Bloggang.com : samurai_KYO : ^O^สาวจิตวิทยา กับ คาสโนว่าตัวร้าย ^O^ ตอนพิเศษ3 จีนกับฟิน

^O^สาวจิตวิทยา กับ คาสโนว่าตัวร้าย ^O^ ตอนพิเศษ3 จีนกับฟิน

"......อ่านแล้วไม่เม้นต์ไม่ว่า ก็แค่ไม่อัพแค่นั้นเอง....."

“อืม........อะ.......อา....”

เสียงครวญเล็ดลอดออกมาจากเรียวปากอวบอิ่ม ก่อนที่มันจะถูกปิดลงด้วยริมฝีปากบางของอีกร่างหนึ่ง ที่ตอนนี้ทาบทับอยู่บนเรือนร่างของเธออยู่

นิ้วเรียวงามของจีนลูบไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนของร่างบางที่แสนจะยั่วเย้าอารมณ์ของเขา ปลายนิ้วสวยเลื่อนมาสัมผัสยอดอกที่ตั้งชูชัน ก่อนจะเคล้นคลึงร้องเรียกอารมณ์ปรารถนาของร่างสวย

เขาเลื่อนใบหน้าลงมาที่ซอกคอขาวก่อนโลมไล้ด้วยลิ้นอุ่น ไล่ลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม ปลายลิ้นตวัดยอดอกสวยนั้นถี่รัว จนร่างบางต้องแอ่นกายรับสัมผัสนั้นอย่างเสียวซ่าน

เสียงร้องรัญจวนของเธอทำให้จีนรุกเร้าหนักขึ้น ตามแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นด้วยเสียงสั่นพร่า เรียวปากบางของเขาดูดเม้มยอดประทุมถันสลับกับตวัดไล้อย่างดูดดื่ม

ฝ่ามือของเขาเคลื่อนที่จากอกสวยลงมาตามหน้าท้องแบนราบ ลูบไล้ลงมาถึงเนินสาวที่เต็มไปด้วยน้ำรัก ปลายนิ้วลากวนจนร่างบางสั่นสะท้าน

จีนเลื่อนใบหน้าลงมายังจุดที่ปลายนิ้วของเขาลากวนอยู่ ลิ้นอุ่นของเขาไม่รอช้าที่จะชิมความหวานของน้ำหวานตรงหน้า และโลมไล้สัมผัสกลีบเกสรของเธอ

ร่างบางแอ่นร่างขึ้น สัมผัสจากจีนทำให้เธอแทบละลาย ลิ้นของจีนกำลังทำให้ร่างของเธอแทบแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เพราะความเสียวซ่าน

นิ้วเรียวของจีน แทรกผ่านเข้ามาในเรือนร่างของเธอ มันกระตุกเบา ๆ ก่อนที่จะขยับเข้าออกช้า ๆ และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

เธอหลับตาสนิท มือข้างหนึ่งของเธอกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น อีกข้างกดศีรษะของเขาให้แนบชิดกับส่วนล่างของเธอ ที่ส่ายรับจังหวะของเขาอยู่

เธอบิดร่างเมื่อจังหวะที่จีนขยับอยู่เร่งเร็วขึ้น เสียงครางดังออกมาไม่ขาดแสดงถึงอารมณ์ปรารถนาที่ร้อนแรงของเธอ

จีนเร่งจังหวะรุกเร้ามากยิ่งขึ้น ทั้งปลายลิ้นและนิ้วเรียว จนร่างบางกระตุก ภายในตอดรัดจนเขารู้สึกได้ เธอมีอาการผ่อนคลายมากขึ้น หลังจากเกร็งร่างอยู่นาน

จีนขยับร่างขึ้นไปทาบทับเธออีกครั้ง ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากปากอวบอิ่มอย่างแผ่วเบา เธอเผยอเรียวปากตอบรับอย่างว่างาย จีนแทรกลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพลงปากนั้นอย่างหลงใหล

ปลายนิ้วของเขาขยับอยู่ที่ร่องรักของเธอช้า ๆ เธอบิดส่ายร่างสะท้านกับจังหวะนั้น ก่อนที่มันจะเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง

เธอจิกปลายนิ้วลงบนแผ่นหลังของเขาอย่างลืมตัว ความวาบหวิวแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธออีกครั้ง ก่อนที่ร่างของเธอจะกระตุกอีกครั้งในเวลาเพียงไม่นาน

“รักฮะ”

เสียงกระซิบแผ่วเบา ข้าง ๆ ใบหูของเธอ ก่อนที่เธอจะหลับใหลไปเพราะความเหนื่อยอ่อน จากบทรักระหว่างเธอกับเขาหลาย ๆ ครั้งที่ผ่านมาในคืนที่มืดมิดนี้

ตืดดดดดดด........ตืดดดดดดดดดด

ตืดดดดดดด........ตืดดดดดดดดดด

จีนเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่หัวเตียงมากดรับ โดยที่ตาของเขายังไม่ลืมขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ

“ฮะ”

(จีน.........ตื่นหรือยังคะ? ฟินกำลังจะไปหานะคะ อยู่ที่ห้องหรือเปล่า?)

