Closer บทที่ 13 (Yuri)
๑๓ “เมื่อความรักเพรียกหา จงตามปรารถนานั้นไป แม้เส้นทางนั้นจะแสนเข็ญ และสูงชันเพียงไรก็ตาม...” คาลิล ยิบราน กวี นักเขียน และศิลปินชาวเลบานอน “อะ อะไรนะคะ!” เธอขยับตัวลุกนั่งอย่างมึนงง พยายามทำความเข้าใจ “พี่ธัญคะ เดี๋ยวค่ะ เรายังคุยกันไม่จบ” สาวสวยหยุดมือที่กำลังค้นหาเสื้อผ้าจากกระเป๋า สำหรับใส่นอนคืนนี้ เงยหน้าขึ้นมองคนบนเตียง “สงสัยตรงไหนคะ?” ธัญชนกเอ่ยเสียงใสไพเราะ “เมื่อกี้นี้ พูดเล่นใช่ไหมคะ?” ชวารีถามตรงๆ “หมายถึงเรื่องไหนคะ?” หล่อนย้อนถามกลับ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ขี้แกล้งไปนะ สาวร่างสูงนึกต่อว่า ทำหน้างอเง้าแบบที่ไม่เห็นบ่อยนัก ไม่ชอบที่อีกคนทำเฉไฉ “อย่าแกล้งสิคะ” “พี่ไม่ได้แกล้งค่ะ พี่พูดจริงทุกคำ” คนงามเอ่ยย้ำจริงจังกับสถานะใหม่ของเรา “ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมเสียล่ะ ไม่งั้นพี่โกรธจริงๆ ด้วย” เอาจริง! คนอายุน้อยกว่ายู่ปาก ไม่คิดว่าการที่จะเป็นแฟนของใครสักคนมันง่ายดายขนาดนี้มาก่อน เหมือนจะกระโดดข้ามขั้นตอนเกินไป ไม่เห็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านผ่านตาสักนิด ...รวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน “นี่มันหมัดมือชกชัดๆ” ชวารีพึมพำเหมือนเอ่ยกับตัวเอง แต่ดังพอที่อีกคนจะได้ยิน น่ารักไปนะคะ คนหวานยิ้มในหน้า ชอบที่เห็นเธอแสดงความรู้สึกออกมาแบบนี้ ค่อยดูน่ารักสมวัย มากกว่าวางตัวสุขุม สงบปากคำเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แต่จะดีมาก หากตนเป็นเพียงไม่กี่คนที่ได้เห็นความน่ารักนี้ กลัวคนอื่นตกหลุมรัก แล้วมายื้อแย่งชวารีไปจากตน ซึ่งหล่อนไม่มีทางยอมยกให้ง่ายๆ “หรือจริงๆ แล้ว น้องรีไม่ชอบพี่?” ธัญชนกขมวดคิ้วเรียว แกล้งปั้นหน้าเครียด เพื่อล้วงความในใจของคนตรงหน้า มีด้วยเหรอ? สาวร่างสูงทำหน้าไปไม่เป็น ความคิดนี้ไม่เคยอยู่ในสมอง ตั้งแต่เจอผู้หญิงคนนี้ครั้งแรก เธอคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่า เวลาไหนที่ตนไม่ชอบธัญชนก ก็หล่อนน่าประทับใจไปซะหมด แม้แต่เวลาเศร้าหรือเมา ...จะไม่ประทับใจก็ตอนอีกฝ่ายชอบแกล้งตนนี่แหละ แต่หากหล่อนไปแสดงท่าทีสนิทกับคนอื่น เธอก็คงไม่ชอบใจอยู่ดี “ไม่ ไม่ใช่ค่ะ” เสียงตอบอึกอัก “งั้นก็แปลว่าน้องรีชอบพี่สิ ขอบคุณนะคะ” คนหวานยิ้มกว้างเต็มหน้าพอใจกับคำตอบสุดๆ ยกมือเคาะแก้ม แล้วกล่าวประโยคเหมือนหลงตัวเองออกมา “แบบนี้คบกันไปไม่นาน พี่มั่นใจว่า น้องรีต้องรักพี่แน่นอน เชื่อสิ” หล่อนแกล้งหลิ่วตาให้แฟนป้ายแดงของตน โหย! พกความมั่นใจเบอร์ไหนเนี่ย ยิ่งกว่าหลงตัวเองซะอีก ชวารีอ้าปากผะงาบๆ ไม่รู้จะแย้งอย่างไรกับผู้หญิงตรงหน้าดี ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งแพ้...