แม้ส่วนตัวผมจะกล้ายอมรับได้เต็มปากว่าเป็น สาวก GTH ...เท่าที่จำได้ น่าจะแทบไม่เคยพลาดหนังจากค่ายนี้มาสักกะเรื่อง

แต่ถ้าให้ถามใจตัวเองแต่แรก ที่เห็นหนังเรื่องใหม่อย่าง "ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น" นั้น ...ก็คิดแบบโกงไปเองว่า มันไม่มีอะไรใหม่ๆที่ดูสดกว่านี้แล้วหรือ เห็นหน้าหนังก็มองออกว่ามันดูซ้ำจนช้ำไปแล้ว แล้วยิ่งถ้าคิดย้อนกลับไปถึงสองมาสเตอร์พีซสุดประทับใจอย่าง "เพื่อนสนิท" กับ "Season Changes" อีกต่างหาก ก็ไม่กล้าคิดว่าหนังที่มาใหม่จะทำออกมาได้แหล่มเท่าสองเรื่องนั้นไปได้ ...นี่ยังไม่รวมกับกรณีที่อาจสายเกินไปแล้ว สำหรับการทำหนังไทยอีกสักเรื่องที่ว่าถึงความรักรอบตัว ให้ได้ความโดนที่ตราตรึงใจเท่า "รักแห่งสยาม" ...ยิ่งในข้อหลัง ยิ่งไม่อยากตั้งความหวังอะไรเลยทีเดียว (กลัวถ้าคิดแล้วมันไม่เท่า ..จะกลายเป็นเปลืองกำลังใจลุ้นเปล่าๆ)

แต่ในเมื่อผมยังขึ้นชื่อว่าเป็นสาวก ที่รักผลงานของค่ายนี้จริงและจัง (ล่าสุดเพิ่งตอกย้ำด้วย "กอด" ที่โดนใจเป็นยิ่ง) ก็อดไม่ได้ที่ไม่ดู ... ถึงไม่หวังอะไรให้ดีเยี่ยม ก็ขอเพียงแค่อย่างน้อยๆ ให้หนังดูเพลินๆ สร้างความผ่อนคลายใจ ตามสไตล์ Feel Good ที่ถนัด ก็นับว่าโอเค

แต่แล้วที่ผมคาดหวังไว้เพียงให้หนังสนุก ก็ได้อะไรเกินกว่าที่คิดกลับมา ...หนังสั้นๆ 4 เรื่อง รักของวัยรุ่น 4 รส ที่ตัดสลับเวียนวนละคนกัน ใน ปิดเทอมใหญ่ฯ ยังมีอะไรที่เรียกว่า 'ดี' เกินความหมายมุ่งอยู่ในนั้น



รักต้องแย่ง ...พูดถึง เด็กชายม.ต้น 2 คน "พุ" และ "ไม้" ที่เป็นเพื่อนสนิทกัน ...พวกเขาใช้หน้าตาและเล่ห์เหลี่ยมที่มีสร้างเกมๆหนึ่งขึ้นมาท้าทายกัน โดยต้องแข่งขอเบอร์โทร.สาวมาเก็บเอาไว้ในสต๊อก เพื่อแสดงถึงความเนื้อหอมของแต่ละคน ...แต่แล้วเกมๆนี้ ก็เริ่มระอุขึ้นมาอีกระดับ เมื่ออดีตเพื่อนสาววัยอนุบาล "นานา" กลับมาเที่ยวบ้าน พร้อมด้วยหน้าตาอันสะสวยขึ้นจนจำไม่ได้ ...และด้วยความที่มีหน้าเป็นภาชนะหุงต้มนี่เอง ที่นำพาทั้ง 2 ต้องท้าทายกันจีบเธอคนนี้ให้ติด และถ้าใครขอเบอร์มาได้ก่อน ผู้นั้นก็จะชนะไปอย่างใสสะอาด