“เพิ่งตื่นฮะ......ฟินอยู่ไหน........ฮะ”

เมื่อเอ่ยชื่อคนรักของตนเอง จีนถึงกับลืมตาโพล่ง สมองของเขาเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว

(กำลังจะออกจากห้องนะคะ อีกสักพักล่ะค่ะกว่าจะถึง......วันนี้ไปดูหนังกันมั้ยคะ?)

“เอ่อ......ฮะ”

จีนตอบฟินไป เขาค่อย ๆ ขยับตัวอย่างแผ่วเบาและกวาดสายตาไปรอบ ๆ

~ที่นี่ไม่ใช่ห้องฉันนี่นา~

(งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ จีนจะเอาอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวฟินซื้อเข้าไปให้)

“ไม่ละฮะ”

(งั้นแค่นี้นะคะ)

“ฮะ”

เมื่อวางโทรศัพท์เรียบร้อยแล้ว จีนก็ค่อย ๆ ขยับกายช้า ๆ ค่อย ๆ หันไปยังร่างที่นอนอยู่ข้าง ๆ กาย

สมองของเขาลำดับเรื่องราวในยามค่ำคืนที่ผ่านมาช้า ๆ ภาพเหตุการณ์ทุกอย่างเริ่มฉายขึ้นทีละฉาก

จีนไปเที่ยวที่ร้านคราวนี้ไม่มีฟินไปด้วยอย่างทุกที เขาอยู่คนเดียวที่โต๊ะ เพราะเรย์ขึ้นไปเปิดแผ่นบนเวที มันเป็นเรื่องปรกติของเขาที่จะต้องมีสาว ๆ มาทักทายตามประสาของคนที่เคยเจ้าชู้มาก่อน คืนที่ผ่านมาก็เช่นกัน

เขาเคยชินกับการที่มีคนมารุมล้อมอยู่แล้ว หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงตอบสนองให้กับทุกคน แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ทุกอย่างของเขาหยุดเมื่อมีฟินอยู่ข้าง ๆ เขาไม่จำเป็นต้องมีสาว ๆ รุมล้อมมากมาย แค่มีฟินคนเดียวก็พอ

แต่ผู้หญิงคนนี้.......เขาปล่อยให้เธอก้าวล้ำเข้ามาในเขตแดนของเขา โดยที่เขาเต็มใจ เธอเป็นคนสวยเขายอมรับ... เธอเป็นคนฉลาดพูด....เธอมีเสน่ห์เย้ายวนใจ จนเขาเผลอ.....

“ให้ตาย....ทำเรื่องยุ่งอีกแล้ว”

จีนพึมพำเบา ๆ ก่อนที่จะขยับตัวลุกจากเตียงด้วยความแผ่วเบาที่สุด กลัวว่าสาวสวยที่อยู่กับเขาเมื่อคืนจะตื่นขึ้นมาเจอ.....เขาหยิบเสื้อผ้า กางเกงมาสวมใส่ ก่อนจะเสยผมลวก ๆ แล้วถอนหายใจออกมา

“เอาไงดีวะ??...โทษทีนะคนสวย แต่ฉันต้องรีบไปหาแฟนของฉัน....”

จีนพึมพำ เขามองหากระดาษ ปากกา ก่อนจะไปสะดุดตากับของเหล่านั้นบนโต๊ะ

~ขอเสียมารยาทนะฮะ.......ผมต้องไปก่อนมีนัดกับแฟนฮะ..............จีน~

กระดาษโน๊ตเล็ก ๆ ที่มีลายมือของจีนถูกวางที่โต๊ะข้างเตียงนอน จีนหันหลังเดินออกจากห้องพักที่เขาไม่คุ้นเคย และเลิกสนใจสาวสวยที่เขากอดทั้งคืน จะมีก็เพียงความรู้สึกผิดที่มีให้กับคนรัก.........

เสียงปิดประตูห้อง แม้จะไม่ดัง แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยังคงได้ยินอยู่ดี เธอลืมตาขึ้นหลังจากที่แกล้งหลับอยู่ เธอเอื้อมมือไปหยิบกระดาษโน้ตที่จีนวางไว้มาอ่าน

“หึ.........มีแฟนแล้ว....แล้วยังไง?? ฉันสนใจที่ไหนละจีน........ที่ฉันสนใจนะคือ....ทำยังไงให้เธอมาเป็นของฉันต่างหาก”

กระดาษโน๊ตเล็ก ๆ ถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนที่ร่างสวยของเธอจะลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“จีนคะ”

เสียงหวานใสของฟินเอ่ยเรียกชื่อของคนรักเบา ๆ เธอเห็นเขานิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ ๆ แล้ว วันนี้ดูเขาใจลอยผิดจากเดิม

“ฮะ!! ว่าไงฮะ??”

จีนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมาถามฟิน สาวหน้าหวานขมวดคิ้ว เธอสบตากับเขา

“เปล่าค่ะ.....แค่จะบอกว่า หยุดยาวตอนสิ้นปี ฟินคงอยู่ที่บ้านนะคะ...คงไม่ได้ไปเลี้ยงฉลองกับพวกจีน จีนจะว่าอะไรมั้ยคะ?”

คราวนี้เป็นฝ่ายจีนที่ต้องขมวดคิ้วบ้าง

“ทำไมละฮะ? ที่บ้านให้กลับเหรอฮะ?”

