Million Reasons บทที่ ๒ (Yuri)
๒ ทั้งหมดย้ายมาสนทนาต่อในร้านอาหารหลังได้ยินเสียงกระเพาะมินตราร้องโครกครากแบบไม่เกรงขายหน้าโดยชาลิสาเสนอเลี้ยงอาหารเป็นการตอบแทน ที่ทั้งสองคนช่วยชามาเอาไว้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาจะประสบกับโชคร้ายขนาดไหน หล่อนเชื้อเชิญแขกทั้งคู่สั่งอาหารโดยไม่ลืมสั่งเผื่อให้เด็กหญิงที่นั่งเล่นบนตักของตนอย่างมีความสุขหลังผ่านเรื่องชวนตกใจ ตอนแรกนึกว่าลูกสาวโดนใครเอาตัวไป สุดท้ายเดาว่าต้นเหตุมาจากความซุกซนของชามาเองที่แอบวิ่งหนีไปเล่น จึงคลายความกังวลไปมาก ...หากลูกสาวเป็นอะไรไปจริงๆสาวสวยคงตรอมใจตาย ไม่เจอกันตั้งนานพี่ปิ่นสบายดีนะคะ? เสียงหวานใส ทักทายปราศรัยอย่างคุ้นเคย ก็สบายตามอัตภาพน่ะปิ่นสุดาตอบยิ้มๆ นี่มินตรา เพื่อนพี่ที่ไปงานแต่งงานของน้ำด้วย จำได้ไหม? ค่ะ คุ้นหน้ามาก เรียกมินก็ได้ค่ะมินตราบอกอย่างเป็นกันเอง ค่ะพี่มิน เสียงหวานชะมัด สาวเท่รู้สึกชอบชื่อตัวเองขึ้นเองเป็นกองได้แต่ยิ้มอายๆ ออกมา ตัวจริงขี้อายเหรอเนี่ย หล่อนทำเป็นมองไม่เห็นซ่อนยิ้มในหน้า แปลก! ปิ่นสุดาอดที่จะสงสัยไม่ได้ในฐานะที่คุ้นเคยกับครอบครัวพ่อแม่ของหล่อนจึงเห็นอีกฝ่ายไม่ต่างจากน้องสาวคนหนึ่ง แต่ระยะหลังงานยุ่งมากเธอไม่ค่อยได้กลับบ้านจึงไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับหล่อนบ้าง แล้วทำไมน้ำถึงมากรุงเทพฯ...มาเที่ยวเหรอ? ไม่ใช่ค่ะ น้ำย้ายมาเปิดร้านที่นี่หลังพ่อเลี้ยงสิ้นไม่นานค่ะ อีกฝ่ายตอบเสียงจริงจัง หืม! มินตราขมวดคิ้วเล็กน้อยกับข่าวร้ายด้วยไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน คุณอาณรงค์เสียแล้วเหรอคะ? ค่ะ ห้าเดือนกว่าตอบเสียงแผ่ว เสียใจทุกครั้งที่คิดถึงอดีตสามี ...รู้สึกผิดที่ตนทำดีกับเขาไม่มากพอ ...รู้สึกเหมือนเอาใจใส่อีกฝ่ายน้อยเกินไป ...และรู้สึกผิดที่สุดคือหล่อนไม่เคยรักเขาแม้แต่น้อย ทั้งที่ณรงค์ดีกับตนมากมาย เสียใจด้วยค่ะสาวเท่พึมพำออกมาอย่างจริงใจ เธอรู้ว่าเขาเป็นคนนิสัยดีระดับหนึ่งโดยเฉพาะกับคู่ค้าไม่ว่ารายเล็กหรือรายใหญ่ใจกว้างประดุจแม่น้ำ ปรายตามองเด็กหญิงตัวน้อยที่ฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุข คาดว่าคงไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า กำพร้าพ่อเป็นอย่างไรจึงอดที่จะสงสารไม่ได้ ตัวแค่นี้กลับขาดพ่อเสียแล้วเวรกรรม! ขอบคุณค่ะ สาวหวานยิ้มบางๆ เสียใจด้วยนะ พี่ไม่รู้เรื่องนี้เลยปิ่นสุดากล่าวออกตัว ก่อนถามต่อ แล้วน้ำเปิดร้านขายอะไร