ฉากวันจันทร์ : The Boy in the Striped Pyjamas





หนังเรื่องนี้ฉันรู้จักครั้งแรกจากคุณ ‘ขอรบกวนทั้งชุดนอน’ เพื่อนบลอคแกงค์ที่เขียนรีวิวลงในเวบหนังเวบหนึ่ง อันที่จริงแล้ว ฉันแค่รู้จักชื่อหนังกับโปสเตอร์หนังที่เขาเอามาเท่านั้น เพราะส่วนการรีวิวที่เขารีวิวไว้นั้น เรียกได้ว่า ‘ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่างเดียว’ แต่กระนั้นมันก็มีอะไรบางอย่างในรีวิวที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากจะหามาดู ที่ร้านเช่าหนังร้านประจำของฉัน เอาปกมาตั้งอยู่พอดี ฉันจึงไม่ลังเลที่จะออกปากขอมาดูทันใด

‘เด็กชายในชุดนอนลายทาง’ พูดถึงประเด็นสงครามในยุคนาซี การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว โดยหนังนำเสนอโดยเด็กชายคนหนึ่ง ผ่านมุมมองสดใส ไร้เดียงสา หากแต่ว่าอันที่จริง ชีวิตมันไม่ได้สดใสอย่างที่เขาเข้าใจเท่านั้น

ความเห็นส่วนตัว : ฉันชอบหนังเรื่องนี้มากทีเดียว เป็นการสื่อสารภาพสงครามให้เห็นในอีกมุมหนึ่ง การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างน่าติดตาม มีปริศนาให้ตามคิด และมีบทจบที่เร้าใจทีเดียว ฉันนั่งตัวสั่นใจสั่นและยังสั่นอยู่อย่างนั้นเมื่อเอ็นเครดิตขึ้นมาแล้ว


ฉากวันอังคาร : Grave of Fireflies



หนังสงครามอีกเรื่องหนึ่งที่ดูติดต่อกัน แต่ ‘สุสานหิ่งห้อย’ เรื่องนี้ เป็นสงครามจากด้านประเทศญี่ปุ่น และสื่อสารในด้านของผู้ถูกกระทำ โดยสื่อผ่านตัวการ์ตูนสองตัว พี่ชายและน้องสาว ที่สูญเสียบ้านและครอบครัวไประหว่างสงคราม เป็นการ์ตูนค่าย Ghibli ที่ขึ้นชื่อมากเรื่องความเศร้า

ความเห็นส่วนตัว : ฉันชอบและเกลียดการ์ตูนเรื่องนี้ไปในคราวเดียวกัน เพื่อนฉันเตือนไว้ก่อนจะดูแล้วว่า จะสร้างความหดหู่ไปให้อีกหลายวัน แต่ฉันก็ยังไม่เชื่อและก็ต้องได้รับผลกรรมเป็นความหดหู่และน้ำตายกใหญ่ ‘ใครว่าการ์ตูนจะมีแต่ความสดใส อันที่จริงแล้ว ฉันว่าการ์ตูนนี่แหละ บทจะทำให้เศร้า ก็เศร้ากว่าหนังเสียอีก’

ฉากวันพุธ : Nightmare before Christmas



หนัง animation ดาร์ก ๆ ของ Tim Burton กล่าวถึงเมืองแห่งเทศกาลฮัลโลวีน ที่ ‘ผี’ ทั้งเมืองคอยจัดงานวันฮัลโลวีนให้โลกมนุษย์ทุก ๆ ปี แต่เรื่องราวเริ่มวุ่นวายตอนที่ ‘แจ็ค’ โครงกระดูกเท่ห์ ๆ ตัวหนึ่ง ต้องการจะแย่งวันคริสมาสจากคุณลุงซานต้ามาจัดเสียเอง วันคริสมาสผสมฮัลโลวีนจึงออกมาหน้าตาเป็นหนังเรื่องนี้นี่เอง

ความเห็นส่วนตัว : ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษกับหนังเรื่องนี้เท่าไหร่ ดูเพลิน ๆ ฆ่าเวลาไปเฉย ๆ ก็ดีเหมือนกัน

