรื่อง ยังทำได้ไม่ถึงขั้น ยังขาดชั้นเชิงและลูกเล่นพอสมควรเลย เมื่อไรที่เข้าสู่เนื้อเรื่องโหมดนี้เราจะเห็นจุดอ่อนหรือช่องโหว่ในเรื่องทันทีเลย ชื่อเรื่องอย่าง 'อาจารย์หญิง' ก็เป็นอีกข้อเสียที่โอเห็น เพราะทำให้นึกถึงบทบาทของอาจารย์ที่คอยกล่อมเกลาลูกศิษย์หรือความฉลาดเฉลียว แต่ในเรื่องยังให้นางเอกสื่อตรงนี้ออกมาไม่ได้ โอยังไม่เห็นความสามารถในการกล่อมเกลา หรือไหวพริบที่ดีสมกับคำว่าอาจารย์ หรือ 'ยอดบุ๋นไป๋ถาน' ที่ยกย่องในเรื่องเลย ทุกอย่างที่เล่าในเรื่องมันธรรมดามาก คำว่า 'อาจารย์หญิง' ในชื่อเรื่องจึงไม่ใช่บทบาทที่แสดงออกมา แต่เป็นสถานะของนางเอกมากกว่า ซึ่งโอก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นประเด็นสำคัญอย่างที่เรื่องพยายามจะสื่อออกมา จุดนี้คิดว่าผู้เขียนยังทำให้คล้อยตามไม่ได้ ตัวละครหลักที่ขับเคลื่อนเรื่องจริง ๆ คือพระเอก ถ้าไม่มีเขา เรื่องราวก็ไม่เกิด ยิ่งเล่มสามจะยิ่งเห็นชัดว่าเขาเป็นคนกุมบังเหียนของเรื่อง

ข้อด้อยอีกข้อคือผู้เขียนเล่าแต่ตัวละครแค่กระจุกหนึ่ง เราจะเห็นแค่ นางเอก พระเอก ลูกน้องพระเอกอีกหย่อมมือ ตัวร้าย ลูกน้องตัวร้ายอีกหย่อม ซึ่งการที่เรื่องจะใหญ่มันจะเกิดจากแรงกระเพื่อมจากคนกระจุกหนึ่งไปถึงวงคนนับล้าน คนที่ขับเคลื่อนจึงมีต่อเป็นทอด ๆ ไม่ใช่แค่มีหย่อมมือ เขายังใส่ตรงนี้ออกมาได้ไม่ค่อยดี เราเห็นแค่ตัวละครไม่กี่ตัววิ่งวนในเนื้อเรื่อง บทบางทีไม่ต้องถึงคนใหญ่คนโต แต่ก็กลายเป็นว่าเขาต้องทำหน้าที่นี้ บางทีมันก็ตลก ๆ ตรงที่เดี๋ยวพระเอกวาร์ปเข้าวัง เดี๋ยวก็วาร์ปมาหานางเอก วาร์ปไปวาร์ปมา จนรู้สึกว่าเขาว่างเหรอ

โอคิดว่าผู้เขียนทำได้ดีทีเดียวในแง่ของความเป็นโรแมนติกคอมเมดี้ แต่ยังไม่ดีถ้าจะมองในแง่ของการวางแผนใส่ความคิด การใช้เล่ห์เหลี่ยมหรือการหักเหลี่ยมเฉือนคม การให้เหตุผลสนับสนุน และไม่ควรเขียนยาวเกินไป หรือเล่าช้าเกินไป เพราะเขายังหาจุดสำคัญของเนื้อเรื่องไม่ได้  ให้น้ำหนักเรื่องยังไม่ดี และก็ยังไม่สามารถดึงดูดผู้อ่านได้ตลอดเวลา สามเล่มสำหรับเรื่องนี้โอว่าเกินไปมาก ๆ ถ้าเทียบกับจุดที่จำเป็นจริง ๆ หั่นเหลือเล่มเดียวยังได้เลย อย่างตอนพิเศษท้ายเรื่องสั้น ๆ สองตอนแรกโอว่าผู้เขียนเขียนได้น่ารักมากทั้งคู่ มีตอนที่สามตอนเดียวที่เป็นการใส่ชั้นเชิงและยาวกว่าเพื่อนที่โอว่ายังไม่ดีพอ

(2.5+2.5+3)/3 = 2.67 ดาว



.
.
.

