Group Blog All Blog
|
j57  jjy5015เมื่อเพลงของโชแปงดังขึ้ไปเรื่อย ๆ ผมฟังแล้วไม่วังเวงใจ ไม่เหงาและเงียบสนิท ผมจะพยายามฟังมัน จนกว่าจะเบื่อ บ้านอานองเต ตอนนี้ฝนเริ่มมานิดนึง อากาศเต็มไปด้วยลม พัดบ้างไม่พัดบ้างจนไม่มีเลย สังกะสีบางแผ่นที่วางไว้บินปลิวว่อน บางทีมันกระพือดังโครมคราม ผมจะใช้ลวดมัดไว้อย่างดี กันเสียงหนวกหูไปเข้าหูเพื่อนบ้าน เสียงรบกวนคนอื่น มันไม่ดีผมยอมรับ น้ำแดดอาหาร ผมไม่สามารถขาดมัน ได้ลง พบว่าปลาทำให้ผมดีขึ้น เมื่อกินมัน ปลาที่ซื้อมาตายแล้วแต่จามันยังใส ครั้งหนึ่งต้องปั่นรถไป30กม เมื่อจะเอาอะไให้มันดี ถ้ามันหายใจอยู่ผมคงไม่กล้ากินมัน เสียงกวนสมาธิผมเกลียดอย่างหนัก หนูงูและอีกหลายอย่าง ผมระวังมันตลอดเวลา ยายของผมผมรัก เพราะขายช่วยแม่ผมคลอดออกมาให้ผมดูโลก ส่วนอะไรที่เกี่ยวกับยุคดีเอ็นเอมนำมาวิเคราะห์ วิเคราะห์ ทุกคนที่เกี่ยวเนื่องทั้งหมด ที่ผมเห็นผมจำเพื่อในเชิงพงศาวลีวิทยา นั้นผมหมายเอาเชิงองค์ ความรู้มากกว่า มิได้เอาสาระสำคัญอะไรมากนัก จากการการเปิดโปงบรรพบุรุษเสียมากกว่า ผมจะไม่หมายเอามาประจาน เพื่อหาข้อยุติในการสืบค้นญาติแต่อย่างใด และผมยอมรับว่ายายดุ ชีวิตอยู่กับมีดงอเพื่อทำงานมิใช่เพื่ออาวุธ ผมไมเห็นท่านไปคบชู้กับใคร ทั้งก่อนตาตายและหลังตาตาย ส่วนเผ่ากิยองตินจะสิงใจใหม่ให้ผมคิดโน่นคิดนี้ นั้นเป็นเรื่องของการคิดที่มาก ถ้าผมเลิกคิดมันก็ไม่มีเผ่ากิยองติน แต่ก็ไม่น่าจะหลีกเลี่ยง หมายเหตุ มรรคผลในศาสนาหนึ่งนั้นเขาแปลมรรคว่าทาง ผลคือสิ่งที่จะได้รับเมื่อเดินตามทางนั้น มิได้ใข้ตามไวพจน์ทางภาษาพูดอย่างที่เข้าใจกันว่า เหตุและผลเชิงลึกที่ผมกล่าวไปแล้ว เริ่มต่อใหม่จากหมายเหตุที่แทรก บางอย่างมันอาจจะมีประโยชน์อยู่บ้างในการสืบค้น ของสิ่งที่ตายไปแล้วและไม่หวนกลับมา เป็นการแบ่งเบาให้กับยมพบาล และคนรุ่นหลังเสียเวลาที่ไปสืบค้นอะไรอีกเลย และและยายไม่เคยทำให้ใครเสียใจเมื่อถูกขอ ส่วนตานั้นแน่นอน ให้กับให้ ตาท่านเหมือนผ้าพับไว้ ตาสูบยามวนบ้างแต่เหล้าไม่แตะ โกนหัวห่มขาว แต่มิใช่เป็นเถน ตาสารภาพว่าโกนหัวเพราะมันคันถ้าไว้ผม นุ่งขาวห่มขาวถ้าสกปรกตรงไหนเห็นง่าย ท่านทำทางเก่งทำให้หลายแห่ง ที่บ้านอานองเตเก่า ท่านทำทางปูด้วยหินทำเองตีหินเองเป็นบันไดขึ้นเขาที่พ้กพระธุดงค์ ยังมั่นคงมาจนถึงปัจจุบัน วัวควายใครหลุดขึ้นไปเดินจงกรมในที่เก่าของท่าน ทางหินที่ท่านทำไว้นี้นี้ไม่พัง อนึ่งบ้านอานองเตสมัยตายายอยู่ครอบครองวัตถุเภสัชโบราณทุกชนิด สืบทอดมาจากย่าย่า200กว่าปีทุกชนิด ถูกเพื่อนบ้านใกล้ไกลคนเก่าๆมาหยิบยืมขอใช้เป็นประจำตลอดเวลาสมัยตายังมีชีวิตอยู่ เช่น นอแรด เขี้ยวเสือ.... หลังแม่ผมตายแล้วไม่เหลืออะไรอีก ถ้าผมพบอีกผมถ่ายโอนไปพิพิธภัณฑ์ทั้งหมด จะทำพิพิธภัณฑ๋ส่วนบุคคล ผมทำไม่ไหวเพราะเงินผมหมด แต่ผมไม่ขายต่อหรือเก็บไว้อีกที่บ้านอานองเตปัจจุบัน เพราะมีอันตราย ผมตัวคนเดียวดูแลไม่ไหว การพูดอะไรก็เพื่อความั่นคงของบ้านอานองเต และหลังผมตายแล้วและมีคนรับผิดชอบ อย่างเหมาะเจาะ ผมกำลังจะพูดเรื่อง หนี้สินที่ผมควรจะได้รับคืนก่อนตายแม่สั่งให้ไปทวงคืนของพ่อเช่นกัน ก่อนตายแม่และพ่อไม่เป็นหนี้ใคร หนังสือกู้ยืมถ้ามีแม่พ่อทำไว้แบบหลวมๆ ทำนองว่าจะไม่ได้อะไรคืน แต่ในเมื่อผมมีชีวิตรอดอยู่มาอุ้มศพพ่อและแม่ได้ ผมจึงมีสิทธิเอาเงินแม่และพ่อคืนได้ เมื่อทิ้งไว้นานดอกเบี้ยทบต้นต้องนำมาคิด ตามคติในยุคดีเอ็นเรื่องวัฒนธรรมหนี้ทั้งหมดในโลก เชื่อว่าอย่างนั้น แต่ผมถือเอากฎแห่งธรรมชาติที่จะตามทำโทษผู้ผิดเองเมื่อผมไม่ได้โอกาสติดตามมัน ตามคติ การทำหนี้หนังสือต้องมีไม่ต้องเกรงใจกัน เพราะจะมีปัญหาความสงบและศีลธรรมอันดีงามในภายหลังได้ ถ้าไม่ทำเมื่อมีหนี้เกิดขึ้น ผมจำแม่นมั่นในเรื่องนี้ เมื่อมีเหตุหนี้เกิดขึ้นอีกอย่างนี้ กฎหมายกำหนดไว้อย่างดีถ้าผมไม่ผิด หนี้ยืมเริ่มที่ห้าสิบบาทต้องมีเป็นหนังสือ ปัญหาเรื่องริดรอนสิทธิพ่อแม่ ผมตั้งข้อสังเกตไว้ตลอดเวลาจากน้าเขยคนเล็ก ของแม่ ที่เผ่ากิยองตินวางแผนเมื่อเพื่อ เข้ามาติดตามบ้านอานองเต เชื่อว่าอย่างนั้น ผมเชื่อว่ามีเพราะเผ่าดิบอ งจิบอก และน้าเขยคนอื่นอีกที่ผมจะนำมากล่าว จากการยืนยันบอกเล่าของเผ่าดิบองจิในมโนคติของผม แมวสีสวาดผมได้มาจากกรุงเทพจากบัญชีคนพรัดพรากของผม เจ้าของเมตตาให้ แมวรัสเซียผมได้มาจาขุนนางทางกรุงเทพฯบัญชีเดียวกัน เช่นกัน แต่แมวรัสเซียผมไปฝากให้ญาติที่ฝั่งธนเลี้ยงเอาไว้แมวตัวนี้ตาสีเขียว ตัวแมวสีสวาดผมจำไม่ได้ว่าใครให้มา แต่เมื่อพามาไว้บ้านอานองเตให้แม่ดูให้ แต่พบว่ามันได้ตายไปหรือหายไปผมไม่ได้มีเวลาพอเพื่อถามไถ่แม่เลย ไก่หลายตัวผมพามาบ้านอานองเต ที่บ้านอานองเตมีกฎจากตาห้ามเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อฆ่า เช่นไก่หมูวัวควาย บ้านอานองควายเลี้ยงไว้ใช้งานจนตายไปเอง ที่บ้านอานองเตในอดีตมีครบทุกชนิดเว้นเดือนกับดาวเท่านั้นในระดับ เช่น ล้อ เกวียน เชิง ลาก.... อะไรที่ชาวไร่ชาวสวนต้องสมัยก่อนมีมีหมดที่เป็นของตนเอง ผมจำได้เครื่องบดยาชนิดโยกไปโยกมาเป็นเหล็กบดหนักมากที่บ้านอานองเตมี แต่ต่อมาหายไปเมื่อผมกลับจากอังกฤษแล้ว ที่ดองจากตับจากมะพร้าวก่อนเย็บก็มี อ่างไม้ชนิดนี้สามารถใส่น้ำแล้วผัวเมียลงไปนอนเล่นลอยคอได้ จำได้เมื่อตอนผมเป็นเด็กเคยมีคนในบ้านอานองเตขอตาเอาหมูมาเลี้ยง แต่เลี้ยงได้ชุดเดียวจบ เพราะตาไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อฆ่าหรือขาย เพื่อฆ่า เมื่อตาตายแล้วผมจึงเลี้ยงไก่เลี้ยงไว้ดูเป็นอดิเรก ที่บ่้านอานองเต ตาและยายห้ามเลี้ยงปลากัดไก่ชนเด็ดขาดเพราะท่านถือว่าทรมานสัตว์ เมื่อท่านตาแล้วปลากัดผมเลี้ยงไม่กัดพนันแต่ไว้ดูสวย ไก่ชนผมเลี้ยงไว้เหมือนกันไว้จิกตะขาบ เข้าบ้าน ผมชอบไก่ตะเภาเพราะตัวมันใหญ่ดี แต่หาซื้อไม่ได้ ไปหาซื้อที่สวนจตุจักร กรงเทพฯก็ไม่พบ แต่ผมจะลำบากอย่างไร ผมก็ยังไใม่ถนัดเลี้ยงสัตว์เพื่อยังชีพ ต้องใช้นโยบายตามที่ตาชอบ สัตว์นกนี้ยายห้ามนำเข้าบ้าน เม่อ่ท่านตายแล้ว ผมชอบเลี้ยงไว้ทำเพื่อน แต่ไม่ทรมานสัตว์ เรื่องบ้านใหม่ใหม่ 3หลัง ผมได้รับทราบว่าจากพ่อแม่ และกฎหมาย เป็นสินทรัพย์ของพ่อและแม่และของแม่บนแผ่นดินแม่ ยายและตาไม่มีกรรมสิทธิ์อิหรือคนสิทธิอื่นใด ที่มีสิทธิในบ้านอานองเตอีกแล้วตามข้อตกลงเมื่อ2500 นอกจากทายาทแม่และพ่อผมเท่านั้นที่มีสิทธิในอานองเต หลังผมตาย ตกเป็นของมูลนิตามพินัยกรรมของผม ผมจะพยายามนำมากล่าวให้หมดเมื่อเวลาและว่างและมีอารมณ์ ในเอกสาร เจเจวายนี้ จนกว่าชีวิตผมจะหาไม่ ถ้ายังไม่ไดปิดไป เพราะยังมีรายละเอียดอีกมาก ที่จะต้องถามถึงกัน และเพื่อสันติภาพของบ้านอานองเต เสียงเพลงโชแปงจบลง ผมขอจบลงเท่านี้ก่อน ก่อนนอนผมต้องอ่านมนต์ให้เทพพ่อเทพแม่ฟังตลอดเวลา เว้นเหนื่อยจนลืม ตอนผมบวชให้แม่และพ่อจนสอบเปรียญเป็นมหา สามประโยคในพระพุทธศาสนา ได้รับพระราชทานพัดยศเรียบร้อยและ สอบสวดพระปาฏิโมกข์ได้ได้จากสำนักเรียนที่มีชื่อ(ปกปิด)ได้วุฒิบัตรระดับภาค แม่สั่งไว้ว่าต้องเรียนพระปาฏิโมกข์ให้ได้เมื่อบวช แล้วแม่จะรักมากทำอะไรตามใจชอบถ้าสวดตัวนี้ได้ ผมใช้เวลาสิบกว่าปีทำได้ มหาเปรียญผมทำอยู่ยี่สิบหกปีในพุทธศาสนา แต่ปริญญาท่านมิได้สั่งแต่ส่งเสริมให้เรียนอยากเรียนอะไร แม่ให้กำลังใจ และผมได้ปริญญามาสองใบก่อนที่ท่านจะตายจากผมไป 
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