เผื่อพี่จะแวะไปอุดหนุน ชาลิสาหยิบนามบัตรยื่นให้ทั้งคู่ซึ่งรับไปอ่านอย่างสนใจ ร้านชามามินตราอ่านออกเสียงเบาๆ อยู่ชั้นนี้ล่ะค่ะเป็นร้านขายสินค้าที่น้ำรับมาขาย และก็ออกแบบเองบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นเครื่องประดับไม่ก็ของกระจุกกระจิกน่ารักๆ ค่ะ มีพวกเครื่องไม้กับเสื้อผ้าบ้างนิดหน่อย คุณน้ำออกแบบเอง?สาวร่างสูงพูดทวนคำ ใช่ค่ะ แต่ยังไม่เก่งเท่าไหร่หล่อนรีบออกตัว ได้การล่ะ ปิ่นสุดาคิดอะไรขึ้นมาได้ เดี๋ยวทานเสร็จเราแวะไปดูร้านน้องน้ำกัน ฉันจะได้หาของฝากลูกค้าด้วย อือ มินตราพยักหน้า ไม่ทันพูดอะไรต่อพนักงานเสิร์ฟนำจานอาหารมาวาง ทุกคนหันมาสนใจความอร่อยตรงหน้าแทน ขณะที่ชาลิสาตักอาหารป้อนลูกสาวไปพลางตักทานไปด้วย อีกคำนะคะลูกหล่อนพูดเสียงหวานกับชามา เด็กน้อยอ้าปากทานอาหารอย่างว่าง่ายสองมือเล็กลูบไล้ซุกซนกับกล่องกระดาษทิชชู่รูปแพนด้าอย่างเพลิดเพลินโดยรวมนับว่าเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อยไม่เอะอะโวยวายต่างจากเด็กวัยเดียวกันส่วนใหญ่ น่ารักทั้งแม่ทั้งลูก สาวเพรียวยิ้มกับภาพที่เห็นกินพลางแอบมองไปพลาง แล้วอดพูดออกมาไม่ได้ ลูกสาวคุณน้ำไม่ค่อยซนเลยนะคะ ชาลิสาเงยหน้ามองเพื่อนใหม่ก่อนยิ้มสวยชวนใจละลาย ตอนนี้ยังไม่ค่อยคุ้นเลยเรียบร้อยไว้ให้คุ้นอีกหน่อยก่อน รับรองว่าชามาซนไม่น้อยหน้าใครแน่ ขนาดนั้นเชียวมินตราทำหน้าประหลาดใจ เด็กตัวน้อยสบตากับสาวเท่แล้วยิ้มกว้างจนตาหยีให้ คนมองจึงหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์ดี ชามาย่นจมูก สาวร่างสูงจึงหัวเราะดังกว่าเดิม ท่าทางหลานจะชอบแกนะมินปิ่นสุดากล่าวขึ้น หลังสังเกตเห็นชามาแอบมองเพื่อนสนิทบ่อยๆ เหมือนถูกใจเป็นพิเศษ คงงั้นค่ะปกติชามาไม่ค่อยยอมให้คนแปลกหน้าอุ้มง่ายๆ สาวสวยเอ่ยขึ้นนึกแปลกใจเหมือนกันที่ลูกสาวไม่ร้องไห้โยเย ตอนที่มินตราอุ้มถ้าเป็นคนอื่นอุ้มรับรองว่าร้องไห้ไม่หยุดแน่ เหรอคะคนฟังหัวเราะเบาๆ หลังทานเสร็จชาลิสาจะจ่ายค่าเสียหาย แต่โดนมินตราตัดหน้า ไว้ครั้งหน้าคุณน้ำค่อยเลี้ยงนะคะวันนี้มินขอเลี้ยงรับขวัญหลานก่อน ให้มินเลี้ยงเถอะน้ำแค่นี้กระเป๋ามินไม่เบาหรอก ปิ่นสุดาช่วยพูดเข้าข้างเพื่อน หล่อนจึงได้แต่พยักหน้าอย่างเกรงใจแต่ไม่วายขู่เอาไว้ก่อน คราวหน้าต้องให้น้ำจ่ายนะคะไม่งั้นโกรธกันจริงๆ ค่ะสัญญาสาวเท่เอ่ยยิ้มๆ เชื่อเถอะน้ำไม่เคยโกรธใครเลยสักที สาวร่างเล็กกระซิบบอกเพื่อนสนิท แต่ดังพอที่เพื่อนร่วมโต๊ะอีกคนจะได้ยิน