Bloggang.com : nzmum : หนังสือของฉัน และ บทที่หายไป...บทที่ 11 Wellington ฟ้าฝนลมพัดเป็นเรื่องปกติ

หนังสือของฉัน และ บทที่หายไป...บทที่ 11 Wellington ฟ้าฝนลมพัดเป็นเรื่องปกติ

11
Wellington ฟ้าฝนลมพัดเป็นเรื่องปกติ

ระยะทางจาก Rotorua มา Wellington ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ฉันรู้สึกห่อเหี่ยวมาก ไม่รู้ว่า
อะไรจะเกิดขึ้นระหว่างทาง ไหนจะต้องผจญกับเรื่องคาร์ซีท ไหนจะอาการร้องไห้ที่หาสาเหตุไม่ได้ แต่ห่อ
เหี่ยวได้ไม่นานเท่าไหร่ท่านหัวหน้าทัวร์ก็ร้องไห้โฮๆ ขึ้นมาอีกแล้ว
และแล้วกฎหมู่ย่อมอยู่เหนือกฎหมาย พวกเรามีมติเป็นเอกฉันท์ว่าให้เอาลูกลงจากเก้าอี้ประจำ
ตำแหน่งเถิด เว้นวรรคไว้ซักระยะนึงเพื่อความสงบของสถาบัน (ครอบครัว) ลงไม่ลงเปล่า ต้องตามด้วยนมป้อนให้ถึงปากด้วย งานถนัดของฉันอยู่แล้ว พอลูกหลับไป ฉันก็แอบหย่อนลงคาร์ซีท เพื่อทุ่นแรง และ
ลดความเสี่ยงในการถูกปรับไปด้วย

หลังจากฉันงีบไปได้ซักพัก แมทก็พาพวกเราไปแวะชมน้ำตกขึ้นชื่อของเมือง Taupo น้ำตกนี้ชื่อว่า Huka Falls ด้วยความขึ้เกียจฉันก็ทำท่าอิดออดไม่อยากลง โดยอ้างว่าจะเฝ้าลูก แต่แมทบอกว่าเดินไม่
ไกลหรอก จากที่จอดรถไปไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น
พอพวกเราเดินมาได้ซักสองนาที เสียงดังโครมๆ ของน้ำก็วิ่งเข้ามาปะทะแก้วหู จะไม่ให้ดังได้ยังไง เพราะว่าน้ำที่มันตกลงมากระแทกหน้าดิน ปริมาณของมันตั้งสองแสนกว่าลิตร แล้วกระแทกลงมาทั้งยวง
ต่อหนึ่งวินาที กระแสน้ำที่ไหลผ่านสะพานที่เรายืนอยู่ไหลแรงราวกับว่าอยากจะถล่มให้สะพานหักไปซะตรง
นั้น

ก่อนออกจาก Taupo พวกเราไปแวะกินอาหารเบาๆ และจิบกาแฟกันที่ร้านคาเฟ่หน้าทะเลสาบ Taupo ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในนิวซีแลนด์และเป็นจุดกึ่งกลางของเกาะเหนือ คนส่วนใหญ่จะนิยม
มาตกปลาเทราท์ที่ทะเลสาบแห่งนี้
หลังออกจาก Taupo เราก็วิ่งตัดลานสกีที่ Mt. Ruapehu ฉันบ่นกับสามีว่า ภาษาที่นิวซีแลนด์นี่
ทั้งสะกดและออกเสียงยาก พอบ่นเรื่องนี้ทีไร สามีก็รีบแย้งบ้างว่าแล้ว Ngamwongwarn Road นี่มัน
สะกดง่ายจังเลยเนอะ พอมาถึงลานสกีถือเป็นโชคดีของพวกเราเหล่าทัวร์ ที่หิมะยังปกคลุมอยู่อย่าง
หนาแน่น เราไม่ได้ขึ้นไปยังกระเช้าเพื่อชมวิวด้านสูง แต่ยืนถ่ายรูปกันจากระยะไกลๆ

อีกไม่ถึงชั่วโมงพวกเราก็จะเข้าเขต Wellington แล้ว โชคยังดีว่าจนป่านนี้ตัวแสบยังไม่ตื่น ดูๆ ไป
ก็น่าสงสาร ขนาดหลับตายังทำปากหมุบหมิบ
พวกเรามาพักกันที่ Wellington สองวัน ก่อนจะขึ้นเรือเฟอร์รี่ไปลงท่าเรือ Picton ทางเกาะใต้ พอมาถึงปั๊บ ก็ได้เรื่องทันที ดินฟ้าอากาศที่ Wellington ก็แสดงความเป็นตัวของตัวเอง ทั้งลมทั้งฝน ซัดกระหน่ำ เรียกได้ว่าไม่มีการสร้างภาพเลย

ส่วนคุณลูกอ่อน พอกลับมาอยู่บ้าน จับหย่อนลงพื้นปั๊บก็จะหัดคืบอยู่ท่าเดียว พอทำไม่ได้ก็ร้องด้วย
อาการหงุดหงิด ไม่ใช่ลูกคนเดียวหรอกที่เป็น ฉันก็ด้วย เห็นลูกทำท่าจะเอื้อมไปหยิบของ แต่เอื้อมเท่าไรก็ไม่ถึงซักที โบราณว่าห้ามช่วย ถ้าช่วยแล้วต้องช่วยตลอด ส่วนคุณหมอแนะว่าให้เอามือวางไว้ด้านหลังเท้า
ลูก ให้เขาถีบมือเรา เป็นการช่วยกระตุ้นให้เด็กได้เรียนรู้การเคลื่อนไหว ฟังดูแล้วเป็นการพบกันครึ่งทางดี ฉันและแมทจึงเลือกวิธีนี้เพื่อฝึกฝนพัฒนาการของลูก

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นแต่เช้าในขณะที่ลูกกำลังหลับ ย่องเข้ามาออนไลน์เข้าเว็บแม่ๆ ลูกๆ ทั้งหลาย เพื่อหาสาเหตุของเด็กที่ไม่สามารถนอนได้ตลอดคืน สรุปความได้ว่า การที่ลูกนอนได้ไม่ตลอดคืนมีสาเหตุ
มาจากหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น หิว, แฉะ, ไม่ชินที่, ใครบางคนในบ้านหายไป, ฟันขึ้น, ดิ้นเก่ง, หรือไม่ก็ เจ็บป่วย
เรื่องหิวนี่ คนที่ให้นมแม่คงจะทราบความรู้สึกนี้ดี เสียเซลฟ์ตลอด ใครๆ ก็หาว่ากินนมแม่แล้วไม่อยู่
ท้อง บางทีก็โดนถามว่านมพอหรือเปล่า แต่คราวนี้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าน้ำนมมีพอ เพราะยิ่งให้ลูกดูดบ่อย น้ำนมยิ่งมา แล้วตลอดทริปเนี่ย ร้องตลอดนมก็บรรจงเข้าปากตลอดเหมือนกัน อีกอย่างฉันเริ่มให้อาหาร
เสริมลูกตั้งแต่สี่เดือน ลูกก็กินอิ่มดี ส่วนเรื่องแฉะไม่น่าจะใช่ เพราะว่าเราเปลี่ยนผ้าอ้อมสำเร็จรูปให้ลูกกัน
บ่อย ส่วนกรณีอื่นๆ ก็พอเข้าเค้า แต่ถ้าฉันไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดจะแก้ปัญหาได้อย่างไร คงต้องคอยสังเกต
กันต่อไป

