|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
ขอบคุณรสบัสที่พามาถึงห้องพักภายในสองชั่วโมงและฉันก็มีเวลานอนต่อ พี่ไม่อยู่ห้องอ่ะ ทิ้งรหัสไว้ สงสัยไปเมาเมื่อคืนละไม่กลับห้อง กลับมาต้องจัดชุดใหญ่ให้ซะแล้ว ไม่รู้จักมารับน้องรับนุ่งไม่ได้เจอกันตั้งนาน ยังมีหน้าไม่อยู่ห้องอีก ห้องก็รก นู่นก็ไม่เก็บ นี่ก็ไม่เข้าที่ อะร๊ายย มันคืออะร๊ายยย โอ้ชีวิต ต้องเก็บของหน่อยละ อยู่ไม่ได้เลย รกเกิ๊น
สามชั่วโมงผ่านไป ปาดเหงื่อแบบรัวๆ เก็บของหน้าร้อน วดฟ!!!! มีหนึ่งคำถามที่อยากถามนาง ทำไมไม่อยู่ห้องที่มีแอร์หรือทำไมไม่ติดแอร์ ไม่ร้อนไง๊!!!? ขนาดเปิดหน้าต่างแล้วนะเนี่ยยยย!!!
~~ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ ตือ ดื๊อ ดือ ดื่อ ติ๊ด~~
"ชากียาาาาาาา~~~"
"เงียบ"
"อูรีดงแซงงงงง~~~"
"เงียบ"
"เออ ไม่ตอบ งั้นก็จะโทรบอกคุณตาว่าแกอยู่นี่"
"เออๆ อยู่นี่แหละ" ถ้าไม่ตอบมันโทรจริงจะเสียเงินข้ามประเทศแพงแค่ไหน ก็จะโทรแน่นอลล
"เห้ยย!!!? นั่นมันเตียงฉัน ลงมาเลยนะเด็กบ้า" นาทีแรกที่ปรายตามาทางฉันนางก็มีความรู้สึกหึงหวงเตียงขึ้นมาทันที
"Whyyyyyyy???"
"นั่นมันเตียงฉันนนนน" เงามืดกำลังคืบคลานมาที่เตียง พร้อมกับมือที่จะจิกผมยาวสลวยของฉัน
"กรี๊ดดดดดด อะไรของพี่เนี่ย!!"
"แล้วขึ้นไปนั่งบนที่นอนอันเป็นที่รักของพี่ทำไม" พูดพร้อมทิ้งตัวลงไปกอดเตียงเน่าๆของนาง
"แล้วใครจะไปรู้ว่าจะรักเตียงมากกว่าน้องรักที่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน น้อยใจเว้ยน้อยใจ" ทำท่านอยด์นางนิดๆ
"จะว่าไป พี่ก็รักเตียงมากกว่าเธออยู่แล้ว"
"เออไม่สนใจ ก็ไม่สนใจเหมือนกัน เดี๋ยวจะรื้อของที่เก็บให้ วางไว้เหมือนเดิมเลย"
"ของไรอ่ะ" ทำหน้างงไปอี๊กกกก
"ตุบ ตุบ ตุบ" ทิ้งของทีละชิ้น
"เห้ยๆๆ พี่ขอโทษ โอ๋เอ๋ ดีกันนะ"
"เงียบ"
"น่านะ พี่พาไปกินต้มกระดูกหมูอร่อยๆ"
เดี๋ยวนะเมื่อกี้ว่าไงนะ โหยยย เด็กเวงงงง ตะไมต้องแพ้ของกินทุกรอบเลยยยยย
~~~ I tell her, sweet lies sweet lies ~~~
"ยอโบเซโยยย อ้า เน เน ปันลี่ๆ อันยอง"
"คุยกะใครอ่ะ เจ้านายเหรอ"
"ป่าวอ่ะ เพื่อนพี่เอง"
"จะชิ่งอีกละ ตลอดอ่ะ ไม่พาไปกินข้าวเพราะคนอื่นอีกละ"
"เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อน เคป่าวเด็กบ้า"
"เออค่ะ ปันลี่ๆเลย"
พี่ยองมินลูกพี่ลูกน้องฉันเองเป็นญาติที่ห่างกันมากและสนิทกันมากเช่นกัน จะว่าไป พี่ยองมินก็25ปีแล้ว ทำไมไม่เห็นมีสาวที่ไหนมาชอบบ้างเลย ไม่มีร่องรอยของผู้หญิงเข้ามาในห้องเลยวะ แปลกๆรึพากันไปจึ๊กกะดึ๋ยกันข้างนอก ยิ๊55555 คิดไรของฉันอ่ะ ทำไมผู้ชายอาบน้ำนานจังเลยอ่ะ เห้อมมม ต้องรออีกนานแค่ไหนเนี่ยยย
"พี่คะ ฉันหิวแล้ว เสร็จยังงงงง?"
