๑

“แม่ขา ทำอะไรอยู่คะ?” ร่มฉัตรถามรยาแบบอ้อนๆ ไม่ต่างจากสมัยเด็กนัก หลังเดินมาที่เรือนหลังเล็กที่มีต้นไม้ใหญ่ร่มเย็น เป็นบ้านไม้สักที่มีขนาดกลางสองชั้นอยู่ในรั้วเดียวกับคฤหาสน์พ่อ แต่ให้บรรยากาศที่สงบน่าอยู่มากกว่า

เธอเกิดที่นี่ แต่ย้ายไปอยู่คอนโดหลังเรียนจบ เพราะไม่อยากรำคาญหูของเสียงนกเสียงกา

ส่วนอีกเหตุผลคือ...เธอตั้งใจจะไม่ช่วยงานบริษัทของพ่อ ปล่อยให้พี่สาวพี่ชายรับช่วงไป ไม่คิดรับมรดกของอีกฝ่ายแม้แต่บาทเดียว

“เก็บมะลิไปร้อยมาลัยไหว้พระน่ะ” มารดาเธอตอบเสียงอ่อนโยน ขณะเด็ดดอกไม้สีขาวใส่จาน รอบๆ เรือนมีต้นไม้ดอกไม้หอมให้เก็บเกือบทุกวัน “วันนี้ว่างมาหาแม่ได้?”

“ฉัตรคิดถึงแม่ค่ะ”

เธอสวมกอดแม่จากด้านหลัง แม้ว่าจะพูดไม่จริงทั้งหมด เพราะพ่อโทรตามตัว แต่ร่มฉัตรไม่ได้โกหกเรื่องคิดถึงแม่

ผู้ใหญ่กว่ายิ้มอย่างรู้ทัน

“มาอ้อนแบบนี้จะขออะไร?”

“แม่เอ๋ยแม่เจ้า ขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดง ผูกมือน้องข้า...” ลูกสาวร้องตอบเป็นเพลงแปลงตามประสาคนขี้เล่น

“เรานี่จริงๆ” รยาส่ายหน้า หลุดขำออกมา “ช่วยแม่ร้อยมาลัยก่อน เดี๋ยวเที่ยงสั่งบะหมี่หมูแดงเจ้าอร่อยมาให้ทาน”

“ไม่มีปัญหาค่ะ”

ร่มฉัตรกระตือรือร้นขึ้นมาทันที รับจานนั้น นั่งขัดสมาธิร้อยเข็ม ก่อนร้อยมาลัยให้มารดาแบบชำนาญ ด้วยทำบ่อยๆ ตั้งแต่วัยเยาว์ เพียงไม่กี่นาทีก็ได้พวงมาลัยน่ารักๆ ให้รยา

“เสร็จแล้วค่ะ”

“ร้อยสวยขึ้นนะ แม่ถวายพระแล้วจะขอพรเผื่อ” แม่เธอกล่าวชม ก่อนวางใส่ในถาด

“สาธุค่ะแม่ ขอให้ฉัตรเจอเนื้อคู่เร็วๆ ทีเถอะ”

มารดาค้อนน้อยๆ อย่างหมั่นไส้

“เจ้าชู้แบบเรา คงเจอง่ายๆ หรอก”

คนเป็นแม่คิดอ่อนใจ ที่ลูกสาวของตนถือว่าสวยคม มีเสน่ห์ไม่น้อย แต่กลับไม่มีโชคเรื่องความรัก

“ง่า พูดแบบนี้ฉัตรเสียหายนะคะ ฉัตรไม่เจ้าชู้สักนิด”

“สักนิดไม่ แต่เยอะๆ ล่ะสิ” รยาดักคอ รู้ดีว่าอุปนิสัยของลูกสาวเป็นอย่างไร

ทำไมต้องมีนิสัยเหมือนพ่อด้วยนะ เวรกรรม!