นอกจากนี้ฉันยังได้อ่านบทความของเว็บไซต์ฝรั่งเกี่ยวกับอาการโยเยของลูกระหว่างไปเที่ยวต่างถิ่นที่มีใจความว่า เด็กเล็กมักมีอาการแปลกถิ่น ไม่ว่าจะเป็นอากาศหรือผู้คน มักจะมีอาการตื่นกลัว แต่ไม่
สามารถอธิบายได้ สิ่งที่เด็กเล็กต้องการจากแม่ก็คือการเอาใจใส่เป็นพิเศษ เด็กบางคนอาจจะต้องการให้
คุณพ่อคุณแม่อุ้มบ่อยๆ หรือถ้าคุณแม่ท่านใดเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ เด็กๆมักจะขอซุกอกแม่ขอดูดนมให้มั่นใจ
ว่าแม่ยังอยู่ใกล้ชิดกับเขา เมื่อลูกปรับตัวได้ก็จะค่อยๆ ห่างออกไปเอง ฉันอ่านถึงบรรทัดนี้ก็ค่อยโล่งใจขึ้น
มาหน่อยว่าสิ่งที่ฉันทำตามสัญชาตญาณเป็นสิ่งที่ไม่ได้ขัดแย้งกับตำรา

ในช่วงนั้น อากาศที่ Wellington ดีมากอย่างที่ไม่ค่อยจะเป็นมาก่อน แดดเปรี้ยง ฟ้าใส พวกเราจึง
ออกไปมินิทัวร์ทั่ว Wellington กัน
ใครๆ ที่มา Wellington แล้วไม่บ่นเรื่องลม ฉันจะมีรางวัลให้ ไม่ว่าวันนั้นจะเป็นวันฝนตกหรือแดด
ออก อากาศในปอดของประชากรที่นี่ก็จะถูกอัดแน่น ด้วยสายลมเย็นยะเยือกที่มีเหลือเฟือ ไม่ต้องแย่งกัน

นอกจากเรื่องลมที่ฟังดูไม่น่ารักแล้ว Wellington ยังเป็นเมืองหลวงที่ค่อนข้างจะเล็กและธรรมดา จนเกือบถึงขั้นน่าเบื่อ เมื่อเทียบกับเมืองหลวงชั้นนำของโลกรวมไปถึงกรุงเทพฯ บ้านเรา
ฉันเองกว่าจะทำใจให้สนุกสนานกับเมืองที่แทบจะหาที่ราบไม่ได้ ก็นานโขอยู่ แต่อย่างที่เขาว่า อยู่
ด้วยกันนานๆ เดี๋ยวก็รักกันไปเอง ในที่สุด Wellington ก็พอมีอะไรที่ตัวฉันชอบคลุกคลีตีโมงบ้างเหมือนกัน

เมื่อสมัยแรกพบ สิ่งที่ดึงดูดฉันก็คือเจ้าลูกโลกเหล็กลายใบเฟิร์น เจ้าลูกโลกนี้ เขาจะแขวนมันไว้ที่ Civic Centre ทุกๆ ปีก็จะมีการ Countdown กันบริเวณลานกว้างแห่งนี้ ถ้าเราดูลูกโลกนี้จากระยะไกลๆ มันดูเหมือนจะลอยได้เอง ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกแปลกตาดี นอกจากจะแปลกตา ยังแปลกใจอีกว่าทำไมต้อง
เป็นใบเฟิร์น
หลังจากสอบถามสารานุกรมเคลื่อนที่ประจำกรุงเวลลิงตัน หรือถ้าเรียกแบบโลเทคหน่อยก็คือสามี ฉันได้ความว่าใบเฟิร์นเป็นสัญลักษณ์อีกอย่างที่ชาวนิวซีแลนด์นำมาเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติ นอกเหนือ
ไปจากนกกีวี่ และผลกีวี่ ความหมายของใบเฟิร์นตามภาษาเมารีก็คือการเริ่มต้นใหม่, การเติบโต, และ ความกลมกลืน

ฉันพาครอบครัวไปเดินเล่นย่าน Wellington Downtown ย่านนี้เป็นย่านที่รวมเอาเขตเมืองสี่เขต
เข้าด้วยกัน ประมาณเดียวกับสยาม ปทุมวัน สีลม สาธร ฟังดูอลังการ แต่ว่าเราสามารถเดินไปเดินมา
ทะลุสี่เขตที่ประกอบไปด้วย Courtney Place, Cuba Mall, Willis Street, Lamton Quay ได้เสร็จภายใน
เวลา 30 นาที แบบไม่หยุดเถลไถลที่ไหน แต่ถ้าหยุดไปแวะไปก็สามารถใช้ชีวิตในย่านนี้ได้ค่อนวันเหมือน
กัน

