กริ๊งงงงงงงงง…เสียงนาฬิกาปลุกในมือถือบอกเวลา 6.00 น.ดังขึ้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหวสักพักมีมือขาวๆน้อยๆเอื้อมมือไปปิดและทันใดนั้นเจ้าตัวก็หลับต่อแบบไม่สนใจใยดีกับมัน5 นาทีผ่านไปเป็นเวลา 6.05 น.กริ๊งงงงงง…สาวน้อยเอื้อมมือปิดไปอีกรอบและอีกรอบตอน 6.15 นาที “แว้กกกกสายแล้ววววววเฟ้ยยยยทำไมนาฬิกาไม่ปลุกฟร่ะ” หารู้ไหมมันหลายรอบแล้วนะจ้ะแม่สาวน้อยๆกระวีกระวาดรีบสะบัดผ้าห่มออกจากตัวรีบทำธุระในห้องน้ำอย่างรวดเร็วปานพายุก็ไม่ปานออกมาก็รีบแต่งตัวหน้าตาผมเผิมเอิ่มมมช่างมันเถอะไม่ทันแล้วและอีกอย่างเรามันก็สวยแบบธรรมชาติลงโทษอยู่แล้วเพราะงั้นแค่ทาลิปมันหวีผมนี่ก็บุญสำหรับ

สาวน้อยนามว่าโดนัทอยู่แล้ว รีบออกจากหอพักหญิงและออกไปรอรถเมล์มาสายนิดเดียวชีวิตเปลี่ยนเชียวรถเยอะคนก็แยะอ่ะนะทนเอาไม่เป็นไรบอกตัวเองสักพักมีรถเมล์สายหนึ่งผ่านมาโดนัทรีบกระโดดขึ้นรถอย่างไวเหมือนกับจะได้นั่งปล่าววแค่มีที่ยืนที่เกาะก็ดีสำหรับการทำงานในช่วงเช้าวันนี้แล้ว รถเมล์เคลื่อนที่พร้อมกับมีสายลมมาปะทะที่หน้าเบาๆผมโดนัทที่ยาวประบ่าปลิวไปเบาสู้ๆบอกกับตัวเองว่าจะอดทนกับชีวิตในเมืองกรุง

ถึงที่ทำงานทันเวลาเป๊ะพอนั่งโต๊ะได้สักพักก็มีแก้วกาแฟร้อนมีควันพวยพุ่งเบาๆมาวางพร้อมแซนวิชตรงหน้าพอดี

โดนัทยิ้มเบาๆให้กับเพื่อนชาย “ขอบใจนะณัฐ”

ณัฐเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมต้นยิ้มเบาๆ “เกือบสายนะเรา”

โดนัทรีบคว้ากาแฟพร้อมกระซวกเอ้ยดิ่มและกินแซนวิชแบบรีบร้อนแบบ

ไม่กลัวความร้อนเลยเฮ้อ เช้านี้เรารอดตายเพราะเพื่อนณัฐอีกแล้วติด

ดาวความดีในใจให้เพื่อนถ้าไปได้ดีชั้นนนนจะไม่ลืมพระคุณของแกเลย

เพื่อนณัฐเหมือนลิเกเลย

ณัฐ “ โดแกรู้รึป่าววันนี้มีประชุมช่วงเช้าด้วยนะผจก.เรียกพนักงงานทุกคนมาประชุม”

โดนัท “รู้ดิอ่านในเมล์แล้วไม่รู้เรื่องอะไรเนอะ ดีหรือไม่ดีอะ”

ณัฐ”ได้ข่าวไม่ดีอะจะมีการเลย์ออฟพนักงานที่ทำงานคะแนนการประเมินไม่ค่อยดีแต่ก็ดีที่บริษัทจะจ่ายค่าตกใจให้”

โดนัทอ้าปากค้าง “หา แกจริงอะทำไมเป็นอย่างนี้ชั้นไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย”

ณัฐ”ชั้นได้ข่าวพี่แอดมินจุ๋มอะดีที่สนิทกับชั้นแกกระซิบบอกมาเนี่ยชั้นใจคอไม่ดีเลย”

โดนัท “แหมแกจะเครียสทำไมคะแนนประเมินแกดีทุกรอบชั้นเสียอีก ขึ้นๆลงๆยังกับกราฟหุ้นนิเคอิ”

ณัฐผู้ชายหุ่นร่างผอมบางหน้าตาตี๋สไตล์โอปป้าเกาหลีสะบัดผมเบาๆบ่งบอกว่ายังไงก็รู้สึกไม่ดีไม่ว่าจะเกิดกับใครก็ตาม

สักพักหลังจากผจก.เรียกประชุมไปทีละคนบางคนก็ออกมาแบบหน้าตาโล่งบางคนก็ร้องไห้ออกมาช้านนจะเป็นยังไงนะเนี่ยโดนัทแอบคิดในใจถ้าชั้นโดนออกชั้นจะกลับบ้านที่ตจว.ดีไหมหรือหางานใหม่ดีนะพ่อกับแม่ที่ทำสวนทำไร่จะเป็นห่วงแค่ไหนนะยิ่งช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีอยู่ด้วย เฮ้อ สักพักถึงคิวโดนัท “ฐิติกานต์เชิญค่ะ”แอดมินพี่จุ๋มเรียกชื่อโดนัทให้ไปเป็นคนต่อไป

หลังจากหมดวันอันโหดร้ายผ่านไป

โดนัทเห็นหลังณัฐไวๆรีบวิ่งและกระโดดแตะบ่าเพื่อนชายอย่างดีใจ

โดนัท“ชั้นหาแกแทบแย่ไอ้ณัฐโคตรดีใจเลยที่รอด สงสารพี่หญิง พี่ไหมเนอะแกโดนให้ออก”

ณัฐ “จริงๆมันก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่นะพี่เขาก็ได้ค่าตกใจไปออกและได้เงินไปเป็นทุนก็ดีกว่าออกเฉยๆนะ ชั้นดีใจนะที่แกรอดนะไอ้โด”

โดนัทยิ้มตาหยีเลยถึงแม้ที่นี่จะรายได้ไม่เยอะแต่มันก็ยังคงเป็นที่หลักที่ทำให้เราอุ่นใจ

โดนัท “ป่ะแกชั้นจะเลี้ยงKFCแกเองอิๆ เออณัฐแกจำได้ป่ะที่ชั้นเคยเล่าว่าแอบชอบพี่ที่ทำงานแผนกITอะ “

ณัฐ “เออจำได้ทำไม”คุยกันพลางเดินรูดบัตรพนักงานออกจากออฟฟิศตามคนอื่นๆไป

โดนัท “ตะกี้เขาเป็นคนที่เข้าห้องผจก.ต่อจากชั้นอะพี่เขายิ้มให้ช้นด้วยอะ”โดนัทยิ้มตาหยี ลืมไปเลยพึ่งเข้าห้องเย็นมา

ณัฐ “อ๋อที่แกเลี้ยงKFCนี่ไม่ใช่เพราะรอดจากตกงานใช่มะ เพราะพี่ITอะดิหึมแกเนี่ยมันน่านักเชียว”

โดนัทยิ้มแหะๆถึงใจจะรันทดเพราะเรื่องที่ทำงานแต่พอเห็นพี่ITแล้วมันปลื้มปริ่มอะอารมณ์เปลี่ยนไวมากถึงมากที่สุด

ณัฐ “แกไปชอบเขาได้ไงว่ะพี่เขาจบตั้งวิศวะคอมพิวเตอร์สถาบันดีๆหน้าตาก็ดีไม่ใช่เขามีแฟนแล้วเหรอ”

โดนัท “ยังงงงงงชั้นไปสืบข่าวมาแล้วเขายังไม่มีแฟน ชั้นบังเอิญไปแจ้งโปรแกรมในโน๊ตบุ๊คชั้นมีปัญหาอะดิพี่เขาชื่อพี่เปา เขาใจดีมากกกพูดเพราะไม่เหมือนITคนอื่นที่แบบเด็กแว่นพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องใช้ภาษามนุษย์ต่างดาวแต่พี่เขารีบมาช่วยเหลือเลยโอ้ยยย ใจชั้นนะจะหลุดไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย”

ณัฐ “ตาตุ่มหรือคนตุ่ม” เพี้ยะเสียงโดนัทใช้มือขวาตบไหล่เพื่อนแบบเสียงดังฟังชัด“แกนี่ไม่ช่วยชั้นและยังจะมาซ้ำเติม” ณัฐหัวเราะเบาๆ

วันนี้ผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกินแต่ก็ผ่านจุดตึงเครียสมาได้โดนัทบอก

กับตัวเองว่าจะตั้งใจทำงานให้ดีแล้วแอบอมยิ้มเบาๆนึกถึงหน้าพี่เปาแล้ว

จะทุกข์ยังไงก็ยังแอบสุขใจอยู่ดีแอบรักข้างเดียวมันแบบนี้ละหนอ

(ติดตามตอนต่อไป รบกวนคอมเม้นท์แนะนำติชมได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ)

Create Date : 29 เมษายน 2561
Last Update : 29 เมษายน 2561 20:31:13 น.		0 comments
Counter : 312 Pageviews.
Share Tweet