แม่ถอนใจ แต่ไม่พูดออกมา เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่รยาไม่ชอบใจลูกสาวมาก

“ขอโทษค่ะ” คนโดนว่าทำหน้าจ๋อยๆ เถียงไม่ออก แต่แล้วระฆ้งช่วยชีวิตก็ดังขึ้น

“อ้าว คุณฉัตรมาตอนไหนคะ ทำไมพี่ไม่เห็น” แจ่มสาวใช้ของแม่มาพร้อมกับมะม่วงสามลูกที่เพิ่งเด็ดจากต้น

“เพิ่งมาสักพักค่ะพี่แจ่ม” เธอทักทายพี่เลี้ยงของตนอย่างคุ้นเคย หยิบถุงส่งให้อีกคน “ฉัตรเอาหนังสือดารามาฝากด้วยนะคะ เห็นพี่แจ่มชอบอ่าน”

“ขอบคุณค่ะ” สาวใช้รูปร่างอ้วนยิ้มกว้าง รับนิตยสารสองเล่มไปเปิดดูอย่างตื่นเต้น พออ่านคอลัมน์หนึ่งก็เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น “คู่นี้คบกันจริงๆ ด้วย เดือนก่อนเห็นผู้หญิงไปไหว้ขอพรเรื่องคู่ที่พระตรีมูรติ ไม่คิดว่าจะสำเร็จเร็วแบบนี้ ท่านน่าจะศักดิ์สิทธิ์จริงๆ”

ร่มฉัตรหูผึ่งขึ้นมาทันที

“ขอพรพระตรีมูรติ?” พูดทวนคำ

“ใช่ แม่เคยได้ยินบ่อยๆ นะ หัดดูทีวีซะบ้างสิเรา”

เธอหัวเราะแห้งๆ

“ฉัตรทำงานตอนกลางคืน มีเวลาดูที่ไหนคะ” หญิงสาวแทบไม่ได้เปิดโทรทัศน์ดูเลย แค่ดูหนังเคเบิ้ลเดือนละไม่กี่เรื่องเท่านั้น ข่าวซุบซิบดาราไม่เคยอยู่ในหัว

...เว้นแต่เรื่องที่ต้องสนใจจริงๆ ถึงจะติดตาม

“เออด้วย แม่ลืมไป”

“ว่าแต่ไหว้ท่านแล้ว ขอคู่ได้จริงๆ เหรอคะ?” เธอวกถามเรื่องเดิมอย่างสนใจ แล้วคิดไปถึงการคลุมถุงชน

ถ้ามีคนรักซะ พ่อก็หาเรื่องบังคับฉันไม่ได้...ฉลาดจริงๆ ร่มฉัตร

นึกชมตัวเอง

“ก็น่าจะจริงนะคะ เห็นวันวาเลนไทน์คนแห่ไปตรึม” พี่เลี้ยงสาวตอบตามที่รู้ “แต่พี่จำไม่ได้ว่า ต้องไหว้ด้วยอะไร วันไหน รู้แต่ต้องขอพรตอนค่ำๆ”

“งั้นเหรอคะ”

ร่มฉัตรหยิบมือถือมาค้นหาข้อมูล ไม่นานก็ได้คำตอบที่ต้องการ แล้วเผยยิ้มออกมา

วันนี้ก็ได้นี่...เยี่ยมมาก!

หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ นั่งคุยกับมารดาอีกพัก ก็ขอตัวกลับ ซึ่งรยาก็อวยพรให้สมปรารถนา ลูกสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่รับพร

“วันนี้จะเข้าร้านหรือเปล่าคะ? คุณมนถามหาค่ะ” จงรักคนสนิทของร่มฉัตรโทรมาถามในช่วงเกือบเย็น

“เข้าสิแต่ช้าหน่อยนะ ฉันจะไปไหว้พระตรีมูรติก่อน” เธอตอบ ขณะเข็นรถเข็นซื้อของในห้างสรรพสินค้า

“คุณฉัตรจะขอพรอะไรคะ อย่าบอกนะว่าเรื่องความรัก” คนในสายพูดรัวเร็ว ราวกับกลัวจะโดนแย่งพูด

เป็นพยาธิในท้องฉันรึไง?

“อือ ตามนั้นแหละ”

“หา!” จงรักร้องลั่นแบบไม่อยากเชื่อ แล้วหัวเราะก๊ากออกมา

“เงียบไปเลย” ร่มฉัตรขู่ ความที่เสียสมาธิจึงเข็นรถไปชนใครคนหนึ่งเข้าแบบไม่ตั้งใจ

“อุ๊ย!”