"เสร็จแล้ว แต่งตัวแปปนะ"
"อื้ม... เมื่อคืน ไปนอนไหนมาอ่ะ ทำไมกลับห้องเช้า?"
"ข้างถนนน่ะ เมื่อคืนไปกินเลี้ยงทีมด้วย"
"พี่คะ หน้าตาพี่ก็ดีเงินก็มี ทำไมทำตัวไม่มีคลาสแบบเนนนน้ ที่บ้านรู้ป่ะอ่ะ"
"ถ้าที่บ้านรู้ฉันจะมายืนตรงหน้าเธอได้เหรอ เด็กบ้า"
จริงสิ ถ้าที่บ้านพี่เขารู้เขาคงไม่ปล่อยให้ลูกเจ้าของบริษัทดังอันดับ3ของประเทศ ไปทำงานที่บริษัทเล็กๆที่ไม่ใช่ลูกข่ายของบริษัทตัวเองแน่ๆ เห็นอนาคตถูกจับได้ลอยมาแต่ไกลอ่ะ จึ๊ยยย สยองงง
"ไม่ต้องคิดแทนฉัน จะแต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอกอ่ะนะ ไม่แต่งหน้าบ้างเหรอ ล้างหน้าแปรงฟันหน่อยเหอะ ทุเรศลูกกะตาว่ะ"
"หราาาา ห้า ห้า ห้า"
"เห้ยย เด็กนี่ยิ่งโตยิ่งดื้อ ไสหัวไปเข้าห้องน้ำไป๊"
"5555 อิพี่ตุ๊ดแตกกกก" แกล้งพี่ได้รู้สึกภูมิใจนิดๆ ไร้สาระไปวันๆจริงๆฉัน
10 นาทีผ่านไป
"สวยยังอ่ะ"
"ไปเถอะสายแล้ว"
"ตอบก่อนดิเห้ย"
"ไม่สวยแต่น่ารัก พอใจยัง"
อมยิ้มนิดๆ หน้าบานหน่อยๆ หวังว่าจะได้ผู้ไปเดทหลังคอน EXO วันสุดท้ายจบ
::::::::::::::Seoul_mate Cafe`:::::::::::::::::::
ร้านหรูไปอิ๊กกกกกกก โอ๊ยยยยชอบบบบ ร้านเปิดใหม่แน่เลย ตกแต่งร้านสไตล์โมเดิร์น ยุโรปอยู่แค่นี้เองแกรรรรร ร้านอยู่ใจกลางโซล ได้นั่งมองดูผู้คนที่เร่งรีบ เห็นคนที่มีความสุขและความทุกข์ แต่ละคนใช้สีหน้าท่าทางแสดงอารมณ์นั้นออกมา
~~~กริ๊งงงงง~~~
"เห้ย ทางนี้ๆ" เสียงพี่ยองมินตะโกนออกไปทางประตูทางเข้า เห็นร่างผู้ชายตัวสูงราวๆ180 หน้าคม จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วไม่เข้มมาก ตาเป็นประกายยิบยับเลยอ่ะ ปากอมชมพูไปอิ้กกกกกก อ๋อยยย ทำไมกร้าวใจมากขนาดนี้
"ฮานะ นี่ ลีมินแท เพื่อนสนิทฉัน"
"อ๋อ...ค่ะ"
"มินแท นี่ฮานะ น้องสาวฉันเอง เธอพึ่งมาจากไทย มาอยู่นี่หนึ่งสัปดาห์"
"สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะ" พูดพร้อมส่งยิ้มหวาน แต่เดี๋ยวๆ เจออีกแล้ว เจอที่ไหนวะ เมื่อไรวะ ทำไมฉันลืมคนหล่อวัวตายควายล้มแบบนี้ได้ คิดดิคิด
"เดี๋ยวๆ พวกเธอไปเจอกันตั้งแต่ตอนไหน มินแทตอบมาดิ๊ รู้จักกันมาก่อนเหรอ"
"ไม่หรอก 5555 ฉันแค่แกล้งน้องเขาเอง ทำเป็นจริงจังไปได้ ขอโทษด้วยนะครับ"
"ให้มันจริงเหอะ" พี่ยองมินพูดแบบส่งๆ แอบไม่เชื่อหน่อยๆ
"เออน่า สั่งอาหารกันดีกว่า" พี่มินแทตัดบทไปเรื่องกินดื้อๆ
"ฮานะ จะกินอะไรก็สั่งเลยนะ มื้อนี้พี่เลี้ยง" ใจดีจังนะพี่ยองมิน
"จำได้แล้ว" อยู่ดีๆก็นึกได้ โอ้ยนึกตั้งนานทำไมถึงจำไม่ได้เนี่ย
"จำไรวะ ให้สั่งอาหารไม่ได้ให้ระลึกชาตินะ"
"ก็เพื่อนพี่อ่ะ ฉันจำได้แล้ว เรานั่งติดกันบนเครื่องเมื่อวานนี้ไง"
"น้องสาวฉันพูดเรื่องจริงเหรอ ไอ้มินแท"
"อืมม ดีใจนะที่เธอจำได้ ฉันนึกว่าเธอเป็นอัลไซเมอร์" ว้อททท? นี่เขาว่าฉันเหรออ??