จีนถามกลับฟิน ซึ่งเธอก็พยักหน้ารับง่าย ๆ ใบหน้าหวานดูหมองลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่พ้นสายตาของจีน

“มีอะไรหรือเปล่าฮะ?” ฟินส่ายหน้าเป็นคำตอบให้คนรัก

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ? พอดีว่า...ไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว พ่อเลยคิดถึงน่ะค่ะ ไม่เป็นไรนะ ถ้า....ฟินไม่ได้อยู่ด้วยตอนงานฉลอง แต่ฟินอยากอยู่ฉลองงานปีใหม่กับจีนนะคะ”

จีนนั่งนิ่ง เขาหลุบตามองที่จานข้าวที่ยังเหลืออีกเกือบครึ่งจาน เขาค่อย ๆ เขี่ยข้าวไปมา

-จะบอกฟินดีมั้ยนะ เรื่องผู้หญิงคนนั้น....-

“ฟินฮะ......คือ.......” แต่ก่อนที่จีนจะพูดอะไร ออกมาเสียงมือถือของฟินก็ดังขึ้น

“เดี๋ยวมานะคะจีน.........พ่อโทรมานะคะ”

ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นไป จีนถอนหายใจออกมา เขาจะทำอย่างไรดีหนอ กับเรื่องระหว่างเขากับสาวสวยคนนั้น สาวสวยที่แม้แต่ชื่อเขาก็จำไม่ได้.......

“มาคนเดียวหรือคะ?”

เสียงหวานหยดของใครบางคนทำให้จีนหันมาสนใจ และทันทีที่เขาหันมาสบตากับผู้มาเยือน เขาก็แทบจะกลั้นใจให้ตายไปซะ

“คุณ.....”

“น่าน้อยใจนะคะ...ตอนกลางคืนทำท่าต้องการเราแทบเป็นแทบตาย แต่พอเช้ามา จากไปโดยที่ไม่บอกกล่าวกันสักคำ อย่างนี้มันน่าทำโทษมั้ยนะ”

ริมฝีปากที่เคลือบไปด้วยลิปติคสีสวยเอ่ยแย้ม ยิ้มหวานเชิญชวนเขาอยู่ หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงจะไม่ปฏิเสธที่จะใกล้ชิดเธอเป็นแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนที่เขามีฟินเป็นคนรัก และตอนที่ฟินเดินไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก

“คุณต้องการอะไร?”

จีนพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบ สายตาของเขาเหลือบมองไปยังร่างของฟินที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกร้านอาหาร ก่อนจะกลับมาสบตากับดวงตาหวานฉ่ำที่มองเขาอยู่แล้ว.....

“ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอกคะ...แค่ต้องการให้คุณมาเป็นของฉัน”

จีนมองสาวสวยตรงหน้าด้วยสายตาตกใจ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างรวดเร็ว สาวสวยหัวใจกระตุกไปวูบหนึ่ง เธอรู้สึกกลัวสายตาเย็นชาของจีน แต่ก็แค่วูบเดียว ก่อนที่เธอจะฉีกยิ้มหวานยั่วยวนจีนอีกครั้ง....

“อะ!!! ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ........มาริยา ค่ะ....เรียกมายด์ก็ได้นะคะ”

-ไม่เคยมีใครปฏิเสธรอยยิ้มแบบนี้ของฉันนะคะ...จีน-

จีนยังคงมองสาวสวยตรงหน้าด้วยสีหน้าเช่นเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แต่ที่เปลี่ยนไปนิดหน่อยนั่นก็คือ ความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากดวงตาคู่สวยนั้น มันเพิ่มความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

“เพื่อความสุขของเธอนะคนสวย......ออกไปจากชีวิตฉันซะ”

ริมฝีปากบางที่เคยจูบ และซุกไซร้เธอเมื่อคืน ค่อย ๆ ขยับเป็นประโยคที่คนสวยอย่างเธอรับไม่ได้

“ไม่คิดดูอีกนิดเหรอคะจีน.......เด็กคนนั้นจืดชืดเกินไปสำหรับคุณนะคะ.....ไม่สนใจรสชาติที่แปลกใหม่กว่าเหรอคะ....ของจืดชืดแบบนั้นจำเจออกค่ะ”

มาริยา พูดพรางไล้ปลายนิ้วไปตามลำคอลงมาตามสาบเสื้อเชิ้ตของจีน

“แต่บางที่อาหารรสเลิศสีสันสวยงามชิมแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วนะฮะ......ก็เหมือนกับพวก Junk Food สวยแต่ไม่มีประโยชน์ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมจะชิมเพื่ออะไรละฮะ มันไร้ประโยชน์ต่อร่างกาย...ว่ามั้ยฮะ”

น้ำเสียงที่ฟังดูราบเรียบ ไร้ความรู้สึกใด ๆ พร้อม ๆ กับใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นคมมีดชั้นดีที่กำลังทำการปั่นทอนความมั่นใจของมาริยา......เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอชาขึ้นมาทันทีพร้อมกับความไม่พอใจที่ก่อเกิดขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ

“ไม่มีใครกล้าปฏิเสธฉันนะคะจีน”

