คำขวัญข้างต้น บางคนอาจเคยได้ยิน บางคนก็อาจไม่คุ้นเคย ก็ขอบอกให้ทราบตรงนี้เลยแล้วกันครับ ว่าคำขวัญดังกล่าว เป็น "คำขวัญของจังหวัดปราจีนบุรี" สถานที่ทำงานของผมเองครับ วันนี้อยู่ว่างๆ ในวันหยุด ผมขอถือโอกาสนี้พาเที่ยวจังหวัดปราจีนบุรีไปตามสถานที่หรือจุดน่าสนใจที่ปรากฎอยู่คำขวัญจังหวัด เผื่อจะได้เป็นข้อมูลให้กับผู้สนใจที่จะเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดปราจีนบุรีต่อไปครับ


"ศรีมหาโพธิ์คู่บ้าน"

          ประโยคแรกในคำขวัญหมายถึง "ต้นศรีมหาโพธิ์" ซึ่งเป็นกิ่งพันธุ์ของต้นพระศรีมหาโพธิ์อันเป็นสถานที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า กิ่งพันธุ์นี้เจริญเติบโตแผ่กิ่งก้านสาขามาแต่สมัยเมืองโบราณศรีมโหสถจวบจนปัจจุบัน ตั้งอยู่ในเขตวัดต้นโพธิ์ศรีมหาโพธิ ตำบลโคกปีบ อำเภอศรีมโหสถ นับเป็นต้นไม้ที่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนานนับพันปี และมีความสำคัญจนถูกนำไปใช้เป็นตราประจำจังหวัดปราจีนบุรีเลยครับ




+++ ภาพต้นศรีมหาโพธิ์ ที่ปรากฏอยู่ในตราประจำจังหวัดปราจีนบุรี +++




+++ ต้นศรีมหาโพธิ์ อยู่ในบริเวณวัดต้นโพธิ์ศรีมหาโพธิ แห่งนี้ +++


          "ต้นศรีมหาโพธิ์" เป็นต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย ลำต้นวัดโดยรอบประมาณ 20 เมตร สูงประมาณ 30 เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 25 เมตร มีเรื่องราวเล่าว่าเป็นหน่อจากต้นโพธิ์ที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับนั่งบำเพ็ญเพียรและตรัสรู้ ต่อมาสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ภิกษุณีสังฆมิตาเถรี ซึ่งไปเผยแพร่พระพุทธศาสนายังลังกาทวีปพร้อมกับพระมหินทร์เถระ ได้นำเอาหน่อโพธิ์ไปปลูกยังลังกา


และในระยะหลังพุทธศาสนิกชนในบริเวณอื่นที่อยู่ไกล ก็ได้นำเอาหน่อพระศรีมหาโพธิ์นี้ไปปลูกยังท้องถิ่นของตนเพื่อเป็นพุทธานุสติ และสันนิษฐานว่าต้นโพธิ์ศรีมหาโพธิต้นนี้นำหน่อพระศรีมหาโพธิ์มาจากเมืองอนุราชปุระ ประเทศลังกา มาปลูกเป็นต้นแรกเมื่อประมาณ 2,000 ปีมาแล้ว ต้นศรีมหาโพธิ์นี้ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดปราจีนบุรี เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวปราจีนบุรีและจังหวัดใกล้เคียง มีงานนมัสการเวียนเทียนรอบพระศรีมหาโพธิในวันวิสาขบูชาเป็นประจำทุกปี




+++ ต้นศรีมหาโพธิ์ เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย +++




+++ ใบโพธิ์บนต้นศรีมหาโพธิ์ สืบทอด DNA มาจากต้นโพธิ์ที่พระพุทธเจ้าประทับเมื่อคราวตรัสรู้ +++





"ไผ่ตงหวานคู่เมือง"

ประโยคที่สองในคำขวัญ หมายถึง "ไผ่ตงหวาน" ของ จ. ปราจีนบุรี ซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ นับเป็นพืชเศรษฐกิจของจังหวัด มีการปลูกเป็นสวนขนาดใหญ่แห่งแรกของประเทศ


ปราจีนบุรีปลูกไผ่ตงมากในเขต อ. เมือง ไผ่ตงปราจีนบุรีมีรสหวานมากกว่ารสขื่น ด้วยสภาพภูมิอากาศซึ่งได้รับอิทธิพลความชื้นจากเทือกเขาใหญ่ เอื้อต่อการเจริญเติบโตของไผ่ตง ประกอบกับการคัดเลือกสายพันธุ์รวมถึงวิธีการปลูกของชาวสวนซึ่งเป็นภูมิปัญญาถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นกล่าวคือ เป็นการปลูกแบบ "ไผ่หมก" เมื่อไผ่เริ่มแทงหน่อชาวสวนจะใช้ถุงพลาสติกที่เรียกกันว่าถุงดำ บรรจุขี้เถ้าหรือแกลบ แล้วคว่ำถุงครอบหน่อไผ่ไว้จนกระทั่งหน่อโต วิธีนี้นอกจากป้องกันแมลงแล้วยังทำให้หน่อไม้มีสีขาว เนื้อนุ่มไร้เสี้ยน และรสชาติหวานอร่อย


ไผ่ตงจะเริ่มแตกหน่อเมื่อมีอายุ 3 ปี และจะขุดหน่อได้ตั้งแต่เดือน มี.ค.-ต.ค. ปัจจุบันไผ่ตงที่นิยมปลูกมากที่สุดในปราจีนบุรีมี 2 สายพันธุ์ คือ ตงหม้อหรือตงใหญ่ และตงดำหรือตงกลาง ทั้งสองพันธุ์นี้ให้หน่อใหญ่ น้ำหนักดี เนื้อหน่อไม้ละเอียด ไม่มีเสี้ยน รสชาติหวาน นอกจากนี้ยังปลูกไผ่ตงพันธุ์ตงเขียวและพันธุ์ตงเล็กด้วย

ข้อมูลจาก : //www.nairobroo.com




+++ ไผ่ตงหวาน ผลผลิตทางการเกษตรที่ขึ้นชื่อของจังหวัดปราจีนบุรี +++




+++ มาปราจีนบุรี อย่าลืมแวะซื้อหน่อไม้ไผ่ตงหวาน รสชาติดีกลับบ้านด้วยนะครับ +++





"ผลไม้ลือเลื่อง"

ประโยคที่สามในคำขวัญ หมายถึง "ผลไม้ของเมืองปราจีนบุรี" ที่ได้ชื่อว่ารสชาติดีไม่เป็นรองใครครับ

จังหวัดปราจีนบุรีมีแม่น้ำปราจีนบุรีไหลผ่าน จึงมีความชุ่มชื้นอุดมสมบูรณ์ เหมาะสมกับการทำสวนผลไม้นานาชนิด ผลไม้ที่ขึ้นชื่อของจังหวัดปราจีนบุรีมีหลายชนิด ได้แก่ "ทุเรียนปราจีน" ที่มีเนื้อหวาน กลิ่นไม่แรง เก็บไว้ได้นานกว่าทุเรียนพันธุ์อื่น ผลไม้อื่นๆ ที่ขึ้นชื่อก็คือ "กระท้อนพันธุ์อีล่าและพันธุ์ปุยฝ้าย" ซึ่งมีผลโต เนื้อในสีขาวนวลเป็นปุยนุ่มหนา รสชาติถูกปากผู้บริโภค "มะปรางหวานปราจีนบุรี" ที่มีลักษณะเด่นกว่าที่อื่นคือ ผลโต ผิวสวย เปลือกบาง เนื้อหนา เมล็ดเล็ก รสชาติหวานมัน และมีกลิ่นหอม น้ำหนักโดยเฉลี่ยประมาณ 12-13 ผล (ผลขนาดเท่าไข่ไก่) ต่อกิโลกรัม