ฉากวันพฤหัสบดี : Twilight New Moon



หนังโรงที่ไปดูในรอบสัปดาห์นี้ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากดูอะไรเป็นพิเศษกับ Twilight เพราะคิดว่าเป็นหนังหลอกสาว ๆ ให้กรี๊ดกร๊าดกับฉากรักเว่อร์ ๆ ของแวมไพร์กับนางเอก และโดยเฉพาะภาคนี้ที่จงใจ ‘ขาย’ หมาป่าและกล้ามเป็นมัด ๆ ของหนุ่ม ๆ ที่ถอดเสื้อเดินกันทั้งเรื่อง แต่เพื่อนฉันอยากดูมากและจะได้ดูฟรีด้วย จึงไม่ขัดศรัทธาและต้องไปดูหมาป่ามีกล้ามกับแวมไพร์นักรักโดยไม่ตั้งใจ

ความเห็นส่วนตัว : หลังจากดูเสร็จฉันก็รู้ตัวเองทันทีว่าไม่ใช่คนช่างฝันและไม่ค่อยเชื่อเรื่องรัก ๆ อีกต่อไป ดูแล้วหงุดหงิดใจเล็กน้อยกับความรักที่ไม่ค่อยมีพื้นฐานจากเหตุผลเท่าไหร่ พอเห็นสาว ๆ ที่มากันเป็นกลุ่มในโรงทำเสียงฮือฮากรี๊ดกร๊าดกับฉากรักหวาน ๆ ก็ทำให้ฉันต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่า ‘นี่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแล้วหรอกหรือ?’
อาจจะเป็นเพราะฉันเริ่มเป็น Realism ที่อยู่กับความจริงมากกว่า Fanaticism ที่นิยมกับความเพ้อฝันแล้วก็ได้ นี่คงเป็นอีกเหตุผลที่ทำไมฉันไม่อ่านนิยายรักสักเท่าไหร่...คงเพราะไม่เชื่ออีกต่อไป ว่ามีความรักแบบนั้นหลงเหลืออยู่ด้วย (มองโลกในแง่ร้ายไปแล้ว)

ฉากวันศุกร์ : Les Triplets de Belleville



การ์ตูนฝรั่งเศสที่ฉันคว้า ๆ มาจากร้านเช่าหนังโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีใครแนะนำ แค่เห็นว่าเป็นการ์ตูนฝรั่งเศส ฉันจะได้ฝึกภาษาไปด้วย ก็เลยฉวย ๆ มาเท่านั้น

เรื่องของยายกับหลานที่ตั้งใจฝึกซ้อมปั่นจักรยานเพื่อเข้าแข่งขัน Tour de France อันโด่งดัง แต่แล้วหลานชายกลับถูกลักพาตัว คุณยายผู้น่ารักจึงออกติดตามตัวหลาน โดยมีหมาคู่ใจสร้างความน่ารักไปตลอดเรื่อง

ความเห็นส่วนตัว : เป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้ชอบ แต่ก็ชอบมาก อาจจะเป็นเพราะฉันเป็นคนชอบการ์ตูนอยู่แล้ว อะไรที่สื่อออกมาเป็นภาพวาดเขียน ฉันมักจะหลงใหลในความน่ารักและช่างคิดเสมอ แต่เรื่องนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะเป็น ‘การ์ตูนเงียบ’ ตลอดทั้งเรื่อง (ที่ว่าจะฝึกภาษาเลยไม่ได้ฝึกกันพอดี) ซึ่งฉันดูแล้วก็อยู่เงียบ ๆ ไปหลายชั่วโมง ตระหนักได้ว่า ความเงียบก็สื่อสารได้ ความเงียบก็ทำให้เข้าใจได้ และบางทีก็ทำให้ได้ยินเสียงอะไรมากกว่าเสียงที่ต้องการสื่อออกมาเสียอีก

ฉากวันเสาร์ : Mary and Max



การ์ตูน(อีกแล้ว)ดินน้ำมันที่สร้างมาจากเรื่องจริง พี่ร้านเช่าหนังแนะนำเมื่อเห็นฉันสนใจการ์ตูนหรือแอนนิเมชั่นเป็นพิเศษ “เป็นหนังเมืองคานด้วยนะ” พี่เขาบอกฉัน ฉันพลิกดูหน้าปกและเห็นช่อมะกอกเป็นโค้ง ๆ อยู่ “สนุกไหมคะ” ฉันถามพี่ “สนุกครับ หนังขาวดำ” พี่เขาทำหน้านิ่งตอบฉัน ฉันจึงเชื่อพี่เขาที่ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง

Mary and Max เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงออสเตรเลียวัย 8 ขวบ มีปานสีอึอยู่กลางหน้าผาก เริ่มต้นเขียนจดหมายหาชายแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกัน จดหมายไปโผล่ที่ช่องจดหมายของ Max ชายอเมริกันผู้หดหู่วัย 44 ปีวันหนึ่ง เขาสองคนเขียนจดหมายโต้ตอบโดยที่ไม่เคยพบกันเป็นเวลากว่า 10 ปี และมิตรภาพดี ๆ ที่หาไม่ได้จากชีวิตจริงก็เริ่มต้นทางจดหมาย

ความเห็นส่วนตัว : ฉันบรรจุหนังเรื่องนี้ลงไปในรายชื่อหนังที่ฉันชอบเรียบร้อยแล้ว ด้วยความเป็นการ์ตูนน่ารัก ๆ ทำให้กลบเกลื่อนความหม่นเหงาของเรื่องราวลงไปได้เยอะ แม้จะเคล้าน้ำตาแห่งความเศร้าและซึ้งเล็กน้อย แต่ขณะที่ดูและอารมณ์หลังดูจบ ก็ทำให้รู้สึกชีวิตเบิกบานอย่างประหลาด ฉันตั้งคำถามกับตัวเองว่า ชีวิตจริงที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว อันที่จริงอาจจะพลาดอะไรไปอย่างไม่รู้ตัว แต่ชีวิตที่แหว่งและขาดวิ่น ในวันหนึ่งก็จะมีอะไรบางอย่างมาเติมเต็มให้สมบูรณ์...ฉันเชื่ออย่างนั้น
เป็นอีกครั้งที่พี่หน้านิ่งหรือพี่เทพ ร้านเฟม(ท่าพระจันทร์) ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

ฉากวันอาทิตย์ : La Vie En Rose




หนังฝรั่งเศสที่แปลว่า ชีวิตบนกลีบกุหลาบ หรือ Life is wonderful ก็ได้ เป็นชีวประวัติของนักร้องผู้หญิงในตำนานของฝรั่งเศส Edith Piaf เธอมีชีวิตที่โชกโชน เจ็บปวด แต่กระนั้นเธอก็ยังสามารถยืนหยัดขึ้นมาและโด่งดังมากด้วยเสียงร้องอันทรงพลังของเธอในที่สุด แต่ชีวิตกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างที่คิด เมื่อทั้งชีวิตเธอเลือกทางที่จะใช้ชีวิตในแบบของเธอเอง

ความเห็นส่วนตัว : แม้ว่าเธอจะใช้ชีวิตโลดโผน หยิ่งยโส และไม่ทะนุถนอมเกินไปสักหน่อย แต่ฉันก็รู้สึกชอบเธอเหลือเกิน ชอบเพลง ชอบเสียงร้อง ชอบหนัง ชอบความหดหู่ของหนัง ชอบความรุ่งเรืองของชีวิต ชอบความตกต่ำหลังจากสูงสุด ฉันชอบความเป็น 'ชีวิต' ที่หนังสื่อออกมาได้อย่างดี เป็นธรรมชาติและเป็นชีวิตหนึ่งชีวิตเท่านั้นเอง

เพลงที่ Edith Piaf ร้องในคอนเสิร์ตครั้งสุดท้ายของเธอ คือ เพลง "Je ne regrette rien" : ไม่เลย ฉันไม่เสียใจเลยสักนิด แม้ว่าชีวิตเธอจะยับเยินอย่างไร แต่เธอก็ไม่เสียใจกับอะไรทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นบาดแผล ความทรงจำ หรือว่าความสุข เธอก็ไม่เสียใจกับอะไรเลย...ฉันชอบเพลงนี้ที่สุดแล้วล่ะ นอกจากการออกเสียงชัดเจนอันเป็นเอกลักษณ์เด่นของเธอ เธอยังบอกฉันออกมาได้ดีว่า ไม่ควรจะเสียใจกับเรื่องอะไร โดยเฉพาะเรื่องที่ผ่านมาแล้ว

รายชื่อผู้ร่วมโครงการ
::BeCoffee::
::nikanda::
::นางสาวดุ่บดั่บ::
::ปีศาจความฝัน::
::Artagold::
::Songpee::
::นัทธ์::
::Summer Flower::

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