พี่ปิ่นอ่ะชาลิสาครางเรียกชื่อสาวรุ่นพี่ ที่ไม่เข้าข้างกันสักนิด ปิ่นสุดายิ้มพรายสนุกที่ได้แกล้งคน ฉันก็ว่างั้นมินตราหัวเราะ ขู่แบบนี้ใครจะกลัวกันเนี่ย หุหุ หลังออกจากร้านอาหารชาลิสาอุ้มลูกน้อยเดินนำไปยังร้านของตนที่อยู่อีกด้านของชั้น ร้านตั้งอยู่หัวมุมที่ต้องเลี้ยวเข้าไปดูลึกลับไปสักหน่อย จึงมีคนเดินผ่านไม่เยอะ แต่ข้อดีคือค่าเช่าถูกกว่าร้านทำเลดี คุณน้ำเจอน้องชามาไหมคะ?เด็กลูกจ้างรีบถามอย่างเป็นห่วง เจอแล้วล่ะวิ่งซนไกลไปหน่อย อ้อยไปหาอะไรทานเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าร้านเอง ชาลิสาพูดอย่างอ่อนโยน ดีจังที่น้องไม่เป็นอะไรเด็กลูกจ้างถอนใจอย่างโล่งอก ยกมือลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดูงั้นเดี๋ยวอ้อยมานะคะ ไปเถอะหล่อนพยักหน้าอนุญาต ลูกจ้างสาวจึงออกไปยังศูนย์อาหารเพื่อหาอะไรใส่ท้องบ้าง ดูตามสบายนะคะเจ้าของร้านเอ่ยกับแขกพิเศษสองคน ว้าว! มินตราหลุดอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น หลังเห็นของในร้าน ชามา ซึ่งมีสินค้าหลากหลายวางเรียงอย่างละชิ้นสองชิ้นส่วนใหญ่จะเป็นดีไซน์เลียนแบบของเก่าหายาก เหมือนหลุดเข้ามาในร้านขายของสะสมอย่างไรอย่างนั้นสายตาคู่คมจ้องของเล่นที่ตั้งเรียงในตู้โชว์ มีตั้งแต่รถยนต์โบราณและตุ๊กตายอดมนุษย์ ซึ่งล้วนแล้วแต่น่าหามาเก็บไว้ สุดยอด! น้ำออกแบบลายเสื้อพวกนี้เองเหรอ?ปิ่นสุดาชี้ไปยังชุดผ้าฝ้ายที่แขวนโชว์อยู่ในร้าน อย่าซนนะคะคนดีชาลิสาหอมแก้มลูกสาวหนึ่งฟอด ก่อนวางลูกสาวให้ยืนกับพื้น ก่อนหันไปตอบสาวรุ่นพี่ ใช่ค่ะน้ำออกแบบ แล้วสั่งให้ร้านใกล้บ้านตัดค่ะ ชามายืนมองตามสาวเท่ที่อยู่ใกล้ๆอย่างสนใจ ลายสวยมากเลยนะเนี่ยสาวร่างเล็กกล่าวชม สะกิดแขนเรียกเพื่อนรักที่ตาจับจ้องยังหุ่นเหล็กเก่าๆแบบนี้พอได้ไหม? มินตราละความสนใจจากของเล่นเพ่งมองลวดลายที่ปักบนเสื้อเหล่านั้นอย่างสนใจ ก่อนเลื่อนดูแบบเสื้อตัวอื่นที่แขวนอยู่บนราวผ้าซึ่งล้วนแล้วแต่มีเนื้อผ้าและสีสันแตกต่างกัน ดูสวยน่าสวมใส่ ลายสวยดี นึกชื่นชมในใจพลางขยับดูเสื้อผ้าอื่นๆ ที่แขวนอยู่ราวใกล้ๆ นี่ก็สวยนะมินปิ่นสุดาเรียกเพื่อน หลังเห็นชั้นวางเครื่องประดับหินหลายชนิดที่มีลวดลายแปลกตา สวยในราคาที่จับต้องได้ผิดกับหลายร้านที่เข้าไปด้อมๆ มองๆ แต่พอเห็นป้ายราคาแล้วเลิกสนใจทันที มินตรากำลังจะไปหาเพื่อนก็มีความรู้สึกเหมือนกางเกงถูกเกี่ยว ก้มหน้าลงมอง ก็พบว่าโดนชามาใช้มือน้อยๆ ดึงเอาไว้จึงย่อตัวคุกเข่าต่อหน้าเด็กหญิง มีอะไรคะชามา?