RopMyDi 040 - มาถึงตรงนี้แล้วรึ 40 blogs แล้ว ผมก็บ้านั่งเขียนได้แทบทุกวัน ไม่ใช่หรอกครับ บางวันหัวแล่นก็เขียนไว้ 2-3 เรื่อง มีวันที่เปิดหน้าเขียน blog ใหม่ มองจอแล้วนึกเนื้อเรื่อง นึกไม่ออกวุ้ย กดออก ทำงาน ดูโน่นดูนี่ สักพักกดเข้ามาใหม่ ยังนึกไม่ออกอยู่ดี งั้นวันนี้ปิดละกัน ไม่อยากเค้นสมองเขียน ปวดหัวเปล่าๆ ส่วนใหญ่ผมเริ่มเขียนหลังหกโมงเย็นแล้ว เพราะเป็นคนสมองแล่นเวลากลางคืนหรือดึกๆ ตอนที่เขียนได้ 10 blogs ผมตั้งเป้าหมายต่อไปที่ 50 blogs เวลานั้นคิดเลยว่า นี่เราจะเขียนได้ถึง ตรงนั้นแน่เรอะ โดยเฉพาะช่วงที่เริ่มเล่นอะไรประหลาดๆ บังคับการตั้งชื่อหัวข้อ นึกว่าจะไม่รอด ผมรู้ตัวเลยว่าคงเขียนอะไรที่เป็น routine ไม่รอดแน่ๆ ติดความฟรีสไตล์ อยากทำก็ทำ ไม่อยาก ทำก็ไม่ทำมาตลอด เป็นนิสัยที่ดี เอ้ย ... แย่อย่างมาก ที่ผมเขียนได้ถึงตอนนี้แค่เพราะพยายาม ไม่ผิดสัจจะตัวเอง สนุกกับการเล่าเรื่อง พวกเรื่องขำๆนี่ผมชอบมาก เพราะชีวิตข้างนอกเครียด นะครับ ส่วนเรื่องเล่าที่เห็นเสำนวนเครียดๆผมผ่านมันมานานแล้ว ไม่มีผลลบกับผมในปัจจุบัน ผมว่าจะต้องมีคนอยากรู้แน่ๆว่าทำไมผมชอบแปะ blog ใหม่ตอนเที่ยงคืนพอดี เหตุผลง่ายๆครับ ถ้าผมตั้ง blog ใหม่ตอนสามทุ่มสี่สิบห้า หรือ ห้าหุ่มห้าสิบ เที่ยงคืนก็ตัดรายชื่อ blog วันก่อนหน้า ออกไปแล้ว หายครับ ไม่มีคนเห็นยกเว้นกดดูในกลุ่มไดอารี่-ประสบการณ์ชีวิต เหตุผลอีกข้อคือ เมื่อสมัยสิบกว่าปีก่อน มีคนเขียน blog กันเยอะมาก ผมเคยลองอยากจะเป็น blog แรกของวัน เขียนตั้ง 300 กว่า blogs แต่ไม่เคยได้เป็น blog แรกของวันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เรื่องจริง! 5555 Create Date : 20 สิงหาคม 2561 Last Update : 20 สิงหาคม 2561 0:01:22 น. 0 comments Counter : 477 Pageviews.   Share Tweet