รักต้องกรี๊ด ...พูดถึง เด็กสาววัยใส "โอ๋เล็ก" ผู้คลั่งไคล้นักร้องเอเชียอย่างไม่สามารถห้ามอาการออกนอกหน้าได้ ...เธอฝันจะมีสักครั้งหนึ่้งในชีวิตที่อยากจะได้พบกับ "ตี่ตี๋" ขวัญใจของเธอแบบตัวเป็นๆเห็นกับสองตา และโอกาสนั้นก็ได้มาถึงเมื่อเขาจะจัดคอนเสิร์ตมาเยือนที่ไทย ...แต่ก่อนที่จะได้พบเขาอย่างใจระทึก เธอจำต้องฟันฝ่ากับการเรียนภาษาจีนให้พ้นไป เพียงหวังจะได้ร้องเพลงของตี่ตี๋คลอตาม โดยรู้ความหมายของเนื้อเพลงนั้นอย่างเข้าใจ



รักต้องเผย ...พูดถึง ความสนิทสนมของหนุ่มสาวในฐานะเพื่อน ที่มีคนใดคนหนึ่งคิดไม่ซื่อจนเกินเลยจากบรรทัดฐานนั้นไป ..."โจ้" คือคนๆนั้น ที่คิดอะไรมากไปกว่า กับ "ซี" เพื่อนสาวที่เขาแอบรัก ...และเขาก็เลือกจะไม่กักเก็บความรู้สึกนั้นในใจเงียบๆเพียงผู้เดียว หากแสดงออกกันตรงๆ ด้วยกลวิธีที่เขาคิดว่าน่าจะเวิร์ค แต่มันกลับให้ผลที่ตรง
กันข้าม เมื่อเพื่อนสาวของเขาไม่เล่นด้วย



รักต้องห้าม ...พูดถึง หนุ่มสาวที่ได้คบหากันเป็นแฟนมาแล้ว 3 ปี... "เหิน" และ "นวล" อาจดูจะเป็นคู่รักที่รักกันดี ไม่่น่ามีปัญหาใดๆมาขอข้องเกี่ยว หากแต่ลึกๆแล้่ว ความหื่นของเหิน ก็ไม่อาจจบลงได้ และเขาเลือกจะระบายมันผ่านการดูหนัง X ...และแล้วความปลาบปลื้มนางเอกในหนังที่ไม่ได้จบลงแค่ในจอ ก็ก่อปัญหาให้แดงขึ้นมา เมื่อเขาไป
จ๊ะเอ๋กับ "Sora Aoi" เข้าจังๆบนรถไฟสายเดียวกับจุดหมายที่จะไปเที่ยวหา นวล ...เพราะด้วยเหตุฉะนี้แล้ว มีหรือที่ เหิน จะอดไม่หวั่นไหวหัวใจและหัวไข่ ไปกับสาวสวยขวัญใจตรงหน้าได้

ถึงแม้ว่าหนังจะแยกเรื่องความใส แบ่งออกเป็น 4 รูปแบบอย่างชัดเจนและแตกต่าง ...แต่ถ้ามองในแง่ที่หน้าหนังพยายามจะนำเสนอ ก็ยากจะเลี่ยงข้อครหาที่ดูซ้ำไปได้ แล้วที่อดไม่ให้คิดถึงไม่ได้ ก็คือ การเป็นหนังที่แตกหน่อต่อยอดมาจากความสำเร็จของ 2 งานข้างต้น จากเพื่อนในกลุ่ม "แฟนฉัน" ด้วยกัน... ถึงจะแตกต่างในเรื่องราวและตัวหนังก็ตาม แต่ด้วยสไตล์ที่มาจากเนื้อผ้าเดียวกันแล้ว ก็ไม่อาจเบี่ยงเบนประเด็นความคล้ายคลึงไปได้ง่าย

