จุมพิตรัตติกาล My Sweet Vampire เล่ม 2 บทที่ 5 (Yuri)
๕ “จะเชื่อใจผีดิบตัวนั้นได้จริงรึ?” แซมถามเกวลิน ซึ่งนั่งเบาะหลัง ขณะขับรถกลับด้วยกัน โดยมีนภานั่งคู่กับเขา ส่วนคนอื่นกลับรถอีกคัน “ลินเชื่อใจไอค่ะ” สาวหน้าคมตอบเสียงหนักแน่น เธอเห็นคู่รักหันสบตากัน จึงกล่าวต่อ “อาแซมจำหลายอาทิตย์ก่อน ที่สัตว์กลายพันธุ์เกือบสิบตัวโดนฆ่าที่สวนสาธารณะได้ไหมคะ?” “จำได้สิ” คนขับตอบ สายตาไม่ได้ละไปจากถนน ซึ่งมุ่งตรงไปบ้านดอน วันนั้นเขาไปถึงที่เกิดเหตุเป็นกลุ่มแรกๆ ยอมรับว่าตกใจ หลังเห็นสภาพศพ และต้นไม้พังเป็นแถบๆ คาดว่าเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก “ฝีมือไอค่ะ” สาวหน้าคมเฉลย “หา!” / “เก่งขนาดนั้นเชียว” คู่รักประสานเสียงอย่างตื่นตกใจ “เจ็ดศพที่วางเรียงหน้าสถาบันวิจัยนั่น ก็ฝีมือไอกับเพื่อนๆ ค่ะ” หญิงสาวเล่าต่อ ผีดูดเลือดตัวนี้ต้องการเล่นงานสัตว์ประหลาดจริงๆ สินะ แล้วเราควรจะเชื่อใจหรือเปล่า? แซมเม้มริมฝีปากแน่นอย่างครุ่นคิดหนัก “แล้วไอทำไปเพื่ออะไร?” นภายังคงหวาดระแวงในตัวหล่อน ไม่ง่ายที่จะให้ไว้ใจเผ่าพันธุ์ที่โหดเหี้ยมแบบนั้น “ลินไม่ทราบค่ะ รู้แต่ไอเตือนให้ระวังตัวให้ดี เพราะนอกจากกลุ่มไครอน พวกผีดูดเลือดอีกสองกลุ่มใหญ่ก็กำลังเคลื่อนไหว และอาจจะมาที่พัทยาเร็วๆ นี้” “สองกลุ่มไหน?” คนขับรถหูผึ่ง รีบถามอย่างเร็ว เพราะไม่เคยรู้ข่าวนี้มาก่อน “ควินน์กับราชินีมิราค่ะ” เกวลินตอบ จงใจเผยข้อมูลที่รู้ เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือให้กับหล่อน และเพื่อให้กลุ่มฮันเตอร์เตรียมพร้อมรับมือกับมหันตภัยที่กำลังจะมาเยือน เอี๊ยด! แซมเบรกรถกะทันหันจนคนนั่งแทบหน้าทิ่ม หันมองหน้าคนรักที่ซีดเกือบเป็นสีไข่ต้ม หลังได้ยินชื่อสองผู้ยิ่งใหญ่ของเหล่าแวมไพร์ ลืมหายใจไปหลายวินาที ทั้งคู่ไม่กล้าจะคิด หากเมืองนี้กลายเป็นสมรภูมิ เลือดจะหลั่งนองแผ่นดินขนาดไหน ทั่วทั้งเมืองมีแต่ผีดิบเดินเล่น แค่นี้ยังน่ากลัวไม่พอรึไง ถ้ามีผีดูดเลือดกลุ่มอื่นมาอีก พัทยาฉิบหายแน่ แซมแทบไม่เห็นทางรอด ถอนใจเบาๆ ก่อนเข้าเกียร์ แล้วขับรถต่อ จนถึงหน้าบ้านเกวลิน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรอีกตลอดทาง ต่างฝ่ายต่างอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง หลังสาวหน้าคมลงรถไปแล้ว นภาก็ปรึกษากับคนรัก “แล้วเรื่องไออะไรนี่ จะเอายังไง?” ฮันเตอร์ฝีมือดีนิ่งไปอึดใจ “รอดูไปก่อนเถอะ ได้พันธมิตรดีกว่าสร้างศัตรู” เขาทำหน้าคิดไม่ตก “อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับอาดอนกับอาหญิงนะ” “เอาอย่างนั้นก็ได้” นภาคล้อยตาม หวังว่าลินจะเป็นเด็กดี ที่เชื่อถือได้ ลิเลียนเรียกหลานสาวมาคุยด้วย เพื่อตักเตือนเรื่องคู่รักนิรนามที่ย่าบังเอิญเห็นอารียาจูบเกวลินหน้ารั้วบ้านในค่ำวันหนึ่ง อันที่จริง เธอไม่คิดจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่การคบหาโดยไม่ผ่านผู้ใหญ่ เป็นเรื่องที่ผู้ปกครองหัวเก่าแบบเธอยอมรับไม่ได้ “มานั่งคุยกันหน่อยสิ” ย่าเรียกหลานสาวให้ไปคุย ตอนที่ไม่มีคนอื่นอยู่ในบ้าน ย่ามีอะไร? สาวผมยาวทำหน้างง แต่ก็เดินตามสาวสูงวัยไป ทรุดนั่งที่โซฟาในห้องรับแขก “ย่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ลูกชอบผู้หญิง” ประโยคแรกทำเอาหัวใจของสาวหน้าคม แทบจะหัวใจหยุดเต้น ย่ารู้ได้ไง? “คนที่ลูกคบด้วยเป็นใคร? ทำไมไม่พามาให้ปู่ย่ารู้จัก?” ย่าถาม ถ้าปู่กับย่าเจอไอ มีหวังได้ฆ่าไอแน่ เธอได้แต่คิด ก้มหัวต่ำ แล้วพึมพำเบาๆ “ขะ ขอโทษค่ะ...” ลิเลียนจ้องหน้าหญิงสาวที่เธอเลี้ยงมากับมือ แล้วถอนหายใจ “ตกลงจะไม่บอกใช่ไหม?” “ลินไม่รู้จะบอกย่ายังไงค่ะ” หญิงอาวุโสเม้มริมฝีปาก ก่อนเริ่มต้นเกม 20 คำถาม “ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนของแม่มดที่ชื่อเฟสอะไรนั่น ใช่ไหม?” เกวลินอึ้งกับความเฉลียวฉลาดของคนเป็นย่า ที่ปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย “ใช่ค่ะ” “แม่มด?” จะตอบยังไงดี? หญิงสาวคิดหนัก แต่ความซื่อสัตย์ก็เอาชนะทุกอย่าง “ไม่ใช่ค่ะ” “ค่อยยังชั่วหน่อย” ลิเลียนรู้สึกสบายใจขึ้น ที่คนรักของสาวหน้าคมไม่ได้เป็นเผ่าแม่มดแบบที่กังวลในตอนแรก เข้าใจไปเองว่า เธอคบหากับมนุษย์เหมือนกัน แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วแน่น เมื่อคิดถึงภาพสนิทสนมที่เธอเห็นเต็มสองตา ขณะที่เกวลินกอดจูบกับใครก็ไม่รู้ เห็นแต่ผมยาวสีทอง รูปร่างสูงโปร่ง “ชอบเขามากรึ?” ถามตรงไปไหมคะย่าขา หลานสาวทำหน้าไม่ถูก อายเหลือเกินที่โดนถามแบบนั้น จึงก้มหน้าต่ำลงพื้น “เอ่อ ค่ะ” ตอบเสียงแผ่วไม่ต่างจากกระซิบ ฉันคงเลี้ยงได้แต่ตัวจริงๆ สินะ “ย่ารู้ว่าหลานโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่การแอบคบกันแบบนี้ หากคนอื่นมารู้เข้ามันจะไม่ดี ที่ย่าพูดก็เพราะเป็นห่วงลูกนะ” หญิงสูงวัยพูดอย่างอ่อนโยนชวนฟัง ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายจิตตกจนเตลิดเปิดเปิง ...ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว เกวลินก็เป็นหลานรักของเธอ “ลินขอโทษค่ะที่ปิดบัง” “ตกลงผู้หญิงคนนี้คือตัวจริงของลูก” “ค่ะ” “รู้จักกันมานานแค่ไหน? ที่ไหน? เมื่อไหร่?” ย่าซักอย่างละเอียดยิบ ไม่อยากให้หลานสาวถูกฟันแล้วทิ้ง แล้วถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เธอจะได้ตามไปเล่นงานถูกตัว มาเป็นชุดเลย นึกบ่นในใจ พยายามตอบเท่าที่ตอบได้ ด้วยรู้ว่าอีกฝ่ายรักและเป็นห่วงตนที่สุด กว่าลิเลียนจะยอมปล่อยตัวก็ปาเข้าไปเกือบชั่วโมง ทำเอาหมดแรงข้าวต้มกันเลยทีเดียว “คราวหน้าถ้าเพื่อนของลูกคนนี้มาที่บ้าน ให้มาพบย่าด้วย นี่เป็นคำสั่งเข้าใจนะ” หญิงอาวุโสต้องการที่จะเจอคนรักของหลานสาว เพื่อคุยถึงความรับผิดชอบที่มีต่อเกวลิน ...ใครจะยอมให้หลานสาวโดนเอาเปรียบฝ่ายเดียว คำสั่งทิ้งท้ายทำให้หัวใจคนฟังร่วงไปกองที่ตาตุ่ม กลัวเหลือเกินว่า ถ้าย่ารู้ว่าหล่อนเป็นแวมไพร์ คงไม่พ้นเสือกดาบทะลุหัวใจของอารียาแน่นอน จะทำยังไงล่ะทีนี้ รู้งี้ขอเบอร์โทรไว้ก็ดีหรอก นึกกลัดกลุ้มกับเรื่องนี้ แต่ไม่รู้จะติดต่อกับอารียาได้อย่างไร นิจรินทร์รู้เรื่องที่สารวัตรประชากำลังหัวหมุน กับคดีที่ชายหนุ่มหลายคนถูกลักพาตัวไปอย่างลึกลับ แต่ยังสืบไม่ได้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง หญิงสาวไม่คิดโทษบิดา เพราะรู้ว่าเขามีความตั้งใจในการทำงานสูงมาก สูงกว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนที่เธอเห็น แต่ก็อดกลุ้มใจแทนเขาไม่ได้ กลัวถูกย้ายไปประจำที่สถานีอื่น “เป็นอะไรล่ะนิด ถอนใจบ่อยเกิน” เกวลินถามอย่างเป็นห่วง ทั้งที่ตนก็มีเรื่องปวดหัวอยู่ไม่น้อย “ฉันกลุ้มใจเรื่องพ่อน่ะ” “เรื่องอะไร?” “ก็คดีที่คนถูกลักพาตัวน่ะสิ” “ทำไมล่ะ?” เธอแกล้งถาม ทั้งที่รู้ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับไครอนและสัตว์กลายพันธุ์ แต่ไม่กล้าที่จะปริปากบอกเพื่อน “ใครก็ไม่รู้ เอาคลิปบ้าๆ มาส่งให้พ่อ บอกว่าไครอนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พ่อฉันก็เชื่อ พอไปค้นไม่เจออะไรสักอย่าง แถมโดนผู้กำกับโทรมาด่าอีกต่างหาก ทำดีไม่ได้ดี ซวยชะมัด” นิจรินทร์รู้สึกเจ็บใจแทนบิดา ที่ทำดีในหน้าที่ก็แค่เสมอตัว