“นั่นคือสิ่งที่ดีนี่ฮะ....มันแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นที่ต้องการของใคร ๆ แต่คน ๆ นั้นคงไม่ใช่ผมฮะ เอาละฮะ รู้สึกว่าจะหมดเวลาของคุณแล้วละฮะ เชิญฮะ”

จีนผายมือพร้อมกับเชื้อเชิญมาริยาให้ลุกจากโต๊ะของเขาอย่างสุภาพ ทั้ง ๆ ที่ภายในใจของเขาอยากจะจับสาวสวยคนนี้โยนออกไปให้เร็วที่สุด ฟินกำลังจะเดินเข้ามาในร้าน....เขาเหลือบมองไปทางร่างของคนรัก ก่อนจะวกกลับมาไล่มาริยาทางสายตาอีกครั้ง

มาริยา เธอไม่ได้สวยอย่างเดียว.... แต่เธอก็ฉลาดพอ เธอรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ได้สนใจอะไรเธอแต่คนอย่างเธอมีหรือจะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ

-ไม่ว่ายังไงเธอต้องมาเป็นสมบัติของฉันจีน.....-

“โอเคคะ...วันนี้จีนคงอารมณ์ไม่ค่อยดี เอาไว้เราคุยกันวันหลังนะคะ.....คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าเราจะเจอกันอีก....ในเร็ว ๆ นี้”

มาริยาพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีนักหนา ตบท้ายด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบาริมใบหูของจีน เธอจูบเบา ๆ ที่ซอกคอของจีน ก่อนจะลุกขึ้น และเดินออกจากร้านไป

มาริยาเดินสวนกับฟินที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา เธอปรายตามองฟินเล็กน้อย แม้สาวน้อยข้างหน้าจะไม่ได้สวยเด่นอะไร แต่ใบหน้าหวานใสนั้นก็สามารถดึงดูสายตาของคนรอบข้างได้ไม่อยาก ภาพของฟินที่ยิ้มให้จีนปรากฏให้เธอได้เห็น

-พอจะเข้าใจแล้วละ สวยใสขนาดนี้นี่เองจีนถึงได้ทุ่มเทให้นักหนา แต่เสียใจด้วยนะสาวน้อย อีกไม่นานเขาต้องกลายเป็นของฉัน-

มาริยาเดินก้าวออกจากร้านไป โดยทิ้งความกังวลใจไว้ให้จีน เขาถอนหายใจออกมาก่อนที่จะยิ้มหวานให้คนรักที่กำลังเดินเข้ามานั่งตรงหน้าของเขา

“จีนเห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้มั้ยคะ?...สวยมากเลยค่ะ หุ่นก็ดี อย่างกับนางแบบ ถ้าฟินสวยได้อย่างนั้นบ้างก็ดีสิคะ จีนจะได้ไม่ต้องมองสาวสวยที่ไหน”

ฟินที่พูดพร้อมกับก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารตรงหน้าต่อ เธอจึงไม่เห็นสายตาที่แสดงความรักใคร่ของจีนที่มองเธออยู่....... เขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกของคนรักอย่างรักใคร่

“ฟินฮะที่เป็นอย่างทุกวันนี้จีนก็รักก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วฮะ...ถ้าสวยกว่านี้ เซ็กซี่กว่านี้ จีนคงไม่ต้องทำอะไรแล้วฮะ คงได้แต่เฝ้าฟินทั้งวันทั้งคืนเลยละฮะ.......”

จีนพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับคนรัก เล่นเอาฟินที่แพ้รอยยิ้มแบบนี้ใจเต้นกระตุกมากยิ่งขึ้น..... ใบหน้าเนียนใสอมชมพูอ่อนโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอางเกิดแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้.....จีนยิ้มเมื่อเห็นอาการเขินอายของคนรัก....เขาจะบอกให้โลกรับรู้ได้ยังไงนะว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน

“ไม่ต้องมาพูดดีเลยคะ...กินข้าวดีกว่า เดี๋ยวไปดูหนังไม่ทันนะ”

ฟินพูดพร้อมกับส่งสายตาดุ ๆ ที่จีนไม่กลัวเลยให้เขา...จีนหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะจัดการกับอาหารตรงหน้า เขาลืมเรื่องของมาริยาไปเสียสนิทใจ จีนและฟินจะรู้มั้ยนะว่าเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับทั้งคู่

^

^

^

^

^

“อะไรนะ!!! แกพูดว่าอะไรนะยัยฟิน???”

“พ่อให้ฉันหมั้น.....หลังจากเรียนจบ”

“กรี๊ดดดดด.......ไม่จริง ฉันไม่ยอมนะยะ ไอ้บ้าที่ไหนจะมาหมั้นกับเธอ?”

เกี๊ยวโวยวายขึ้นหลังจากที่เธอได้ยินเพื่อนของเธอบอกเรื่องที่ชวนให้กลุ้มใจ

“นี่มันปี 2006 แถมจะเปลี่ยนเป็น 2007 อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้วนะยะ มันหมดยุคจะจับคลุมถุงชนแล้วนะ พ่อเธอเขาหลงยุคหรือเปล่าเนี๊ยะ”

ฟินได้แต่ทอดถอนหายใจออกมา เธอกางหนังสือที่อยู่ตรงหน้าอย่างเลื่อนลอย.....

