|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~ ภาค 2 ตอนที่ 13
รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ ภาคที่2 ตอนที่13
คำเตือน: สั้นมากกกกกกกกกกกกกก กริ้ววววววววว!!
...............................................................................................................................................................................................
น่าปวดหัวที่สุด...
ใช่!! เขาคิดว่าอย่างนั้น... เขาต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ ที่ยอมตกปากรับคำยัยคนสวยตัวแสบมางานนี้ด้วยเนี่ย...เขาไม่น่าติดกับหน้าสวย ๆ นั่นตอนออดอ้อนขอร้องเลย ให้ตาย!!
ร่างสูงของพริกโดดเด่นในงานบายเนียร์คณะอักษรศาตร์ทั้งภาคอินเตอร์และภาคปรกติ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีงานอะไรอย่างนี้ด้วย น่าเบื่อชะมัด เด็กวิศวะไม่เห็นจะมีเลย อย่างมากจะเลี้ยงส่งรุ่นพี่ก็เลือกร้านเหล้าดี ๆ สักร้าน จากนั้นก็เมายำเปกัน จบ!! แต่งานนี้นี่มันอะไรกัน เดี๋ยวประธานรุ่นนี้ขึ้นกล่าว ประธานอีกรุ่นขึ้นต่อ จากนั้นคณะกรรมการ แม่เจ้า... แน่ใจนะว่างานบายเนียร์ ไม่ใช่งานรวมเครือญาติร้อยแปดสัญชาติ
"เบื่อเหรอพริก?" เสียงหวานที่เขาคุ้นเคยเอ่ยถามเบา ๆ ร่างบางของเธอมาหยุดยืนอยู่ข้างกายเขา
"อือ... งงตัวเองด้วยไม่รู้ว่าหลงน้ำมนต์อะไรยัยหน่าถึงได้ยอมตามมาด้วย" เขาพูดเสียงเบื่อหน่าย เรียกรอยยิ้มหวานจากคนหน้าหวานอย่างชมพู่ได้ไม่ยาก ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพริกแพ้อะไรของผู้หญิงบ้าง? เธอไม่ว่างไปชวนเขานี่น่า ก็เลยต้องพึ่งนานาที่ดูจะสามารถเจอเขาได้ง่ายกว่าเธอ ร้อยวันพันปี พริกก็แพ้ผู้หญิงขี้อ้อนตลอดนั่นแหละ...
"อะ...นี่ ขนมลูกชุบพู่เอามาให้ทานแก้เบื่อ ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยที่ยอมมาส่งแล้วก็รอรับไปส่งที่บ้าน" พริกรับจานขนมในมือที่สาวหน้าหวานส่งให้ มองมันนิ่งๆ
"น้อยไปม้างงงงง ใช้ให้ไปรับ ต้องทนเบื่อรอจนงานเลิก ต้องไปส่งที่บ้านอีก ขนมจานเดียวไม้คุ้มกันเลย" คนตาดุตัดพ้อ ก็ดูคุณเธอทั้งสองเถอะ พออยากได้(???)เขา....ก็ใช้เสน่ห์สารพัดหว่านล้อม แต่ตอบแทนเขาด้วยขนมนิดเดียว... ชมพู่ค้อนอย่างสวยงาม ก่อนจะยิ้มหวานและเขย่งเท้าขึ้นจุมพิตเบา ๆ ที่มุมปากด้านซ้ายของเขา เล่นเอาคนตาดุมือไม้อ่อนแทบทำจานขนมหล่น หัวใจทรุดลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
เอาอีกแล้ว...เขาโดนสาวหน้าหวานรังแกอีกแล้ว... เชื่อเถอะ เดี๋ยวอีกคนต้องมาร่วมแจม...