จาก Courtney Place ซึ่งเป็นแหล่งรวมโรงหนังหลายๆ แห่ง หนึ่งในนั้นคือโรงหนัง Embassy เป็นโรงที่เมื่อหลายปีก่อนมีการปูพรมแดงจัดงานเปิดตัวหนัง Lord of the rings ดาราดังจากฮอลลีวู้ดต่างมาร่วมงานกันอย่างมากมาย
เราเดินถัดมายัง Cuba Mall ถนนนี้แบ่งแยกออกเป็นสองผั่ง ฝั่งหนึ่งออกแนวกิ๊บเก๋ ประกอบไปด้วย ร้านเสื้อผ้า ร้านอาหาร ร้านกิ๊ฟชอป อีกฝั่งจะออกแนวลุยมาพาเฮ ประกอบไปด้วยร้านขายเสื้อผ้ามือสอง ร้านแผ่นเสียงหายาก ร้านอาหาร และ Fidel คาเฟ่ขึ้นชื่อของที่นี่
Fidel ฟังดูชื่อออกจะคุ้นๆ ร้านนี้ตั้งชื่อตามท่านผู้นำนักปฎิวัติของประเทศคิวบา Fidel Castro เพื่อให้เข้ากับชื่อของถนน ภายในร้านไม่ได้มีการตกแต่งมากมาย จะใช้รูปภาพของประเทศคิวบา กับรูป ของท่านฟิเดล คาสโตรมาติดไว้ตามข้างฝา ร้านจะแบ่งออกเป็นสองส่วน ถ้าวันไหนแดดดีเขาก็จะเปิดด้าน
นอกให้คนตากผิวเล่น ส่วนใครที่เป็นแฟน Lord of the rings ก็เอาก้นมาหย่อนที่นี่บ้างก็ได้ เพราะว่าช่วง
ที่เขามาถ่ายทำหนังเรื่องนี้กัน ดาราหนุ่มๆ แก่ๆ ก็มานั่งหย่อนใจกันในนี้

กิจการคาเฟ่ถือได้ว่าเป็นหน้าเป็นตาของ Wellington เลยทีเดียว เขาได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่มีคาเฟ่มาก
ที่สุดในโลก เมื่อเทียบกับอัตราส่วนของประชากรในเมือง แปลง่ายๆ ว่าคนมีน้อยแต่คาเฟ่มีเยอะ นอกจาก
Fidel ที่ดังแล้ว ถ้าขับรถออกไปทางชานเมือง Seatoun ก็จะเจอ Chocolate Fish Café คาเฟ่น่ารักๆ ขวัญใจชาวเมือง Wellington
ที่ Chocolate Fish เป็นขวัญใจของคนที่นี่ก็เพราะบริการที่เป็นกันเอง ทำเลติดหาด อาหารอร่อย กาแฟหอม Theme ของร้านก็เป็นแนว Handmade ทั้งโต๊ะและเก้าอี้มีการเพ้นท์เป็นลวดลายต่างๆ หลากสี จะนั่งข้างในหรือกลางแจ้งก็ได้แล้วแต่สภาพดินฟ้าอากาศ ร้านนี้เป็นขวัญใจแค่ไหน คิดดูแล้วกันว่าขนาด
ทางการจะไล่ที่ ลูกค้าทุกเพศทุกวัยถึงขนาดออกมาประท้วง ในที่สุด Chocolate Fish ก็ยังอยู่มาได้ทุกวันนี้ ถือว่านี่เป็นสเน่ห์อีกอย่างของคนเมืองเล็กๆ