“พี่จีนรู้เรื่องนี้รึยัง”

“เป็นเธอ เธอจะกล้าบอกพี่เรย์มั้ย? ว่าเธอกำลังจะหมั้นน่ะ”

“เฮ้ออออ!!!!......ฉันจะบ้าตาย นี่มันเรื่องอะไรนักหนา มันไม่ใช่นิยายนะ อยู่ ๆ ก็จะให้ลูกสาวหมั้น”

เกี๊ยวร้องโวยวายอยู่อย่างนั้นต่อไปเรื่อย ๆ ส่วนฟินไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรดี พ่อเป็นเป็นคนหัวดื้อขนาดไหน เธอรู้ดีลองยื่นคำขาดมาแบบนี้ เธอคงหนียาก......

“แกไม่บอกพ่อของแกละฟินว่าแกนะชอบผู้หญิง.......แล้วพี่จีนกีบแกก็คบกันอยู่”

“สิ่งที่พ่อฉันรับไม่ได้ที่สุดในบรรดาทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้คือเรื่อง เพศที่สามอย่างพวกเรา....”

“โธ่!!! ไม่นะฟิน...เราต้องมีทางแก้สิฟิน...”

เกี๊ยวพูดขึ้น พร้อมจับมือเพื่อนของเธอบีบเบา ๆ เมื่อเห็นว่าฟินมีหยดน้ำตาไหลรินออกมา

“ฉันกลัวเกี๊ยว ฉันกลัวว่าต้องเสียจีนไป....ฉันกลัว....ฉันไม่อยากหมั้น ไม่อยากแต่งงาน”

เสียงสั่นสะท้านของฟินทำให้เกี๊ยวถึงกับพูดไม่ออก เธอต้องทำอะไรสักอย่าง

“กะ...กะ....แก....ว่าอะไรนะ?”

เรย์ถามย้ำกับจีนอีกครั้ง สิ่งที่เขาได้ยินเมื่อสักครู่จากปากของเพื่อนรัก มันทำให้เขาสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไป

“ฉันนอนกับผู้หญิงที่ไม่ใช่ฟิน เพราะเมา” จีนผู้ย้ำประโยคที่เขาเพิ่งบอกเรย์ไป

“ฟินรู้หรือเปล่า”

“ถ้าเป็นแก....แกจะกล้าบอกเกี๊ยวมั้ยว่านอนกับคนอื่นมา”

“ไม่มีทาง” เรย์ปฏิเสธทันที

“แล้วเรื่องมันเป็นยังไงมายังไงวะ”

จีนถอนหายใจก่อนที่จะเล่าเรื่องของเขาและมาริยาให้เรย์ฟัง ซึ่งเรย์ก็ทำตัวเป็นผู้ฟังเป็นอย่างดี แต่ก่อนที่เขาจะเอ่ยแสดงความคิดเห็นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“ว่าไงที่รัก.....ครับ....ก็อยู่ด้วยกันนี่แหละ มีอะไรเหรอ อะ...หรือว่าเกิดอยากกิ๊กกับเจ้าจีน อะ ๆ ครับ ๆ ไม่เล่นแล้วครับ อืม ๆ แล้วไงต่อครับ......ห๊ะ!!!”

หลังจากที่คุยกับแฟนสาวได้สองสามประโยค เรื่องที่แฟนสาวบอกกับเรย์ทำให้เรย์ที่ขึ้นชื่อว่าประสาทแข็งสุด ๆ ถึงกับตกใจ เขายกมือเป็นเชิงว่าขอตัวก่อน แล้วก็ลุกออกจากโต๊ะอาหาร ไปยังมุมที่สามารถคุยเรื่องที่สำคัญมากมายเหลือเกิน

“เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงครับ บอกเรย์หน่อยสิ”

(ก็พ่อยัยฟินนะสิ จะจับยัยฟินหมั้น......ที่บอกให้กลับบ้านตอนปีใหม่ก็เพื่อจะให้ไปดูตัวนี่แหละ)

“บ้าหรือเปล่าตาเฒ่านั่น แล้วเขาไม่รู้หรือไงว่าลูกสาวเขาชอบผู้หญิง”

(ถึงรู้ก็ไม่รับรู้หรอก เขาเกลียดพวกเพศที่สามอย่างพวกเราที่สุดเลย ถ้ารู้มีหวังยัยฟินได้ถูกจับแต่งก่อนจะเรียนจบแน่ ๆ )

“ไอ้จีนคงยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย? ไม่งั้นมันคงไม่มานั่งกินข้าวใจเย็นอยู่อย่างนี้แน่ ๆ”

(เราจะทำยังไงดี อีกไม่กี่วันยัยฟินก็ต้องกลับบ้านแล้วนะ)

“เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ ขอเรย์ตั้งตัวก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวจะโทรกลับนะครับ”

เรย์พูดปลอบคนรักที่ดูจะอารมณ์ร้อนกับเรื่องนี้เสียเหลือเกิน แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ เรื่องแบบนี้มันต้องมีการวางแผน ต้องคิดให้รอบคอบ

เรย์เดินหน้าเครียดกลับมาที่โต๊ะอาหาร จีนสังเกตเห็นความผิดปรกติของเรย์ได้ จึงถามออกไป

“เป็นไรวะ ทะเลาะกับเกี๊ยวอีกเหรอ?”