"ฮั่นแน่!! ทำอะไรน่ะ มากไปแล้วนะชมพู่ มาแอบจุ๊บพริกตอนหน่าไม่อยู่นี่ ขี้โกง!!" เสียงสดใสของน้อยหน่าโผล่มาทางด้านหลังของพริก ถ้าเธอโผล่มาแบบธรรมดาๆ เขาคงไม่คิดอะไรมาก แต่นี่ คุณเธอเล่นมาพร้อมอ้อมกอดที่โอบเอวเขาไว้อย่างรักใคร่นี่สิ... ใจจะวาย
"ไม่ได้แอบนะ ทำโต้งๆ เลย" ชมพู่พูดแสดงความบริสุทธิ์ใจ (จริงเหรอ??) แต่แอบแฝงความเจ้าเล่ห์นิดหน่อย ไม่ต้องสงสัยว่านิสัยนี้ได้มาจากใคร ก็ไอ้คนหน้าหวานเหมือนเธออีกคนที่อยู่อีกฝากโลกนั่นไง นี่คงสอนกันมาดีล่ะสิ...เนียนเชียว
"ไม่ยอมนะ พริกมานี่เลย" เอาเเล้วไหมล่ะ งานเข้าจัง ๆ ใบหน้าของเขาถูกคนสวยรั้งให้ต่ำลง ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอจูบหนัก ๆ ที่มุมปากด้านขวาของเขา เอาเถอะ.. จากที่หัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม คราวนี้มันมุดดินไปจนขุดหาไม่เจอแน่ๆ
"ให้ตายเถอะ!! พวกเธอเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย?" เขาบ่นอุบ พยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของนานา แต่คุณเธอก็มือกาวอันดับหนึ่ง แถมชมพู่ยังเข้ามาแจมโดยการมากอดแขนอีกข้างของเขา และทั้งสองก็เปร่งเสียงออกมาพร้อมกัน... เชื่อมั้ยว่าเกือบทุกคนต้องอิจฉาเขาเมื่อได้ยิน...
"ก็คนที่เรารักไงคะ!!"
ขอบคุณ!!
.............................................................................................................................................................................................................................................
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อน...
หลังจากวันโลกแตกรอบที่เกือบ ๆ ร้อยของพริก... วันที่เขาต้องพูดคำว่าเลิกกับชมพู่ เขาคิดว่าทุกอย่างมันน่าชวนให้เขาลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นซะจริง ๆ แต่นั้นมันยังปวดหัวไม่พอ เพราะผ่านไปเกือบเดือนทั้งน้อยหน่าและชมพู่ก็โผล่มาหาเขาถึงมหา'ลัย แต่นั่นไม่ชวนเอ๋อเท่าไหร่ ที่ชวนให้เหวอสนิทเลยคือคำพูดของคุณเธอทั้งสองต่างหาก
"ถ้าพริกไม่รังเกียจเราสองคน รับเราสองคนไว้พิจจารณาได้มั้ย" มาแบบเสียงประสานเลยวุ้ย!! โง่เลยสิ...พี่น้อง
"หน่าอยากทำให้พริกรู้ว่า หน่ารักพริก"
"พู่เคยทำผิดพลาด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพู่ไม่รักพริก..."
"หน่า/พู่ อยากให้พริกรัก" นั่นแหละ... เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าโลกดับมันเป็นยังไง... ถ้าไม่กลัวเสียฟอร์มจะเป็นลมให้รู้แล้วรู้แรดไปเลย
และ... แม่นางทั้งสองก็ทำอย่างที่ลั่นวาจาไว้จริงๆ คุณเธอใช้สารพัดวิธี งัดกันมาดึงความสนใจจากเขา ซึ่งความจริงเขาอยากบอกว่า ไม่ต้องทำอะไรให้มากหรอก แค่ผ่านมาแว้บ ๆ ให้ปะทะที่หางตา เขาก็สนใจแทบดิ้น นั่น... ยังไม่พอ สองศรีสตรีไทยยังแท็คทีมเขี่ยบรรดาสาวๆ รอบกายของเขาออกจากชีวิตได้ชนิดที่เรียกว่าดีดไปไกลสุดขอบโลก ขนาดพี่ตาที่ว่าแน่ที่ว่าทนยิ่งกว่ากาวตราช้างผสมซีแพ็คยังต้องล่าถอยยอมหลีกหนี เพราะSheทั้งสอง... ของเขาแรงจริงๆ
ไอ้พริกควรจะดีใจใช่มั้ย?...