+++ ผลไม้หลากหลายชนิด เลือกซื้อได้ที่ปราจีนบุรี +++


          สำหรับท่านที่สนใจ อยากหาซื้อผลไม้เป็นของฝากติดไม้ติดมือกลับบ้าน ผมขอแนะนำให้ไปที่ "ตลาดผลไม้หนองชะอม" ซึ่งตั้งอยู่บนถนนสุวรรณศร (รังสิต-นครนายก) กม. 151 บริเวณทางแยกที่จะเลี้ยวมาทางจังหวัดปราจีนบุรีครับ ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดกลางขายสินค้าพื้นเมือง ผลไม้ ของฝากจังหวัดปราจีนบุรีและจากจังหวัดอื่น ๆ ของขายในตลาดส่วนใหญ่จะเป็นสินค้าภายในจังหวัดปราจีนบุรี โดดเด่นด้วยผลไม้ตามฤดูกาล - ทุเรียนเนื้อหนา กระท้อนเนื้อนุ่ม มังคุดหวานหอม ส้มโอ มะไฟ และหน่อไม้ไผ่ตงซึ่งปัจจุบันมีขายตลอดทั้งปี




+++ ตลาดหนองชะอม แหล่งขายผลไม้และของฝากแหล่งใหญ่ของปราจีนบุรี +++


          นอกจากนี้แม่ค้ายังรับสินค้าจากต่างถิ่นมาจำหน่ายในช่วงนอกฤดูผลไม้ของปราจีนบุรี สินค้าจึงมีความหลากหลายผลัดเปลี่ยนไปตามฤดูกาล นักท่องเที่ยวที่เดินทางจะขากลับหรือขาไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวในเขตจังหวัดปราจีนบุรีหรือจังหวัดใกล้เคียง เช่น อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ อุทยานแห่งชาติทับลาน กิจกรรมล่องแก่งหินเพิง ตึกเจ้าพระยาอภัยภูเบศร เป็นต้น จะแวะเลือกซื้อไปรับประทานระหว่างการเดินทางหรือเป็นของฝากกลับบ้านสามารถซื้อได้ตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำ แม่ค้าเปิดขายทุกวันไม่เว้นวันหยุดครับ




+++ แวะมาเที่ยวปราจีนบุรีแล้ว อย่าลืมเลือกซื้อผลไม้กลับบ้านกันนะครับ +++





"เขตเมืองทวารวดี"

ประโยคสุดท้ายในคำขวัญ หมายถึง จังหวัดปราจีนบุรีมีประวัติความเป็นมาอันยาวนาน นับย้อนไปได้ถึงสมัยทวารวดี โดยมีการพบหลักฐานทางโบราณคดีหลายแห่ง ที่สำคัญคือ เมืองโบราณศรีมโหสถและเมืองโบราณสระมรกต ที่มีอายุกว่า 2,500 ปี ซึ่งผมจะพาไปเที่ยวชมกันในวันนี้ครับ

กลุ่มโบราณสถานเมืองศรีมโหสถ

          ตั้งอยู่ที่บ้านโคกวัด ตำบลโคกปีบ เป็นเมืองโบราณสมัยทวารวดีขนาดใหญ่ มีลักษณะเป็นรูปไข่ หรือสี่เหลี่ยมผืนผ้ามุมมน มีเนื้อที่ประมาณ 700 ไร่ ลักษณะของเมืองมีคูเมือง และคันดินกำแพงเมืองล้อมรอบคูน้ำ ภายในเมืองมีโบราณสถาน เนินดิน สระน้ำ บ่อน้ำ กระจัดกระจายอยู่ทั่วไปกว่า 100 แห่ง สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยทวารวดี หลักฐานส่วนใหญ่ที่พบมักจะเกี่ยวเนื่องกับศาสนาพราหมณ์หรือฮินดู เช่น เทวาลัย เทวรูป ศิวลึงค์


