|
ร ถ ไ ฟ ฟ้ า ม า ห า แ ล้ ว น ะ เ ธ อ |
|
 |
วางโทรศัพท์ลง...รอยยิ้มยังคงเปื้อนบนใบหน้าตา เป็นประกาย...หัวใจเต้นดังออกมา...แต่จำไม่ได้...ตอบเธอไปว่า...ยัง ไง... |
|
"พร้อม แล้วหรือยังที่จะเดินทางร่วมกัน...เติมวันสดใส"คำ ถามง่ายๆ...ที่ฉัน จำไม่ได้ว่าตอบอะไรออกไปเธอรู้คำตอบอยู่แล้วใช่ไหม ...ตลอดมา |
|
"พร้อม เสมอ"คำตอบที่อยากบอกเธอ...ตั้งแต่วันที่เราพบหน้า เธอเป็นคนเดียว ...ในส่วนเติมเต็มของวันเวลา ในช่องว่างที่ตามหา...จะเป็นใครไม่ได้นอก จากเธอ |
|
บน ถนนสายนั้นครั้งแรกที่เราเดินทางไปด้วยกัน...จำได้ใช่ไหม ฉันเชื่อ มั่น เธอมั่นใจ จะถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยไปด้วยกัน |
|
ใคร หลายคนห่วงใยความรักทางไกล...อาจเป็นไป แค่ฝุ่นฝันณ เวลานี้ เราได้พิสูจน์หัวใจของกันและกันระยะทางไม่เคย บั่นทอนความเชื่อมั่นที่ เรามี |
|
ขอบคุณที่ให้ฉันสัมผัสถึงความรักขอบคุณที่ แน่นหนัก...ไม่เคยเดินหนีขอบคุณทุกวันที่มีเธออยู่...ในทุกวินาทีขอบ คุณนะคะคนดี... "ขอให้เรา อยู่เคียงข้างกันแบบนี้ตลอดไป" |
|
อาจไม่ได้เป็นคนแสนดี ขี้อ้อนอาจไม่ได้เป็นคนไหวอ่อน อุ่นหวานแค่อยากให้เธอรักฉันไปนานๆจึงต้องมีนืทานมาเล่าขานเพื่อเธอมี นิทานชื่อว่า love storyแต่งด้วยบทกวี อิ่มอุ่นไหวเพ้อเล่าเรื่อง สู่หัวใจฉัน..สู่หัวใจเธอเล่าเรื่องว่ารักเสมอ และ รักเธอ อย่างแท้จริง |
 |
|
|