ผู้แต่ง : อีสป

แมลงวันฝูงหนึ่งพบโถน้ำผึ้งหกตะแคงอยู่ 

น้ำผึ้งหอมหวานไหลนองเต็มพื้น  ฝูงแมลงวันจึงพากัน

ตอมกินน้ำผึ้งอย่างเพลิดเพลินแม้อิ่มแล้วก็ไม่บินจากไป  

จนกระทั่งปีกบางและขาของเหล่าแมลงวันติดหนึบ

อยู่ในน้ำผึ้งข้นเหนียวไม่มีแรงขยับเขยื้อน  แมลงวันตัวหนึ่ง

จึงพูดขึ้นว่า

 " ถ้าพวกเราไม่มัวตะกละตะกลามกินน้ำผึ้ง  

ก็คงไม่พบจุดจบอย่างนี้หรอก " 

 ในที่สุด  ฝูงแมลงวันก็ตายอยู่ในน้ำผึ้งนั้น.

:: :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ผู้หลงกับความสุขชั่วครู่อาจพบความทุกข์ในภายหลัง

:: พุทธภาษิต ::

ลุทฺโธ อตฺถํ น ชานาติ  ลุทโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ

อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โล โภ สหเตนรํ

ผู้โลภย่อมไม่รู้อรรถ ผู้โลภย่อมไม่เห็นธรรม

ความโลภเข้าครอบงำคนเมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น


.........................................................



ขอขอบคุณที่มาจาก : นิทานอีสป