สามเดือนกว่า ๆ แห่งการพากเพียรกับการเรียน หลายคนทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้
หลายคนคาดหวังผลการเรียนในเทอมนี้ แต่บังเอิญเกิดอุบัติเหตุของการทำข้อสอบ
หรือแอบปันใจไปให้เรื่องอื่น ไม่ได้ให้เวลากับการเรียนเต็มที่ เลยเกิดข้อผิดพลาดขึ้น
การเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย เป็นการเรียนที่ต้องใช้ความพยายามมากกว่าในมัธยม
ไม่มีการตามให้มาเรียน ไม่มีการตามให้ส่งงาน ไม่มีการสอบแก้ตัว
อายุของเรามากพอที่จะรับผิดชอบในตัวเอง และรู้จักหน้าที่ของตัวเองอย่างดี
ดี ชั่ว อยู่ที่ตัวเราทำ จะสำเร็จหรือไม่ เราก็เป็นคนทำชีวิตเราเอง
ลองกลับไปนึกทบทวนดูว่า ความพยายามของตัวเราในช่วงเวลาที่ผ่านมา เราให้คะแนนตัวเองในเรื่องของการเรียนมากแค่ไหน
เมื่อให้คะแนนแล้ว ก็ตอบตัวเองต่อไปว่า คะแนนที่ไม่ได้เต็มหายไปไหน หรือตอบตัวเองว่า เราได้คะแนนมากกว่าหรือน้อยกว่าตอนที่เราเริ่มต้น
และเพราะเหตุใด
เราพยายามเต็มที่แล้วหรือยัง ถ้าเต็มที่แล้ว จงยิ้มรับผลที่จะเกิดขึ้นอย่างภาคภุมิใจ
แต่หากไม่ เราจะทำให้ตัวเองมีรอยยิ้มของความพยายามได้อย่างไร
ถ้าจะทำอะไร ขอให้ทำเต็มกำลังความสามารถ
เชื่อเถอะว่า เราทุกคนมีพลังและความสามารถสูงอย่างที่เราประเมินไม่ได้
ไม่ใช่แค่เพียงความตั้งใจ แต่ต้องใส่ใจ
เราตั้งใจจะเป็นคนที่ดี แต่เราไม่ใส่ใจที่จะทำตัวให้เป็นคนดี สิ่งที่ตั้งใจไว้จะสำเร็จได้อย่างไร
หากวันนี้ เราไม่พร้อมที่จะเดินไปข้างหน้า ลองหยุดคิดสักนิด แล้วเริ่มต้นเดินใหม่
ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน ติดสินใจอะไรไป ขอให้เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดของตัวเอง
ประเมินความสามารถของตัวเองให้ดี เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
สุขกายใจ ไร้โรคภัยนะคะ