ร่างสูงเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาแต่ไม่ยอมปล่อยมือ เหมือนต้องการจะบอกอะไรบางอย่าง อุ้มไหมคะ? เธอลองถามใหม่ ชามาพยักหน้า ยกสองแขนขึ้นยอมให้สาวผมสั้นอุ้มโดยดี แขนเล็กๆ โอบลำคอเรียวของมินตราไว้ ราวกับคุ้นเคยมานาน มินตราลุกยืนเต็มความสูงปรายตามองไปยังแม่คนสวยของเด็ก พร้อมยิ้มมุมปากให้หล่อน หืม? ชาลิสางงงันกับปฏิกิริยาของลูกสาวที่ยินยอมให้คนที่เพิ่งเจออุ้มเป็นคำรบสอง โดยไม่อิดออดสักคำ ท่าทางชามาจะติดใจแกจริงๆแล้วมิน ปิ่นสุดาพูดติดตลก หลังเห็นเพื่อนอุ้มเด็กน้อยเดินมาใกล้ ถ้าติดใจทั้งแม่ทั้งลูกจะดีมาก เธอแอบคิดแบบนั้น ให้น้ำอุ้มชามาดีกว่าไหมคะ?พี่มินจะได้ดูของถนัดๆ สาวหวานพูดอย่างเกรงใจ ไม่อยากให้ลูกรบกวนคนที่เพิ่งรู้จักมากจนเกินไปซึ่งดูจะเป็นการเสียมารยาทมาก ไม่เป็นไรหรอกค่ะมินอุ้มเด็กบ่อยๆ ค่ะ ลูกของคนในที่ทำงานแค่นี่สบายมาก มิน่าเด็กถึงติดพี่มินนักชาลิสาหลุดเดาออกมา รายนี้ไม่ใช่แค่เด็กๆหรอกนะน้ำ สาวๆ ก็ติด ปิ่นสุดาพูดทีเล่นทีจริงออกมา ปิ่น! มินตราเอ็ดเพื่อนเบาๆ ก่อนให้ไปพูดแก้ ปิ่นชอบพูดเล่นค่ะคุณน้ำอย่าไปเชื่อ งั้นเชียว หล่อนทำหน้านิ่งๆแต่ไม่พูดอะไรต่อ สาวหน้าคมหันไปสนใจเครื่องประดับก่อนหยิบสร้อยข้อมือหินสีโทนม่วงขึ้นมาดู ซึ่งพอมองออกว่ามีคุณภาพดีเลยทีเดียว สวยมาก ชอบอเมทิสต์เหรอคะ?เจ้าของร้านถามขึ้น หลังเห็นเพื่อนใหม่จ้องมองสร้อยนี้นานกว่าปกติ ค่ะ คือมินเกิดวันเสาร์ อ๋อ ค่ะสาวสวยพยักหน้าน้อยๆ รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายมีความรอบรู้ไม่น้อยคนจำนวนไม่น้อยซื้อไปใส่มั่วๆ ตามใจชอบ โดยไม่ได้รู้เลยว่าตนเหมาะกับหินประเภทใดจึงเป็นหน้าที่ของหล่อนที่จะแนะนำลูกค้า ถ้าพี่มินชอบ น้ำมีอีกสองเส้น เพิ่งได้มาเมื่อวานค่ะเนื้อหินจะสวยกว่าเส้นนี้ ลวดลายก็ต่างกันนิดหน่อย เหรอคะ มินตราทำหน้าดีใจขอดูหน่อยค่ะ ได้ค่ะ หล่อนเดินไปไขกุญแจลิ้นชักชั้นล่างของโต๊ะดึงกล่องสินค้าที่เพิ่งได้รับออกมาเปิด หยิบสร้อยสองเส้นออกมาวางบนโต๊ะโดยไม่ลืมล็อกลิ้นชักตามเดิม สาวเท่เอียงคอถามคนในวงแขนที่ทำตาปรือสะลึมสะลือ ง่วงหรือเปล่าคะชามา? ง่วงเสียงเล็กแหลมตอบอย่างงัวเงีย ให้แม่น้ำพาไปนอนดีไหมคะ?เธอกระซิบถาม อื้อเด็กน้อยผงกหัว ง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้น หลังได้เวลานอนกลางวัน มินตราประคองชามาที่หลับตาพริ้มส่งให้ชาลิสา แบตหมดแล้วค่ะ หล่อนรับลูกสาวไว้พร้อมส่งยิ้มอ่อนๆ ให้เพื่อนใหม่อย่างเกรงใจ ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องเกรงใจมินหรอกค่ะ เธอพูดอย่างอารมณ์ดีหยิบสร้อยสีม่วงที่วางอยู่ขึ้นมาดู สาวสวยอุ้มลูกสาวไปวางยังเบาะที่ตั้งอยู่บนเตียงชั่วคราว โดยไม่ลืมห่มผ้าผืนบาง และเปิดพัดลมไล่ยุงก่อนเดินออกมาหาลูกค้า สวยกว่าเส้นเมื่อกี้จริงด้วยสาวเพรียวกล่าวขึ้น หลังมองสร้อยสองเส้นในมืออย่างพินิจพิจารณา เป็นงานที่ประณีตมาก ขอบคุณค่ะ หล่อนเอ่ยเบาๆ น้ำมีสร้อยข้อมือไหมทองไหม?ปิ่นสุดาถามเจ้าของร้าน หลังหาของที่ต้องการไม่เจอ เพิ่งหมดไปค่ะพี่ปิ่น แย่จังสาวร่างเล็กถอนหายใจอย่างเสียดาย กว่าล็อตใหม่จะมาคงสัปดาห์หน้าค่ะชาลิสาบอกคร่าวๆ คนฟังถอนใจเลือกหยิบสร้อยไหมเงินออกมาเส้นหนึ่ง พิจารณาจากป้ายราคาก็ถือว่าไม่แพงเกินไป ราคาแบบนี้หาไม่ง่ายเลย งั้นพี่เอาเส้นนี้แล้วกัน ได้ค่ะ หล่อนรับสินค้าพร้อมเงินเดินกลับมาที่โต๊ะ เพื่อใส่ซองและทอนเงิน ได้ยัง?ปิ่นสุดาถามเพื่อนรัก ยังเลยสวยทั้งคู่เธอมองสร้อยในมือสลับไปมา ออกอาการรักพี่เสียดายน้อง เลือกไม่ถูกจริงๆ...เส้นไหนดี? ก็เอาทั้งคู่สิยากอะไรร่างเล็กเสนอขึ้น ด้วยมองเป็นการอุดหนุนคนกันเองซึ่งราคาก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนสนิทกระเป๋าเบาแต่อย่างไร ถือว่าวิน-วินทั้งสองฝ่าย นั่นสิมินตราเห็นด้วย หยิบทั้งสองเส้น ยื่นบัตรพลาสติกชำระค่าสินค้า ขอมินสองเส้นนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ เจ้าของร้านยิ้มน้อยๆรับสินค้าไปใส่ซอง รูดบัตรกับเครื่องคิดเงิน แล้วนำบัตรเครดิต เงินทอนและถุงของไปส่งให้ลูกค้า ไว้จะมาอุดหนุนใหม่นะน้ำปิ่นบอก เธอประทับใจมากที่สินค้าร้านนี้สวยและไม่แพงเลย จึงคิดจะแวะมาบ่อยๆ ในฐานะที่รู้จักกันมานาน ขอบคุณค่ะพี่ปิ่นสาวสวยส่งยิ้มให้สาวรุ่นพี่ กับเพื่อนที่กำลังจะออกพ้นหน้าร้าน เอาไงดี? ร่างสูงนิ่งคิดหยิบนามบัตรของตัวเองออกมายื่นให้ชาลิสา ก่อนตัดสินใจพูดโพล่ง เอ่อคือมินกำลังหาดีไซน์เนอร์เครื่องประดับอยู่ ไม่ทราบว่าคุณน้ำ สนใจรับออกแบบเครื่องประดับให้แบรนด์MinTra ไหมคะ? หล่อนทำหน้าสนเท่ห์รับนามบัตรของอีกฝ่ายมาอย่างงงๆ อะไรนะคะ! OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ
หนังสือจะเปิดจองเร็วๆ นี้ ส่วน E-book น่าจะคลอดได้ในเดือนนี้ค่ะ นาง OoXoO
| Create Date : 08 มีนาคม 2561 |
| Last Update : 8 มีนาคม 2561 21:36:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 633 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