“มันยิ่งกว่านั้นอีกว่ะจีน แกเล่าเรื่องของแกมาก่อนเถอะ จะเอายังไง”

เรย์เฉไฉ จะให้เขาบอกเพื่อนรักยังไงล่ะ ว่าคนรักของเพื่อนกำลังจะหมั้น.....

“ฉันเจอเขาที่ร้านอาหารเมื่อวันก่อน..... ให้ตายเถอะ ไอ้ฉันนะไม่สนใจอะไรหรอกนะ มีแค่ฟินก็พอแล้ว แต่ที่กลัวน่ะ กลัวว่ายัยนั่นจะไปยุ่งอะไรทำให้ฟินไม่สบายใจน่ะสิ ดูพักนี้ฟินไม่ค่อยสบายใจยังไงไม่รู้ ฉันเป็นห่วงว่ะ”

พูดเสร็จจีนก็ยกน้ำขึ้นมาจิบ เรย์ถอนหายใจออกมา แต่เรื่องที่เขาเพิ่งรับรู้มาก็ยังไม่บางเบาออกไปจากใจของเขา......

“แล้วแกละเรย์ทะเลาะอะไรกับเกี๊ยวอีกล่ะ ถ้าเป็นเรื่องคนที่โทรไปคุยกับเกี๊ยวดึก ๆ ดื่น ๆ นะไม่ต้องกังวลหรอกนะ นั่นนะฟินเองแหละ เกี๊ยวอยากแกล้งให้แกหึงเลยใช้มุขนี้สั่งสอนแกน่ะ”

“อ้าว...เฮ้ย!!! ไหงเล่นกันอย่างนี้วะ ยัยตัวแสบนี่เดี๋ยวก่อนเถอะ จะเล่นให้หายซ่าเลย เล่นอะไร ทำเอาฉันคิดมาก”

“ก็ควรแล้วนี้ แกก็ใช่ย่อย ทำเขาคิดมากขนาดไหน?”

“โธ่เอ้ย ก็ยัยนั้นทำท่าจะเปลี่ยนไป......เป็นแก แกทนไหวมั้ยวะ?”

จีนหัวเราะออกมาเบา ๆ ตามความเคยชินของเขาเอง เรย์ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

“แกจะเอาไงต่อไปเรื่องแม่สาวไฟแรงสูงนั่น”

“ยังนึกไม่ออก....”

จีนพูดพร้อมกับยกน้ำขึ้นจิบอีก........เรย์มองอากัปกิริยาของเพื่อนรัก เขากำลังชั่งใจว่าจะบอกข่าวที่เพิ่งได้รับรู้จากคนรักให้จีนรับรู้ดีหรือไม่......

“แกมีเรื่องอะไรจะบอกฉันหรือเปล่าวะเรย์ ถ้าเป็นเรื่องที่แกกับเกี๊ยวทะเลาะกันงานนี้ฉันขอผ่านนะ ฉันช่วยอะไรไม่ได้ว่ะ คิดอะไรไม่ค่อยออก”

เรย์ส่ายหน้าช้า ๆ เขาจ้องมองจีน จนคนถูกจ้องมองต้องเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

“ฉันเหรอ???” เรย์พยักหน้า

“กับฟิน” เรย์พูดช้า ๆ ~เอาวะยังไงมันก็ต้องรู้~

“ฉันกับฟิน?? ทำไม?”

“เกี๊ยวเพิ่งโทรมาบอกฉันเมื่อกี้”

“อาฮะ.....แล้วไงต่อ??”

“เกี๊ยวบอกว่า........ฟินกำลังจะเข้าพิธีหมั้น......”

“มาแล้วคะ!!!!” ฟินเดินจากด้านหลังระเบียงของห้องออกมาเปิดประตูห้องที่ถูกเคาะถี่รัว

~จีนแน่ ๆ......~

ฟินดึงประตูออกเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าใครที่มายืนอยู่หน้าห้องเธอก็ยิ้มและเปิดประตูให้คนรักก้าวเข้ามาในห้อง.......

จีนแทรกตัวเข้ามาในห้อง ก่อนที่เขาจะเป็นคนปิดประตูซะเอง จีนหันมาจ้องหน้าคนรักที่ยืนยิ้มรับเขาอยู่

~ต้องรู้เรื่องแล้วแน่ ๆ ~ ฟินยิ้มกลบเกลื่อนความกลัวภายในจิตใจของเธอ จีนกำลังโกรธ และกำลังโกรธเธอด้วย

“ทำไมไม่บอกเรื่องหมั้น”

จีนพูดด้วยน้ำเสียงไม่ปรกตินัก มันฟังดูสั่น ๆ เหมือนกับพยายามจะสะกดกลั้นอารมณ์ไว้

“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร???”

จีนพูดขึ้นมาอีก สายตาแข็งกร้าวของเขาไม่ได้มองมาที่ฟิน แต่เธอก็ยังกลัวจีนอยู่ดี เธอเคยเห็นตอนที่จีนโกรธ เขาดูน่ากลัวจนเธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา

“ฟะ....ฟะ...ฟินไม่รู้......”

