ก็ว่าจะไม่รัก Just You บทที่ ๙ (Yuri)
๙ ฉันมันก็แค่สาวเฉิ่มเชยจะมีอะไรคู่ควรกับคุณ...ฝันกลางวันแท้ๆ กรองแก้วนึกตัดพ้อต่อว่าตัวเองอย่างน้อยอกน้อยใจไม่มีกระจิตกระใจจะกินข้าว ฝืนใจตักเข้าปากได้ไม่กี่คำก็วางช้อนส้อม ทำไมไม่กินน่ะ ข้าวยังเหลือตั้งเยอะศักดิ์สิทธิ์อดถามขึ้นไม่ได้ ด้วยอีกฝ่ายเคยพูดบ่อยๆเวลาลูกค้าทานอาหารเหลือทิ้งเยอะ กินทิ้งกินขว้างแบบนี้สงสารชาวนาชะมัด เธอเคยว่าแต่เขา...ทว่าวันนี้สาวแว่นก็เป็นซะเอง ตื้นตันใจน่ะ อิ่มจนกินไม่ลงเลยหญิงสาวตอบเสียงเคร่งขรึม ที่แท้ก็คิดมากเรื่องนั้น เขาเดาได้ทันทีว่า เพื่อนรักกังวลเรื่องอะไรอยู่...เรื่องรุ่นพี่สุธาสินี ใครจะว่าอย่างไร แกก็อย่าไปสนใจสิห้ามปากคนได้ที่ไหน สาวแว่นเข้าใจคำพูดของเพื่อนชาย ก่อนทอดถอนหายใจยาว ฉันรู้แต่ฉันไม่ได้เป็นผู้เสียหายคนเดียวนะ เธอกังวลไม่อยากให้หล่อนพลอยชื่อเสียงด่างพร้อยไปด้วยต่างหาก ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ฉันกลัวแต่ว่า แฟนคลับของพี่สุจะตามมาถลกหนังหัวแกมากกว่าศักดิ์สิทธิ์เตือนอย่างเป็นห่วง ไม่อยากจะคิดเลยว่าชีวิตจะตื่นเต้นเร้าใจขนาดไหนที่เป็นศัตรูกับนักศึกษาสาวเกินครึ่งของมหาวิทยาลัย...หากเลือกได้ หัวเด็ดตีนขาดเขาก็ไม่ทำเด็ดขาด กลัวตาย กรองแก้วแค่นหัวเราะ มองเป็นเรื่องตลกร้ายมากกว่า ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้น คุณเขาคงไม่ตาต่ำเลือกฉันอยู่แล้ว ถึงฉันจะไม่สวยเหมือนดาวคณะแต่ฉันไม่ใจง่ายหรอกนะ ดูถูกตัวเองไปหรือเปล่า เขาเอ่ยค้าน ไม่อยากได้ยินคำพูดดูถูกดูแคลนตัวเอง ถ้าแกถอดแว่นแต่งหน้าแต่งตาหน่อย รับรองว่ามีคนมองแกจนเหลียวหลังแน่ ในสายตาฉัน แกสวยไม่แพ้รัศมีแขเลยด้วยซ้ำ ศักดิ์สิทธิ์คิดแบบนั้นมาตลอดแต่ไม่กล้าพูดออกไปดังๆ หญิงสาวส่ายหน้าไม่เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนรักไม่อยากให้คนอื่นมาหลงใหลรูปลักษณ์ภายนอก ซึ่งเป็นสิ่งไม่จีรังยั่งยืนผ่านไปไม่นานก็เสื่อมโทรม สาวแว่นอยากให้คนนั้นรักเธอ ที่เป็นเธอต่างหากเพียงแต่ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ถึงจะเจอคนผู้นั้น...ยากยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งเสียอีก ฉันอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วทำไมต้องหาเหาหาเห็บใส่หัวด้วย แกก็เป็นซะแบบนี้ แม่คนรักสงบ...