'*^-+...ไม่มีอะไรงดงาม เท่าความสงบสุข...+-^*'
"คุณรู้ไหมครับ ว่าในสายฝนนั้นมีโมเลกุลที่จะชวนให้คนเราคิดถึงแต่ในสิ่งที่อบอุ่น" บทสนทนาในความทรงจำของใครบางคน ลอยขึ้นมากระทบหูฉันพร้อมกับเสียงฝนที่โปรยปรายอยู่ด้านนอก แน่ละ...ฉันรู้ว่าฝนทำให้ต้นไม้ชุ่มฉ่ำ อากาศเย็น น้ำในแม่น้ำเพิ่มขึ้น แต่ฉันไม่เห็นเคยรู้เลยว่า สายฝนมีโมเลกุลที่จะชวนให้คนเราคิดถึงแต่ในสิ่งที่อบอุ่นได้ด้วยแม้ฉันจะไม่ค่อยเข้าใจนักกับประโยคนั้นที่ว่าและฉันก็ไม่ได้ซาบซึ้งกับสายฝนขึ้นมาสักนิด แต่เมื่อไรก็ตามที่ฝนตก เขาดูจะอารมณ์ดีและดื่มด่ำกับคำพูดที่ว่าทุกครั้งไป เหมือนตัวเองเป็นต้นไม้ได้รับน้ำฝนทุกครั้ง ฉันจึงขนานนามเขาอย่างลับ ๆ ว่า 'ผู้ชายแห่งสายฝน' แต่แม้จะไม่ตื้นตันกับสายฝนสักเท่าไหร่ ฉันก็ยังคิดถึงเขาทุกครั้งไป...ที่ฝนโปรย...................................คุณเคยมีใครสักคนที่คุณสบายใจจะคุยด้วยในเรื่องจิปาถะไหมคะ?ฉันว่าการที่คนเรามีใครสักคนให้คุยด้วยในยามสบายใจและไม่สบายใจ คุยได้ทั้งเรื่องมีสาระและไม่มีสาระ เป็นตัวของตัวเองและรู้สึกดีเสมอ... เป็นมิตรภาพที่น่ารักสดใสดีนะ และโดยที่ไม่ต้องสนใจว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรไปมากกว่านั้นหรือเปล่าด้วย...บทสนทนาของฉันและเขา...มักจะเป็นเรื่องที่ฉันเรียกว่า 'จิปาถะ' โดยละเลยที่จะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอย่างเช่น สบายดีไหม ทำอะไรอยู่หรือว่ากินข้าวหรือยัง แต่ส่วนใหญ่จะคุยกันไปในเรื่องที่ว่า 'คนที่ลึกและซับซ้อนด้วยจะเป็นยังไง' หรือว่า 'เชื่อในรักแท้หรือเปล่า' หรือแม้กระทั่ง 'ชอบภูเขาหรือทะเล' ...ฉันชอบภูเขาแต่เขาชอบทะเล เขาบอกว่าชอบลมทะเลเพราะชอบเวลาที่มันพัดมาปะทะตัว...เพราะมันพัดตัวเราให้ชิดกับตัวเองขึ้น...ฉันว่าเรื่องเหล่านี้...ไม่ได้ทำให้ใครดีขึ้นหรือเลวลง...แต่ทำให้ความรู้สึกอบอุ่นขึ้นและอ่อนโยนลง....................................เหมือนกับเรื่องของ 'สายฝน' ที่ฉันเอง ฉันตั้งอกตั้งใจเถียงกับเขาเอาเป็นเอาตาย ว่าถึงอย่างไร 'ฝน' ก็มีข้อเสียมากกว่าอยู่ดี ทั้งเปียกปอน เป็นหวัดและยังตากผ้าไม่แห้งอีกต่างหาก แต่แน่ละ ในที่สุดที่เขาปล่อยประโยคเด็ดออกมาว่า 'ในสายฝนนั้น มีโมเลกุลที่จะชวนให้คนเราคิดถึงแต่ในสิ่งที่อบอุ่น' ฉันหยุดเถียงและคิดตาม...หันมาถามอย่างสนใจถึงเหตุผลก่อนจะตอบอย่างได้ใจ เขายิ้มกรุ้มกริ่มหนึ่งทีมีวี่แววแห่งชัยชนะ "เพราะเวลาที่เราหนาวๆแบบโรแมนติกท่ามกลางสายฝนความคิดของคนเราจะพยายามค้นหาประสบการณ์ เรื่องราว หรือใครสักคนที่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นจากภายในผมมองว่านี่สำคัญนะครับ ที่คนเราควรจะมีใครสักคนที่เอาไว้ให้คอยคิดถึงแล้วอบอุ่นในยามที่ฝนตก"และฉันก็ต้องจำนนต่อประโยคโรแมนติคที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ แต่ถึงอย่างนั้น เหมือนว่าฝนจะกลายมาลงเม็ดในใจฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเก็บเอาเขาคนนั้น มาเป็นคนที่ฉันคิดถึงแล้วอบอุ่นในยามฝนตก........................................แม้ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเขา จะไม่ได้โปรยปรายอย่างสม่ำเสมอเหมือนเม็ดฝน ไม่ได้มั่นคงเหมือนฤดูฝนที่มาเยี่ยมเยือนปีละครั้ง...แต่ฉันก็รู้สึกดีที่ได้มีมุมมองใหม่กับสายฝน...เพราะฉันเริ่มมองสายฝนในแง่ดีบ้าง ว่าทำให้ต้นไม้ชุ่มฉ่ำโดยไม่ต้องเปลืองน้ำรด และทำให้หัวใจฉ่ำเย็นด้วยความคิดถึง แม้ฉ้นจะยืนยันเหมือนเดิมว่า ฝนทำให้เปียกและเป็นหวัด แต่ฉันก็รักฤดูฝนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ...ถ้าคุณมีใครสักคนให้คิดถึงเมื่อวันฝนพรำ...คุณอาจจะรักฤดูฝนขึ้นมาเหมือนฉันก็ได้นะคะ...
รายชื่อผู้ร่วมโครงการ::BeCoffee::::nikanda::::กะว่าก๋า::::แพนด้ามหาภัย::::ภาวันต์::::Paulo::::inmemoir::::ส้มแช่อิ่ม::::บุย บุย::::แมงโกซิดเด::::นัทธ์::
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
เดี๋ยวค่อยอ่านนะคะ ตอนนี้ดิฉันจะหลับคาคอมพ์อยู่แล้ว
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