แต่ถ้าพลาดก็ถูกเหยียบซ้ำจมดิน เรื่องที่ผิดพลาดมักจะถึงหูผู้กำกับเร็วมาก จึงเดาได้เลยว่าสถานีมีหนอนบ่อนไส้ หมายเลื่อยขาเก้าอี้ของพ่อเธออยู่ หรือไครอนจะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไม่สิ น่าจะรู้ตัวก่อนก็เลยเอาคนไปซ่อนมากกว่า เกวลินนึกเดาในใจ “เอาน่า อาชีพตำรวจเหมือนการปิดทองหลังพระ สักวันต้องมีคนเห็นแน่” เธอได้แต่ปลอบใจเพื่อนไปแบบนั้น “ไม่รู้เมื่อไหร่น่ะสิ” “กลุ้มใจไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ ปวดหัวเปล่าๆ” “ก็จริง” สาวร่างเล็กพยักหน้า “งั้นเย็นนี้ไปกินไอติมแก้กลุ้มก่อนกลับบ้านกันดีกว่า” เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆ แม่คุณ “ถ้าแกเป็นเจ้ามือ ฉันโอเค” สาวหน้าคมพูดเหมือนตามใจ คนชวนค้อนเพื่อนรัก “ย่ะ แม่คนงก” “ว่าแบบนี้ ฉันไม่ไปก็ได้นะ” “ได้ไง แกไม่ไปแล้วใครจะไปกินกับฉันล่ะ อย่างอนเลยนะ ขี้งอนแก่เร็วไม่รู้ด้วย” “ฉันว่าแกแซงฉันไปตั้งนานแล้ว” เธอแกล้งพูดหน้านิ่ง “เชอะ ไม่มีทาง” นิจรินทร์ค้อนสาวหน้าคมปะหลับปะเหลือก เกวลินส่ายหน้าแบบขำๆ มองเพื่อนรักที่ถือวิสาสะควงแขน แล้วเดินไปห้องเรียนพร้อมๆ กัน มาร์คเดินหงุดหงิดอยู่ในห้องทำงาน โดยมีธัญญายืนรับคำสั่ง “ตกลงรู้หรือยังว่าพวกไหนแอบเข้ามา?” “หนึ่งในนั้น เป็นลูกชายของหัวหน้ากลุ่มฮันเตอร์กริชค่ะ” หัวหน้าหน่วยลับสาวเช็คกล้องวงจรปิดทุกตัว และเห็นภาพของเขาก็จำได้ “ไอ้พวกกระจอก!” ประธานหนุ่มกล่าวดูแคลนออกมา นัยน์ตาเป็นประกายเจิดจ้า ออร่าสังหารแผ่ออกมาจากรอบตัว “กล้าบุกมาถึงที่นี่เชียว มันนึกว่าพวกมันเป็นใคร” ใจเย็นมาร์ค เขารีบบอกตัวเอง สูดหายใจลึกๆ สงบสติอารมณ์ ก่อนที่ DNA ของผีดิบจะถูกปลุกขึ้นมา “จะให้ทำยังไงต่อคะ?” “ส่งคนไปเอาคลิป ทำลายหลักฐานทั้งหมด ก่อนที่จะสาวมาถึงเรา” มาร์คออกคำสั่ง ก่อนจะสั่งต่อ “แล้วก็เอาคลิปที่สารวัตรประชามาด้วยนะ” หงุดหงิดไม่น้อยที่สารวัตรคนนั้น ทำตัวเหมือนเห็นเขาเป็นศัตรู จึงต้องระวังเอาไว้ก่อน เขาเชื่อในสุภาษิตที่ว่า...ความประมาทคือหนทางสู่ความตาย “เข้าใจแล้วค่ะ” ธัญญารับคำอย่างเร็ว “เรื่องแวมไพร์ตัวนั้นกับพวกล่ะ ไปถึงไหนแล้ว?” ชายหนุ่มถามถึงอารียากับพวกเคออส “คนของเราบอกมาว่า พวกมันกำลังรวมตัว เหมือนจะไปทำอะไรสักอย่างค่ะ” คนเร่ร่อนในพัทยายอมเสี่ยงตายทำงานนี้ หลังธัญญาชูเงินก้อนโตตรงหน้า พวกนั้นตาลุกรีบรับงานทันที เข้าทำนองที่ว่า ความโลภทำให้ลืมตัวลืมตาย หลายคนไปรายงานตัวกับท่านพระยายมราชแล้ว จึงได้เบาะแสของกลุ่มเคออสเพียงน้อยนิด “พวกมันมีเท่าไหร่?” “น่าจะเกือบร้อยตัวค่ะ มีฐานลับกระจายอยู่หลายแห่ง” ลูกน้องเยอะขนาดนั้น ฝีมือต้องไม่ธรรมดาแน่ ชายหนุ่มยกมือแตะริมฝีปาก แล้วนิ่งไปชั่วอึดใจ “สืบมาอีก ผมอยากรู้มากกว่านี้” “ค่ะ” “โทรหาอาดัม พี่ชายของหัวหน้ากลุ่มกริชที” มาร์คสั่งต่อ หลังคิดขึ้นมาได้ว่า มีตัวช่วยแฝงตัวอยู่ที่นั่นด้วย “ค่ะ” เธอรีบทำตามสั่ง รอสายไม่กี่อึดใจอีกฝ่ายก็ขานรับ “ขอสายคุณอาดัมค่ะ...สักครู่ค่ะ” ธัญญายื่นมือถือให้กับเจ้านายของตน “สวัสดีครับคุณอาดัม ผมมาร์คนะ ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วย...” เขารอฟังคำตอบ แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธ จึงกำอุปกรณ์ในมือแน่น เก็บอารมณ์หงุดหงิดไว้แทบไม่อยู่ “ไว้คุณมีของที่ผมต้องการ ก็ติดต่อมาแล้วกัน สวัสดีครับ” กดวางสาย แล้วเขวี้ยงมือถือไปกระทบผนังห้องอย่างแรง จนแตกกระจายเป็นชิ้นๆ “ไอ้บ้าเอ๊ย!” ประธานหนุ่มตวาดเสียงดัง แล้วบอกกับคนสนิทของตน “ไปสืบเรื่องนี้มาให้ผมด่วนนะ ลากคอไอ้ภากรอะไรนั่นมาถามให้รู้เรื่อง ผมไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาท้าทายผม แล้วรอดไปเฉยๆ แน่” “ค่ะ” ธัญญารับคำ ออกจากห้องของมาร์คไป หญิงสาวกลอกสายตาไปมา คิดจะเล่นงานภากรตามคำสั่ง แล้วความคิดบางอย่างก็ลอยขึ้นในสมอง มาทดสอบกันหน่อยดีกว่าว่า เสน่ห์ของฉันยังมีเหลือเฟืออยู่หรือเปล่า หึหึ OoXoO แจ้งข่าวค่ะ!! หนังสือเรื่องนี้จะปิดจองคืนนี้นะคะ ของแถมน่ารักเป็นพ่วงกุญแจหมีน้อย สั่งไปสามสี แวะไปดูรูปได้ที่เพจนิ้วนาง...ไรท์จะสั่งพิมพ์เกินยอดจองนิดหน่อย ถ้าหมดก่อนห้ามมาโวยวายทีหลังนะคะ ^^ ตอนหน้ามาลุ้นกันว่า ภากรจะโดนธัญญาเล่นงานอะไร? แต่รับรองว่าไม่ใช่เรื่องสนุกแน่ เพราะเธอโหด ...แล้วเกวลินกับเฟสมาเกี่ยงข้องอะไรด้วย ถ้าอยากรู้ต้องตามอ่านค่ะ ...เรื่องนี้จะอัพให้อ่านจบตอนที่ 7 นะคะ ขอบคุณที่กรุณาติดตาม พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ OoXoO
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2562 |
| Last Update : 26 พฤษภาคม 2562 19:35:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 508 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
