BlogGang.com : : JenNy & Tristan @ The UK : วิ่งลืมโลก วิ่งรักษาโรค

Blogger : Jny Davies🇹🇭🇬🇧 All stories & pictures are mine❗ No copying is allow without my permission

ธันวาคม 2562

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

10 ธันวาคม 2562

วิ่งลืมโลก วิ่งรักษาโรค

วิ่งลืมโลก วิ่งรักษาโรค

ชนะอะไรก็ไม่ภูมิใจเท่าชนะใจตัวเอง

จากคนที่เจ็บป่วยออดๆแอดๆขี้โรคมากๆ สุขภาพกายแย่ สุขภาพจิตก็แย่ จนมาเริ่มออกกำลังกายด้วยการวิ่ง ครั้งแรกที่เริ่มออกวิ่งคือ ช่วงสิ้นปี 2017

ค่ะ เริ่มออกกำลังกายด้วยการวิ่ง เมื่อตอนที่อายุ 37 (คิดได้แบบนี้ ก็ช้าไป)

เลือกที่จะวิ่ง ปีแรก วิ่งระยะทางใกล้ๆก่อน วิ่งจากบ้าน ไปรับลูกที่โรงเรียน ระยะทางแค่ 3กม. ช่วงแรกๆที่วิ่ง เหนื่อยมากๆ แต่.... พอวันเวลาผ่านไป ความเหนื่อย ก็ค่อยๆลดน้อยลงไป วิ่งแบบนั้นอยู่ 10 เดือน ก็เพิ่มระยะทางการวิ่งจาก 3กม. เป็น 4 5 6 7 8 9 และ 10 กม.

จากวันแรกที่วิ่ง ถึงวันนี้ ก็... ปีที่สองของการวิ่ง กลายเป็นคนรักการวิ่ง มีความสุขทุกครั้งที่ได้ออกวิ่ง สุขภาพกายและจิตดีขึ้นมากๆ สมาธิดี ระบบการหายใจก็ดี สมองทำงานอย่างมีระบบระเบียบมากขึ้น เพราะเชื่อว่า การวิ่งของเรา คือการทำสมาธิที่ดีอย่างนึง

ผลพลอยได้อีกอย่างนึงก็คือ น้ำหนักลดด้วยค่าาาา ผิวพรรณสวยเต่งตึง ไม่เหลวไม่หย่อนย้วยยานยืด 😂

แล้วคิดได้อีกอย่างนึงว่า การวิ่งของตัวเอง ก็คือ สัจธรรมชีวิตอย่างนึง เพราะ..... เราต้องเตรียมพร้อมร่างกาย เสื้อผ้า รองเท้า เพื่อที่จะวิ่ง เสื้อผ้าที่ใส่แล้วไม่ทำให้ร้อน รองเท้าสำหรับใส่วิ่งโดยเฉพาะ จะใส่ walking shoes ออกไปวิ่ง ก็ไม่ได้นะเจนจรัส ต้อง running shoes เท่านั้น

เราต้องรู้จุดหมายปลายทางสำหรับการวิ่งของเรา ว่าเราจะวิ่งไปไหน และจะวิ่งเส้นทางไหน -- ค่ะ วิ่งจากบ้านไปรับลูกที่โรงเรียน ตลอดเส้นทางของการวิ่ง ไม่ได้ปูพรมแดงให้เหมือนเมืองคานส์ ไม่มีคุณแฟนมารอโปรยดอกกุหลาบตามเส้นทางนั้นให้ มีแต่หลุมบ่อ น้ำขัง โคลน ขี้หมา ขี้ม้า รถวิ่งผ่าน คนเดินสวน

เวลาเราวิ่ง สายตาเราต้องพุ่งมุ่งมองตรงไปข้างหน้า เลือกเอาว่า ถ้าข้างหน้ามีกองขี้หมาเจ้าปัญหา เราเลือกที่จะวิ่งเหยียบขี้หมาหรือจะวิ่งหลีก หลบ เลี่ยง ไอ้ขี้หมากองนั้น

ถ้าเราเลือกที่จะวิ่งเหยียบขี้หมา เพื่อที่จะให้ถึงเส้นชัยที่ตั้งไว้ นั่นคือ โรงเรียนลูก รองเท้าเราก็จะเปื้อนขี้หมา เหม็นให้ตัวเองยังไม่พอ ยังเหม็นไปถึงคนอื่นๆที่ยืนรอรับลูกด้วย แล้วสุดท้าย ใครล่ะ จะทำความสะอาดไอ้รองเท้าเหยียบขี้หมาคู่นั้นให้เรา ก็ตัวเองเนี่ยแหล่ะ จะใครอีกล่ะ

แต่..... ถ้าเราเลือกที่จะวิ่งหลบไอ้กองขี้หมากองนั้น เห้ยย มีให้เลือกหลายทางเลยเว้ย ทั้งหลบซ้าย หลบขวา หรือจะวิ่งข้ามไปข้างหน้า

ถามว่า เสียเวลามั้ย กับการที่ต้องหลบหลีกเลี่ยงไอ้กองขี้หมาเจ้าปัญหากองนั้น ไม่เลย เพราะสุดท้ายแล้ว เราก็วิ่งไปถึงโรงเรียนลูกอยู่ดี

แล้วเวลาวิ่งเนี่ย สมองของเจนจรัสจะไม่มีเวลาคิดเรื่องไรได้เลย ทั้งเรื่องอดีต ปัจจุบันและอนาคต เพราะสมองต้องทำงานให้บาล้านท์กับระบบหัวใจและการหายใจ สายตาก็จะวอกแวกมองหาผู้ชายหล่อๆไม่ได้ด้วยนะ เพราะสายตาต้องมองทาง ต้องมองไปข้างหน้า ต้องคอยระวัง จะมีรถมั้ย มีคนเดินสวนมามั้ย เกิดวอกแวกหนึ่งวินาที วิ่งตกหลุม ข้อเท้าพลิก มันจะไม่คุ้มกับการออกวิ่งในครั้งนั้นเลย

มีจุดหมาย มีความต้องการ และมีเส้นชัยเป็นของตัวเอง

Goal ในการวิ่งของเจนจรัส ก็คือ โรงเรียนของแนลลี และเมื่อใดที่เจนจรัสวิ่งถึงเส้นชัยแล้ว เห็นแนลลียืนรออยู่ เห็นแนลลียิ้ม และเรียก mum .....

เวลานั้นคือห้วงเวลาของความสุขที่สุด เพราะเส้นชัยของเจนจรัส คือ แนลลี

ฉันมีเส้นชัยเป็นของตัวเอง

#ทีมเจนรักเจน

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 10 ธันวาคม 2562

Last Update : 10 ธันวาคม 2562 18:03:43 น.

3 comments

Counter : 1234 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร

หูยยยย ดีอ้ะคุณเจน

เรานี่วิ่งไม่ไหวค่ะ ต้องเดิน เรามีปัญหาเรื่องเข่า เห็นเพื่อนๆ วิ่งกันแล้วก็ได้แต่อิจฉา

อ่านสิ่งที่ได้รับแล้วอยากวิ่งมากๆ เลยค่ะนี่

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