ส่วนที่ Lamton Quay ถ้ามาถึงแล้ว คนส่วนใหญ่มักจะไม่พลาดที่จะไปใช้บริการ Cable Car ฉันอยู่
มาสี่ปีเพิ่งเคยได้ไปนั่ง Cable Car กับเขาครั้งนี้นี่เอง น่าขายหน้าซะจริงๆ ชีวิตที่ผ่านมาเอาแต่ทำงาน แต่
ก่อนฉันเคยเปิดร้านอาหารไทย มีวันหยุดแค่วันจันทร์วันเดียว ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลกอย่างหนึ่งของร้าน
อาหารที่ Wellington จากประสบการณ์ฉันคิดว่าวันจันทร์เป็นวันที่คนไม่ค่อยอยากออกจากบ้านไปกิน
อาหารมากนัก ปิดดีกว่าไม่เปลืองค่าจ้าง ค่าไฟ ส่วนใหญ่ร้านที่ปิดก็มักจะเป็นร้านอาหารไทยที่อยู่ชานเมือง สมัยนั้นเมื่อฉันว่างก็อยากนอนพักผ่อน ไม่ก็ไปเที่ยวเมืองใกล้ๆ โดยมักจะมองข้ามของใกล้ตัวเสมอ
มาคราวนี้เลยถือโอกาสพาครอบครัวขึ้นนั่ง Cable Car เพื่อชมวิวของอ่าวและตึกรามบ้านช่องของ Wellington ชมวิวแล้วถ้าไม่เมื่อยก็สามารถเดินทะลุไปยัง Botanic Garden ไปชมสวนกุหลาบด้านล่าง แต่กรุ๊ปของฉันมีทั้งเด็กอ่อนและคนชรา เลยใช้วิธีขับรถอ้อมไปอีกฝากของถนน Thorndon

จุดชมวิวของ Wellington นอกจากจะขึ้น Cable Car แล้ว ยังสามารถไปชมได้อีกสองแห่ง คือ Mt. Victoria และ Brooklyn Wind turbune หรือไม่ก็ขับรถไปเรื่อยๆ ตามถนน ขึ้นเนินสูงๆ ก็สามารถชมวิวได้
หรือถ้าบ้านใครอยู่บนเนินเขา ก็มองวิวจากหน้าต่างได้สบายๆ
พูดถึงเรื่องบ้าน ถ้าใครมา Wellington ก็จะสังเกตเห็นได้ทั่วกันถึงลักษณะของตัวบ้านว่าสีสันมัน
บาดตา นอกจากเรื่องของสีแล้ว วัสดุที่สร้างบ้านยังต้องเป็นไม้อีกด้วย เหตุผลก็เพราะจุดที่ตั้งของ Wellington อยู่ตรงบริเวณรอยต่อของแผ่นโลก ทำให้เกิดแผ่นดินไหวได้ง่าย คือถ้าเป็นอะไรขึ้นมา เช่น บ้านถล่ม คนที่อยู่ในบ้านก็อาจจะไม่ถึงตาย ตั้งแต่ฉันอยู่มาแผ่นดินไหวไปหลายทีแล้ว ที่แรงสุดก็ประมาณ 6.3 ริกเตอร์ นอกจากนี้ Wellington ยังเป็นจุดเสี่ยงที่อาจจะเกิดสึนามิอีกด้วย

ถ้าใครไม่ตื่นตระหนกกลัวสึนามิมากนัก ฉันแนะนำให้มาเดินเล่นแถว Waterfront ตรง Oriental Bay คราวนี้เป็นแนวชมทะเล ได้เป่าผมไปอบโอโซนไป ไฮโซดีแท้ อากาศแถวนี้บริสุทธิ์ คงเป็นเพราะว่าลม
มันพัดเอาฝุ่นเอาควันออกไป ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะบรรยากาศแถวนี้มันดีอย่างนี้หรือเปล่า เลยทำให้ผู้ชาย
คนนึงเกิดแรงบันดาลใจ ผลิต Vodka ขึ้นมาในโรงรถ และภายหลังมีชื่อเสียงโด่งดังคือ “42 Below” ซึ่งมี
แหล่งกำเนิดที่โรงรถแห่งหนึ่งย่านนี้นี่เอง
ว่ากันว่าการทำ Vodka ต้องอาศัยการกลั่นน้ำที่บริสุทธิ์มากๆ เพราะฉะนั้นน้ำจากที่นี่ก็คงเข้าข่าย ส่วนชื่อเท่ๆ ก็มาจากตำแหน่งของนิวซีแลนด์บนแผนที่โลก ตรงเส้นที่ 42 นับจากเส้นศูนย์สูตร ถ้าใครมา
เที่ยวแล้วเบื่อของฝากแบบเดิมๆ 42 Below ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับนักชอป

เราเดินตัด Waterfront ผ่านมายัง Te Papa พิพิธภัณฑ์แห่งชาติซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆ Waterfront ภายใน พิพิธภัณธ์แบ่งเป็นโซนๆ มีประวัติของนิวซีแลนด์บ้าง เรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ หรือวิทยาการแปลกๆ ใหม่ๆ แต่ที่น่าสนใจเห็นจะเป็นนิทรรศการเฉพาะกิจที่จัดขึ้นหมุนเวียนสลับไปทุกปี

วันรุ่งขึ้นเราจะออกเดินทางไปเกาะใต้ โดยที่เรือจะออกเวลา 7.30 น. คืนนั้นการนอนของฉันและลูกก็
ยังเป็นไปด้วยความไม่ปกติ เราออกเดินทางกันไปที่ท่าเรือเฟอร์รี่แต่เช้าตรู่ เมื่อไปถึงก็เอารถไปต่อคิวขึ้นเรือ
โดยที่จะมีการแบ่งเลนตามลักษณะของรถ รถบ้านก็แถวหนึ่ง รถแวน รถเก๋ง รถบรรทุก ก็แบ่งแถวกันไป
ภายในเรือมีการตกแต่งปรับปรุงใหม่ หน้าตาเก๋ไก๋แตกต่างจากเมื่อสองปีที่แล้วมาก ฉันนึกว่ามาเดิน
ห้างฯ เพราะในเรือมีทั้งห้องอาหาร ผับ ห้องเล่นเกม ขนาดห้องให้นมลูกก็ยังมี พวกเรายึดเอามุมหนึ่งในผับ
เป็นที่พำนัก ได้มุมสงบส่วนตัวแล้วจึงให้นมลูกเต็มที่ แถมวันนี้แมทไม่ต้องขับรถ ฉันเลยมีกำลังเสริมคอย
อุ้มลูกเดินเล่นทั่วเรือ ส่วนฉันขอตัวงีบเพื่อเก็บแรงเอาไว้เลี้ยงลูกต่อไป

Mummy’s Tips
-การที่ลูกนอนได้ไม่ตลอดคืนอาจมีสาเหตุมาจากหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น หิว, แฉะ, ไม่ชินที่,ใครบางคนในบ้านหายไป, ฟันขึ้น, ดิ้นเก่ง, หรือไม่ก็เจ็บป่วย
-เด็กเล็กมักมีอาการแปลกถิ่น ไม่ว่าจะเป็นอากาศหรือผู้คน มักจะมีอาการตื่นกลัว แต่ไม่สามารถอธิบายได้ สิ่งที่เด็กเล็กต้องการจากแม่ก็คือการเอาใจใส่เป็นพิเศษ เด็กบางคนอาจจะต้องการให้คุณพ่อคุณแม่อุ้มบ่อยๆ หรือต้องการดูดนมจากอกแม่

ข้อมูลท่องเที่ยว
เรือข้ามฟาก Interislander มีทั้งหมด 6 รอบ (1.55 น. 8.25น. 14.15น. 18.15น. 20.00น.)
ค่าข้ามฟาก ผู้ใหญ่ NZ$ 70 เด็ก NZ$ 35
สามารถจองตั๋วผ่านเว็บไซต์ //www.interislander.co.nz

Create Date : 07 กันยายน 2551

Last Update : 7 กันยายน 2551 23:08:52 น.

1 comments

Counter : 479 Pageviews.

thx na ka

โดย: FAI IP: 124.121.73.105 วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:23:36:30 น.