แม้ส่วนตัวจะไม่นิยมกับความซ้ำที่ดิ้นไม่หลุด แต่ในความ Feel Good แบบฉบับ GTH ก็ถือว่ายังมีเสน่ห์ที่แจกจ่ายขายคนดูได้ ...เมื่อรู้ว่าผู้บริโภคหนังต้องการอะไรเมื่อมาดูผู้สร้างเจ้าของแบรนด์นี้ก็สามารถให้ความสุขสนุกสนานกับเราได้ จะมากจะน้อย จะท่วมท้นหรือแห้งแล้ง ก็แล้วแต่คนดูจะหยิบจับไปได้... โดยส่วนตัวที่ดูหนังค่ายนี้มา ก็ยังมีที่เรียกว่า ผิดหวัง อย่างเต็มปากเต็มคำอยู่บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ติดใจ ก็คือ การไม่เสียดายค่าตั๋วเลยสักครั้ง (ยกเว้นอยู่เรื่องเดียว "โกยเถอะโยม" ที่ดูจบแล้วอดด่าตัวเองไม่ได้)



แล้วเมื่อเทียบกับงานหนังเรื่องก่อนอย่าง "เด็กหอ" (แม้เป็นหนังดี ...แต่ผมไม่ค่อยชอบนัก)... ผู้กำกับ "ย้ง-ทรงยศ สุขมากอนันต์" ก็บินเดี่ยว ทำหนังได้อยู่มือมากขึ้น ควบคุมเรื่องราวและความสนุกสนานได้ลงตัวกว่า... ทั้งยังสามารถบิดความเดิมๆ ของเนื้อหนังที่ดูซ้ำ ไม่ให้ออกมาซ้ำซากกับภาพพจน์เก่าๆของหนังมาก่อนที่ยังคงจดจำได้... แล้วถ้าแบ่งแยกสิ่งที่ต้องการของคนดู ส่วนที่ให้ความหรรษาคอมเมดี้ ก็ทำหน้าที่เสริมความเพลินของตัวหนังได้อยู่ ขณะเดียวกันตัวเรื่องที่ดำเนินไปก็มีความเข้มข้น น่าติดตาม ที่ค่อยๆเพิ่มระดับขึ้นมา จนทำให้เราอยากรู้ว่าหนังจะหาทางออกเช่นไร ให้หนังสั้นทั้ง 4 จบลงได้ Feel Good เช่นเคยๆ ...แม้อาจไม่ยากเกินคาดเดา แต่หนังก็ทำเอาลุ้นได้ตามน้ำไปพอสมควร

แต่แล้วก็มาเกิดความเสียดายกับความดีข้างต้น ด้วยสาเหตุของความ Smooth ในการส่งต่อเรื่องแต่ละเรื่องตามๆไป ยังไม่แม่นยำ และดูสะดุดจนเปลี่ยนอารมณ์ผันตามแทบไม่ทัน ...ทั้งๆที่เคยมีเครดิตในช่วงแรกซึ่งถือว่าทำได้ดีค่อนข้างเยี่ยมเลย ในการใช้เทคนิคเป็นสัญลักษณ์ภาพและเสียงส่งต่อ แต่ช่วงท้ายๆ สิ่งที่เคยได้ผลนั้นกลับหายไปเสียเฉยๆ แล้วถึงให้ดูพินิจพิเคราะห์ในมุมไหนๆอย่างไร ก็เห็นชัดว่ามันดูเป็นเพียงการตัดแล้วต่อ ที่ส่งทอดอารมณ์ไม่เนียนเท่าไหร่นัก



ความไม่เนียนของอารมณ์อาจดูเป็นปัญหาที่มีผลลดความอินต่อหนังไปชัดๆแล้ว ...แต่อีกสิ่งที่เป็นปัญหาจนชัดเจนกระจ่างใจกว่า ก็คือ การเดินเรื่องราวของหนังที่มุ่งเน้นไปหาจุดจบอย่างเร่งและเร็วเกินไปในช่วงท้าย ...มันเกิดความเสียดายที่ตอนแรกๆ ของหนังสั้นแต่ละเรื่องนั้นก็ล้วนใส่เนื้อกับน้ำของตัวเองลงไปได้อย่างถี่ถ้วนพอควรจะรู้แล้ว จนเมื่อเราอิน ติดตามติดใจมาถึงตอนจบ การหาทางออกของเรื่องแต่ละเรื่อง ก็ดูเป็นง่ายไป ด้วยเหตุผลที่หนังไม่สามารถเก็บรายละเอียดที่ควรจะมีไว้ แต่กลับเลือกให้ขาดหายไป ...ซึ่งมันเป็นความรู้สึกโหวงๆ อันก่อให้เกิดช่องว่างเล็กๆที่ทำให้เรานึกฉงนว่า อะไร ทำไม ด้วยเหตุไฉน ตัวละครจึงคิดอย่างนั้น ทำอย่างนี้ ทั้งๆที่มันก็ไม่ยุ่งยากอะไรนักที่จะใส่มันเข้าไปเพื่อเพิ่มเวลาอีกสักนิด ...หากถ้าหนังเลือกจะทำอย่างนั้นได้จริงๆ ฉากจบที่ทำได้ดี และจี๊ดใจอย่างที่เป็นอยู่ ก็คงจะมีมูลค่าที่น่าจดจำไปมากกว่านี้ได้อีก