ฟินตอบด้วยเสียงสั่นสะท้าน เธอไม่ได้โกหก เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าพ่อของเธอจะให้เธอหมั้นกับใครที่ไหน เธอไม่รู้อะไรสักอย่างเลย เธอรู้แต่ว่า พ่อของเธอให้เธอกลับบ้านตอนสิ้นปีเพื่อดูตัว

“ทำไมไม่บอกจีนว่าพ่อให้หมั้น”

จีนหันมามองคนรัก สายตาของเขาลดความแข็งกระด้างลงไปมาก เมื่อหันมามองใบหน้าคนรัก ที่บัดนี้ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอ และหยดไหลออกมาช้า ๆ ที่แก้มสวย

“ขอโทษค่ะ...แต่ฟินไม่กล้าบอก อย่าโกรธฟินนะ ฟินไม่ได้อยากหมั้น ฟินไม่ได้รักเขา เขาเป็นใครก็ไม่รู้.......อย่าโกรธฟินนะจีน”

ฟินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ เธอจับแขนของจีนไว้ด้วยสองมือของเธอ เธอกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นข้างหน้าเหลือเกิน กลัวที่จะต้องหมั้น กลัวที่จะต้องแยกจากคนตรงหน้า จีนสัมผัสได้ถึงความกลัวนั้น เขาเอามือมาแตะฝ่ามือเรียวเล็กนั้น

“จีนไม่โกรธฟินนะเรื่องนี้ จีนรู้ว่าฟินไม่ได้อยากหมั้น......ที่จีนโกรธคือใครที่ไหนก็ไม่รู้จะมาเอาฟินไปจากจีน.....จีนไม่ยอมเสียฟินให้ใคร....ไม่มีทางยอมหรอกนะ”

จีนพูด เขายกมือขึ้นลูบใบหน้ามน และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยดน้ำตาที่ไหลินออกมาอาบแก้มนั้น......

“จีนสาบานนะฟิน จะไม่มีใครแยกเราสองคนออกจากกันได้”

ร่างบางของฟินโผเข้ากอดร่างของคนรัก เธอรักเขาเหลือเกิน ไม่ว่าวันนี้ วันไหน เธอจะรักเขาตลอดไป

“เราต้องหาทางหยุดเรื่องนี้”

“ไม่มีใครหยุดพ่อของฟินได้ค่ะจีน...พ่อเขาเข้มงวด ดุ ฟินกลัว”

“แต่เราต้องหยุด ไม่มีใครหยุด จีนนี่แหละจะหยุดเอง.....”

จีนพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง เขาจ้องมองใบหน้าของคนรักนิ่ง

“จีนไม่ยอมเสียฟินให้ใครหน้าไหนหรอกนะ”

^

^

^

^

^
(ฮัลโหล มายด์หรือเปล่า?)

เสียงหวานใสดังลอดจากปลายสายทำให้ สาวสวยอย่างมาริยาขมวดคิ้ว ใช่ว่าเธอจำเสียงที่ดังตาสายมาไม่ได้ แต่เธอสงสัยว่าเธอคนนั้นโทรมาทำไม

“ค่ะ...มายด์พูดอยู่ค่ะ”

(สบายดีมั้ย? กลับจากอเมริกาเมื่อไหร่?)

เสียงหวานใสนั้นยังคงทำให้มาริยารู้สึกผ่อนคลายได้เสมอ เธอวางมือจากการเซ็นหนังสือ ก่อนจะทิ้งตัวลงกับพนักเก้าอี้ ใบหน้าสวยหวาน ของเจ้าของเสียงปรากฏขึ้นมาในมโนภาพการนึกคิดของเธอ....อดีตที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด

“กลับมาได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว เธอล่ะสบายดีมั้ย?”

(สบายดีจ้ะ งานยุ่งหรือเปล่า? )

“ยุ่ง.....มีอะไรกับฉันงั้นเหรอ?”

หลังจากที่มาริยาเผลอไผลไปกับเสียงหวานนั้นไปอย่างลืมตัว เธอก็กลับมานึกถึงสภาพที่เป็นจริงอย่างทุกวันนี้ น้ำเสียงที่ดูจะอ่อนโยนของเธอในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา จนอีกฝั่งหนึ่งสัมผัสได้

(เอ่อ......คือ......)

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วแค่นี้ละกันนะ ฉันยุ่ง”

น้ำเสียงที่แสนจะเย็นชาของมาริยา ทำให้อีกฝ่ายใจหาย.......

(อย่าเพิ่งวางนะมายด์)

“งั้นมีอะไรก็รีบพูดออกมา ฉันไม่มีเวลามากพอสำหรับเธอนะ”

(อาทิตย์หน้าว่างมั้ย ตอนสิ้นปีน่ะ...มาเที่ยวที่เชียงใหม่มั้ย?)

“รู้สึกฉันจะบอกเธอแล้วนะว่าฉันไม่มีเวลาว่างมากพอสำหรับเธอ”

มาริยาปฏิเสธคำเชิญชวนของปลายสายอย่างไร้เยื่อใย

(เธอจะไม่มาเหรอ?)

