|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 323 โจทย์ นิทานที่โดนใจคุณ ::
สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตรที่ 323 โจทย์นิทานที่โดนใจคุณนะครับ
หากจะกล่าวถึงนิทานที่โดนใจที่สุดนั้นสำหรับผมนั้นมีอยู่หลายเรื่อง มีทั้งเรื่องแม่เคยเล่าให้ฟังตอนเด็ก และเรื่องที่ผมอ่านเจอเองแล้วถูกใจ
วินาทีที่ผมได้เห็นโจทย์ตะพาบนี้ในหัวผมก็นึกถึงนิทานเรื่องนี้ทันทีเป็นนิทานที่ผมเคยพบอ่านเมื่อตอนอายุประมาณ 11 ปี
ผมเชื่อว่านิทานเรื่องนี้ยังคงน่าอ่านและแฝงไปด้วยคำสอนที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ซึ่งก็คือนิทานเรื่อง ลูกหมูสามตัว ครับ
นิทานเรื่องนี้จะเล่าถึงลูกหมูสามตัวที่เป็นพี่น้องกัน พอถึงเวลาที่ลูกหมูทั้งสาม เจริญเติบโตแล้ว แม่ของลูกหมก็บอกให้ลูกหมูทั้งสามตัวแยกย้ายกันไปสร้างบ้านของตัวเอง โดยแม่ได้ให้เงินทองกับลูกหมูทั้งสามไปจำนวนหนึ่ง เพื่อแยกย้ายกันไปสร้างบ้านของตัวเอง
โดยที่ลูกตัวพี่ มีนิสัยที่ขี้เกียจและมักง่าย เลยเลือกที่สร้างบ้านด้วยฟาง ซึ่งเป็นบ้านด้วยฟางเป็นบ้านที่สร้างง่ายแต่ไม่ทนทาน
ส่วนลูกหมูตัวรอง มีนิสัยขี้เกียจและมักง่ายเช่นกันแต่น้อยกว่าตัวพี่ มันเลือกที่จะสร้างบ้านด้วยไม้ เพราะบ้านไม้แข็งแรงกว่าบ้านฟาง
และลูกหมูตัวสุดท้อง ขยันและมองการณ์ไกล มันเลือกที่สร้างบ้านด้วยอิฐและปูนซึ่งเป็นบ้านที่สร้างยากที่สุดแทนที่จะสร้างบ้านง่ายๆแบบพี่ๆของมัน
อยู่มาวันหนึ่งมีหมาป่าหิวโซมาจากในป่า เดินทางผ่านมาเห็นบ้านฟางของหมูตัวพี่ หมาป่าอยากกินลูกหมูมากเลยเป่าลมปู้ดๆๆสามครั้ง บ้านฟางก็พังทลาย เศษฟางก็ปลิวว่อนไปหมด แล้วก็อาศัยช่วงชุลมันแล้วก็หลบหลีกหนีภัยไปที่บ้านของลูกหมูตัวที่สองทันที
และในเวลาต่อมาหมาป่าก็แกะรอยกลิ่นตามมาถึงหน้าบ้านของลูกหมูตัวที่สอง หมาได้กลิ่นลูกหมูสองตัวซ่อนอยู่ในบ้าน ซึ่งหมายความว่ามันจะอิ่มมากขึ้นสองเท่า หมาเป่าลมใส่บ้านไม้ไปในรอบแรก แม้บ้านไม้จะสั่นไหวตามแรงลม แต่ก็ยังยืนหยัดสู้แรงลมได้ หมาป่าเลยสูดลมหายใจลึกขึ้น และก็เป่าบ้านไปอีกครั้ง ในที่สุดบ้านไม้ก็พังลง ลูกหมูทั้งสองก็เลยวิ่งหนีหมาป่ากันจ้าละหวั่น ก็เลยตัดสินใจไปหลบภัยที่บ้านของลูกหมูตัวเล็ก ซึ่งมันเชื่อว่าปลอดภัยที่สุด
พอลูกหมูทั้งสองวิ่งมาถึงบ้านของลูกหมูตัวเล็กและปิดประตูดัง ปัง! หมาป่าก็วิ่งตามมาถึงพอดี หมาป่ามองบ้านปูนและนึกในใจว่าวันนี้จะได้กินลูกหมูถึงสามเท่าเลย และก็ยิ้มอย่างร้ายกาจ และก็สูดลมหายใจและก็เป่าบ้านปูน แต่บ้านปูนไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย หมาป่าเลยรวบรวมพลังและก็เป่าออกมาเสียงดัง ปุ๋ง แต่บ้านปูนก็ยังไม่สะทกสะท้านอยู่ดี เจ้าหมาป่าใช้แรงมากเกินไปในการเป่าลม ทำให้มันหมดพลัง จะเป่าต่อก็ไม่ไหว มันเลยตัดใจจากกินลูกหมู แล้วหนีเข้าป่าไปในที่สุด โดยไม่กลับมารบกวนลูกหมูทั้งสามอีกเลย
ในที่สุด ลูกหมูทั้งสามตัวก็รอดพ้นจากเงื้อมือของเจ้าหมาป่า ลูกหมูตัวพี่และลูกหมูตัวที่สอง ขอบใจน้องเล็กที่ช่วยให้พวกมันปลอดภัยจากอันตรายที่ไม่คาดคิด ณ เวลานี้ ลูกหมูตัวพี่กับลูกหมูตัวที่สองเข้าใจแล้วว่า ความขี้เกียจและความมักง่ายอาจนำภยันตรายมาให้อย่างคาดไม่ถึง ดังนั้น พวกมันจึงตั้งใจที่จะสร้างบ้านขึ้นใหม่ โดยจะทุ่มเทแรงกายแรงใจ เพื่อสร้างบ้านให้แข็งแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานสะท้อนให้เห็นว่า อย่าได้ทำอะไรไปโดยความขี้เกียจและมักง่าย อาจจะนำภยันอันตรายและอาจก่อให้เกิดปัญหาที่ใหญ่ตัวโดยไม่คาดคิดมาก่อน
คำบรรยายท้ายบล็อก
งานเขียนตะพาบชิ้นนี้ถือว่าเป็นงานเขียนตะพาบครั้งแรกในรอบ 2 ปีเลยครับ ผมรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเลย กับการงานเขียนตะพาบครั้งนี้ ผมเชื่อหลายคนที่ได้อ่านงานเขียนนี้ คงจะได้ข้อคิด ความบันเทิงและอาจจะได้นึกถึงความหลังในวัยเด็กไปด้วยครับ555+
Proposition Kawaka
Writer Nior Heavens Five,Fah
Compose Nior Heavens Five
| Create Date : 22 มีนาคม 2566 |
| Last Update : 22 มีนาคม 2566 6:48:01 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1242 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณอุ้มสี, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse, คุณkatoy, คุณหอมกร, คุณกะว่าก๋า, คุณ**mp5** |
โดย: เริงฤดีนะ   วันที่: 22 มีนาคม 2566 เวลา:7:12:36 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 22 มีนาคม 2566 เวลา:8:06:13 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 22 มีนาคม 2566 เวลา:12:34:47 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 23 มีนาคม 2566 เวลา:9:23:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 23 มีนาคม 2566 เวลา:19:21:21 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 มีนาคม 2566 เวลา:4:58:40 น. |
|
|
|
| โดย: Mariofef IP: 203.10.98.33 วันที่: 28 มีนาคม 2567 เวลา:5:06:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ลืมไปแล้วนิทายเรื่อง ลูกหมู 3 ตัวนี้
นึกถึง 3 อ. ในครอบครัวพี่อ้อ เลย
อุ๊ย!! ไม่ช่าย
เขียนลำดับบรรยายได้ดี
ชวนให้ติดตามอ่านไปเรื่อยไปจนจบ
เป็นนิทานที่ให้ข้อคิดที่ดีมาก