แต่ในกรณีของข้อตำหนิที่ว่าตอนจบไม่จี๊ดสุดๆนั้น ...โดยส่วนตัวและใจของผม ขอยกเว้นและโอนเอียงให้กับ พาร์ทเรื่อง 'รักต้องเผย' ...เพราะเท่าที่ผมนึกภาพอย่างต่อเนื่องร้อยเรียงกันไป ลองให้นับหนึ่งถึงร้อย ก็รู้สึกว่า มันเล่าได้ครบและสมบูรณ์ดีแล้ว อีกทั้งด้วยความเอียงจากกรณีที่ตัวเองเคยเกิดเรื่องราวพรรค์นี้ขึ้น (อาจไม่เหมือนในวิธีทำ แต่ก็ค่อนข้างคล้ายวิธีคิด) ก็นับว่าจี๊ดเหลือแสน ที่หนังหาทางออกได้ถูกต้องและไม่มีขัดใจ (ฉากที่ล้อเลียนหนังรักชื่อดังเรื่องหนึ่ง อาจจะดูว่าลอกกันชัดๆ แต่ก็มีกลวิธีเล็กๆน้อยๆที่หักเหไปแล้ว ยังน่ารักไม่หยอก...หากในท้ายที่สุดผลลัพธ์ของมันก็กลายไปเป็นการหักมุมที่น่าสะเทือนใจแทนนัก)



ในส่วนของทีมการแสดง ที่แทบยกเด็กปั้นกันมาเกือบหมดค่าย (มีให้เล่นไปตั้งแต่บทใหญ่ บทน้อย จนกระทั่งออกกล้องแพลมๆ ก็ยังได้) ต่างทำหน้าที่ได้เรียกว่า ดี ตามบทนำพา แต่จะน้อยจะมาก ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถที่ปั้นคาแรกเตอร์ไว้ได้อยู่ของแต่ละคน...

รักต้องแย่ง ..."แน๊ค" และ "ไมเคิล" ทำได้เสมอตัวกัน กับมาดและความมีเล่ห์ของเด็กเจ้าชู้ แต่ถ้าเปรียบกับฝีมือในเด็กหอ ก็โดนบทบังคับให้ถอยร่นลงมาเพียงระดับที่ต้องรู้สึกเฉยๆ (ละคนรำคาญ) กับความพยายามเด่นสู้ของพวกเขา ...ในขณะที่ น้อง "แพท-อังศุมาริน" ผู้มาใหม่นั้น อาจจะไม่ได้แสดงมิติทางการแสดงเท่าไหร่ก็จริง แต่ถ้าดูเอาความสดใสเป็นหลักใหญ่ก็นับว่ารอยยิ้มของเธอ เป็นตัวขโมยซีน ที่ทำเอาผมเกิดอาการวิ้งๆขึ้นมาเลยล่ะ ...เธอเป็นเสมือน นาถ แห่ง Seasons Change ที่เยาว์วัยแหล่มใจมากกว่า (ความในใจส่วนตัว : พี่ขอจีบนานาทั้งวันคี่/วันคู่ เลยได้ปะ เอิ้กๆ)