แพ้ทางตลอด เมื่อทำอะไรไม่ได้ เธอจึงได้แต่เกาหัวจนผมยุ่ง แล้วบ่นในใจกับอุปนิสัยอีกด้านของสาวงามที่เพิ่งเคยเห็น สวย เก่ง แต่เผด็จการชะมัด! ทั้งคู่อยู่ในความเงียบสงบไม่ถึงนาที ธัญชนกก็ทำลายความเงียบขึ้นก่อน “น้องรีจะอาบน้ำก่อนหรือทีหลังพี่คะ หรือ...” หล่อนลากเสียงยาว แต่ไม่พูดต่อเสียงเฉยๆ สาวผมสั้นทำหน้าสงสัย “หรืออะไรคะ?” “หรือน้องรีจะอาบพร้อมพี่ก็ได้นะคะ พี่ไม่ถือ” สาวสวยยิ้มอย่างมีความหมายให้ต้องคิดเตลิดไปไกล ง่า...ใครจะยอมโป๊ต่อหน้ากัน บ้าสิ! แม้จะไม่เห็นด้วย แต่หน้าคมแต้มสีแดงเข้ม จินตนาการแปลกๆ ที่ในชีวิตจริงเคยเห็นแต่ในหนังผุดขึ้นเต็มสมอง จนต้องส่ายหัวไปมา เพื่อไล่ความคิดชั่วร้ายทิ้งไป ทะลึ่งไปนะชวารี เธอนึกเอ็ดตัวเอง เด็กน้อยจริงๆ สาวหวานยกมือป้องปาก หัวเราะคิกคัก กับความน่ารักน่าแกล้งของอีกฝ่าย “น้องรีคิดอะไรทะลึ่งๆ อยู่แน่เลย” โอ๊ย! เที่ยวมารู้ความคิดคนอื่นได้ไง “นิสัยไม่ดี” ชวารีต่อว่าออกมาอย่างเหลืออด หลังโดนกลั่นแกล้งปั่นหัวหลายต่อหลายครั้งในวันนี้ “กล้าว่าพี่เหรอคะ ระวังนะพี่จะลงโทษ” สาวสวยแกล้งขู่คาดโทษแบบไม่จริงจัง เธอมองบนอย่างหมั่นไส้ แล้วพูดดักคอแบบรู้ทันออกมา “ถึงรีไม่ว่า พี่ธัญก็จะหาเรื่องลงโทษรีอยู่แล้ว ใช่ไหมคะ?” ไหวพริบดี ทันคนทีเดียว ร่างบางผุดยิ้มบางๆ กับแง่มุมบางด้านที่เก็บซ่อนไว้ของสาวหน้าคมตรงหน้า สองสาวไม่ทันจะคุยอะไรอีก ก็ถูกขัดจังหวะขึ้น กริ๊ก! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมาโดยพรชนก ที่แต่งตัวในชุดนอนสีอ่อนลายการ์ตูนน่ารัก “คิวใครอาบ ต่อเลยค่ะ” อาจารย์สาวบอก ชวารีสบตากับธัญชนก แล้วผายมือเชิญอีกฝ่ายก่อน เพราะเธอยังเตรียมเสื้อผ้าไม่เสร็จ “พี่ธัญก่อนค่ะ” หลังพี่สาวเข้าห้องน้ำ พรชนกกดเปิดโทรทัศน์ เพื่อดูละครหลังข่าว แล้วชวนลูกศิษย์คุยไปด้วย “คุยกับพี่ธัญเป็นไงบ้างคะ?” จะให้ตอบว่าไงดี ขืนบอกว่าพี่สาวอาจารย์ขอคบกับหนูแล้ว ฉันจะโดนซักฟอกเละไหม เฮ้อ! พอคิดแบบนั้นก็ฝืนยิ้ม สาวน้อยจึงตัดสินใจตอบแบบกลางๆ “ก็ดีค่ะ คุยกันเรื่อยเปื่อย” “ดีจังที่เข้ากันได้ ครูยังห่วงอยู่เลย กลัวพี่ธัญไม่มีเพื่อนคุยจะเบื่อ” อาจารย์สาวเอ่ยอย่างโล่งใจ เบนสายตาไปดูจอสี่เหลี่ยมที่ละครกำลังเริ่มพอดี “ปกติรีดูหนังไหม?” “ดูบ้างค่ะ” เธอตอบ ส่วนใหญ่หญิงสาวไม่ค่อยมีเวลาดูมากนัก เรียนเสร็จบางวันต้องไปทำงานพิเศษกว่าจะกลับก็ค่ำแล้ว อาศัยดูผ่านๆ ช่องที่คุณยายรื่นเปิดช่วงที่ทานข้าวเย็น ดูแค่วันละสองหรือสามตอนก็พอรู้เรื่องบ้าง เอาไว้คุยกับเพื่อนได้ “ขอถามได้ไหมคะ?” ชวารีถามขึ้นอย่างเกรงใจอาจารย์สาว แต่ความอยากรู้ทำให้อดใจไม่ไหว พรชนกเอียงหน้ามองคนที่นั่งอยู่อีกเตียง “อะไรล่ะ?” “ปกติพี่ธัญจะร้องเพลงอะไรเหรอคะ?” “อ๋อ! เรื่องนั้นน่ะเหรอ” น้องสาวของหล่อนฉีกยิ้มออกมา “คุณเธอชอบร้องเพลง ‘อยู่คนเดียว’ ของพี่เบิร์ดน่ะ ร้องมาหลายปีแล้วล่ะ จนจะเป็นเพลงประจำตัวไปแล้วมั้ง” โหย! ผิดคาด! เธอทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นบทเพลงนี้ นึกว่าเป็นเพลงรักหวานๆ เสียอีก “ทำไมพี่ธัญถึงชอบเพลงนี้ล่ะคะ?” “เดาว่าคงรำคาญพวกที่มาจีบน่ะ” อาจารย์สาวตอบ แต่ไม่เคยถามเหตุผลของเจ้าหล่อนสักที เบนสายตาไปมองที่จอสี่เหลี่ยม “แต่วันนี้เปลี่ยนเพลง น่าจะมีอะไรพิเศษ” “เหรอคะ” สาวร่างสูงพึมพำอย่างงุนงง หรือที่บอกว่าจะร้องเพลงให้ฉัน...พูดจริง? “บอกตรงๆ ครูไม่เคยรู้เลยนะว่า พี่ธัญร้องเพลงลูกทุ่งได้เพราะขนาดนี้ แถมเต้นได้สุดฤทธิ์สุดเดชแบบนี้ เห็นอาจารย์นพกับพวกหนุ่มๆ น้ำลายหกกันเป็นแถว ร้ายกาจมากพี่สาวครู” ใช่ค่ะ ร้ายกาจสุดๆ เธอเห็นด้วยอย่างสุดใจ แต่ไม่กล้าปริปากพูดเออออออกไป กลัวจะโดนสงสัย “พี่ธัญเป็นพวกเชื่อมั่นในตัวเองสูง เป็นคนเก่ง หากไม่เสียศูนย์เพราะเรื่องความรักล่ะก็ ชีวิตคงจะสมบูรณ์แบบกว่านี้มาก” พรชนกเล่า ถ้าฉันเจอแต่เรื่องแบบพี่ธัญ ฉันคงไม่มีทางทำได้ดีกว่าแน่ ดีไม่ดีคงกลายเป็นคนล้มเหลวไปแล้ว อาจารย์สาวถอนใจ เมื่อคิดถึงอดีตของสาวสวยที่พลิกผัน ตีลังกาหกคะเมนบ่อยครั้ง กว่าจะสำเร็จแต่ละอย่างต้องฝ่าฟัน และออกแรงไม่น้อย เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลกเป็นประจำ เธอไม่เคยอิจฉาพี่สาว เพราะหล่อนเป็นพี่ที่ดี คอยเป็นกำลังใจ อยู่เคียงข้าง และพึ่งพาได้เสมอ รวมถึงช่วยเกลี้ยกล่อมจนบิดากับมารดาใจอ่อนเรื่องคนรัก พรชนกครองรักกับรังสิมาได้อย่างมีความสุขจนถึงทุกวันนี้ เป็นเพราะพี่ให้โดยแท้ เธอจึงอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนพี่สาวบ้าง ไม่ว่ายังไงในสายตาฉัน พี่ธัญเป็นผู้หญิงที่สวยสมบูรณ์แบบอยู่ดี...ถึงจะร้ายกาจมากก็เถอะ ชวารีคิดค้านในใจ พอหวนคิดไปถึงประโยคของคนงามที่บอกว่า ‘ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ’ ก็อดหนักใจไม่ได้ เธอไม่แน่ใจนักว่า...นั่นเป็นแค่เพียงคำพูดล้อเล่นหรือเปล่า? ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ดีสิ ชั่วแวบหนึ่งสาวหน้าคมคิดอยากให้เป็นจริงเป็นจัง ก่อนหายใจยาวเหยียด...ไม่กล้าเล่นของสูง เกินเอื้อมเกินไปรึเปล่า ชวารี? สาวเฉยนึกปอดแหก เมื่อคิดถึงความแตกต่างของเรา ต่างชนิดฟากฟ้ากับหุบเหวยากจะบรรจบ จึงถอนใจทิ้งอีกเฮือก “รีไม่สบายรึเปล่า ถอนใจบ่อยมากๆ เลยนะ” อาจารย์สาวหันมาถามลูกศิษย์คนโปรดอย่างเป็นห่วง “ปะ เปล่าค่ะ รีแค่คิดอะไรเพลินๆ” เธอรีบตอบ “งั้นเหรอ ถ้าไม่สบายก็บอกนะ ครูเอายาติดมาหลายอย่าง พวกยาแก้ไข้แก้ปวดก็มีนะ” คนอายุมากกว่ากล่าวอย่างเป็นห่วง “ขอบคุณค่ะ” ชวารีเอ่ยยิ้ม ซาบซึ้งในจิตใจดีงามของอาจารย์สาวมาก ที่เอื้อเฟื้อและเอาใจใส่คนรอบตัวเสมอ พรชนกไม่ติดใจสงสัยอะไร หันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ กริ๊ก! เสียงประตูเรียกความสนใจของทั้งสองให้หันมองไป เห็นธัญชนกในชุดนอนสีเข้มก้าวออกมา คนงามรวบผมยาวสีเข้มขึ้นมัดรวบไว้ จึงดูแปลกตาไปจากปกติ แม่เจ้าโว้ย! สาวเฉยกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากเย็น มองเรือนร่างเย้ายวนชวนน้ำลายหก ทั้งที่อีกคนก็ไม่ได้ใส่ชุดโป๊หรือยั่วยวนแม้แต่น้อย แต่กลับมีอิทธิพลให้หัวใจขยับไหวแรงขึ้น ดึงดูดเสียจนไม่อาจละสายตาไปทางอื่นได้อีก ผู้หญิงอะไร เซ็กซี่ได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม “ไปค่ะน้องรี ใช้สบู่เหลว แชมพู หรือยาสีฟันของพี่ก็ได้ตามสบายนะคะ” หล่อนบอกชวารี ขณะก้าวมานั่งบนเตียงกว้างฝั่งของตน “เอ่อ ค่ะ” สาวน้อยรีบลุก พร้อมหอบผ้าผ่อนที่จะเปลี่ยนตรงไปห้องน้ำทันที หลังได้กลิ่นหอมหวานโรยรินมาจากคนงาม กลัวตนเองเคลิบเคลิ้มจนสติหลุด แล้วแสดงอะไรผิดปกติออกมาต่อหน้าพรชนก ...อย่างน้อยก็ขอหลบฉาก ไปตั้งสติ ไปตั้งหลักใหม่ก่อน เธอใช้เวลาอาบน้ำแปรงฟันไม่นาน ออกมาเห็นสองพี่น้องนอนดูโทรทัศน์อย่างจดจ่อ ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์เป็นระยะ ส่วนใหญ่เป็นสาวสวยเปิดประเด็น และน้องสาวก็คัดค้านแบบไม่จริงจัง จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นพร้อมๆ กัน มีพี่น้องก็ดีแบบนี้เอง ชวารีลอบชำเลืองมองสองพี่น้อง นึกอิจฉานิดๆ เพราะตนเป็นลูกคนเดียว ถ้ามองอีกมุมเธอโชคดีมาก ตรงที่ไม่มีใครแย่งความรักของแม่ไปจากตน นึกปลอบใจตัวเองแบบนั้นเสมอ “ในทุกเรื่องทุกเหตุการณ์มีทั้งแง่ร้ายและแง่ดีเสมอ แบบเหรียญที่มีสองหน้า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมอง และวิธีคิดของเรานะรี...