ภายในเมืองโบราณแห่งนี้ยังคงปรากฏสระน้ำโบราณ 2 แห่ง คือ "สระแก้วและสระขวัญ" อยู่ห่างจากคูเมืองประมาณ 100 ม. ลักษณะเป็นสระรูปสี่เหลี่ยม ที่ขอบสระแก้วมีภาพสลักรูปสัตว์บนศิลาแลง เช่น ช้าง สิงห์ เสือ มกร ฯลฯ นักโบราณคดีสันนิษฐานว่าเป็นสระน้ำที่ใช้ประกอบพิธีกรรม




+++ สระแก้ว เป็นสระน้ำโบราณที่อยู่ในเขตเมืองโบราณศรีมโหสถ +++




+++ ที่ดื้อใหญ่ชี้อยู่ เป็นแผ่นหินจำลองแสดงภาพสลักรูปสัตว์ที่อยู่ตามขอบสระแก้ว +++


กลุ่มโบราณสถานสระมรกต

          ตั้งอยู่ที่วัดสระมรกต ตำบลโคกไทย อำเภอศรีมโหสถ เป็นกลุ่มโบราณสถานทางพุทธศาสนาขนาดใหญ่ ที่สร้างซ้อนทับกันหลายสมัย เริ่มตั้งแต่ก่อนพุทธศตวรรษที่ 14 เป็นต้นมาจนถึงพุทธศตวรรษที่ 18 ประกอบด้วยสิ่งก่อสร้างศิลาแลงและอิฐ ส่วนใหญ่คงเหลือเฉพาะรากฐานอาคารเท่านั้น




+++ ซุ้มทางเข้าวัดสระมรกตซึ่งเป็นที่ตั้งโบราณสถานสระมรกต +++




+++ โบสถ์วัดสระมรกต จะเห็นซุ้มประตูเป็นโลหะ สวยแปลกตาดี +++




+++ พระประธานภายในโบสถ์วัดสระมรกต +++




+++ ดื้อใหญ่ขอไหว้พระก่อน เดี๋ยวค่อยไปชมโบราณสถานกัน +++


          ก่อนที่จะเดินทางไปชมสถานที่จริงของกลุ่มโบราณสถานสระมรกต ขอแนะนำให้เข้าเยี่ยมชม "อาคารศรีมโหสถ" ที่จัดแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับเมืองศรีมโหสถ เพื่อเป็นแนวทางในการเยี่ยมชมและปูพื้นทำความเข้าใจเกี่ยวกับสภาพภูมิประเทศและความสัมพันธ์กับกลุ่มเมืองโดยรอบ ซึ่งจะช่วยให้เราได้มีจินตนาการย้อนกลับไปเมื่ออดีตก่อนพุทธศตวรรษที่ 11 ได้เป็นอย่างดีเลยครับ




+++ เข้าชมนิทรรศการในอาคารศรีมโหสถแห่งนี้ ก่อนไปชมสถานที่จริง +++




+++ แผนผังแสดงสภาพภูมิประเทศและความสัมพันธ์กับกลุ่มเมืองโดยรอบ +++




+++ วัตถุโบราณบางส่วนที่จัดแสดงอยู่ในอาคารศรีมโหสถ +++




+++ ดื้อเล็กยิ้มดีใจที่ได้มาเที่ยวอีกแล้ว +++




+++ แบบจำลองเมืองโบราณสระมรกต อยู่หน้าอาคารศรีมโหสถ +++


          "กลุ่มโบราณสถานสระมรกต" อยู่ห่างมาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้จากเมืองมโหสถราว 3 กิโลเมตร ตั้งชื่อตามสระน้ำขนาดใหญ่ เรียกตามภาษาปากชาวบ้านว่า สระมรกต เป็นกลุ่มโบราณสถานที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมเขมรโบราณ กำหนดอายุราว พ.ศ. 1400-1800 ประกอบไปด้วย สระมรกต สระบัวล้า ศาสนสถานประจำโรงพยาบาล และร่องรอยของสถูปเก่า ต่อมามีการสร้างวัดขึ้นใหม่ชื่อวัดสระมรกต อยู่ภายในบริเวณกลุ่มโบราณสถานด้วย