เสียงอุทานดังออกมา ผู้หญิงสวมเสื้อยืดมีเสื้อฮู้ดทับกางเกงยีนขาดที่หัวเข่า หันกลับมามองผู้ประทุษร้ายตน

“ขะ ขอโทษค่ะ...” เธอรีบพูดรัวเร็ว หลังตนเป็นฝ่ายผิด นัยน์ตามองคนตรงหน้าแบบลืมตัวลืมหายใจหลายวินาที แล้วบอกกับคนในสาย “รัก แค่นี้ก่อนนะ” กดวางสายแบบไม่รอคำตอบ

“เจ็บมากไหมคะ?” ร่มฉัตรถามคนตรงหน้าอย่างเป็นห่วง

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นตอบเสียงใส วงหน้าสวยหวานรูปไข่ ความสูงราว 165 เซนติเมตร ดูแล้วอายุน่าจะน้อยกว่าเธอหลายปี ผมยาวสีดำเกือบกลางหลัง ทว่านัยน์ตาแทนที่จะเข้มแบบเอเชีย...กลับเป็นสีฟ้าแบบคนต่างชาติ

แม่เจ้า!

“ตาของคุณสวยมากเลย” ร่างสูงชมออกมาแบบเพ้อๆ เหมือนถูกดึงดูดแบบไม่รู้ตัว

“ขอบคุณค่ะ”

หล่อนยิ้มให้คนชมแบบงงๆ หันไปเขย่งยืดตัว เพื่อจะหยิบสินค้าบนชั้น แต่เอื้อมไม่ถึง

“ให้ฉันช่วยนะคะ” ร่มฉัตรอาสา อาศัยความสูงที่มากกว่าเกือบห้าเซนติเมตร หยิบได้แล้วยื่นขนมนั้นให้อีกฝ่าย “อันนี้รึเปล่าคะ?”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ลูกครึ่งสาวคลี่ยิ้มสวยออกมา เผยให้เห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ

ยิ้มเจิดจ้าชะมัด!

สาวตาคมพยักหน้า เหม่อมองตามแผ่นหลังบอบบางที่เดินไปอีกทาง ก่อนเดินไปมุมอาหารสดที่อยู่อีกด้าน

หลังได้ของครบตามต้องการ เธอเข็นรถไปยังแคชเชียร์ ไม่คาดว่าจะได้เจอกับสาวลูกครึ่งคนนั้นอีกครั้ง

...อีกฝ่ายกำลังมีปัญหาบางอย่าง

“แย่จัง! ไม่พอ…” หล่อนพึมพำเป็นภาษาอังกฤษ ขณะค้นหาเงินจากกระเป๋าสตางค์ของตน พลางทำหน้าร้อนรน “เอาไงดี?”

ร่มฉัตรอดยิ้มไม่ได้ แล้วทำตัวเป็นฮีโร่อินอีกรอบ ยื่นบัตรเครดิตของตนให้แคชเชียร์สาว ที่มองลูกครึ่งสาวเขม็งแบบไม่พอใจ ที่ทำให้เสียเวลารอ

“ฉันจ่ายแทนน้องค่ะ” เธอพูดยิ้มกับพนักงานเก็บเงิน

“ค่ะคุณลูกค้า”

“คุณ...” หล่อนเรียกสาวร่างสูงที่เจอครั้งที่สอง

“เดี๋ยวค่อยคุยนะคะ” คนอายุมากกว่ากระซิบเป็นภาษาอังกฤษ

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“ยินดีค่ะ”

สาวลูกครึ่งนำสินค้าที่ชำระเงินแล้ว ออกไปยืนรอร่มฉัตร ที่กำลังคิดเงินสินค้าของตัวเอง พอเห็นเธอเข็นรถออกมาก็รีบพูดขึ้นว่า

“ไว้ฉันจะรีบใช้เงินคืนให้คุณนะคะ” หล่อนบอกรัวเร็วอย่างเกรงใจ “ฉันขอเบอร์ติดต่อคุณได้ไหมคะ? ฉันชื่อจีนค่ะ”

ชื่อเพราะจัง

“ไม่เป็นไรค่ะคุณจีน” ร่มฉัตรไม่คิดว่า เงินสองร้อยกว่าบาทเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร

“แต่ว่า...”