อย่าไปคิดอิจฉาใคร จงเชื่อว่าเราโชคดี และมีสิ่งที่เหมาะกับเราอยู่ในมือแล้ว และนั่นจะทำให้ลูกโชคดีมากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ” แม่วรนุชเคยสอนแบบนั้น และเธอก็จดจำอย่างขึ้นใจ “ง่วงนอนรึยังคะน้องรี?” สาวงามเอียงคอถามเพื่อนร่วมเตียง ที่กำลังพับชุดที่ใช้แล้ว วางบนโต๊ะข้างๆ “ยังค่ะ รีว่าจะสวดมนต์ก่อน” ร่างสูงบอก “ดีค่ะ สวดเผื่อพี่ด้วย พี่จะได้โชคดี” แล้วหล่อนก็ขยับปากแบบไร้เสียง ‘เรื่องความรัก’ แบบนั้นก็ได้ด้วย? เธอเบะปาก แล้วพึมพำตอบเบาๆ “ไม่ค่ะ อยากได้ก็ทำเอาเอง” “ใจร้าย” ธัญชนกแกล้งตัดพ้อ แล้วหันไปดูละครต่อเงียบๆ โดยไม่ส่งเสียงรบกวนอีกคน ที่นั่งพนมมือไหว้พระบนเตียงเดียวกัน พอไหว้พระเสร็จ ชวารีสอดตัวใต้ผ้าห่ม นอนหันหลังให้โทรทัศน์ เริ่มง่วง หลังเดินทางเหนื่อยมาทั้งวัน ร่างบางเหลือบมองคนข้างตัว แล้วชะโงกหน้ามองพรชนกที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จึงยิ้มบางๆ อย่างเอ็นดู “ให้ทีวีดูซะแล้วน้องเรา หลับง่ายเกิน” พึมพำแบบไม่จริงจัง เมื่อเห็นสมควรแก่เวลา สาวสวยลุกไปปิดโทรทัศน์ และปิดไฟในห้อง แล้วเปิดไฟในห้องน้ำให้ลอดออกมาเล็กน้อย จากนั้นกลับมาแทรกตัวใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับชวารีที่นอนอยู่ในระยะมือเอื้อมถึง หล่อนยิ้มในหน้า ยับยั้งใจไม่ไปรบกวนอีกฝ่าย นอนตะแคงมองแผ่นหลังบอบบาง ก่อนปิดเปลือกตาลง ฝันดีค่ะเด็กน้อย OoXoO ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ทุกคอมเม้นท์ การทวงถาม และหัวใจนะคะ ...และขอบคุณทุกท่านที่โหลดซื้อ E-book ผ่าน MEB ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกห้าหัวใจ และทุกๆ คอมเม้นท์นะคะ ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าการเจรจาของ พี่ธัญ-น้องรี จะยังไม่ได้ข้อสรุปนะคะ...ต้องไปลุ้นกันต่อว่าจะยังไง เรื่องนี้เป็นเรื่องสบายๆ ไม่ค่อยเครียด (มั้งคะ) 5555 ...เรื่องนี้จะอัพจบแค่ตอนที่ 16 อยากลุ้นต่อจนจบ ก็โหลดซื้อ E-book ได้ที่ MEB ค่ะ ลิงค์อยู่ทางขวามือนะคะ ขอบอกว่า เรื่องนี้มีแขกรับเชิญหลายคนเช่นเคย ^^ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เมื่อวานไรท์ก็ไปโรแมนติกเดินตากฝนมาค่ะ เพราะลืมร่ม >.< ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ นาง ^^   
OoXoO
| Create Date : 11 กันยายน 2562 |
| Last Update : 11 กันยายน 2562 15:57:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 567 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
