Bloggang.com : ป้าแมวดำ : ไปเที่ยว พัทยา

ไปเที่ยว พัทยา

สวัสดี Pattaya

ทริปนี้ ลูกชาย หยุดสปริงเบรค จึงถือโอกาสพาไปพักร้อนที่พัทยา พ่อบ้านก็ไปด้วย
การเดินทาง ขอฝากชีวิตไว้กับโคเรี่ยน แอร์
นั่งจิบแชมเปญ ฟังเพลงสากล รู้สึกช่วยผ่อนคลาย ฟัง ABBA
และมีเพลง "Even the Nights Are Better -Air Supply
อยากขอเปลี่ยนเนื้อร้องในบางท่อนเป็น
Even the days are better Now that we're here together Even the days are better
Since I found you.

อาหารบนเครื่อง เอาจริงๆฉันกินมันบด ส่วนเนื้อ ตักให้พ่อบ้าน เห็นพ่อบ้านชมว่า เนื้ออร่อย ไม่เหนียว

เจอ แชมเปญไป 5แก้ว และแชมเปญ ออกฤทธิ์ ฉันอยู่ในสภาพนี้ พักสายตา ซักงีบเถอะ !!

ส่วนโรงแรมที่พัก ครอบครัวเราพัก วู๊ดแลนด์ สวีทส์ Woodlands Suites Serviced Residences เป็นโรงแรมที่เราเลือกพักทุกครั้งที่ไปพัทยา พนักงานสุภาพ ทักทาย ยิ้มแย้มแจ่มใส ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 แล้วค่ะ ที่เข้าพักที่นั่น พักที่ วู๊ดแลนด์ สวีทส์ แต่สามารถไปทานอาหารที่ห้องอาหารเช้าในโรงแรมวู๊ดแลนด์ได้ พ่อบ้าน ลูกบ้าน ชอบอาหารเช้าที่นั่น ชมว่า อร่อย อาหารเช้าใช้ของคุณภาพดี มีสวนสีเขียวในโรงแรม ช่วยรู้สึกผ่อนคลายเวลาที่ไปพัก

หมูสามชั้นทอด อร่อย ทานคู่ข้าวสวย หรือ ข้าวตัมก็ได้

ไปติดใจ แพสชั่น ฟรุ๊ต ได้ทานรสเปรี้ยวอมหวาน รู้สึก สดชื่น ตื่นตัว หายง่วงจริงๆ

ดิฉัน ขี้อาย ขอปิดหน้า

ลูกชายมีความสุขได้เล่นน้ำตากแดด

พาสามีไปเดินเล่นรับลมที่หาดจอมเทียน มอง รัสเชี่ยนอาบแดด มองคน มองหมา อะไรก็ว่าไป

น่าเอาเสื่อมาปูนั่ง ปิคนิค รับลมทะเล ( แต่แม่ค้าแถวนั้นมีเสื่อให้เช่า )

พาพ่อบ้านไปลองส้มตำป้ามล อร่อยดีนะคะ ลูกค้าคนไทยไปกินกันเยอะ

ร้านปรีชา เป็นร้านที่เราต้องแวะไปทุกครั้ง ลูกและพ่อบ้านชอบไปกินซีฟู้ดที่นั่น ตอนทีไปเป็น มื้อเย็นวันเสาร์ สิ้นเดือนมีนา คนเยอะมาก ทั้งคนไทย ทั้งทัวร์จีน ครอบครัวฝรั่ง แต่อาหารเขาออกเร็ว รอไม่นาน

กุ้งแม่น้ำ โล 800 บาท ถือว่าไม่แพง

สั่งกุ้งแม่น้ำเผาให้ลูกชาย เอร็ดอร่อยกันใหญ่

รูปนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับอาหาร แต่อดสงสัยไม่ได้ คนเก็บขยะเมืองไทย เขาไม่ใส่ถุงมือในการป้องกันเชื้อโรค ใช้มือเปล่าๆ จับถังขยะ ถ้าโดนอะไรบาดมือจะทำยังไง ที่เกาหลี คนเก็บขยะ ใส่ชุด สวมถุงมือแลดูป้องกันตัวเองดีจัง

เรื่องเที่ยวตามสถานที่ต่าง เราก็ไม่ค่อยไป ขับรถผ่าน ตลาดน้ำ เจอกรุ๊ปทัวร์จีน ลูกชายก็ส่ายหัวไม่ไปล่ะ ขับขึ้นไปทางเขาพระตำหนัก จะขึ้นเขา สทร.5 เจอกรุ๊ปทัวร์จีน พ่อบ้านฉันก็ส่ายหัว ไปขึ้นไปดีกว่า กลับที่พักกันเถอะ

ช่วงหัวค่ำ ราวๆ 1 ทุ่ม เดินรับลมชายหาดพัทยา เจออะไรแปลกๆ ไม่ขอเล่าสู่กันฟัง ไม่ต้องการให้เป็นประเด็นดราม่า

ในวันกลับ บิซิเนส คลาส กรุงเทพ - อินชอน เต็มทุกที่นั่ง เรา 3 คนต้องนั่งแยกกัน ต้องขอให้แอร์ ช่วยบอกผู้โดยสารอีกคน ช่วยแลกเปลี่ยนที่นั่งกับพ่อบ้านฉัน ได้นั่งตำแหน่ง window seat เหมือนกัน เพียงแต่เขาต้องไปนั่งเบาะหน้า ส่วนพ่อบ้านย้ายมานั่งคู่กับฉัน นั่งคู่กับคนแปลกหน้าในชั้นบิซิเนส กลัวตัวเองจะไปรบกวนเขา นั่งคู่กับพ่อบ้านรู้สึกสบายใจกว่า