“ขอตัวก่อนนะคะ โชคดีค่ะ” สาวหน้าคมเอ่ยตัดบท หลังมองเวลาที่ใกล้ค่ำเข้าไปทุกที ต้องแวะไปย่านกลางเมือง แล้วเข้าผับเพื่อไปคุยธุระกับลูกค้าอีก

“ขอบคุณอีกครั้ง ลาก่อน” จีนกล่าวเบาๆ

ร่างสูงพยักหน้ารับ แล้วเข็นรถออกไปจากตรงนั้น

เป็นผู้หญิงที่ใจดีจริงๆ

จีนอดคิดซาบซึ้งใจไม่ได้ ทั้งที่อีกคนไม่รู้ว่าตนเป็นใคร แต่กลับเอื้อเฟื้อให้เงินแบบไม่คิดเอาคืน จึงยืนมองจนเธอหายไปในฝูงชน พอก้มมองเวลา หน้าสวยหวานพลันเปลี่ยนเป็นตื่นเต้น รีบก้าวเร็วๆ ออกจากห้างสรรพสินค้าทันที

จะสายไหมฉัน!

ร่มฉัตรแวะไปไหว้พระตรีมูรติ ที่มีคนมาสักการะไม่น้อย ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงในวัยทำงาน เดาว่าคงมาด้วยจุดประสงค์เดียวกัน แม้ว่าศาลแห่งนี้จะอยู่ตำแหน่งกลางเมือง แต่บรรยากาศไม่ได้พลุกพล่านวุ่นวาย ทำให้จิตใจของร่างสูงสงบเยือกเย็นลงอย่างประหลาด

หญิงสาวแวะไปซื้อเครื่องสักการะจากแผงร้านที่อยู่ใกล้ๆ แล้วนำมาจุดธูปเทียน เธอคุกเข่าเงยหน้าขึ้นมองรูปสักการะ ยกมือขึ้นพนมแล้วหลับตาตั้งใจอธิษฐานขอพร

ขอให้ลูกได้เจอรักแท้ในเร็ววันด้วยเถิดค่ะ

จู่ๆ ภาพใบหน้าสวยหวานของผู้หญิง ที่บังเอิญเจอกันในวันนี้ลอยมา จึงยิ้มมุมปากก่อนคิดต่อ

...หากสวยแบบคุณจีน จะดีมากเจ้าค่ะ สาธุ

จากนั้นลืมตาขึ้น นำธูปเทียนไปปักในกระถางใหญ่ ที่มีควันธูปลอยฟุ้งตลบอบอวล มองเห็นแววตาผู้คนที่มาสถานที่แห่งนี้ ล้วนมีแต่ความศรัทธาไม่น้อย

หากลูกได้เจอคนที่ใช่ ลูกจะกลับมาไหว้อีกนะคะ

คิดต่อในใจ ก่อนยกมือไหว้ แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น เพื่อไปทำงานต่อ

“มาช้ามาก” ผู้จัดการ Paradise Pub ซึ่งเป็นหุ้นส่วนและควบตำแหน่งเพื่อนสนิทเอ่ยต่อว่า แทบจะทันทีที่อีกฝ่ายเข้ามาในห้องทำงานของผู้จัดการซึ่งใช้ร่วมกัน

“มีอะไรเหรอ?” ร่มฉัตรถามอย่างสงสัย ในมือถือถุงเสื้อผ้าที่เตรียมเปลี่ยนเป็นชุดเดรสเพื่อให้ดูดี ก่อนคุยงานกับลูกค้าสองราย

“ฉันได้นักร้องใหม่มาล่ะ” ผู้จัดการเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีขึ้นทันที “กำลังจะขึ้นร้องพอดี คนนี้สเปคฉันเลย”

ก็พูดแบบนี้ทุกที

เธอหลุดหัวเราะ หยิบชุดเดรสสีแดงสด แล้วก้าวเข้าห้องน้ำที่อยู่ในห้องนั้น แล้วตะโกนออกมา

“ตกลงแกรับมาเป็นนักร้องเพราะสเปค คิดจะเป็นสมภารกินไก่วัดรึไง?” อดจิกเพื่อนไม่ได้

คนโดนแขวะค้อนน้อยๆ

“ลองฟังเสียงก่อนเถอะ แล้วแกจะคิดแบบฉันไอ้คุณฉัตร”

“เสียงเพราะขนาดนั้น?”

“เออสิ” ชนมนพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ “รีบออกมาดูนะ ฉันไปก่อน”

“ได้ๆ ขออีกห้านาที”

ร่มฉัตรใช้เวลาไม่นาน แปลงโฉมเสื้อผ้าหน้าผม ให้กลายเป็นสาวเซ็กซี่ที่ชวนให้ผู้ชายหลายคนต้องตาค้างน้ำลายยืด ปัดแป้งเล็กน้อย เติมสีสดที่เรียวปาก โดยไม่ลืมพรมน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ จากนั้นเปลี่ยนรองเท้าเป็นส้นสูงสามนิ้ว

...สาวร่างสูงดูดีไม่แพ้สาวดาวดังของผับ นอกจากความสวย และอัธยาศัยดี เธอเป็นหนึ่งในแม่เหล็กที่ดึงดูดลูกค้าให้หลั่งไหลมาไม่ขาดสาย

เรียบร้อย สวยมากร่มฉัตร

เธอส่งยิ้มมั่นใจให้กับคนในกระจก แล้วเยื้องย่างออกไปจากห้องทำงาน

ร่างสูงโปรยยิ้มทักทายกับพนักงานอย่างคุ้นเคย เดินผ่านหลังผับไปจนถึงด้านนอกหลังบาร์เหล้า แม้จะเป็นช่วงหัวค่ำ แต่ลูกค้าจำนวนไม่น้อยก็แห่เข้ามาใช้บริการแล้ว ส่วนใหญ่เป็นพวกมนุษย์เงินเดือนที่อยากหาสถานที่ปลดปล่อยความเครียดจากที่ทำงาน

“เป็นไงวันนี้?”

“ลูกค้าพอสมควรแต่วันเลยครับคุณฉัตร” บาร์เทนเดอร์ฝีมือดีที่อายุอานามมากกว่าเธอหลายปีตอบ ก่อนพูดติดตลก “วันนี้มีนักร้องคนใหม่หน้าใสมาก...เห็นปุ๊บ ผมงี้อยากเลิกกับเมียเลยล่ะครับ”

มาอีกคนแล้ว ที่นี่มันสวนงูหรือไง?

สาวหน้าคมคิดขำ แล้วพูดรับมุก

“ฉันช่วยพูดกับเมียให้ไหม?”

โหย! ช่างเป็นเจ้านายที่ใจดีมาก อยากฆ่าผมก็พูดตรงๆ สิครับ

ชายหนุ่มคิดประชดในใจ

“ล้อเล่นครับ ใครจะกล้า เมียผมดุยิ่งกว่าเสือ” เขาหัวเราะแบบอารมณ์ดี ด้วยเจ้านายรู้จักครอบครัวของตนดีว่า มีเมียดุมากขนาดไหน กับลูกน้อยอีกสองคนที่กำลังน่ารักน่าชัง ไม่มีอะไรดีกว่าครอบครัวอบอุ่นอีกแล้ว

“แหม นึกว่าจะกล้า”

“เรื่องอื่นผมไม่หวั่นครับ แต่เรื่องนี้ไม่ไหว” บาร์เทนเดอร์หนุ่มยิ้มแหย ยอมรับว่าเกรงใจเมียเป็นที่สุด แล้วเปลี่ยนเรื่อง “รับสักแก้วไหมครับ?”

“เอาสิ” เธอไม่ปฎิเสธ ติดนิสัยที่จะดื่มทุกวันน้อยบ้างมากบ้าง แต่ไม่ถึงกับเมามาย ทรุดตัวนั่งเก้าอี้บาร์ที่ว่าง เพื่อดื่มฆ่าเวลา ก่อนที่จะเจอกับลูกค้าที่นัดไว้

“ว่าแต่นักร้องคนนี้สวยมากเหรอ เห็นมนพูดถึงเหมือนกัน”

“สวยมากครับ สวยทั้งที่เป็นหน้าสด ไอ้พวกหนุ่มๆ ตาลุกทุกคนเลยครับ ผมนึกเป็นห่วงความปลอดภัยของน้องเค้า เห็นคุณมนบอกว่า ขอพักที่หลังร้านด้วย บอกไม่มีที่พัก” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเล่าตามที่รู้ เขาเป็นเหมือนแหล่งข่าวชั้นดีของผับ

ผับแห่งนี้มีห้องพักขนาดเล็กให้พนักงาน โดยคิดค่าเช่าในราคาที่ถูกมาก หลายคนที่โสดหรือบ้านอยู่ไกลมักจะพักอยู่ที่นี่ แต่เรื่องความปลอดภัยของหอที่นี่ไม่ถึงกับดีมากนัก เคยมีปัญหาหนุ่มหน้ามืดคิดจะปล้ำเพื่อนร่วมงานสาว แต่โดนคนที่อยู่ห้องใกล้ๆ มาช่วยกระทืบคนร้ายเสียน่วม

ร่มฉัตรจึงไล่ออกไป แล้วตั้งกฎไว้อย่างเข้มงวด จึงไม่มีใครกล้าก่อเรื่องมาพักใหญ่

...แต่หากมีนักร้องสาวสวยมาพัก ไม่แน่ว่าจะนำเรื่องวุ่นวายมาอีกก็เป็นได้

จะสวยสู้คุณจีนคนนั้นได้รึเปล่านะ?

อดคิดเปรียบเทียบไปถึงสาวลูกครึ่งที่เคยเจอไม่ได้ เธอเผลอยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงสาวแปลกหน้า

เสียงกลองบนเวทีเล็กๆ กลางร้านดังขึ้นหลังได้เวลาแสดง เป็นวงดนตรีประจำร้านที่มีเครื่องดนตรีหลักแค่สามชิ้น คือ กลอง กีตาร์ และคีย์บอร์ด ส่วนนักร้องแล้วแต่จะผลัดเปลี่ยนแวะเวียนมาตามตาราง

“วู้! นักร้องใหม่สวยจัง”

“สวยมากๆ”

“สุดยอด”

ลูกค้าข้างเวทีตะโกนเชียร์ขึ้นไป หลังเห็นใบหน้าของนักร้อง

“Hello everyone, my name is Jean, today I will present you a fun rock song. If you like my songs, sing along to me.”

นักร้องสาวกล่าวทักทายกับลูกค้าเป็นภาษาอังกฤษที่ชัดถ้อยชัดคำ ราวกับเป็นภาษาของตัวเอง พูดจบหันไปพยักหน้ากับคนตีกลอง ซึ่งเคาะจังหวะ

“one two three...”

บทเพลงร็อคสนุกๆ ดังกระหึ่มขึ้นในผับ พร้อมเสียงเฮของเหล่าลูกค้าที่ดูจะชอบอกชอบใจเป็นพิเศษ

จีน?

ชื่อนั้นเรียกความสนใจให้ร่มฉัตรหมุนเก้าอี้ไปดู แม้ว่าบนเวทีจะมีแสงกระพริบสลัวสลับไปมา การแต่งกายที่แปลกตาไปจากเมื่อตอนบ่าย เป็นร็อคเกอร์สาวชุดลายเสือดาวที่ยั่วยวน กำลังเกากีตาร์ไฟฟ้าอย่างคล่องแคล่วในอินโทรบทเพลงฝรั่งที่ฮิตมากในอดีต

นักร้องสาวเดินมายังไมโครโฟนอีกครั้ง แล้วเริ่มร้องเพลงออกมา

“It’ s my life…”

เธอตะลึงลานไป จำได้อย่างแม่นยำว่า นักร้องบนเวทีคือผู้หญิงคนเดียวกับที่ตนเพิ่งเจอในวันนี้

คะ คุณจีนจริงๆ ด้วย...

OOOO

งานนี้ของเปลี่ยนสเปคจากสาวไทยเป็นลูกครึ่งบ้าง คือไรท์แอบปลื้มนักร้องเพลงเล่นกีตาร์ได้ มองว่าเท่มากๆ 5555 

ตอนนี้เขียนแบบเพลินๆ ไปเกินครึ่งเรื่องแล้วค่ะ

นาง ^^

OOOO

Create Date : 25 เมษายน 2564
Last Update : 25 เมษายน 2564 15:30:58 น.		2 comments
Counter : 813 Pageviews.
Share Tweet