Group Blog |
สวัสดี วันสิ้นเดือน พร้อมกับอาการเริ่มแรกโรคซึมเศร้า สวัสดี วันสิ้นเดือนค่ะ พรุ่งนี้ก็หวยออกแล้ว พร้อมทั้งคืนนี้ก็มีซุปเปอร์มูนกันให้เห็นไปทั่วฟ้า แต่ว่าที่นี่นั้น ไม่เห็นแม้แต่เงาของพระจันทร์ เพราะว่ามีหมอก และก้อนเมฆหนาตา จนมองไม่เห็นอะไรเลยค่ะ อ่ะ ก็ดูตามเฟซบุคละกัน สวยงามจิงจัง แต่ก็แปลกใจ ทำไมคนพิมพ์คำว่าสาธุเยอะจัง มันมีอะไรที่เราจะต้องรู้อีกไหมที่มากกว่า จันทรุปราคา พร้อมกับพระจันทร์สีเลือดเนี่ย มันเกี่ยวกับเรื่องดวงด้วยหรอ เห็นเค้าสาธุ ก็สาธุตามนะ แต่ก็ไม่รู้ว่า เพื่ออะไร ฮ่าๆๆๆๆ ขำตัวเอง คุณชายถามว่าคอมเม้นเหมือนๆๆกัน (ฮีอ่านไม่ออกหรอกค่ะ แต่ฮีสังเกตุจากตัวอักษร เพราะตอนนี้ฮีเรียนภาษาไทยอยู่) ไอ้เราก็บอกว่า เพื่อความโชคดีมั้ง ฮีก็บอกว่า หรอ ปรากฏการ์ณธรรมชาติ ทำให้โชคดีได้ด้วยหรอ ( ตอบไม่ถูก ก็เลยบอกว่า ช่ายยย มันเป็นความเชื่อค่าาา ) ตอนนี้เริ่มที่จะหางานทำแล้วค่ะ เพราะว่ารู้สึกไม่มีค่าไงไม่รู้ เพราะช่วงนี้ดูๆแล้วเราเบื่อทุกอย่างเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้ทำไม เบื่อคน เบื่อเวลา เบื่อสภาพอากาศ อยากกลับไทย อยากหางานทำที่ไทย อยากได้ชีวิตเดิมๆกลับคืนมา เฮ้อ ดูๆ ไปเราก็เหนิื่อย ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไร ทำแค่ไปเรียนทุกวันสองสามชั่วโมง แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะคะ รู้สึกตัวเองไม่มีค่า ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย เริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่สิ้นปีที่แล้วนะคะ ไม่รู้จะปรึกษาใคร ก็เลยค้นหาในเว็บ ว่าอาการแบบนี้ เป็นเพราะอะไร เป็นฮอร์โมนหรือเปล่า หรือว่าวัยทอง แต่วัยทองนี่อายุแค่สามต้นๆๆ เป็นวันทองเร็วจังวุ้ย พอหาในอินเตอร์เน็ต ลองทำแบบทดสอบอารมณ์ สรุปคือ เป็นโรคซึมเศร้าในระยะแรก ค่ะ T--T อ้าว ไหงเป็นงี้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเลยนะคะ เอาจริงๆ ก็เลยคิดๆๆๆ แบบนี้อยู่เป็นอาทิตย์ คิดว่าไม่ได้แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราแย่แน่ๆ เลย ก็เลยคุยกับคุณชาย ว่าเธอๆ ฉันว่าฉันเป็นโรคซึมเศร้าแหละ ไม่รู้สิ อาการมันเหมือนแล้วก็ รู้สึกแย่กับตัวเองตลอดเลยช่วงนี้ คุณชายนางตกใจค่ะ เพราะโรคซึมเศร้าที่นี่ต้องรีบรักษาเลยนะคะ เหมือนเป็นโรคๆหนึ่ง ทั้งที่ถ้าเราอยู่เมืองไทยเราอาจจะไม่เป็นก็ได้ สรุปคือโรคซึมเศร้าเพราะเริื่องสภาพอากาศ เพราะคนที่นี่ก็เป็นเยอะเหมือนกัน ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยอยากไปไหนเลยค่ะ อยากอยู่แต่บ้าน นอนตลอด คุณชายบอกเราต้องหาอะไรทำด้วยกันมากขึ้น นางก็พยามคุย พยามพาไปกินข้าวนอกบ้าน พยายามพาไปเที่ยว ก็เริ่มดีขึ้น ขอบคุณคุณชายมากที่พยายามกับเรา และก็อดทน เวลาเราบ้า หรือเวลาเราเงียบ ไม่อยากพุดคุยกับใคร ไม่อยากคิดเลยถ้าเป็นคนอื่น คงทิ้งเราไปแล้วม้าง แต่ตอนนี้ก็พยายามอ่านหนังสือธรรมมะ ฟังเรื่องเกี่ยวกับการคิดบวก ดูยูทูปเกี่ยวกับโค้ชชิ่งต่างๆในการใช้ชีวิต ทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่ถ้าเป็นมากกว่านี้ คงต้องนัดหมอกันแล้วล่ะค่ะ บางทีก็เบื่อตัวเอง แต่ได้กำลังใจดีจากคนที่เราอยู่ด้วย ก็เลยหายๆจากอาการเบื่อ อาการเหนื่อย เพลียกับตัวเองบ้าง ช่วงนี้จะเริ่มหางาน และพยามเริ่มสอบวัดระดับภาษาทั้งภาษาอิตาเลียน และภาษาอังกฤษด้วยค่ะ แต่บางทีก็งง กับตัวเองทำไมไม่จำสักที อยากโขกกระโหลกตัวเองมาก รู้สึกเกลียดตัวเองไปเลย แต่ก็พยายามดึงตัวเองกลับมาได้ ความพยายามเกี่ยวกับตัวเองมันยากมากๆเลยนะคะ แต่เราต้องมีสติ สติเท่านั้นที่ช่วยเราได้ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ แล้วจะมาอัพเดตใหม่
|
piggy&catty
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ***When I look back on my life, I see pain, mistakes, and heartache. When I look in the mirror, I see strength, learned lessons and pride in myself.*** INSTAGRAM : NA_WANMA FACEBOOK : NA WANMA YOUTUBE : Nam Diary, NAMIKE Journal | ||||||||||||