รักต้องกรี๊ด ...ประเด็นของตอนนี้อาจจะถือว่าน่าสนใจในความแปลกใหม่ได้เลย เมื่อเอามาเทียบกันกับ 3 ตอนที่เหลือ ...แต่ที่น่าจับตามองยิ่งกว่าเรื่องราว ก็คือ การแสดงที่ต้องเอาให้อยู่ของ น้อง "โฟกัส" ซึ่งต้องแบกรับหนังตอนนี้เอาไว้แทบจะคนเดียว ...และโอกาสอันดีนี้ เธอก็ไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ ทั้งยังสามารถแสดงแบบเหมือนน่าเชื่อกับบุคลิกของเด็กสาวที่คลั่งไคล้ในเอเชียเทรนด์ (ในระหว่างที่ผมดู ก็เทียบแทนซ้อนทับกับความรู้สึกของน้องสาว ที่ชื่นชอบ ดงบังฯ และ SJ ไปด้วย) ...ยิ่งช่วงท้ายที่เรื่องมันหักศอก ก็ยิ่งแสดงศักยภาพที่โตขึ้นอย่างชัดเจน และทำได้ดีเยี่ยมจนน่าประทับใจ ...แล้วถ้าจะพูดโอ่ว่าเธอมีสิทธิ์เข้าตากรรมการแจกรางวัลในปีหน้า ตั้งแต่ตอนนี้ก็คงไม่เร็วเกินไปนักหรอก (ความในใจส่วนตัว : แฟนผมครับ..แฟนพ้มมมมม!!!)

รักต้องเผย ...ด้วยความประทับใจในตอนนี้ขั้นสุด ที่มันเกิดมาจากความโดนแล้ว... การแสดงเป็นเพื่อนสนิทของพระ-นางตอนนี้ ก็เกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กันอย่างสำคัญ จนถือเป็นสิ่งที่เอื้อต่อความอินมากๆ ..."ต่าย-ชุติมา" เสน่ห์ยังเหลือล้นเหมือนเคย ความน่ารักแก่นๆยังเป็นเครื่องหมายการค้าที่ขายได้เสมอสำหรับเธอคนนี้ แต่ถ้าให้เทียบกับตอนเป็น อ้อม ซึ่งลั้ลลาน่าตกหลุมรักให้ดิ้นตาย ก็สร้างภาพความจำได้น้อยกว่าด้วยเวลาที่มีให้เธอเพียงนิด ..."ว่าน-รัชชุ" พลิกจากภาพตัวตลกประจำ Seasons Change มาเล่นบทหมาหงอยได้ต้องใจยิ่ง ...มีหลายครั้งที่เราอยากจะขำขันให้การกระทำของเขา แต่มันก็ไม่อาจขำออกได้ เพราะสิ่งที่ได้ทำล้วนดูจริงออกมาจากใจ จนน่าสงสาร

รักต้องห้าม ...ทั้งๆที่ตอนนี้เป็นเรื่องของคนสองคนที่ต้องพิสูจน์รักกันด้วยความเหินห่าง ...แต่เมื่อมีตัวละครบุคคลที่สาม โผล่ขึ้นมาพร้อมกับความฉาว ก็เลี่ยงไม่ได้ที่ความสนใจเกือบทั้งหมดจะตกไปที่เธอ ..."Sora Aoi" ผู้สร้างกระแสความแรงให้หนังเรื่องนี้ได้อีก เพียงเพราะเธอเคยเล่นหนัง...อย่างนั้นมาซะอย่างงั้น ...ซึ่งในด้านการแสดงในหนังไทยเรื่องแรกครั้งนี้ เธอก็มีความน่าสนใจชวนมุ่งมองในแบบของเธอ อิอิ (แปลว่า หื่นหื่น) ...ในขณะสองนักแสดงหลักหน้าใหม่อย่าง "เต๋อ-ฉันทวิชญ์" กับ "จุก-ธนิศา" ที่ดูจะอ่อนความบทบาทไปเมี่อเทียบรัศมีหนูอ้อย แต่ทั้งสองก็ยังไม่ได้ตกจอไปเลยทีเดียว ...ฝ่ายชาย อาจยังดูแข็งในหลายที แต่ในฉากที่ต้องทำตัวลุกลี้ลุกลน ปนกระสับกระส่ายก็ทำให้ผมเชื่อและอินไปกับเขา ...ส่วนฝ่ายหญิง ถึงจะเป็นครั้งแรกที่อาจยังไม่น่าประทับใจนัก แต่ก็ถือว่าดีที่เธอตามน้ำไปกับความรู้สึกสุขใจที่นำไปสู่รวดร้าวได้อย่างน่าเจ็บปวด โดยเฉพาะกับความเย็นชาที่มาพร้อมคำพูด "ไม่เป็นไร แค่เจ็บ" ...เป็นใครได้ฟังก็ต้องจุกแหละ



"ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ้น" ...ดูได้สนุก กับหนังรักใสๆ (ที่จะว่าไปก็มีหม่นพอประมาณ) ประทับใจหน่อยๆ ในอีกครั้งของความ Feel Good ตามสไตล์คล้ายคลึงของหนึ่งในผู้กำกับ 'แฟนฉัน' ที่ถึงจะซ้ำ ก็ไม่อาจจะต่อปากว่า เพราะเนื้องานที่ทำออกมาก็มีคุณภาพสมมาตรฐานเช่นเคย ...สำหรับใครที่เป็นสาวก GTH แล้ว ก็ไม่น่าผิดหวังจากหนังเรื่องนี้นัก ขอเพียงแต่อย่าหวังให้มากไป ...ส่วนใครที่อยากลิ้มรสหนังรักรอบตัวอีกสักครั้ง ก็ต้องลองดู ...จะจี๊ดมาก จี๊ดน้อย หรือไม่จี๊ด อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ และวิจารณญาณ(ทางความรัก) ของแต่ละคนจะรับเอาและเก็บไปได้

ขอแนะนำ...ครับ

เกรด A- ... {}

ปล. "เจ๊โอปอล์" นางเอกตัวจริงของ GTH ออกมาเมื่อไหร่ รับรองฮาแน่ ขอคอนเฟิร์ม...ส่วนตัว ก๊ากโค่ดๆ จนเมื่อจบฉากแล้วก็ยังไม่อาจเลิกฮาได้ (คิดดูละกัน ผมก๊ากเว่อร์ซะจนคนนั่งข้างๆแอบหัวเราะดูถูกให้)

---

พื้นที่ตรงนี้ขอ SPOILER ...สำหรับคนที่ดูแล้ว อ่านได้สบายใจ ...ส่วนใครยัง น่าจะไปดูก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านดีกว่าครับ



* เรื่องของ Aoi ที่เขียนข้างบนยังน้อยไปไม่สาแก่ใจผมนัก ...เพราะที่ต้องพูดถึงมากกว่าการแสดงของเธอ ก็คือ เรื่องของความเหมาะสมที่นำพาเธอมาเล่นหนังเรื่องนี้

ซึ่งถ้าถามความคิดเห็นของผมแต่แรกเลย ...ก็มองได้ว่า มันเป็นได้ทั้งเรื่องที่สมควรและไม่สมควร ควบคู่กันไป

สมควรที่ว่า ...ในแง่แคแรกเตอร์ ที่จะทำให้เชื่อว่า เธอมีผลต่อการตัดสินใจอันเบี่ยงเบนของ ตัวละคร เหิน ในเรื่อง ...และถ้าทีมแคสติ้ง คิดถึงในแง่ของศีลธรรมและวัฒนธรรมบ้านเรามาดีพอแล้ว ก็คงไม่พยายามฆ่าตัวเองตาย ด้วยการต้องการให้เธอมาเล่นบทนี้ เพียงเพื่อมีฉากอย่างนั้นเกิดขึ้นในหนังแน่แท้

และไม่สมควรที่ ...ทำให้ผู้ปกครองซึ่งรู้เรื่องนี้เกิดความกังวลกับลูกตัวเอง ที่จะไปดูหนัง จนเกิดปัญหาที่ต้องแอนตี้หนังอย่างเลี่ยงไม่ได้ ...และถ้าทีมงาน ต้องการเธอเพียงเพื่อมาเล่นฉากอย่างว่าแล้ว ก็จำเป็นที่จะต้องตำหนิอย่างยิ่งกับการกระทำอันเกินเลยครั้งนี้