คนเราช่างแปลกพิกลแท้ เมื่อก่อนยามที่มิได้ให้ความสนใจใครสักคนก็คล้ายกับสัมผัสไม่ได้สักนิดถึงการดำรงอยู่ของคนผู้นั้น ต่อเมื่อวันใดเริ่มให้ความสนใจขึ้นมา คล้ายกับทั่วหล้าโยงใยไปถึงเรื่องที่เกี่ยวพันกับเขาได้ทั้งสิ้น

หน้า 35  บทที่ 1
เล่ม 1

.
.
.

ความรู้สึกนั้นจะอธิบายอย่างไร นางเหมือนเก็บหินดิบที่แสนดื้อด้านได้ก้อนหนึ่ง หินดิบก้อนนี้ดื้อด้านสอนไม่รู้ฟัง ขณะที่นางแค้นใจจนแทบจะโยนทิ้งไปแล้วนั้น กลับนึกไม่ถึงว่าจะพบหยกอยู่ภายในโดยบังเอิญ พริบตาพลันรู้สึกว่าหินดิบก้อนนี้มีคุณค่าจนนางแอบหน้าบานเล็กน้อยด้วยซ้ำ

หน้า 285  บทที่ 9
เล่ม 1

.
.
.

"ช่วงที่ผ่านมาอาจารย์อยู่ในวังทำสิ่งใดบ้าง"

"ตรวจทาน ตรวจทาน แล้วก็ตรวจทาน"

"มีเพียงเท่านี้หรือ"

"ไม่เท่านี้แล้วยังจะมีอันใดได้อีก"

ซือหม่าจิ้นพลันหัวเราะแผ่วเบา ดูเหมือนพึงพอใจกับคำตอบนี้ยิ่งนัก

ไป๋ถานไหนเลยจะไม่รู้ทันความในใจเล็ก ๆ ของเขา "ท่านอ๋องถามคำถามนี้ช่างเป็นสิ่งที่เกินจำเป็นยิ่งนัก"

"เกินจำเป็นอย่างไร"

"หากอาจารย์ถามท่านว่าช่วงที่ผ่านมาอยู่ในสนามรบทำอันใดบ้างเล่า"

"ฆ่าคน ฆ่าคน แล้วก็ฆ่าคน"

"นี่ก็คือคำตอบ ท่านอยู่ในสนามรบย่อมได้แต่ฆ่าคน ข้าอยู่ในวังก็ได้แต่ตรวจทานอย่างไรเล่า"

ซือหม่าจิ้นผงกศีรษะ "อาจารย์พูดมีเหตุผล ข้าขอศิโรราบ"

ไป๋ถานส่งเสียงดังฮึ

หน้า 91-92  บทที่ 14
เล่ม 2

.
.
.




Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2562
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2562 15:11:05 น.
Counter : 11173 Pageviews.

5 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณเรียวรุ้ง, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ

  
เรื่องนี้ลังเลอยู่ว่าจะสอยดีมั้ย
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:15:51:12 น.
  
หนังสือนิยายจีน รุ่นใหม่ ๆ แบบนี้ ไม่เคยอ่านเลยค่ะ
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:21:21:30 น.
  
คุณเรียวรุ้ง อ่านรีวิวจบแล้วก็ยังลังเลอยู่ใช่มั้ยคะ

ึคุณสายหมอกและก้อนเมฆ ต้องลองค่ะ

ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ
โดย: ออโอ วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:14:44:32 น.
  
กำลังสนใจเรื่องนี้ค่ะ

สอบถามหน่อยค่ะว่า นางเอกอายุมากกว่าพระเอกมั้ยคะ
พอดีว่าเราชอบนิยายนางเอกกินเด็ก 55
โดย: geegee IP: 203.147.27.99 วันที่: 23 มกราคม 2563 เวลา:13:20:23 น.
  
คุณ geegee โอไม่แน่ใจเท่าไรนะคะ อ่านนานแล้วเลยเลือน ๆ แต่เท่าที่จำได้คืออายุพอ ๆ กันนะคะ
โดย: ออโอ วันที่: 5 กันยายน 2563 เวลา:13:03:34 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments