๑๐

“แม่นางฟู่หลิง”

หงซิ่วเคาะประตูห้องของฟู่หลิง หลังสอบถามผู้คุ้มกันที่เฝ้าหน้าห้องสองคน บุรุษทั้งสองไม่ขัดขวาง ด้วยมองอีกฝ่ายเป็นพวกเดียวกัน

“นั่นใครเจ้าคะ” เสียงเจินหนีถามออกไป

“ข้าหงซิ่ว”

“ให้นางเข้ามาเถอะ” ฟู่หลิงบอกกับสาวใช้ตัวน้อย

“เชิญเจ้าคะ” เจินหนีจึงรีบลุกไปเปิดประตู ก่อนบอกกับหงซิ่วว่า “รบกวนพี่หงซิ่วอยู่กับนายหญิงสักครู่ ข้าจะไปเอาน้ำมาให้นายหญิงล้างหน้า”

“ได้สิ”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ”

พอเจินหนีออกไป หงซิ่วปิดประตู แล้วเดินไปหาฟู่หลิงที่นั่งอยู่โต๊ะกลมกลางห้อง

นางก้าวไปไม่กี่ก้าวพลันชะงักฝีเท้า เห็นใบหน้าด้านข้างของยอดพธูที่ยามนี้มิได้สวมผ้าแพรปิดบังโฉม เผยให้เห็นวงหน้าเพริศพริ้งดุจเทพเซียนสวยหวานหยดย้อย ปากนิดจมูกหน่อย คิ้วโก่งเรียว นัยน์ตาสวยหวานระยิบระยับ มีกลิ่นหอมหวานลอยมาจากรอบๆ ตัว

สาวงามสามารถกระชากหัวใจบุรุษให้หลงใหลหมายปองตั้งแต่แรกเห็น เรือนผมดำขลับทิ้งตัวสลวยยาวเกือบถึงบั้นเอว กอปรด้วยสง่างามน่าหลงใหล สวมชุดกระโปรงสีหวาน

หัวใจของสาวใช้คนพี่เต้นกระหน่ำยิ่งกว่ายามฝึกวรยุทธหนึ่งชั่วยามเสียอีก การได้เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของแคว้นจ้าวไม่ใช่แค่ราคาคุย

งะ งดงาม...งดงามยิ่ง

จอมยุทธ์สาวตะลึงลาน

Create Date : 21 เมษายน 2566
Last Update : 21 เมษายน 2566 15:52:37 น.		0 comments
Counter : 275 Pageviews.
Share Tweet