“ใช่.....แค่นี้ก่อนนะ ฉันยุ่งมาก.....สวัสดี”

พูดเสร็จเธอก็กดวางโทรศัพท์ทันที มาริยาหลับตาลง ใบหน้าสวยของเธอมีริ้วรอยเศร้าหมองขึ้นมาทันตา เชียงใหม่งั้นเหรอ?? ทำไมฉันต้องกลับไปที่นั่นอีกล่ะ?? ที่ที่เธอทิ้งฉัน ที่ที่เธอจากฉันไป เธอจะให้ฉันกลับไปเพื่ออะไร เฟย?? เพื่ออะไร??

“อะไรนะคะ?!!!”

ฟินถามด้วยเสียงที่เกือบจะเป็นตะโกน เธอมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ ไม่รวมถึง เกี๊ยวและเรย์ที่อ้าปากค้างไปด้วย

“จีนพูดอะไรผิดเหรอฮะ?”

“พี่จีนไม่ได้พูดอะไรผิดค่ะ....แต่เรา แค่.....” เกี๊ยวพูดขึ้นเมื่อนึกสภาพตามที่จีนบอกมาเมื่อสักครู่

“งั้นก็ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจนี่ฮะ แค่จีนบอกว่าจะไปเชียงใหม่พร้อมกับฟิน”

“แต่....คุณพ่อ........”

“จีนรู้ฮะว่าท่านไม่ชอบทอม แต่เป็นทางเดียวนี่ฮะ ที่เราจะขัดขวางท่านได้”

จีนพูดขึ้น เขาเองก็ควรจะแสดงตัวเพื่อจะปกป้องคนรักของเขาบ้าง เรย์ที่นั่งนิ่งอยู่นานถอนหายใจออกมา

“งั้นเรามาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าจะให้จีนไปอยู่ข้าง ๆ ฟินได้ยังไง โดยที่พ่อของฟินไม่ไล่ด้วยไม้ตะพด ออกมา”

“เรย์ พ่อยัยฟินไม่ใช้ไม้ตะพดหรอกค่ะ ลูกปืนเลยต่างหาก”

เกี๊ยวพูดขึ้นเล่นเอาจีนกับเรย์กลืนน้ำลายดังเอือก

“พ่อของฟินเป็นทหารยศนายพลนะคะ ถึงจะเกษียณแล้ว แต่เรื่องแม่นปืนไม่ต้องห่วงคะ พ่อสะสมปืนเป็นงานอดิเรกด้วย”

คำบอกเล่าของฟินยิ่งทำให้สองสาวหล่อแทบดิ้นตาย

“ฟินครับ พี่รู้ว่าฟินต้องการช่วยอธิบายลักษณะพ่อของฟินนะ แต่ว่า แบบนี้ไม่ต้องก็ได้ครับ พี่กับเจ้าจีน เสียกำลังใจครับ”

เรย์พูดขึ้น จีนพยักหน้าเห็นด้วย เขาเอื้อมมือไปจับมือของฟิน ก่อนจะบีบเบา ๆ

“พ่อของฟินเกลียดพวกทอมมาก ดังนั้นมีทางเดียวที่เจ้าจีนจะเข้าไปในบ้านฟินโดยไม่ถูกยิงจนพรุน”

เรย์เอ่ยขึ้น ทุกสายตาหันมาจ้องมองเรย์ จีนสบตากับเพื่อนรัก พลันเขาก็เหมือนกับมองเห็นแผนการของเรย์ จีนส่ายหน้าช้า ๆ เรย์ยิ้มเย็นให้กับเขา

“แกคงไม่......”

“มันเป็นทางเดียวจีน......แกต้องเป็นผู้หญิง”

^_______^ จบตอนก่อนนะก๊าบบบบบบ ^_______^

เดาออกมั้ยว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง กร้ากกกกกก

กริ๊วววววววววว.........มาอัพแล้วน้า.......หุหุ.....แต่อัพให้ได้ไม่มากเท่าที่ควรอะ...เรื่องจีนกับฟินตอนแรกว่าจะเอาลงแบบตอนเดียวจบเลย..... แต่เกินความสามารถจริง ๆ อะขอรับ

อย่าเพิ่งโกรธกันน้า............ไม่รู้ตอนพิเศษจีนกะฟินจะจบได้ใน 2 ตอนหรือเปล่า แต่จะพยายามไม่ให้เกินนี้......

แหะ...เพิ่มตอนมาก ๆ สงสารตัวละครอะขอรับ.....จีนกะฟินถูกกลั่นแกล้ง.....ใครกันนะช่างใจร้ายกลั่นแกล้งสองคนนี้ได้ลงคอ....มันใช่ไอ้คนเขียนที่หน้าตาดี ๆ นิสัยแสนดี เด็กน้อย ใสซื่อนั่นหรือไม่ คนที่ไร้เดียงสา อ่อนต่อโลก..........โฮ๊ะ ๆ ๆ

โม้มากไปแล้ว.....เอาเป็นว่าไว้เจอกันเมื่อโลกโลกต้องการ.......ซาจังจะกลับมาครองโลกก๊าบบบบบ.......
กร้ากกกกกกก

มิบุ ซา’เคียว >>>>>> ยากูซ่าเด็ก ผู้ใสซื่อเป็นที่สุด.....

"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."

<ตอนพิเศษ 2

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 1 มกราคม 2550 18:27:05 น.

0 comments

Counter : 2040 Pageviews.