ตายล่ะเพื่อนชายพูดประชด นึกเบื่อกับนิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน สาวแว่นหัวเราะร่วน ฉันว่าแกขี้บ่นขึ้นเยอะเลยนะศักดิ์บ่นเก่งยิ่งกว่าพ่อฉันอีก เฮ้ย! ไม่ขนาดนั้นซะหน่อย ชายหนุ่มส่งค้อนให้อีกฝ่าย ฉันไม่มีทางสู้อาเกริกได้หรอกนั่นท่านปรมาจารย์เลยนะ กรองแก้วหัวเราะเสียงดัง อารมณ์ที่ขุ่นมัวเบาบางลง รีบทานเลย เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน ครับผม เขาแกล้งพูดเสียงเข้มแข็งไม่ต่างจากทหารกล่าวกับผู้บังคับบัญชา กวนประสาท สาวร่างเล็กส่ายหน้า ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มชำเลืองมองเพื่อนสมัยเด็กที่กำลังเคี้ยวตุ้ยๆ แข่งกับเวลา แล้วซ่อนยิ้มในหน้าเมื่อย้อนคิดถึงหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย อีกคนมักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอจึงอดนึกซาบซึ้งขึ้นมาในใจ กับความสัมพันธ์ดีงามที่ตีมูลค่าไม่ได้ ขอบใจนะศักดิ์...ขอบใจที่ไม่เคยทิ้งกัน ช่วงบ่าย สุธาสินีแทบไม่มีสมาธิกับการเรียนนักใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สมองเอาแต่คิดถึงเรื่องของกรองแก้วด้วยหวังว่าอีกฝ่ายจะยกโทษให้ และไม่เว้นระยะห่างไปมากกว่านี้ หล่อนไม่รู้ว่าจะง้อสาวแว่นอย่างไรเลยด้วยซ้ำคิดแล้วก็รู้สึกหนักใจ ด้วยปกติก็ไม่ใช่พวกง้อคนเก่งอยู่แล้ว มีแต่คนอื่นมาตามตื๊อมาง้อเสียมากกว่า สาวร่างสูงขยับข้อมือมองเวลาเกือบจะทุกห้านาทีอย่างหงุดหงิด นึกอยากจะให้หมดชั่วโมงเรียนเร็วๆ ทำไมวันนี้เวลามันเดินช้าชะมัด พรรณรายสังเกตเห็นอาการผิดปกติของสุธาสินี ซึ่งปกติจะตั้งใจเรียนมากกว่าเพื่อนจึงกระซิบถามชายหนุ่มที่นั่งติดกัน ไอ้คุณสุมันเป็นอะไรของมัน?ดูวอกแวกมาก จะเรื่องอะไรล่ะ หุหุ โชติโรจน์ยักไหล่ ยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากก่อนหันไปกระซิบตอบ น้องแก้ว หา! เธอทำหน้าตื่น จ้องหน้าเพื่อนเหมือนถามย้ำว่า แน่ใจเหรอ? หนุ่มหล่อพยักหน้าน้อยๆ แทนคำตอบว่า ใช่ ก่อนหันกลับไปสนใจอาจารย์ผู้สอนต่อ ทำไมสุต้องแคร์น้องแก้วขนาดนี้? พรรณรายทำหน้าสับสนด้วยไม่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักเพราะไม่ใช่ความผิดของสาวสวยแม้แต่น้อย สิ่งที่ทำให้แปลกใจมากกว่าก็คือหลังหมดชั่วโมงเรียน สุธาสินีเก็บของอย่างรวดเร็ว เหมือนมีธุระเร่งร้อน ฉันไปก่อนนะ พรรณ โรจน์ รีบไปไหนเหรอ? เพลย์เกิร์ลสาวถามอย่างอยากรู้อยากเห็น เอ่อฉันว่าฉันจะไปขอโทษน้องแก้วน่ะ แล้วก็ต้องไปว่ายน้ำต่อ หล่อนตอบไม่เต็มเสียงนัก รีบไปเถอะ รองประธานหนุ่มเอ่ยปากไล่ พรุ่งนี้เจอกัน สาวสวยโบกมือให้กับเพื่อนทั้งสอง หมุนตัวแล้วก้าวยาวๆ ออกจากห้องไป จะรีบไปตามควายหรือไงฟ่ะ พรรณรายอดคิดแบบนั้นไม่ได้ หลังเห็นภายในห้องเรียนไม่มีคนอื่นอยู่อีกนอกจากเราสองคน จึงถามเพื่อนชาย ตกลงไอ้สุมันคิดยังไงกับน้องแก้วกันแน่? จะไปรู้เหรอ เขาไม่คิดพูดอะไรจนกว่าจะแน่ใจกว่านี้ โดยแอบหวังว่า หล่อนสนใจเธอจริงๆไม่ใช่แค่เรื่องพนันขันต่อ สาวเท่เม้มเรียวปาก หลังพบข้อชวนสงสัยมากมาย ฉันว่ามันแปลกๆ อยู่นะ แปลกยังไง? ก็ตั้งแต่โดนยายแขบอกเลิกไอ้สุมันไม่ซึมเลยน่ะสิ ไม่เหมือนคนอกหักสักนิด ทั้งๆ ที่คบกันตั้งนาน ไม่แปลกได้ไงพรรณรายว่าตามที่สังเกตเห็น ก็แค่ทนคบรู้อยู่แล้วว่าต้องเลิกไม่ช้าก็เร็ว คงทำใจได้มั้ง ชายหนุ่มตอบเสียงเยาะนิดๆ เขารู้นานแล้วว่า สาวร่างสูงไม่มีความสุขในการคบหากับรัศมีแขเท่าไหร่บทสรุปไม่ต่างจากความสัมพันธ์ครั้งอื่นนัก เริ่มต้นหวานแหวว จากนั้นค่อยๆ จืดจางเหือดแห้งลงตามลำดับ มันก็จริง เพลย์เกิร์ลพยักหน้าเห็นด้วยประกอบกับเคยได้ยินมาว่า รัศมีแขแอบนอกใจเพื่อนสนิทหลายครั้งแต่ไม่กล้าเล่าให้สุธาสินีฟัง แต่เชื่อว่าหล่อนคงพอรู้ เพียงแต่ไม่พูดออกมาตามนิสัยของคนแสนดี คนดีกับคนโง่แยกยากเพราะต่างกันแค่เส้นบางๆ นักปราชญ์หลายคนเคยพูดเช่นนั้น หากเธอโดนสวมเขาแบบเพื่อนรัศมีแขคงได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม ไม่ได้มาลอยหน้าลอยตาพูดฉอดๆ แบบนี้แน่ เป็นฉันหน่อยไม่ได้ แล้วที่แกเห็น เรื่องน้องแก้วกับสุคืบหน้าไปถึงไหนแล้วล่ะ? โชติโรจน์ส่ายหัว ไม่ถึงไหนหรอก แค่ไม่ตีกันก็บุญแล้วคุยกันได้ดีๆ ไม่กี่คำ แย่กว่าที่คิด! คนฟังทำหน้าไม่อยากเชื่อ ปกติสาวๆ อ่อนระทวยเป็นเทียนโดนไฟลนยามอยู่พูดคุยหรืออยู่ใกล้ชิดสุธาสินี ขนาดเธอเคยเสียความมั่นใจไปพักใหญ่หลังจีบสาวแพ้หล่อนมาแล้วหลายหน จนถึงกับเอ่ยปากว่า ห้ามแย่งคนเดียวกัน ซึ่งร่างสูงโปร่งก็รับปาก นึกไม่ถึงว่า ดูอ่อนๆแบบนี้จะเคี้ยวยาก ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ไม่ใช่แค่เคี้ยวยากธรรมดานะแกแต่คนเคี้ยวฟันจะหักด้วยน่ะสิ ชายหนุ่มประเมินสถานการณ์ไม่ถูกว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ได้แต่คอยลุ้นอยู่ห่างๆ แต่แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะสุจะได้มีอะไรทำ ชีวิตจะได้มีรสชาติ มีรสชาติเกินล่ะสิไม่ว่า ลิ้นพองปากเจ่อแน่ สองเกลอหัวเราะออกมาพร้อมๆ กันรู้สึกคิดถูกมากที่ท้าพนันให้หล่อนจีบกรองแก้ว สุธาสินีตรงดิ่งไปยังห้องเรียนของน้องสาว ที่อยู่คนละอาคารซึ่งเลิกเรียนในเวลาเดียวกัน เพื่อพบกับกรองแก้ว ก่อนที่จะไปทำงานพิเศษ หวังว่าคงจะทันนะ แอบลุ้นในใจ ทว่าเมื่อไปถึงห้องเรียนโผล่หน้าเข้าไปมอง พบเพียงเสาวรสกับเพื่อนไม่กี่คนกำลังเก็บของ นึกเสียดายอย่างสุดซึ้งทั้งที่รีบเต็มที่จนเหงื่อแตกพลั่กเต็มหน้า ไม่ทันเหรอเนี่ย แย่จัง! พี่สุมีอะไรหรือเปล่าคะ? เสาวรสถามพี่สาว ด้วยความแปลกใจ ที่เห็นพี่สาวปรากฏตัวในสภาพเหนื่อยหอบบ่งบอกว่าน่าจะมีธุระด่วน พี่มาหาน้องแก้วน่ะ แก้วออกไปแล้วค่ะ ไปไหนพอรู้ไหม? น้ำเสียงกระวนกระวายใจไม่น้อย ไม่ทราบค่ะ น้องสาวตอบตามตรงแล้วนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดต่อ เดี๋ยวเสาเขียนถามศักดิ์ให้แล้วกัน ขอบใจนะ เสาวรสหยิบมือถือมากดเขียนหาเพื่อนชายด้วยติดต่อง่ายกว่ากรองแก้ว ที่ใช้มือถือล้าสมัยรุ่นพระเจ้าเหา ไม่นานชายหนุ่มก็เขียนตอบกลับมาเธอจึงเงยหน้าบอกคำตอบกับพี่สาว ศักดิ์ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะวันนี้วันหยุดของแก้ว แย่จัง หล่อนพึมพำออกมาแล้วจะทำยังไงดี? มีเรื่องอะไรหรือเปล่าเนี่ย? น้องสาวขมวดคิ้ว รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของพี่สาว หนูกลับก่อนนะ สวัสดีค่ะพี่สุเพื่อนคนหนึ่งของน้องสาวเอ่ยลา สวัสดีค่ะ สาวสวยทักทายตอบพร้อมยิ้มให้ หลังเก็บของเสร็จ เสาวรสกับพี่สาวเดินไปคุยไป จึงรู้เรื่องรัศมีแขอาละวาดกลางโรงอาหารเมื่อกลางวันเธอฟังแล้วส่ายหน้ากับพฤติกรรมของแฟนเก่าพี่สาว ที่พาลเกเรเสียจนแทบไม่เหลือความน่ารัก เลิกไปแล้ว ยังมาทำเป็นหมาหวงก้างอีกน่าเบื่อจริงๆ พี่ควรจะทำยังไงดีเสา? สุธาสินีไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดี จึงปรึกษาน้องสาว พี่สุควรรีบปรับความเข้าใจกับแก้วโดยเร็วที่สุด แล้วจะให้พี่พูดอะไร? น้ำเสียงเต็มไปด้วยความลังเล พูดอะไรก็ได้ที่อยู่ในใจพี่สุพูดตามที่รู้สึกจริงๆ เสาวรสแนะนำ สาวร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย อะไรก็ได้? ใช่ค่ะ แค่พี่สุเป็นตัวของตัวเองแสดงความจริงใจออกไป เสาเชื่อว่าแก้วต้องรับรู้ได้ค่ะเธอมั่นใจว่า สาวร่างเล็กไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล พี่จะลองดูแล้วกัน สุธาสินีรับคำ ก่อนถามต่อ เสารู้จักบ้านน้องแก้วไหม? ร้อนใจอยากปรับความเข้าใจกับกรองแก้วโดยเร็ว แป๊บนะคะ ขอหาก่อน น้องสาวหยิบมือถือมาหาข้อมูลแล้วกดส่งไปยังมือถือของพี่สาว ติ๊ง! เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น หล่อนเปิดดูเป็นแผนที่ระบุตำแหน่งถนน และบ้านเลขที่ชัดเจน ยิ้มสวยออกมา แล้วเอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย แท๊งกิ้วนะน้องรัก ยินดีค่ะคุณพี่แล้วเจอกันที่บ้านนะคะ โอเค สองพี่น้องแยกย้ายไปยังพาหนะของตน เสาวรสกลับบ้าน ร่างสูงตั้งใจจะแวะไปบ้านกรองแก้วก่อน หล่อนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากะทันหันที่ต้องไปหาเธอถึงบ้านซึ่งไม่รู้ว่า ตนจะโดนต่อว่าหรือเย็นชาใส่มากกว่าเดิม?...แค่คิดก็เหนื่อยใจไม่น้อย ขอโทษออกไปตรงๆ เลยแล้วกัน ไม่เห็นจะยากอะไรสุธาสินีทำได้อยู่แล้ว พูดปลุกปลอบตัวเองแบบนั้น ก่อนขับรถออกไป OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม
E-book โหลดซื้อได้ MEB ลิงค์ขวามือบน หนังสือสั่งจองได้ถึง 10 สิงหาคมค่ะ นาง ^^ OoXoO
Create Date : 25 กรกฎาคม 2561 |
Last Update : 25 กรกฎาคม 2561 13:30:53 น. |
|
0 comments
|
Counter : 599 Pageviews. |
|
|