แต่เมื่อได้มาดูหนังกันจริงๆ และเห็นกับตาถึงการมาเมืองไทยของ สาวอ้อยในหนนี้แล้ว ...ก็ต้องพูดกันตามตรงว่า ฉากที่เธอพลอดรักกับเหินนั้น ค่อนข้างจะแรงในสายตาของผม ...ถึงแม้ทว่าฝ่ายเหินจะดูนิ่งเฉยกับการกระทำของสาวอ้อย และนั่งมองจันทร์คิดถึงคนรักอยู่อย่างนั้นก็ตามที ...คือถ้าวัดเอาตรงนี้ ผมคิดว่า ไม่สมควร เลยจริงๆ

แต่ความแรงของมันที่ได้เห็นนี้แล้วก็อาจถือว่า เป็นเรื่องไม่สมควร ที่ไม่ใช่เรื่องผิดได้อยู่ เพราะส่วนหนึ่งที่มีฉากนั้นขึ้น มันก็มีเหตุมีผลที่ช่วยส่งประเด็นให้ความรักของนวลกะเหิน มันเกิดความบาดหมางอย่างรุนแรง ซึ่งคนดูก็จะเกิดอารมณ์ร่วมในเรื่องราวของมันได้ดี ...โดยเฉพาะ ถ้าเป็นวัยรุ่นขึ้นไปแล้ว ก็จะเข้าใจ ดูแล้วอาจจะรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่มีเหตุผล

แต่กับคนวัยเล็กๆแล้วเนี่ยสิ ที่ค่อนข้างจะน่าเป็นห่วง เพราะถ้าเด็กๆไปดูแล้วไม่มีผู้ปกครองตามไปประกบพร้อมบอกถึงความไม่เหมาะสม ...ก็น่ากลัวที่เด็กเห็นแล้วอาจจะรู้สึกว่ามันน่าสนุก แล้วส่อแสดงเลียนแบบตาม

ถ้าถามอีกครั้งว่า ผิดมั้ย ที่มีฉากนี้ ผมมองทั้งยืนยันว่าไม่ผิด และความแรงอย่างสมเหตุสมผลของมันก็ช่วยไว้ได้มาก ...แต่สำหรับคนที่ยังไม่ขึ้นวัยรุ่น นี่ถือเป็นภาพที่ล่อแหลมเกินไปนิด และถ้าไม่ได้รับการแนะนำก็มีสิทธิ์ที่เด็กคิดจะอยากทำ แม้มันจะเป็นการกระทำแบบเด็กๆเล่นๆก็ตามทีเถอะ

ถ้า ปิดเทอมใหญ่ฯ ไปฉายอเมริกา ...เรต PG-13 จะต้องเป็นของหนังเรื่องนี้เลยทันที

** เรื่องของตอนจบที่ผมมองว่ามันยังจี๊ดไม่สุด ในที่นี้ขอสาธยายเหตุผลเพิ่ม เพื่อความกระจ่าง และแลกเปลี่ยนความเห็นและความรู้สึกกัน



รักต้องแย่ง ...ในส่วนตัว ตอนนี้ค่อนข้างจะเกือบสมบูรณ์แล้ว ถ้าไม่ติดที่หนังเว้นช่องว่าง ในความสัมพันธ์หลังจากขัดแย้งกัน จนไปถึงตอนเปิดเทอม ...ที่เปิดโทรศัพท์มาอีกที แล้วก็เห็นข้อความที่ส่งให้กัน ...ส่วนตัวว่ามันเว่อร์ไปหน่้อย กับระยะเวลาร่วมเดือนที่เหมือนจะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่ได้เปิดโทรศัพท์เลย ซึ่งมันคงไม่น่าจะมีใครในโลกเขาทำถึงอย่างนี้หรอก ...แม้ว่า พุกับไม้ มันจะโกรธกันมากขนาดไหน ถ้าหนังใส่เรื่องราวในช่วงที่ขาดหายไป ว่าทำไมสองคนนี้ถึงต้องหนีกัน มันก็น่าจะดีกว่า ปล่อยเว้นมานานขนาดนี้แล้วมาอึ้งกับข้อความ SMS กันง่ายๆแบบนี้

