น้องไข่จ๋า......

เมื่อวันพฤหัสที่ 27 เราสองคนรีบตื่นแต่เช้าตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพื่อไปโรงพยาบาลรามาให้ทันนัดคุณหมอตอนเจ็ดโมงครึ่ง คุณชายเค้ายังงัวเงียอยู่เลยเมื่อตอนไปปลุกให้ตื่นจากความฝัน....

พอไปถึงก็พบว่า มีคนหลายคนมารออยู่ก่อนแล้ว พี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เจอกันเป็นครั้งที่สองด้วย พี่คนนี้เล่าประสบการณ์ให้ฟังว่า

"นี่เป็นครั้งที่สองแล้วจ้า ครั้งแรกพี่มีไข่ใบเดียวเหมือนน้องนี่แหละ แต่ก็แห้วไปตามระเบียบ ครั้งนี้ดีกว่าครั้งที่แล้วหน่อย ได้ไข่มาตั้งสองใบแน่ะ แต่นี่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ลุ้นไปด้วยกันนะ" พี่เค้าบอกกับเราด้วยดวงตาเป็นประกาย แม้ใบหน้าจะแลดูเคร่งเครียดพอสมควร...

หันไปทางพี่อีกคน คนนี้มีรอยยิ้มเต็มไปหมด

"พี่ฉีดครั้งแรกค่ะน้อง....มีไข่ตั้งสี่ใบแน่ะ หวังว่าจะได้ลุ้นกับเค้าบ้าง...."

เหลียวมองตัวเอง....มีน้องไข่แค่ใบเดียวเนี่ยนะ ยังหวังซะ.....

น้องไข่จ๋า เราจะพยายามดึงตัวเองกลับมาสู่พื้นดินนะ จะไม่หวังมากเกินไป พี่ ๆ หลายคนที่รู้จัก ผ่านความผิดหวังมานัดครั้งไม่ถ้วน เสียทั้งเลือด เสียเงิน เสียน้ำตาไปมากมาย กว่าน้องไข่จะทำให้พี่ ๆ เค้าสมหวังกันได้น่ะ

พี่แจสถูกเรียกไปที่ห้องเก็บน้ำเชื้อ ตอนนี้ แอบเครียดนิดหนึ่ง เพราะมีคุณผู้ชายต่อคิวกันหลายคนทีเดียว ที่เห็นก็สี่คนแล้ว

ประมาณยี่สิบห้านาทีผ่านไป คนรอคิวก็ลุ้น ภรรยาคนอยู่ในห้องเก็บน้ำเชื้อก็ลุ้นไปด้วยเหมือนกัน

ประตูเปิดออก....พี่แจสเดินหน้ามุ่ย ๆ ออกมา ส่งถ้วยเก็บน้ำเชื้อให้เรา เอาไปส่งที่ห้องปฏิบัติการ

"ไอหวังว่ามันจะดีนะ...." ท่าทางแอบไม่มั่นใจ ไม่ได้โปกาแฟดำมาเสียด้วย....

เอาถ้วยน้ำเชื้อที่มีสติ๊กเกอร์ติดชื่อเรากะพี่แจสเรียบร้อย น้องเจ้าหน้าที่ดูจะยังไม่ตื่นนอนดี หรือไม่ก็เป็นมือใหม่ ดูลุกลนชอบก๊ล เรายื่นใบเสร็จให้ดู เธอส่งให้พี่ผู้หญิงอีกคนที่รอส่งน้ำเชื้อเหมือนกันเฉยเลย แถมบอกให้เค้าเก็บใบเสร็จไว้ด้วย กรี๊ดๆๆๆๆ เจ๊ทำหน้างง เรารับใบเสร็จมาถือไว้

"ของพี่ค่ะ" บอกกับน้องหนูเธอ

"อ้าวหนูนึกว่าพี่สองคนมาด้วยกัน" เธออ้างไปโน่น พลางยิ้มเขิน ๆ สงสัยมาทำงานวันแรกแน่เล้ย