+++ ศิลาแลงที่เห็นเป็นส่วนหนึ่งของโบราณสถานสระมรกต +++


"สระมรกต" เป็นอ่างเก็บน้ำ อย่างที่เรียกว่า “บาราย” กว้าง 115 เมตร ยาว 214 เมตร ลึก 3.5 เมตร เนื้อที่ประมาณ 25 ไร่ สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นเพื่อใช้ในการบริโภคน้ำของชาวเมืองในราวพุทธศตวรรษที่ 15 - 18 ปัจจุบันมีน้ำตลอดปี กรมศิลปากรดูแลให้คงสภาพเดิมไว้




+++ สระมรกต ในปัจจุบันเห็นเป็นเพียงสระน้ำขนาดย่อมๆ +++


          อาคารส่วนใหญ่ที่โบราณสถานแห่งนี้พังทลายลงเหลือเพียงส่วนฐาน แต่เมื่อพิจารณาจากแผนผังแล้วก็ถือว่าอยู่ในแบบมาตรฐานการวางแผนผังศาสนสถานประจำโรงพยาบาล(อโรคยาศาล) ของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 เพียงแต่มีขนาดใหญ่กว่าทั่วไป โดยเพิ่มเติมบ่อน้ำทางด้านหลังของปราสาทประธาน และอาคารอิฐ ที่ปัจจุบันเรียกว่าวิหารรอยพระพุทธบาท อยู่ทางด้านในสุด ซึ่งคงเป็นเพราะว่าศาสนสถานประจำโรงพยาบาลแห่งนี้สร้างทับลงบนวิหารสำหรับประดิษฐานรอยพระพุทธบาทที่มีมาก่อนนั่นเอง




+++ อดีตอาคารโบราณสถาน ขณะนี้หลงเหลือให้เห็นเพียงแค่ส่วนฐานเท่านั้นเอง +++




+++ ศิลาแลงก้อนนี้เคยเป็นส่วนเศียรพญานาคเจ็ดเศียร +++




+++ วันนี้พาสองเด็กดื้อมาชมอดีตที่เคยรุ่งเรืองของจังหวัดบ้านเกิดของเค้า +++




+++ ดื้อใหญ่บริเวณเสานางเรียงด้านข้างโบราณสถาน +++




+++ ที่เห็นล้อมรั้วกั้นอยู่เป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่บริเวณด้านหลังของปราสาทประธาน +++




+++ ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ทุกวันนี้ก็ยังมีน้ำอยู่ +++


"รอยพระพุทธบาทคู่" อยู่ภายในวิหารรอยพระพุทธบาทในเขตโบราณาสถานสระมรกต สลักลึกลงไปในพื้นศิลาแลงธรรมชาติ วัดขนาดความกว้างรวมของพระบาททั้งสองข้างรวม 3.10 เมตร พระบาทข้างซ้ายยาว 3.50 เมตร พระบาทข้างขวายาว 3.30 เมตร กำหนดอายุอยู่ช่วงราว พ.ศ. 1484 เมื่อเทียบจากจารึกเนินสระบัว


ภายในรอยพระพุทธบาททั้งสองข้างสลักรูปธรรมจักรอยู่ตรงกึ่งกลาง แสดงให้เห็นถึงลักษณะทางประติมาวิทยาอย่างเก่าแก่ที่นิยมอยู่ในงานช่างอินเดีย และลังกา ซึ่งมักจะจำหลักรูปธรรมจักรไว้ที่กึ่งกลางของพระบาท เพื่อแสดงเป็นสัญลักษณ์ว่ารอยพระบาทนี้เป็นของพระพุทธเจ้า หลายครั้งอาจจะสลักลวดลายมงคลอื่นๆ แวดล้อม เช่น ศรีวัตสะ ตรีรัตน์ สวัสดิกะ ฯลฯ ประกอบอยู่ด้วย ระหว่างพระบาทขุดเซาะเป็นร่องรูปกากบาทมีหลุมกลมอยู่ตรงกึ่งกลาง นักวิชาการสันนิษฐานว่ามีไว้สำหรับปักเสาฉัตรหรือเสาเพลิงรองรับเครื่องหมายตรีรัตน์หรือธรรมจักร