รักต้องกรี๊ด ...แม้ตอนนี้ อาจจะเยี่ยมเป็นที่สุด ในเรื่องการแสดงของโฟกัส...แต่ตัวหนังก็น่าจะเยี่ยมได้เหมือนกัน ถ้าหนังใส่ฉากที่ตี่ตี๋ ได้มาเห็นเทปซึ่ง โอ๋เล็ก ส่งไป แล้วได้เห็นความรู้สึกที่ตี่ตี๋มีต่อเทปนี้ ก็น่าจะทำให้เหตุผลที่เขาเป็นปลื้มในสิ่งที่เธอทำหนักแน่นกว่านี้ (ส่วนเรื่องที่เขาบินมาเมืองไทย ไหว้เช้งเม้ง แล้วบังเอิญเจอ ก็เป็นเรื่องโชคชะตาและความโลกกลมของหนัง..พอเข้าใจได้) ...ถึงผมจะปลื้มใจยิ้มแก้มปริแทนโอ๋เล็กไปด้วย ที่เธอได้เจอนักร้องขวัญใจได้สักที แต่ความอ่อนด้อยในเรื่องช่องว่าง ก็ส่งผลให้ความแข็งแรงที่ โฟกัส สร้างมา ตลอดตอนนี้ดูอ่อนลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้



รักต้องห้าม ...ถ้าจะมองว่าการคืนดีของ เหิน กับ นวล เป็นอะไรที่ทำให้ Feel Good เกิดความรู้สึกดีใจแทนแล้ว ...แต่ในแง่ของความเร็ว และการเปลี่ยนใจ ได้เพียงน้ำคำของผู้ชายที่สารภาพอย่างหมดเปลือกชั่วประเดี๋ยว ...มันกลับไปลดระดับความน่าเชื่อถือของ นวล ที่ส่งผลให้เธออาจจะง่ายเกินไป ยิ่งกว่าหนูอ้อยเลยด้วยซ้ำ ...แม้ผมจะเคยเรียนรู้ความรู้สึกของผู้หญิงที่งอนคนรักมาพอสมควร แต่ก็เป็นไปได้น้อยมาก ที่ผู้หญิงจะใช้เวลาคิดอันสั้น แล้วโทรกลับมาขอดีกันอย่างนั้น ...อย่างหนึ่งที่ผมได้รู้มา คือ การเล่นตัว มักจะเป็นอาวุธที่ผู้หญิงทุกคนมักจะเลือกใช้กัน ในเวลาที่ผู้ชายมาง้อ ...คือ จะต้องมีเวลาทิ้งห่างให้นานหน่อย แล้วทำให้ผู้ชายรู้สึกเข็ดกับสิ่งที่ทำไป ...แต่นี่ในหนัง กลับไม่ให้เวลาผู้ชายได้เข็ด เพียงชั่วประด๋าว เหิน และ นวล ก็กลับมาเป็นแฟนเหมือนเดิมซะแล้ว ...แม้หนังอาจจะไม่ได้ให้คำตอบที่แท้จริง ว่า เหินวิ่งกลับไปที่ชานชาลาเพื่ออะไร แต่ผมก็เชื่อว่า... นวลไม่กล้าพอที่จะเลิกรา กับผู้ชายที่เคยทำให้เธอเจ็บไม่ลืมคนนี้ไปได้ ...กรณีหลังเนี่ยยอมรับว่าเข้าใจ แต่เรื่องที่มันปุบปับไป อันนี้มีผลให้เรื่องนี้ ความสมจริงขาดไปอย่างไม่น่าเชื่อนัก

---

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

Create Date : 22 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มีนาคม 2551 9:05:21 น.		26 comments
Counter : 4537 Pageviews.
Share Tweet