"พวกเธอสองคนมีอะไรปิดบังฉันป่าววะ" พี่ยองมินเริ่มสงสัย ทำตัวเป็นโคนันไปได้
"ไม่มีหรอกน่ะพี่ แค่นั่งเครื่องมาด้วยกันเฉยๆ"
ฉันพูดความจริงนะ ทำไมทำหน้าไม่เชื่อกันขนาดนี้อ่ะ
"สั่งอาหารมากินกันดีกว่ามานั่งจ้องหน้าน้องแบบนี้นะ" พี่มินแทพูดขึ้นเสียงแข็งพร้อมหันมามองฉัน
"เออๆ ฉันรู้ๆ บ่นเป็นพ่อเลย" พี่ยองมินทำเสียงง้องแง้งเป็นเด็กเลยล่ะ
"อาหารมาแล้วค่าาา"
"ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ ทานแล้วนะคะ"
ฉันพูดขอบคุณตามมารยาท หลังจากนั้นแหลกไม่เหลืออะไรเลยจย้า ก็นะ อันนั้นก็อร่อย นี่ก็อร่อย ทำไงได้คนจะผอมอ่ะเนอะ อะไรที่เป็นอาหารที่ฉันกินได้ฉันจะมีความสุขเสมอ มีความสุขเวลาอยู่กับอาหารที่ชอบ เป็นอะไรที่คนยากจะเข้าถึงได้
~~~ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~~~
"ครับ กำลังไป" ติ๊ด
อะไรกันรับสายพูดจบ หน้าเครียดทันที น่ากลัวอ่ะ กลัวล้าวววว ยอมแล้ววว
"อืม เรื่องเดิมสินะ ไปเถอะ" ทันทีที่พี่ยองมินพูดจบ พี่มินแทก็ลุกออกจากร้านไปเลย หายวับไปกับตาเลย อะไรอ่ะ เกิดอะไรขึ้น ฉันตามไม่ทันแล้วพี่บัวลอย
"ทำไมชอบทำหน้างง ชอบเผือกนะเราอ่ะ ไม่ต้องรู้หรอก รีบกินจะพาไปช้อปปิ้ง" นี่แหละที่เขาว่าตบหัวแล้วลูบหลัง มาว่าเราชอบเผือกเรื่องคนอื่น แล้วตัดบทจะพาไปช้อป ได้ ฉันจะช้อปให้สนั่นหวั่นไหวไปทั้งจักรวาลเลยคอยดูเหอะ เบื่ออิพรี่คนนี้ที่มันรู้ไปซะทุกเรื่องว่าน้องชอบทำไร
แต่ว่านะ ฉันก็ยังสงสัยว่าทำไมเขาต้องรีบขนาดนั้น อ้อป่าวหรอก จริงๆแล้วฉันอยากรู้จักพี่เขาให้มากกว่านี้แบบปล่อยความร่านในตัวออกไปหาผู้ชายอ่ะ แล้วทำไมฉันต้องมานั่งคิดถึงเรื่องเขาเนี่ย โอ้ยยยยย อิบ้าาา
+/+/+/+/+/+/+ติดตามตอนต่อไป+/+/+/+/+/+/+
| Create Date : 29 กรกฎาคม 2561 |
| Last Update : 31 กรกฎาคม 2561 10:59:51 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 290 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