ก็ใช่... แต่แบบ... ข้าควรจะเลือกใครละว้า... งานเข้าจริง ๆ นะโว้ยยยยยย
"ว่าไง พระลอผัก วันนี้ไม่เห็นมีเงาพระเพื่อนพระแพงเลยนี่" พระลอผัก... ขอบคุณไอ้เพื่อนปากกรรไกรหน้าสวยที่คิดฉายาไหม่ให้ มันจี๊ดจนปวดทั้งตับเลย...
"ขอฉันอยู่แบบปรกติสักวันไม่ได้เหรอไงวะ?" คนตาดุพ้อพองาม เพราะเกรงว่าถ้ามากไปเดี๋ยวจะถูกหาว่าแรด เนื่องจากไอ้คนสวยปากกรรไกร ชอบหาช่องจิกกัดเหลือเกิน
"แล้วทุกวันมันไม่ปรกติตรงไหนเหรอคะพริก ดีออก น่ารักทั้งนั้นที่มาเอาใจ"
"..." พริกหมดคำพูด... ไม่ลองไม่รู้ ลองมาเป็นเขาดูสิ ลองมาหัวใจเต้นเกิน 75 ครั้งต่อนาที ดีไม่ดีเต้นๆ อยู่ก็เบรคซะหัวใจแทบหยุดเต้น... สักวันเขาจะเป็นโรคหัวใจวายตายไปก่อน
"มึนน้อยมาก็ดี ช่วยทำคอมฯ ให้หน่อยสิ ว่างมั้ย? ไม่อยากไปวานไอ้พวกเด็กคอมฯ"
"สั่งก่อนถามอย่างนี้ จะถามทำไมคะไอย์" คนสวยดาวคณะฯแอบแขวะเล็ก ๆ พองามเหมือนหน้าตาแล้วก็เอือมไปรับโน้ตบุ๊กที่เพื่อนส่งมาให้ซักถามอาการจนได้คำตอบว่า เจ้าของต้องการล้างเครื่องให้สะอาดเอี่ยมอ่อง เกลี้ยงเกลาไร้ราคี และไม่ประสงค์จะให้ลงโปรแกรมอะไรทั้งนั้นแม้แต่จะแบ็กอัพข้อมูลกลับมาก็ไม่ต้องการ ได้ยินแค่นี้ คนตาดุก็ทนไม่ไหว ไม่อยากพูด แต่ขอสักจึ๊กหนึ่ง
เถอะ
"ถ้าอย่างนั้นแกไม่ให้เขาไปซื้อเครื่องใหม่เลยวะ ตังค์ก็มี"
"ตังน่ะมีแต่ฉันไม่อยากเปลือง ใคร๊มันจะไปเหมือนแก รวยเงินรวยทอง แถมรวยเสน่ห์ทั้งสาวน่ารัก สาวสวยตามต้อยๆ" พริกละหมั่นไส้ไอ้หน้าสวย ๆ ที่ลอยหน้าลอยตาจีบปากจีบคอกระแนะกระแหนเขา ตอนเกิดแม่มันเอาตำแยให้กินหรือไง ถึงได้ช่างกระทบกระเทียบ
พริกเบะปาก หมดคำพูดจะเถียงมันจริง ๆ เมื่อก่อนเขาเป็นต่อเพราะไอ้เพื่อนคนสวยมันมีจุดอ่อนอยู่ที่ยุยเอ๋อเด็กน้อยข้างบ้าน แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะยกอะไรมาอ้าง มันก็แถได้ชนิดปลาไหลต้องกัดลิ้นตายเพราะตามไม่ทัน
ไอ้คำว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวนี่ท่าจะจริง ดูตอนนี้เถอะ เขาพูดอะไรได้ที่ไหน น้ำท่วมปาก จะว่าอะไรก็ไม่ได้ ที่สำคัญไอ้หัวใจก้อนเท่ากำปั้นนี่สิ มันก็พะว้าพะวงอยู่แต่กับสองสาว
คนหนึ่งก็แสนดีจับใจ
อีกคน... ก็รักมากมายไม่เคยเปลี่ยน...
ให้เขาตายเถอะ!! แก้โจทย์แคลคูลัสที่ว่ายากยังชิลล์ ๆ เจอโจทย์ผลไม้สองชนิดนี่ไป... พูดไม่ออก เว้ย!! จุดอ่อนของไอ้พริกอยู่ที่หัวใจ... สงสัยเขาจะอินกับเพลงมากไปหน่อย... แต่ช่างเถอะ เพราะดูท่าเขาไม่มีเวลาจะคิดอะไรมากอีกแล้ว...
ห่างไปอีกเกือบห้าสิบเมตร ร่างสูงเพรียวของน้อยหน่า และร่างบอบบางของชมพู่ก็เดินมาทางเขา แค่เห็นแค่นี้ใจมันก็ไหว ๆ แล้ว... ก็ทั้งคู่น่ะนับวันความน่ารักมันยิ่งมากขึ้นทุกวี่ทุกวัน ลด ๆ ลงหน่อยก็น่าจะได้ ไอ้คนมองอย่างเขามันจะสำลักตายเข้าสักวัน
"ว่าแล้วก็มากันเลย...ของเขาแรงจริง ๆ นะเนี่ย" เสียงของไอย์แซว ทำเอาเพื่อนสาวคนสวยยิ้มและรีบผสมโรง
"น่ารักทั้งคู่เลือกลำบากหน่อยนะพ่อคนเสน่ห์แรง"
"ให้ตายเถอะแต่ละคน" พริกบ่นอุบ แต่ก็หันกลับไปหาสองร่างที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ยิ่งใกล้ยิ่งเห็นชัด รอยยิ้มของสองสาวมันละลายใจจริงๆ ไอ้คนมองอย่างเขามีหัวใจอีกสักสิบดวงก็คงไม่พอ เเม่นางทั้งสองเล่นละลายทิ้งละลายขว้างอย่างนี้ แต่ถ้าให้แสดงออกตรง ๆ นี่มันคงไม่ใช่เขา...เรื่องอะไรจะยอมรับให้เสียฟอร์มว่า "ชอบ" ของอย่างนี้ต้องเล่นตัวกันหน่อย...หล่อเลือกได้นี่หว่า...
"เรียนเสร็จหรือยังพริก" เสียงน้อยหน่าเอ่ยก่อนจะถึงโต๊ะพวกเขาซะอีก เธอทรุดลงนั่งด้านขวามือของเขาข้างๆ กับไอย์ ส่วนชมพู่ก็อยู่ด้านซ้ายใกล้กับรามิน เฮ้อ...พระเพื่อนพระแพงจริงๆ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วสองสาวล่ะ" เขาถาม พอมาสังเกตุดี ๆ เดี๋ยวนี้เวลาเขาถามอะไรเธอทั้งคู่ต้องลงท้ายด้วยคำว่าสองสาวทุกที จะทำไงได้ละ เจอที่ไรก็มาเป็นแพ็คเกตคู่หูดูโอตลอดเลยนี่นา... ถ้าแยกกันความน่ารักจะลดลงหรือเปล่าน้อ แต่ไม่ล่ะ มากันทั้งคู่นี่เลยก็ดี เขาโลภ!!
"วันนี้ไม่มีเรียนค่ะ เลยว่าจะมาชวนไปทำอะไรกินกัน ไอย์กับมินไปด้วยกันนะคะ" ชมพู่หันไปชวนอีกสองสหายที่แอบนั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยเพราะดูเหมือนจะรู้ทันความคิดของคนตาดุ ทำแกล้งตีหน้านิ่งที่แท้ก็แอบใจแกว่งละว้า...