รอยพระพุทธบาทคู่เมืองศรีมโหสถนี้ สันนิษฐานว่ามีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 14 เป็นบริโภคเจดีย์สมมติตามคติลังกา เพื่อแสดงว่าพระพุทธศาสนาได้เผยแพร่มา ณ ดินแดนแห่งนี้แล้ว รอยพระพุทธบาทคู่แห่งนี้ เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวปราจีนบุรีเป็นอย่างมาก และทุกปีในช่วงวันมาฆบูชา ชาวปราจีนพร้อมใจกันจัดงานแสดงแสงเสียงยิ่งใหญ่ และมีพิธีเวียนเทียนรอบรอยพระพุทธบาทคู่ เรียกชื่องานว่า "มาฆปูรมีศรีปราจีน" ซึ่งผมจะได้มาแนะนำให้รู้จักกับงานนี้ในโอกาสต่อๆ ไปครับ




+++ รอยพระพุทธบาทคู่ ปัจจุบันประดิษฐานอยู่ในอาคารหลังคาคลุมแห่งนี้ +++




+++ ให้ดูภาพรอยพระพุทธบาทคู่องค์จำลองก่อนไปดูของจริงนะครับ +++




+++ อันนี้เป็นภาพรอยพระพุทธบาทคู่ของจริง ปัจจุบันรอยสลักดูเลือนลางลงไปมากแล้ว +++


          หลังจากชมเมืองโบราณของในเขตอำเภอศรีมโหสถทั้งสองแห่งแล้ว แนะนำให้ไปกราบนมัสการพระพุทธรูปเก่าแก่สมัยทวารวดี นั่นก็คือ"หลวงพ่อทวารวดี" ซึ่งปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ในวิหารหน้าสถานีตำรวจศรีมโหสถ พระพุทธรูปองค์นี้พบที่เนินดินที่อยู่อาศัยนอกเมืองศร๊มโหสถทางทิศตะวันออก ภายในนิคมโรคเรื้อน พบโดยผู้ป่วยโรคเรื้อนขณะพรวนดินเพื่อทำเกษตรกรรม เมื่อปี พ.ศ. 2514




+++ วิหารหลวงพ่อทวารวดี อยู่หน้าสถานีตำรวจอำเภอศรีมโหสถ +++


องค์พระมีลักษณะเป็นพระพุทธรูปยืนปางประธานธรรม ทำจากหินทรายสีเขียวสูง 1.63 เมตร ลักษณะพระพักตร์แบน ริมฝีปากแบะ คิ้วต่อกันเป็นรูปปีกกา เม็ดพระศกใหญ่ พระทวารวดีองค์นี้เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวอำเภอศร๊มโหสถและชาวปราจีนบุรีเป็นอย่างมากเลยครับ




+++ หลวงพ่อทวารวดี พระพุทธรูปเก่าแก่อายุนับพันปี +++




+++ วันนี้สองดื้อได้มากราบขอพรหลวงพ่อทวารวดีด้วย +++


          ไม่ไกลจากอำเภอศรีมโหสถ ก็ยังมีโบราณสถานที่น่าสนใจให้ชมกันอีก ซึ่งโบราณสถานดังกล่าวจะอยู่ในเขต "อำเภอศรีมหาโพธิ" ห่างจากอำเภอศรีมโหสถประมาณ 14 กิโลเมตร ซึ่งสามารถจัดเป็นทริปเดียวกันได้หากมาเที่ยวชมโบราณสถานในจังหวัดปราจีนบุรีครับ แหล่งโบราณคดีในเขตอำเภอนี้ได้แก่