พี่พยาบาลมาบอกว่า ต้องรอการคัดเลือกน้องจิประมาณชั่วโมงหนึ่ง เราถามว่าต้องทำอะไรบ้าง ก็ได้รับคำอธิบายว่า

"เดี๋ยวก็เอาใส่เครื่องปั่นค่ะ แล้วมาดูว่ามีตัวไหนแข็งแรงบ้าง ตัวไหนรอดตาย วิ่งดีก็ใช้ตัวนั้นนั่นแหละ อย่ากังวลค่ะ"

โอ๊ย....สงสารน้องจิจัง ไม่รู้ว่าจะต้องเวียนหัวตายไปกี่ตัว มันช่างเป็นการตายที่น่าเศร้าเสียนี่กระไร

พี่แจสยังบอกต่อว่า น้องจิส่วนใหญ่จะอยู่ในตัวเราได้สองวัน แล้วจากนั้นก็จะถูกฆ่าด้วยระบบป้องกันสิ่งแปลกปลอมในตัวเราเอง (โหย...ทำไมฉันโหดอย่างนี้วะ) บ้างก็หลงทาง ไปไหนไม่ถูก (ทำไมพ่อมันไม่รู้จักสอนให้อ่านแผนที่กันล่ะเนี่ย....)
มีที่ไปถึงไข่เยอะก็จริง แต่ก็อาจเจาะน้องไข่ไม่ได้ จะมี The winner แค่ตัวเดียวเท่านั้นแหละ (ซึ่งไม่รู้ว่างวดนี้จะมีไหม....) เจาะเข้าไปข้างในไข่ได้ แล้วไข่ก็จะปิด ไม่ให้น้องจิตัวอื่น ๆ ล่วงล้ำเข้าไป คราวนี้ก็ตายเรียบ

น้องไข่จ๋า....ฟังไว้นะลูก อย่าลืมเปิดทางให้น้องจิเข้าไปด้วยนะจ๊ะ

ครบชั่วโมง เราสองคนกลับมาที่คลีนิคผู้มีบุตรยากอีกครั้ง หลังจากลงไปเดินเล่นแก้เครียดมาแล้ว

คุณพยาบาลเรียกเข้าห้องเชือด...เอ๊ย ห้องฉีดเชื้อ....

เราใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ คราวนี้เป็นคุณหมอผู้ชายคนเดิมที่ตรวจ u/s ไข่เรานั่นแหละ
ขึ้นขาหยั่ง บนเตียงสีม่วงสวย...เอาวะ เป็นไงก็เป็นกัน

คุณหมออ่านชาร์ทเราแล้วก็บอกว่า

"เชื้อมีวิ่งดีอยู่ 37 ล้านตัวนะครับ เรียกว่าดีมาก วิ่งอยู่เกรดสาม ก็วิ่งฉิวดี แต่อาจไม่ตรงทางมั่ง มีลุ้นครับ ปกติแค่สิบล้านตัวก็ใช้ได้แล้ว..."

จากนั้นก็หยิบหลอดใส่น้องจิขึ้นมาให้เราดู

"ชื่อถูกต้องนะครับ..."

เราพยักหน้า....หวังว่าจะไม่มีการสับชื่อกันนะ ความหลอนจากน้องที่ห้องปฏิบัติการที่ดูปั้ม ๆ เป๋อq ยังอยู่ในใจ รู้มาว่าวันนี้ มีคนมาฉีดเชื้อกันตั้งสี่คู่แน่ะ

คุณหมอใช้เข็มที่มีท่อยาว ๆ ต่อที่ปลายเข็มจิ้มไปที่หลอดเพื่อดูดน้องจิเข้ามา พลางหันมาบอกเราว่า

"ไม่ต้องกลัวนะครับ เหมือนการตรวจภายในธรรมดา หมอจะฉีดเชื้อเข้าไป แล้วคุณก็นอนนิ่ง ๆ สักยี่สิบนาที ไม่ต้องกลัวว่าเชื้อจะไหลออกมานะ เพราะเราฉีดเช้าไปลึก....จากนั้นคุณก็ไปทำกิจกรรมต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันได้เหมือนเดิม..."

แต่เราดูเครียดมากเลยล่ะ....ในใจภาวนาถึงน้องไข่

น้องไข่จ๋า^^.....อย่าลืมเปิดประตูรับน้องจิเข้าไปด้วยนะลูก..../l\

พี่พยาบาลที่แสนใจดีชวนคุยเพื่อให้เราผ่อนคลาย

"ไม่เจ็บนะคะ ใจเย็น ๆ บ้านอยู่แถวไหนคะ ฯลฯ...." มันช่วยได้จริง ๆ นะ

"อ้าวเสร็จแล้ว เมือกไข่เต็มเลย ไข่ตกแน่...." คุณหมอบอกพร้อมกับย้ำเรื่องการตกของน้องไข่...

พี่พยาบาลบอกให้เรานอนเฉย ๆ อีกยี่สิบนาที

คิดถึงน้องไข่จนเคลิ้มจะหลับอยู่แล้ว เมื่อพี่พยาบาลคนเดิมมาเรียกให้ลุกกลับบ้าน

"นัดอีกครั้งวันที่สิบเจ็ดมกรานะคะ....ถ้า ปจด. มาก่อน ก็มาพบหมอได้เลย แต่ถ้าไม่มี ปจด. ก็มาตามนัดนะคะ ขอให้โชคดีรับปีใหม่ค่ะ...."

พี่พยาบาลอีกคนส่งใบนัดให้ พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนหวาน

เราเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความหวังเต็มเปี่ยม แต่ก็พร้อมจะรับความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้นเช่นกัน

น้องไข่จ๋า.....

หวังว่าหนูจะมาเป็นลูกของแม่....ให้ได้กอด ได้เห็นหน้าค่าตา
มาเป็นขวัญ มาเป็นดวงใจให้พ่อกับแม่นะลูก....
แม่จะรอหนูเสมอ.....มาหาแม่เมื่อหนูพร้อมนะจ๊ะ

น้องไข่ที่รักของแม่....

หนูจะรู้ไหมนะว่าการที่หนูจะเกิดมาได้นั้น มันต้องประกอบด้วยอะไรบ้าง...
ถ้าหนูไม่ร่วมมือกับพี่จิเค้า...โอกาสที่จะเป็นไปได้ก็ยากเหลือเกินหนูจ๋า
หนูต้องปล่อยสารบอกทาง (guiding fluid) ให้พี่จิเค้ารู้นะจ๊ะ เค้าจะได้หาหนูเจอ

ส่วนน้องจิจ๋า หนูก็ต้องเข้มแข็งนะ อย่าลืมเตรียมตั้งการ์ดปกป้องตัวเอง อย่าปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรในร่างกายแม่ หรือแม้แต่สารที่น้องไข่ปล่อยออกมา ฆ่าหนูได้นะลูก พอหนูไปถึงน้องไข่ ก็ใช้อาวุธยุทโธปกรณ์ที่หนูมี จัดการเจาะเข้าไปเลย

และแม่ขอเถอะ ขอให้หนูทั้งสองคนมี Chemistry ที่ต่างกันเหมือนแม่เหล็กคนละขั้วที่ถูกดึงดูดเข้าหากันด้วยเถอะ ไม่งั้น หนูทั้งสองก็จะไม่มีวันเจอกันได้

สุดท้าย แม่ขอให้ปาฏิหาริย์มีจริง....

*credit*ภาพจากเวบ chinese medicine



ภาพนี้แสดงให้เห็นตอนน้องจิเจาะเปลือกไข่ได้แล้ว ก็สะบัดหางให้หลุด และไข่ก็ปิดไม่ให้น้องจิตัวอื่น ๆ แทรกเข้าไปได้...