"มินขอตัวค่ะ ไอย์เพิ่งโยนงานมาให้ ทานให้สนุกเถอะค่ะ"
"ขอตัวเหมือนกันนะ วันนี้ต้องไปรับยุย" ตลอดศกเลยหนุ่มสวยคนนี้ทุกวันศุกร์ - เสาร์- อาทิตย์ เวลามีเท่าไหร่อุทิศแด่ ยุยเอ๋อคนเดียว
"น่าเสียดาย" น้อยหน่าพูด
"ไว้โอกาสหน้านะคะ"
"งั้นไปกันเถอะ...หิวแล้ว" ก็พูดขัดไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้หิวอะไรเลยสักกะนิด... แค่อยากไปให้พ้นหน้าไอ้เพื่อนสองแสบนี่เท่านั้นแหละ มองมาทีสายตาวิบวับล้อเลียนเชียวนะพวกแก อย่าให้ถึงทีข้าบ้างละกัน
ชมพู่ พริก น้อยหน่า ทั้งสามเดินไปขึ้นรถของชมพู่ที่จอดอยู่ห่างคณะของพริกพอสมควร แน่นอนว่าพลขับคราวนี้ก็คือ... น้อยหน่า ชมพู่นั่งคู่กับเธอและพริกนั่งเป็นคุณชายอยู่ด้านหลัง ทำไมถึงเป็นอย่างนี้น่ะเหรอ
เพราะ... ถ้าเขาขับต้องมีสาวใดสาวหนึ่งมานั่งคู่และนั่นจะเหมือนกับว่าเธอคนนั้นคือคนรักของเขา มันเป็นเรื่องที่สองสาวทนไม่ได้ แม้คุณเธอจะร่วมมือร่วมใจผู้สมัครรักเขาก็เถอะ แต่เรื่องนี้ยอมกันไม่ได้เด็ดขาด พริกเองก็จนใจ สุดท้ายเลยต้องระเห็จตัวเองมานั่งชูคอเป็นท่านชายอยู่เบาะหลัง...ยุติธรรมดี...
"พริกคะ..."
"หืม?" คนตาดุขานรับเสียงหวาน ๆ พลางทำหน้าเป็นคำถาม เมื่อชมพู่กวักมือเรียกเขาให้ขยับเข้าไปใกล้ๆ และเมื่อเขาชะโงกหน้าแทรกไประหว่างสองสาวเหตุการณ์เปลืองเนื้อที่บนใบหน้าก็เกิดขึ้นอีกจนได้
ถูกชมพู่ขโมยหอมแก้มซ้าย น้อยหน่ายึดแก้มขวา เออดี!!
"โธ่!!... ทำอย่างนี้ไม่ลากฉันขึ้นเตียงแล้วปล้ำเลยละแม่คุณทั้งสอง" พริกบ่น เขาทิ้งตัวพิงเบาะหลังราวคนหมดแรง ก็แหงล่ะ...เจอสองนางที่ไรถ้าหัวใจมันไม่มีแรงจะเต้น ก็กลายเป็นเต้นทะลุอกซ้ายทุกทีซิน่า มันเหนื่อย.... แต่สุขสุดๆ
"ได้เหรอคะ!?!" ทั้งสองสาวกรี๊ดกร๊าดออกมาพร้อมกันทำเอาพริกถอนหายใจอย่างระเหี่ยใจ ล้มตัวลงนอนกับเบาะหลังปล่อยให้สองสาวหัวเราะคิกคักชอบใจที่ได้แกล้งเขา
เอาเข้าไป แกล้งกันเข้าไป สักวันเขาหน้ามืดจับกดทั้งคู่แล้วจะมาร้องไห้ให้รับผิดชอบไม่ได้นะ...
บอกแล้วไง... จุดอ่อนของไอ้พริกตอนนี้มันคือหัวใจ มันทำงานหนักจนบางทีเริ่มงงกับตัวมันเองแล้ว...
ว่าแต่ ถ้าเขาจับสองสาวนี่กดจริงจะเป็นยังไงหว่า... น่าสนนะเนี่ย!!
ตอนที่ 14 >
| Create Date : 21 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 2 เมษายน 2552 19:35:35 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 622 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: wanle IP: 125.27.230.40 วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:17:35:23 น. |
|
|
|
| โดย: ปอ IP: 180.183.64.204 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:3:09:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อ่านมาถึงตรงนี้ หมั่นไส้พริกอย่างแรง
ได้พบความสุขซะดี
อิอิ