"โบราณสถานลายพระหัตถ์"

          ตั้งอยู่ที่ตำบลหนองโพรง อำเภอศรีมหาโพธิ เลยที่ว่าการอำเภอศรีมหาโพธิไปทางบ้านโคกขวาง ประมาณ 1.5 กิโลเมตร เป็นลายพระหัตถ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงจารึกไว้บนแผ่นศิลาแลงซึ่งเป็นซากโบราณวัตถุสมัยลพบุรี อายุราวพุทธสตวรรษที่ 12-13 ครั้งเมื่อเสด็จประพาสปราจีนบุรี ปี พ.ศ. 2451




+++ โบราณสถานลายพระหัตถ์ +++




+++ ลายพระหัตถ์รัชกาลที่ 5 ที่จารึกอยู่บนศิลาแลงโบราณ+++




+++ วันนี้พาดื้อใหญ่มากราบนมัสการลายพระหัตถ์ด้วย+++


"โบราณสถานหลุมเมือง"

          อยู่ฝั่งถนนตรงข้ามกับโบราณสถานลายพระหัตถ์ ลักษณะเป็นหลุมขนาดต่างๆ ขุดเจาะลึกลงไปในศิลาแลงธรรมชาติ ไม่ทราบว่าขุดขึ้นในสมัยใดและทำขึ้นเพื่อเหตุอะไร พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2451 มีพระราชสันนิษฐานว่า "เป็นหลุมสำหรับโขลกปูนที่จะปั้นลวดลายประดับปรางค์ปราสาท" แต่คำบอกเล่าของคนรุ่นเก่ากล่าวว่า เป็นหลุมสำหรับเล่นกีฬาพื้นบ้านเรียกว่า "การเล่นหลุมเมือง"




+++ หลุมตื้นๆ บนศิลาแลง ที่โบราณสถานหลุมเมือง +++




+++ สองดื้อ กำลังดื้ออยู่ในหลุมเมือง +++


"เทวสถานพานหิน"

          ตั้งอยู่ที่บ้านโคกขวาง ตำบลหนองโพรง อำเภอศรีมหาโพธิ เลยที่ว่าการอำเภอไปทางบ้านโคกขวางประมาณ 2 กิโลเมตร แล้วแยกขวาเข้าไปอีกประมาณ 1 กิโลเมตร สันนิษฐานว่าเป็นเทวาลัยประดิษฐานเทวรูปพระนารายณ์ มีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 11-12 ในสมัยของพระเจ้าชัยวรมันที่ 1 แห่งเจนละ ตรงกลางของซากเทวาลัยมีฐานของเทวรูป ตะแคงอยู่มีลักษณะคล้ายพานจึงเรียก "พานหิน"




+++ สองดื้อขออาสาพาไปชมเทวสถานพานหินกันนะครับ +++




+++ ส่วนฐานของเทวรูปลักษณะคล้ายพาน เป็นที่มาของชื่อเทวสถานพานหิน +++


          ถึงตรงนี้ก็เป็นอันว่าผมได้แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวตามคำขวัญจังหวัดปราจีนบุรีครบถ้วนแล้วนะครับ หวังว่าการแนะนำแหล่งท่องเที่ยวจากการที่ผมได้ไปสัมผัสมาด้วยตัวเองครั้งนี้ คงจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่แวะเวียนผ่านมาท่องเที่ยวที่จังหวัดปราจีนบุรีได้มากพอสมควรนะครับ เพราะเท่าที่ผมค้นดูข้อมูลตาม website ต่างๆ พบว่าข้อมูลจากประสบการณ์จริงของสถานที่ท่องเที่ยวหล่านี้ยังมีค่อนข้างน้อยเลยล่ะครับ สำหรับบล็อกนี้ก็ขอจบลงเพียงเท่านี้ ไว้พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีครับ